Multilingual Turkish Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary

Arin Turkish Etimology Dictionary
TÜZÜŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüşmək. tizişmək. düzləşmək. tüzəşmək. qatarlaşmaq. tirgəşmək. ardlaşmaq.dalba dal sıralaşmaq, sıvraşmaq. sıvıryaşmaq. doğrulmaq. yaslaşmaq. təkləşmək.
yeri təkəşlə

TÜZÜŞMƏZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüşməz.düzəlməz. iyləşməz. olquşmaz. islah olmaz

TÜZÜŞÖY : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüşöy. düzüşev. islahsevi

TÜZÜŞSUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüşsuz. düzgünsüz. tutumsuz. tutuşsuz. tutarsız. tutaşsız. uyumsuz. uyuşsuz. uyşumsuz. uyqunsuz. bağdaşsız. münsəcəmsiz. insicamsız

TÜZÜŞSUZLÜQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüşsuzlük. düzgünsüzlük. tutumsuzluq. tutuşsuzluq. tutarsızlıq. tutaşsızlıq. uyumsuzluq. uyuşsuzluq. uyşumsuzluq. uyqunsuzluq. bağdaşsızlıq. münsəcəmsizlik: insicamsızlıq

TÜZÜTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüdə. davamda. davamlı. uzalış. yolda. yolad

TÜZÜTÜZÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzü düzü. dizi dizi. qaç qaç. qaş qaş. qaçaq qaçaq. qaşaq qaşaq. sıra sıra.
qaç qaç, qaş qaş olmaq: dizilmək. düzülmək. yığınmaq

TÜZÜVƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüvən.dizivən.
müntəzəm. tərtibli. düzənli. dərli toplu. məzbut.
namuslu. dürüst.
açıq. anlaşılır şəkildə. sərih

TÜZÜVÜN : Arin Turkish Etimology Dictionary

açıqca. anlaşılır şəkildə

TÜZÜVÜNLƏY : Arin Turkish Etimology Dictionary

aralıqsız. arasız. birbiri üstünə. teyxa. lap. həp

TÜZÜYAZI : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüyazı. diziyazı.
sürəli yayımlarda, tikə tikə yayınlanan yazı, iş.
nəsr. mənsur. qarayazı

TÜZÜYƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzüyə.
bir düzüyə: həmən. arasız. elə o çağ.
həmən söylər

TΙQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

tιxan. dərli toplu. çevik. iti. soxan.
tıxan gəldi tıxan getdi

TΙQANLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tιxanlıq. itilik. çeviklik. bacarlıq. biliş

TΙQANΙQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tιxanιq. durqun. dolama. tutqun

ÜRQÜMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ürkümə. kürümə. açqınma. qaçqınma

U : Arin Turkish Etimology Dictionary

{ < > i.
düzün < > dizin. }- tuzun < > tizin: elbaşı. kədxuda.
uzu < > izi: yana. tərəfə

U : Arin Turkish Etimology Dictionary

u ü

U : Arin Turkish Etimology Dictionary

udu. ud. uyqu

UBANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

abanmaq. gizlənmək.
oğruya tay ubanma, görcək işdə yubanma

UBUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

uvut. ar. ədəb. təvazü. alçaq könüllülük

UC : Arin Turkish Etimology Dictionary

dib. bitiş. son.
dadlı varmı sonu olmaya acı: varmı xoşluq yat olmaya ucu.
qoca havax inanar gücünə, çünki onun ömrü yetmiş ucuna.
sərxoşluğun ucuna ərmişti.
uç. sonuc. nəticə. son.
ərin. qırağ.
baş. təpə. sapın ucu.
ömrün ucu. uzaqlığı (başlanğıçla bitimin ortası: uzaqlığı).
yolun ucunda.
toprağın ucunda.
iti. sivri. dar. kəsici olan.
ötür. qıraq. sәbəb. illət.
ucundan: üzündən. ötür. ötəri. üçün.
ucra: qıraq. qıyı. uzaq. sınır. mərz.
həyətin ucu.
ucları bərkitdilər, türk bəyləri yola düşdülər.
yalanın ucu olmaz, söylədikcəndə hiç tükənməz.
sınır bəyliği. sınırda yerləşən topraq.
son. bitim. sınır. qıyı.
hərhanki bir nəsnənin sivri qısmı.
yan. qanadı. qol. cinah.
təpə. sınır. doruq. yüksəklik. yüksək yer.
qıraq. sahil. iriciq. ırçıq.
uca. sınır. hədd. limit.
nərsənin sivri təpəsi. baş.
iğnə, qazıq ucu.
məmə ucu.
uc uca: baş başa: uzunasına.
dirəkləri uc uca (başbaşa) düz.
ucdan uca: başdan başa: çoxdan aza. ifratdan təfritə.
bir ucdan bir uca: bir başdan bir başa: boyuna. bir yandan bir yana.
ucun ortasın bulmaq: kəsdirmək. baş açmaq. qərar vermək.
ip ucu: sərrişdə.
ucunu bulmaq: yolun tapmaq. həll edmək.
ucu bulunmaz: çətin, işgilli sori.
burunucu: çox yaxın.
dilin ucunda olmaq: yadında olubda, söylənməkdə qaçırılan nərsə.
ucun qaçırmaq: bir sayıda, hesabda çaşmaq.
uc vermək: ucarmaq. çıxmaq. bitmək.
qırax. yan.
son. qayət. müntəha.
ucuna vardıq.
burun. tikə quşə.
qaranın dənizə girmiş bir ucu.
üz. səbəb. illət.
sənin ucundan.
istək ucundan yaxından qalan.
yatmış kişinin yastıq yanı.
canbəsərin başucuna keçib oturdu.
yan. ağız. qıraq. qıyı. kənar.
çurum ağzı.
burun. rə;s.
şamın burnun qır, kəs.
dənizə irəliləmiş.
birinin başucuna tikilmək: yanından ayrılmamaq.
ip ucu: yol başı. sərriştə.
dağlıq, daşlıq qara uci. alçağına
dil; deyilir.
zirvə < sivri.
dağ təpəsinin sivrisi: zirvisi: barmaq.
qıyı. nahiyə.
tuş. tuc. amac. hədəf.
son. zaval.
boyda nə uc var: elə zaval yoxdu.
ucu yox bir ağrıya düşdük.
türklərin qaləm yapdığları bir ağac.
uc ağacı: qələmlik, çəliklik, iğdəlik kimi nələr düzəldilən ağac.
bir nəsnənin tükənməsi. bitməsi. ucu. qınar. kənar.
uc el: sınır. sınırdaki el.
sırt. arqa. uca.
axır. son. təpə. zirvə. top. dümsək. alanğ. yüksək.
uc vermək: baş vermək. tomurlanmaq.
uc dartmaq: böyümək. açılmaq. sökülmək: bağrı başı uc verdi.- barmaq ucları: arnaq. ərnək.
başın ucu: tatraq.
gözün qulağa sarı, dışar yana olan ucu: quyruq.
gözünün quyruğ ilə baxırdı.
uc uca: qulaq qulağa.
arabanı qulaq qulağa sokağa soxdum.
ucdan uca: yandan yana.
ucunu qulpun itirmək: şaşırıb qalmax. hardan tutacağın bilməmək.
sivri uclu: ərsay: iti. çivri. ərsay: iti. çivri.- məmənin ucu: sivək.
ucdan uca ölçmək: tutamlamaq. qarışlamaq. arşınlamaq. ölçmək. miyzalamaq.
uci kəsik: qıyıq. qıraqlı. kənarlı. qıvırma. qapurma.
ucuna başına, varmaq: başqarmaq

UC : Arin Turkish Etimology Dictionary

sınır. qısıt. hidud. sərhədd. qıyı. qıraq. qayı. kənar. sahil.
zirvə. təpə, dağ, nərsənin ən yüksək yeri, ucu. duruq. doruq (
< durmaq.
< tuqur. toqur: düğün.). üstüq > estiğ > setiğ (fars). kərəmpə. çıxat.
yön. tərəf. sərhədd. hədd.qırağ.
quyruq.
atış. rəmz.
ucu nədir: rəmzi nədir.
son. bitim.
işin ucu:
işin sonu, bitimi.
işin kökü, kökəni.
üstük > estiğ. setiğ (fars). ucalım. yüksəlim. qalxım. siud. zirvə. uruc nuqtəsi. təpə, dağın, böyük nərsənin ən yuxarsı, ən yüksək yeri, ucu. yuxar. kərəmpə. baş. təpə. çıxat. duruq. doruq (
< durmaq.
< tuqur. toqur: düğün. ). qullə.- işin ucu birinə toxunmaq: o işdən dolayı birinə kəsrə, zərər vermək.
çalaq. qalaq. burun.
incə qayışlardan olub, saç kimi hörülüb, uc bölümündə düğünlənmiş, qamçı çeşiti olan şallaq:qırbaç. qırbaş. qırbıç. çalava. çalva.
başuc: başqat. başçət. başxət. sərhəd.
burun ucu: qalaq.
burun dəliyi: qalaq. kavlaq.
ipin ucun qaçırmaq: ölçüyü, düzüyü itirmək.
qulağ ucu: saymamazın. önəmsəməyin. önəmsəməzin.
ayaqucu: ayaq yönü, tərəfi.
təmrənli, uclu ox: yağlığ.- bayraq göndərinin (ağacının) ucundaki bağ, tuğ: bağırcıq.- bir ucdan bir uca: başdan başa.
uclardan biri.
ucu əğri, çəngəlli: ayqıt. əğric. əğic. çoğan. çovqan. çövgən. çöngən. çevrik. çevik.
sivri uclu, çəlik qələm murç. qurc. qurç. əldəmiri.
məmə ucu: əmzik.
ucu qıvrıq, sarqıq burun: qaqa burun.- köprü başı.
dil ucu: yalnız sözdə, söz olaraq.
göy ucu: göy qapısı: üfüq.
məmə ucu: bıdıq.
uclardan biri: uc. baş.
köprü başı.- ucu ucuna çatmaq: dar yetişmək.
ucu ucuna: dar. daradar. çətinliklə. güclüklə. qıtıqıtına. zorluqla. güclüklə. ancaq. darı darına.
oxun ucu: təmrən. dil.
dilinin ucunda olmaq: anıbda (xatırlayıbda) yalnız söyləyəməmək.
uc uca: əl əldə baş başda.
açıq, gərgin durumdaki qolların, barmaq ucları arasındaki aralıq, məsafə: qatman. qulaç. qolaç.
ağacdan yemiş toplamaqda işlənən, ucu əğri soba, ağac: qarağı. gəlbəri.
çirit (çəlik çomaq) oyununda ucu əğri ağac: çevgən. çovğan. çoğan. qarağı.
nərsnin ən uc bölümü, ən sonu: qara doruq. həddi nəhayi. nəhayət. axir.
ucu sivritilmiş nərsə: qarquc. qarqıc.
əlin başbarmağıyla, sərçə bamağın ucları arasında olan aralıq: qarış. arşının üçdə biri.
ucu sivri dəmirli sırıq (uzun ağac): qarqa. qarqı. qarqu. qarquc. qarqıc. ərsin. əğsin.
iki ucu poxlu dəğənək: çözümü zor iş.- iki yandan, ucdan: iki başdan.
incə, ucları yuvarlaq qaş: qələm çaqrı.
ip ucları verərək sezdirmə: çıtlatma. simgə, işarə, imrə, ima ilə anlatma.- ip ucu: iz.
nərsəni ilməkləmək, bağlamaq üçün, ucu əğri dəmir tikəsi: qataq. qadaq. qanca. çəngəl.- nərsənin boyun kəsməmək üçün, ucun qıvırıb tikmək: qəddəmək. qatamaq qadamaq. qıytamaq. qıyıqlamaq. qıvırtmaq. qıvrıtmaq.
ucu çəngəlli balıq avlama qarğı (qıca. neyzə.). çeşiti: zıpqın çıpqın.
ucu qançalı (çəgəlli) dəğnək, sap: qaqıc. qaqış. qaqınc. çapa.
ucu sivir, soba, qoynıq, qoynuq (məxruti) börk: qalpaq < qablaq. qaplaq.- ucu sivri, başa doğru genişlənib, yuvarlaq uşaq oyunçağı: qatıp. qotıq. (artılımış, yoğunmuş, yuvarlanıq). mazalaq. bazalaq. pazalaq. topac.topaq

UC : Arin Turkish Etimology Dictionary

- ucu qırağı yok: uşı qıyırı yok. əngin. çəksiz. şəksiz. çiksiz. geng daşa. imgir

UCA : Arin Turkish Etimology Dictionary

asğa. başqa