Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
İŞYER : Arin Turkish Etimology Dictionary

iş yeri. işyeri. işlik. işlətmə. iş yeri. karqah. çalışdırmakarqah. atolyə. ustaxana. e;malatxana

İŞYERİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

işyer. iş yeri. işlik.
işlətmə. çalışdırmakarqah. atolyə. ustaxana.
e;malatxana. kərxana.
atolyə. karqah. işlətmə. çalışdırma

İŞYİYƏSİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

işləsi. işbilən. işbaşıq. işbaşıl. işsunan. işsalan. işverən. işkeçirən. işqoyan. işqoyqaran. işquran. işburan. işbuyran

İŞYOLALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

işyolanmaq. işsalanmaq. işsalalmaq. işə yolalmaq, yollanmaq

İŞYOLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

işyolalmaq. işsalanmaq. işsalalmaq. işə yolalmaq, yollanmaq

İT : Arin Turkish Etimology Dictionary

bu yaxlış (qədər) çağ sürüdü, iyid canım çürüdü, baxmadan geri, yollu yolsuz (həqli həqsiz) yürüdü, itlər hürdü, karvan yürüdü, hər nə desən, yeridi!

İT : Arin Turkish Etimology Dictionary

{id. iy. is. }
bax > köpək.
itək. ölçünü qurub, qırıb, dəğişmə üçün qoyulan düğmə kimi nəyisə. kilid.
it !: qaytar !. qov. köçür.
itiş. icbar. cəbr.
qoxu.
iyə. yiyə. malik. sahab.
köpək.
ək. at. çoğulluq, cəm imlərindən.
téqit:
təkin; sözünün çoğul şəkli.
elat: el + at: ellər. ellər birliyi.
fərman.
iti.
it milçəyi: göbələk. kələbək.
it sinəyi: köklə. çibin. milçək.
it xiyarı: əbucəhl qapuzi.
it balığı: kəfəlçir balığı.
itləri quşqutmaq üçün deyilən sözcük: tab tab. təb təb.
çabağı arıtqan it: uyuz it. tüləri tökülmüş it.
it yavrusu: tübəy.
it yavrusu: qutça. enik.
it burun: itburnu. quşburnu. yabanı gül meyvası.
it pisliği: çobur. çöpüv.
azqın it: qafsar.
it ayağından: çox artıq. pək çox. dolu.
mında sən izləqən zatlar it ayağındandı: burada sənin istədiğin nərsələr çox artıqdır.
üç aylıq it yavrusu: üçgəyir bayça.
avuzunda it ölgən: küfürbaz.
dişi it: qacı it.
içər suvunda it öltürgən: çabuq qızan. hirsli.
it ağrıv: gövdədə yaralar çıxaran bir xəsdəlik.
it avzuna salmazlıq bolmaq: sıy, e’tibarı azalmaq. şərəfi ləkələnmək.
it günü görmək: çox sıxıntı çəkmək. əziyət çəkmək.
it tili çapraq: sınır otu.
it tubanqa ürkəncə: it dumana hürgən.
itqə biçən salqanca: bir işi tərs yapmaq. biçimsiz yapılan iş.
itləni suvqa sürmək: boş gəzmək. aylaqlıq yapmaq.
itliği yenqmək: bilə bilə zərər vermək. kötülük yapmaq.
qalaq it: uyuz. başı boş it.
qoyçu it: qoşçi it: çoban iti.
itlik gömlək: uşağın ilk geydirilən gömləyi.
itlik saç: uşağın ilk kəsilən saçı.
itin çüçükləməsi: enikləmək.
it dirsəyi: arpacıq.
it burnu: nəsrin gülü.
it xiyarı: əbucəhl qarpuzi.
it dərnəyi: qalabalıq, hay küylü yer.
it sürüsü: çoxluq. qalabalıq.
it boğan: acı cikdəm.
it yatğı: pozuqlar yığıncağı.
yaban it: qudurqan. ədəbsiz kişi.
it oğlu: köpəkoğlu. kopoyoğlu. hin oğlu.
itləri quşqutub boğuşmağa yarar sözlərdən: qıs qıs.
it quyruğu: bitgi adı. bel buran

İT : Arin Turkish Etimology Dictionary

qancıq. qanara. köpək.
avara, yiyəsiz, küçə iti: qanıra.
iri ağızlı, qaramtıl, başı böyük çoban iti çeşiti: qarayaxa.
iri çoban iti çeşiti: qapsqır. qasqır. qısqır.
it dişi, domuz dərisi: iki kötü, yaramazın bir birinynən tutuşması, yaxalaşması.
it kimi çalışmaq: çox işləmək, yorulmaq.
it itə buyurur, itdə quruğuna: hərkəs işi bir altındakına göndərir. yüksünən işi, başqa birisinə göndərmə.
it izi at izinə qarışmaq: nə olub olmadığı, nə olub bittiği anlaşılmamaq.
it sürüsü: dəğərsiz, ərdəmsizlər topluluğu.
it sürüsü dək gəriyindən çox. olduqca qalabalıq.
it hürür kərvan yürür: it hürür, yol açıqsa, kərvan yürür: hər gələn, gedişi durduramaz.
itə ot, ata ət vermək: işlərin tərsək görmək.
iti öldürənə sürüklətirlər: oğru öz ipi ilə asılır.
it götünə (qıçına) soxmaq: it ardına bıraqmaq: çox alçatmaq.
itin quyruğunda: çox bol. bərk bol.
it canlı: dayanaqlı. gücə, sıxıntıya dayanıqlı.
itboğan: qaplanboğan. acıçiğdəm. boğanotu.
itburnu: quşburnu.
itdirsəği: arpacıq. çövzə.
it əlli: ayaqları dışarı dönük olan.
it qırası: əbulcəhl qarpızı.
it qopuğu: dəğərsiz, ərdəmsiz, aşağı, başıboş kimsə, takım, qişr.
it ağzını gəmik tutar: pozuq kimsələr azaş görüncə susar.
it dərisindən post olmaz: dəğərsiz, düşük nərsədən iyi sonuc bəklənməz.
it dərnəyi: çox gurultulu yer.
it dirliği: duzənsiz, yüyənsiz yaşam.
it iti ısırmaz: pozuq, dönüklər birbirlərin tutarlar, arxalarlar.
it itlə gəzər: hər kim taydaşı ilə birlikdə olur.
it köpək: bayağı, dəğərsiz kimlər.
it oturumu: çöməlmə oturuş.
it daşlayan: başıboş. la übalı. darqaşayırd.
it yatağı: oğruların patığı, barındığı yer.
it yesə qudurur: ağır, çəkinilməz söz.
it işəməklə dəniz bələşməz: önəmsiz nərsə.
itə atsan yeməz: çox pis, dəğərsiz.
iti an çomağı yaraqla (hazırla): iti düşündün, çamağı unutma.
itin yalvarı (duası) alınırsa (qəbul olunursa), göydən gəmik yağar.
itlə çuvala girmək: yaramaz biriylə dalaşmaq.
itlə dalaşmaqdansa, çalıyı dolaşmaq yeğ: yaramazla uğraşmaqdansa, boş çölləri gəzmək yerdir (yaxcıdır).
itlə yatan bitlə qalxar: quduzla oturub durana, kötülükdən bir payda düşər.
qapıcı it: qanıra.
kiçik it: tınqa. dınqa. tınqo. dınqo. finqo.
av it çeşiti: baraq. bağaq.
çoban iti: sürü iti. çomar.
itin, ağlamağı andıran çıxaran inilti: siniləmək. çənələmək. çəniləmək. inləmək. iniləmək.
kiçik it: tınqa. dınqa. tınqo. dınqo. finqo.
qurtdan azma it: qarışıq qanlı, soylu, qırma it.
ov iti: salqulaq. tazı.
ölümü gələn it, məçid duvarına siyər: işiyər.
ısıracaq it, dişin göstərməz: yamanlıq edən, öncəsindən bəlirtməz.
itlərin boynuna taxılan çivili bizli dəmir boyunluq: ıltar. yıltar.
acından it götü yalır.- atlar ölüb, itlərin bayramıdır.
gəmikli it, qapağan olur: ağzında sümüklü it, heç nəyi biləsinə yanaşmağa qoymaz.
qoğduğun itin dalıca gedmə.
yoxsul, itin adın ya qızıl qoyar, ya gümüş.
it balası: çəpəl. kəpəl. köpəl.- it üzümü:
ot üzümü: bir para darıt, dərmanların yapmasında işlənən ot, bitgi.
böğürtlən.
iti quyruğundan bağlasan, çöldə dayanmaz. (şaxdadan. soğuqdan).
itləri cütləşməyə qışqırtma, quşqurtma üçün söylənən söz: qas qas. qıs qıs. qız qız.
küsən it çörəklə, küsən pişik ətlə barışır.- qaçılın, quduz it gəlir.- itin boynuna qatılan, taxılan çivili, bizli dişli aylaq, həlqə: qatana. qadana.- qanqal iti: çoban iti çeşiti.
qarqa dərnəği, it yığnağı: avaralar topluluğu

İT : Arin Turkish Etimology Dictionary

id. hid. qoxu. iy. ıtır. burcu.
idi çıxdı: iyi çıxdı

İT : Arin Turkish Etimology Dictionary

idi. idik
tanrı. iyə. yiyə. ağa. əktirən. iktüləgən. bəy. iduku. tək. baş. başçı. iddi. dədə. ədə. adu (sumer). əfəndi.
tanrısal. tanrıdan gələn. mübarək. qutlu

İTAÇU : Arin Turkish Etimology Dictionary

idaçu. qorucu. qaravul

İTAQACI : Arin Turkish Etimology Dictionary

idağacı. (d < > y) iyağacı. ərçə. buxur üçün taxılan ağac

İTARƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

idarə. qaralıq. ağalıq

İTARƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

idarə.
işlərin dolandırması. dilab. dolab. sazıman. dartı. tizgin. dizgin.
yönətim. düzə.
idarə başçısı: dolabbaşı: dolabçı: rəis.
ticarət dolabın aparmaq, çevirmək: ticarət işlərin aparan.
kim dolabın başındadır.
dolab başın dəğişdilər.
dolabı pozuldu.
dolbı dalandırmaq.
su dolabı: su idarəsi.
toq dolabı: bərq idarəsi.
kimlik dolabı: sicil əhval idarəsi.
idarə edmək: dəğrələmək. dolandırmaq. geçindirmək. birisini yaşatmaq. durumun sağlayıb yaşatmaq. dəyrələmək. uclamaq. tuclamaq. tuşlamaq. qorımaq. görmək. yetmək. çatmaq.
bu para xərcimizi qorımaz.
bu gəlir məni geçindirər.
yumşaq olan kişi, hamını geçindirər.
belə bir ağır durumu geçindirmək olmaz.
çoluq cocuğunu alın təri ilə geçindirən.
idarə olunmaq: durumun sağlayıb yaşamaq. geçinmək. dolanmaq.
alın təri ilə geçinmək

İTARƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

idarələmək. idarə edmək. dolandırmaq

İTARƏSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

idarəsiz. dartısız. səprik. müsrif.
müvazinəsiz. qeyri mozun

İTBALIQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

canavarbalığı. yırtıcı balığ çeşiti

İTBOQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

itboğan. iti ağılı ot. boğanotu. qaplanboğan. qurtboğan

İTBURNU : Arin Turkish Etimology Dictionary

meşə qızıl gülü

İTCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

itgi. itgik. itgiş. ilca;.
ikaz. içtəpi. dürtü. dürtüş. dürtük. quşqut. quşqutu. qurcatı. qurcatış. qurcatıq. çaprıt. gücəti. gücləti. qaçqırtan. müşəvviq. təşviq. mühərrik.
itmə. itələmə. gücləmə. zorlama. gərətirmə. gərətiriş. gərətirim. gərəkmə. gərəkiş. gərəkim. gərəklik. gərəktik. yapınc. darlıq. qısqıc. basqı. qapanca. qısta. qıstama. fişar. təzyiq. icbar. qıyıq. icbar. məcbur edmə. icbar

İTCİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

itici. edici. ittirən. itən. eddirən. törətən. müvəllid. ürətən. öndürən. bərətən. baratan. doğuran. doğurcu. gərəkdirən. gərəkdirici. oluşduran. oluşdurucu. meydana gətirən. istədən. düşürən. çapan. bais. edici. ortacı. icab edən. səbəbçi. müsəbbib

İTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

icbar

İTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

idə. ( y: d ). iyə. edə. idi. ululuq. nifuz. qudrət

İTƏÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

idəçi. iyəçi. dolandıran. idarəçi. ordu xərclərini dolandıran

İTƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

idək. yemək