فردوسی
فردوسی : تورکجه تورکجه
[اؤزل آد] (ه
411) ان مهمّ اثری شاهنامه اوْلاراق افسانوی شاهلارین داستانی و حماسه¬سیدیر، بوُ کتاب انسانی قوُراملار نظریندن چوْخ آشاغی سَویه¬ده¬دیر، اؤزللیکله توٌرکلر، عربلر و قادینلار باخیمیندان چاغ دیشی آلچاقلاییجی سؤزلرله دوْلودور، تاریخی لاحاظداندا چوْخلو یانلیش ادّعالار و سؤزلر گؤزه چارپیر (اسکندرین مُسلمان¬اوْلماسی و
..) و اسلامی دوٌشونجهیه قارشی اوْلاراق ساپتیریلمیش زرتشتیزمی تبلیغ ائدیر، بوُلارا رغماً بیر سیرا ائتیموْلوژی و اسکی گنل
اوْلایلار لاحاظیندان، اؤزل بیلگیلره مالیکدیر، فردوسی¬یه¬ یوُسف زُلیخا کتابی¬دا منسوب ائدیلیر، او عُمرونون سوْن واختلاریندا اؤز یانلیش ضدانسانی اینانجلارینا متوجه اولاراق، اوْنلاری شعر صورتینده بیان ائدیبدیر، ولی هرحالدا شاهنامه کتابی پهلوچیلیگین و راسیسم‘ین سیمگهسی حالینا گلیبدی و پهلویچیلر بوُ کتابا دایاناراق هرجور توْهین، قیرقین و حتی سوْی قیریم کیمی ایشلری اؤزللیکله توٌرکلرین موردینده توجیه ائدیللر و هر نوع راسیستی ایشلرینه افتخار ائده¬رک بوْ کوٌلتورو یایماغی اؤزلرینه تاریخی گؤرَو بیلیرلر {باخ: اوُستاد دوْکتور فیض الهینین مقالهلرینه}