چؤك
چؤك : تورکجه فارسجا - قشقایی
: فعل امر از مصدر «چؤكْمَك» (فرو رفتن) چؤكدورمَك (çökdürmәk) = چؤكَرْتْمَك (çökәrtmәk) = چؤکورْتْمَك (çökürtmәk)
وادر به فرو رفتن نمودن، نشاندن.
به زانو در آوردن، وادار به زانو زدن نمودن.
بر زمين زدن رقيب.
ته نشين كردن، فرو نشاندن. چؤكَر (çökәr)
زانو بر زمين زننده، تعظيم كننده، نوكر، چاكر.
ته نشين شونده، رسوب كننده. چؤكرّي (çökәrri)
مقدار خميري كه به چوبة نان پزي ميچسبانند و با آن خمير نان را پهن كرده، ميپزند. چؤکوق (çöklaq) = چؤكلَك (çöklәk)
باتلاق، محلّ فرو نشستن.
زمين گود. چؤكمَك (çökmәk)
فرو رفتن، پايين آمدن، فرو نشستن.
تعظيم كردن و زانو زدن.
رسوب كردن، ته نشين شدن.
چمباتمه زدن، روي زمين نشستن.
به گِل نشستن، پاي در گِل فرو رفتن.
عمل مقاربت شتر نر با شتر ماده. چؤكناق (çöknaq)
باتلاق، فرو رفتگي. چؤکوك (çökük)
گودال، جاي پست. چؤکولو (çökülü)
فرو رفته، پاي در گل فرو رفته.
محل نشست كرده، جاي گود و پست، گودال. چؤکونتـو (çöküntü)
گودال، جاي گود.
رسوب و ته نشين.
باتلاق. چؤكهليك (çökәlik)
كشك تر، دوغ جوشيده شده را در صافيِ كيسهاي ميريزند تا آب آن از صافي بگذرد؛ آنچه در كيسه ته نشين شده و باقي مانده، «چؤكهليك» ناميده ميشود