تپ
تپ : تورکجه فارسجا - قشقایی
:
رف قالي، يك رديف از پود قالي.
در هم فشرده، مخلوط و در هم فرو رفته، حالت در هم پيچيدگي و آشفتگي پشم يا موي سر به طوري كه شانه به سختي در آن فرو رود.
تپّه، بلندي.
صداي افتادن چيزي، تاپ.
جايگاه، معدن.
فعل امر از مصدر «تپمَك» (فشردن) (← تب) تپ آلماق (tәp almaq)
صاف و مرتّب كردن موهاي در هم پيچيده و آشفته. تپ ائدمك (tәp edmәk)
هر رج (رديف) قالي را بافتن.
كمين كردن، در گوشهاي ساكت نشستن.
خود را به خواب خرگوشي زدن، به دروغ خوابيدن.
مكر و حيله به كار بردن و ديگران را فريب دادن. تپ-تپ (tәp-tәp)
صداي تاپ تاپ.
تلو تلو رفتن، افتان و خيزان رفتن. تپ-تپ ائدمك (tәp-tәp edmәk)
افتان و خيزان رفتن. تپچيك (tәpçik)
تپ كوچك، يك رف در قالي. تپچيلهمك (tәpçilәmәk) = تپچيمَك (tәpçimәk)
دوختن، درز دو تكه پارچه را به هم دوختن. تپچيمه (tәpçimә)
عمل دوخت و دوز. تپ داراغى (tәp darağı)
شانة مخصوص براي مرتّب كردن موهاي در هم پيچيده. تپديرمَك (tәpdirmәk)
به وسيلة ديگري تپاندن و فرو كردن، به دستور كسي پر كردن. تپديرمه (tәpdirmә)
عمل تپاندن.
چاق و تنومند. تپَره (tәpәrә)
بسته يا دستهاي از اشياي هم جنس، مجموعة ساقههاي باريك ني كه در يك دسته جمع شود و نيز نوعي از انواع حصير. تپَري (tәpәri)
مونجوق يا تكه طلاي زينتي كه بر بيني زنان نصب ميشده است. (← تناب) تپكو (tәpku)
تپكوب، ريسماني كه در قالي بافي پشت تپها قرار ميگيرد و با شانة قالي بافي بر آن زده ميشود تا پودها محكمتر به هم بچسبند. تپكو ائدمَك (tәpku edmәk) = تپكولهمك (tәpkulәmәk)
تپكو زدن بر قالي.
تنبيه كردن، كتك زدن. تپلَمه (tәplәmә)
پر، لب ريز.
چاق و تنومند. تپلهمك (tәplәmәk)
تپاندن، چپاندن، فشردن.
تپ زدن بر قالي، هر يك از رجهاي قالي را بافتن. تپمَك (tәpmәk)
تپاندن، فرو كردن.
زدن و كوبيدن.
پر كردن و فشردن. تپمه (tәpmә)
عمل تپاندن.
فعل نهي از «تپمك»، مكوب، نتپان.
چاق و تنومند. تپمهلي (tәpmәli)
قابل پر كردن، تپاندني. تپَنچه (tәpәnçә)
تو سري، سيلي، پس گردني.
تپانچه، نوعي اسلحة كوچك. تپَن سري (tәpәn sәri)
تو سري، سيلي، پس گردني. تپَنه (tәpәnә)
نوعي سوزن كه از سوزن خياطي بزرگتر است. تپّه (tәppә)
آنچه به هم فشرده شده و برآمده.
بالا ترين قسمت سر، روي سر.
قفا، پشت سر، بالا و پشت گردن.
تپّه، بلندي. تپّهجيك (tәppәcik)
تو سري، پس گردني، سيلي. تپّهليك (tәppәlik)
تو سري، پس گردني.
جايي كه دره و تپّه زياد باشد. تپ-و-تاوش (tәp-o-talaş)
تلاش و تقلّا، حركت و فعاليت. تپ-و-توخار (tәp-o-tuxar)
سر و صداي خفيف.
فعاليت، جنبش. تپ-و-توْوال (tәp-o-toval)
پستي و بلندي.
تلاش و تقلّا. تپ-و-تيل (tәp-o-til)
گروه، دسته، باند، وابستگان و اطرافيان يك فرد. تپّير (tәppir)
موي ژوليده، موي آشفته و در هم فرو رفته. تپيشديرمَك (tәpişdirmәk)
تپاندن و چپاندن. (به صورت دسته جمعي) تپيشْك (tәpişk) = تپيك (tәpik)
لگد، تيپا، لگد پراني.
تپش، ضربان. تپيكلهمك (tәpiklәmәk)
لگد زدن، تيپا زدن، جفتك انداختن. تپيلمَك (tәpilmәk)
انباشته و پر شدن، فشرده شدن.
در گوشهاي منزوي شدن، مخفي شدن.
چاق شدن، بر اثر چاقي خسته شدن و توان خود را از دست دادن. تپيلمه (tәpilmә)
عمل تپاندن.
چاق و تنومند. تپيلي (tәpili)
تپانده شده، فشرده شده. تپينمَك (tәpinmәk)
فشرده شدن. (← تپيلمَك)