Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

HERYRƏTDƏ QALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

şaşqınlamaq. şaşırmaq. çaşmaq. yanılmaq

HEVƏRƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

həvərə.
avara. yava. hava. qırbal. qırban. işə yaramaz. işsiz gücsüz. alğamaz. aldamaz. aylaq. aylav. yələ. yamaf. çapa. boş. boşa. puk. puç. puka. basav. masav. ələki. gop. gopuç. axır. çanax. hayva. bayqa. bayqal. bayqaq. dibsiz. ıssız. bihudə. faydasız.
hərəngə. havra. çox hayküylü danışıq. hər ağızdan bir səs çıxma.
yüngül. ağramsız

HEVƏRƏLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

həvərəlik. yüngüllük. ağramsızlıq

HEY : Arin Turkish Etimology Dictionary

çağırma sözü. bə. əbə

HEY : Arin Turkish Etimology Dictionary

əbə. mirə. mürə. vərə. bərə. mərə. əyə. yansıma sözlər.
hey demədimmi.
hey qardaş

HEY! : Arin Turkish Etimology Dictionary

bə hey!: birə!. ey!. yahu!

HEYBƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

artmaq. çuval. torba. torsuq. qabçıq. çanta. torsuq. torsuq. totuq. bağ. boğ. boq. buxca. buxça. boxtay. boxtuy. büktay. ( < buk. bük). xurcun. arçı. yenqə. yetqək. yenqək

HEYBƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kürəkdə daşınan torba, qab.
böyük heybə, torba: qazanqabı.
boş gəzənin boş heybəsi: işləməz, dişləməz

HEYBƏÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< kovbaçı (< kov: kav: boş. puç). torbaçı. bəlləkçi. bələşçi. bəlləşçi (bələş. bəlləş. bəllək: töhvə). sovğaçı. savıraçı. yavaçı. havaçı. aylaqçı. hayvaçı. bayqac. bayquc. boşdançı. boşnaçı. boşqonac. çapaçı. çapadançı. axırçı. yalacanğ. çanaxçı. müfdəçi. müfdəxor

HEYBƏÇİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

< kovbaçılıq (< kov: kav: boş. puç). torbaçılıq. çanaxçılıq. axırçılıq. yavaçılıq. havaçılıq. aylaqçılıq. yalcançılq. hayvaçılıq. bayqaclıq. bayquclıq. bələşçilik. bəlləkçilik (bələş. bəlləş. bəllək: töhvə). boşdançılıq. boşnaçılıq. boşqonaclıq. çapaçılıq. çapadançılıq. sovğaçılıq. müfdəçilik. müfdəxorluq

HEYBƏT : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşa

HEYBƏT : Arin Turkish Etimology Dictionary

heykəl. yapıt. qapıt. bağaq. bükək. toxut. öğək. örək. hörək. durbağ. durşut. biçit. çıqqın ( < ciq). yükür. kürdə. gördə. kürüt. qurduq. qurum.dayqın. əzəmət. şovkət

HEYBƏTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

heybədən < kovbadan (< kov: kav: boş. puç). (qayğısızca, olandan işlətmək, vermək) çuvaldan. xəznədən. yoxadan. yufadan. qıyınsız. gedərsiz. xərcsiz. çabasız. əməksiz. zəhmətsiz. torbaçı. torbadan. axırdan. çanaxdan. havayi. yavadan. havadan. pulsuz parasız. açıqdan. çaparı. çapa. çapadan. qıyınsız. töləsiz. ödətsiz. təkinə. boşdan. boşuna. boşunaq. boşquna. bedava. bayqu. sovğa. savırı. müfdəsinə. məccani

HEYBƏTLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üləşür. ülgən. ülkən. iri. böyük. tanqa

HEYQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

heykəl (sumer). çatal. gövdə. görüm. yonmadaş. daş bəbək. qurçaq. daraba. qabara. müsin. kəsik. heykəl. çəlim. əyin. boy. buxun. biçik. bük. burqat. daş üz. yapu. çəpək. çapaq. micəssəmə

HEYQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

heykəl (sumer).
köpdə. köprə. kütdə. yapı.yapıt. çalım > çəlim. çalqat. çalçat. boyqat. boy. yəltə. qaçıq. qaraltı. qaldırım. qaşbağ. baslıq. paslıq. maslıq. kalbud. kadavr. ölüt. qapıt. qalıb. qılıp. qaplıq. sapıq. çapıq. qapıq. qabat. gavat. kovsa. gövdə. gövrə. gəvrə. can kasası, qəfəsi. cigə. cigək. cəndək. cəsəd. çuval. cism. cüssə. ləş. vicud. bədən. tən. tənə.
heybət. yapıt. qapıt. bağaq. bükək. toxut. öğək. örək. hörək. durbağ. durşut. biçit. çıqqın ( < ciq). yükür. kürdə. gördə. kürüt. qurduq. qurum. dayqın. əzəmət. şovkət.
anıt. abidə.
heykəl yapan, yasan, yonan, oyan: heykəlçi.
bos. boy. burqat. görüm. çəkil.
xoş əndam, heykəl, nəma: göstərişli.
qorcaq. qurcaq. qurçaq. göyçək. büt. bot. sənəm. idol.
yontu. yonut. yonat. biçit. çalıq. çapıl. çapıt. balıq. balaq. baltıq (< balmaq: kəsmək). daşbiç. daşçap. daşqar. bəngidaş. bəngüdaş. tikmədaş. anıt. anıtdaş. andaşıt. anıdaş. andaş. daşbiç. daşqar. burqat. büt. micəssəmə. abidə.- heykəlin şax, dimdik tutan kimsə: boylu. şəsli. qotduraq. > qaddıraq. qədli. qamətli

HEYQƏLÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

heykəlçi. heykəl yapan, yasan, yonan, oyan

HEYQƏLLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

heykəlli.
heybətli. ataigid. aznavur. bağaqlı. bağtaylı. biçitli. biçitik. böğə. buğa. bükəkli. cığasın. çıqqınlı ( < ciq). dayqanlı. dayqınlı. durbağlı. durşutuq. durşutlu. gördəli. hörəkli. kürdəli. kürdək. kürküt. kürütlü. qabtaylı. qaqaylı. qapdallı. qapıtlı. qudruqlu. qurduqlu. qurumlu. toxduruq. toxuşlu. toxutuq. yapıtlı. yaptallı. yüklü. yükürük. yükürt. şovkətli. əzəmətli.
gonbul. qoncar. cüssəli. boyrat. yaplı. yapılı. gövdəli. gövrəli. bədənli. tənəli. qaba saba. yontulmamış. yonulmamış. dağlı. cüssəli. boyrat. iriyarı. qalavatlı. irili

HEYQƏLTİRAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

heykəltiraş. bədizci. rəssam. naxışçı

HEYQİRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

heygirmək. hayqırmaq. kükrəmək

HEYRANLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşırlıq. asalaq. avsalıq. şaşılıq. ayarlıq. aylalıq. haylalıq. avarlıq. avaralıq. qarıplıq. qarımlıq. dalqınlıq. dalıqlıq. alqınlıq. çaşıqlıq. çaşqınlıq. mütəəccib. tühaf. qərib. əcib

HEYVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

heyva ağacına oxşar bir ağac gəlinyemişi.
heyva tükü: qıllaşmamış açıq boyalı tük.- heyva yemək: güc duruma düşmək.
kiçik heyvan nini: yuva. evsin.- yük heyvanı: yüklük. yabı

HEYVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax >avya ( vy < metatez > yv ) ayva.
ay kimi dolu, girdə. beyalma. tüklü alma.
tuç. tuş. beyik alma

HEYVAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

bir dəniz heyvanı: qaratikan. qaratiqən.
dərisindən kürk yapılır yırtıcı heyvan: qaraqulaq. vaşaq.
heyvanların taxıları (nalları) düşərək, ayağ altları yara olmaq: qaradaban olmaq.
saman təpilmiş mal, heyvan dərisi: qara tökü.
ağız burnu qara olan heyvan: qaramalaq.
malqara, yük heyvanlarının dırnağnın içi karvalıb, kovalmaq, oyulmaq: çürümək. qarıncalanmaq.
uzun boylu, başı iri piləklərlə ( pullarla) örtülü, pozucu, kəsənli, zərərli heyvanları yediyi üçün tarıma (əkinə) yararlı, toxusuz, zərərsiz ilan: qarayılan. qarailan.
buynuzsuz heyvan: qambaq. qabaq.
işə yaramaz köhnə nərsə, yaşlı heyvan: qaçırqa. qaşırqa. aşırqa.
itmiş, yiyəsiz heyvan: qaçqın.
qıssa buynuzlu heyvan: qabaq.
ətin, yeni doğmuş heyvanın üzərində olan incə dərisik, sar, zar: kövnək. kovnaq. kağnaq. kağnaq

HEYVAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

yılıq. yılxı. anğ.
ərkək heyvanlara verilən ad: baytar.
heyvan ağzına yem vermək: tuşurmaq.
heyvan ayağının topuğu: topaq.
pis qoxuyan bir heyvan: qoqarca.
heyvan dırnağı: dırnağ. tuynaq.
heyvanın dırnağı aşınmağla ( yeyilməklə), ətin daşmasından topallamaq: taşırmaq. daşırmaq.
quş, pişiklər üçün su qoyulan qab. sulaq: sulaq.
heyvan burun dəliyi: qalaq.
yeyəcəklərin quylayan bir para heyvanlar: gömici.
quş, it gömücü heyvandırlar