تش

تش : تورکجه فارسجا - قشقایی

(1)
آتش. تش-و-باد (tәş-o-bad)
آتش توأم با باد، باد گرم و سوزان. تش توْوا (tәş tova) = تشتيفا (tәştifa)
نام گياهي شبيه گشنيز.
نام بوته‌اي كه به آن «تشه‌نَك» هم مي‌گويند و برگ و بار آن را در آب خيسانده و با آن آب، بدن افرادي كه حرارت و خارش دارد مي‌شويند تا بهبود يابد. تشَر (tәşәr)
حالت عصبانيت و آتش مزاجي، تشر، پرخاش. تشرله‌مك (tәşәrlәmәk) = تشر گئدمَك (tәşәr gedmәk) = تشر وورماق (tәşәr vurmaq)
تشر زدن، عصباني شدن و پرخاش كردن. تشرلي (tәşәrli)
با پرخاش و عصبانيت. تشگيرنه (tәşgirnә)
فروزينه، آتشي كه از جايي به جاي ديگر برند و با آن اجاق ديگري روشن كنند. تشگيره (tәşgirә)
انبر، آتشگير.
فروزينه، تشگيرنه. تشه‌نك بوتّاسى (tәşәnәk buttası)
نام گياه بوته‌اي، تشتيفا. تشي (tәşi)
آتشي، آتشي مزاج و عصباني