Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
İYRƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

at yəhəri

İYRƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iyrək. iğrək. əğrək. əyrək. evrək. evlək. əvlək. çevlək. çərvək. çəvrək. ortalıq. mihit. mühit. şərayit.
qara iyrək: örtülü yer. orman içində, bayırda yamaclarda, poyraz, qarayel tutmayan, qoyunların barındığı quylağ, quytu yer

İYRƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iyrək. iqrək. saf. təmiz. duru. arı

İYRİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iri. tupur. topur.
topur yinu: iri mirvarid

İYRİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

irik. idrik. iğrik.
ərpik. əprik. əsgi olan hər nəsnə.
qaba. gobud. qatı olan nəsnə

İYSƏR : Arin Turkish Etimology Dictionary

iysir. ensirik. ensir. iri, böyük çivi mıx

İYSİLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

isli. kökotlü. göyotlı. kəkotlu. (< kök, göy + ot). qoxulalı. qoxlalı. qoxulu. dadıqlı. dadıllı. dadırlı. dadımlı. çaşnılı. çəşnili. çəknili. çiçəkli. tutumlu. tamtamlı. sumaqlı. otalı. baharatlı. ədvacatlı. ədviyəcatlı. əduvalı. ədviyəli

İYSİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dadlıq. dadıl. dadrı. dadım. tutum. tamtam. sumaq. qoxuluq. ota. kökot. göyot. kəkot. (< kök, göy + ot). çaşnı. çəşni. çəkni. çiçək. qoxla. qoxula. islik. dadıq. dadlıq. baharat. ədvacat. ədviyəcat. əduva. ədviyə

İYSİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

iysər. ensirik. ensir. iri, böyük çivi mıx

İYT BİYT DEP : Arin Turkish Etimology Dictionary

azıcıq qalıb. zar zor

İYTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iğdə. düz

İYTƏLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iydəlik.
iyilik. yaxcılıq. bağış. baxış. baxınış. baxnış. qarayış. qaranış. bağışıc. oxşaq. lütf. minnət.
atuvluq. sovğalıq. savqatlıq. sovğatlıq. sovqətlik. sovqətin. savqatın. bağışlıq. bağşıtlıq. töhvəlik. hidyəlik.
ərməğan < yarmağan. acıma. bağış. bağşıt. sevgi. savqı. vergi. veriş. yarlıq. yuxa. xeyrat. itufət. yarlıq. yarlım. yardım. iyilik. yasbal. yasbaltı. ehsan

İYTƏLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iydəlik. iyilik. ilgəşlik. ilgişlik. yumşalıq. yumuşaqlıq. ılımanlıq. ılımlıq. ılınlıq. ılışımlıq. ıslaqlıq. yılımanlıq. yılımlıq. yılınlıq. yılışımlıq. bağşılıq. əsirgəlik. sevgəşlik. yaxcılıq. astalıq. həlimlik. iltifat. məhəbbət. mulatifət. mulayimət. mülayimlik. rəhimlik. təvəccüh. mərhəmət. inayət

İYTƏLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iydəlik. xeyrat. yasbal. ehsan. yasbaltı. (iyi diləklə kimisiyə (yoxsullara, uşaqlara) bağşıt, iydəlik (xeyrat), vermə, bağışlama)

İYTƏLİQLƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iydəliklə. iyiliklə. gözəlliklə. oxşarıca. oxşaylıca. yaxşıcana. yaraşırca. yarqaşlıca. uyqunca

İYTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çaqqan. çaprab. havırlı. çevik. tez. çaqır. tüt. çalan. aran. yorqa. yüryək. dinc. yolaqlı. quvvətli. çaqır ayaz: yaman soyuq. bərq. bərək. bərk. bəh. pək (barraq. qıvraq)

İYTİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

iydin. iylənmiş. iğlənmiş. qoxumuş

İYTİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iydiş. idiş. əxtə

İYTÜRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

ettürmək. büktürmək

İYUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ışuq. qutuq. qutlu. mübarək

İYUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

uğruq. xeyrxah. comət. cəvanməd

İYUQLAR : Arin Turkish Etimology Dictionary

uğruqlar. xeyrxahlar. cəvanmədlər

İYUQUÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iyukuç iykuc. iykuçu. iyiçi. eyiçil. iyiçil. eyiçi. eykuc. eykuçu. eyukçu. iyəşçi. iygəc. iygəçi. yeğiç. yeğçi. düzəçi. düzgəc. düzüşçü. düzüşməçi. doğruc. islahçı. ilərçi. iləriçi. ilgər. gəlişçi.islah tələb

İZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ip ucu.
addım. atdım.
yansı. yanıs. im. um. simgə. imarə. bəlgilik. bilgilik. bəllik. bəlirti. çizgi. əsər. endik. çantıq. çaltıq. çəntik. kəntik. kərtik. kantıq. qantıq. nişan. nişanə. əlamət. çaqma. çaqmaca. işarə.
isir. izir. izər. gediş.
yol. yöntəm.
izləniş. izlənim. etgi. təpgi. tə;sir.
dişləmə izi, yeri: qapıq. ısırıq. çeğnik.
çizgi. cızqı. cızıq. xətt.
köçəlti. köçənti. qalıntı. əsər. endik. nişan. arıntı. girilti. gəliri. dizəlti.
yara. vurqun. iz.
dağlama sonucu araya çıxan yara, yarıq, iz: döğün. döğmə.
ərmiz. rəmz. xatır. yad.
qadaq. qacaq. (yara izi).
qalıq. geridə qalan.- izin tutmadan: sormadan. qabaladan.
qaraltı. qab. qabal. qaval. ləş. cəsəd.
qaraltısı qalmaq: ölmək.
umlaş. umlat. imləş. imlət. um. im. bəlirti. bəlirtiş. duyduruş. duyduruluş. göstərgə. siqnal. nişan. işarə. əlamət.
bələk. çapa. dal. yengsə. ənğsə. ənsə. art. ard. geri. arxa. sırt.
izli izinə: dalbadal. dalıba dalı. izli izinə çarılmaq: qatarlanmaq.
izə ibermək: çevirib götürmək. qaytarmaq.
ağı.
bizlər köçərik, bir ağı qalır.
iz iz: yol yol. xət xət. qət qət. qat qat. sır sır. sür sür. damar damar. damarlı. çizgi çizgi. cızıq cızıq. qırım qırım. kərə kərə > kərkərə (> kirkirə).
izində: uzunluğunda. çəkimində. keşimində.
göz izinə qoymaq: gözətləmək. gözaltına almaq.
izə basmaq: izindən basmaq geri basmaq: izindən gedmək. arxa arxıya gedmək. arxasından gedmək.
çığın, şəpənin, bəhmənin qar üstündə açdığı iz, yol: çığır.
tikilmiş nərsədə görünən iplik, saplıq izi, yeri: tikiş. dikiş. tikim. dikim. tikmə. dikmə. iv. yiv.
yol iz bilmək: yol bucağ bilmək: yolu iyi tanımaq. görgülü, sınavlı olmaq.
yolçu keçər iz (yol) qoyar, haylı keçər, vay qoyar.
yolçu keçsə izi qalar, topraq əssə, tozu qalar.
izi sorağı qalmamaq: im timi qalmamaq.
quş, iz, nişan, işarə qoymaq: imləmək. imbarlamaq. quşlamaq.
iz düşümü: nəxş, rəsm, əlamət qoyma. irtisam.- ilkin iz, bilgi, dəlil: ipucu
əlimizdə olan ipucu yalınz adıdır.
keçən sürülərin izi, buralardan yol yapmış.- ıs iz: nəm nişan.
adı olmasına qarşılıq (rəğmən) görəvini, etginliyini yerinə gətirməyən. sözün edib, işdə, ıs izi bulunlmamaq: adı var özü yox.
işi, əsəri, etgini, izi qalarkən, yapanı bilinməyən konu: adsız.
qatır izi: tərslik. əksilik.
yol üstü qalan nərsədən izlər: qandağ.
iz izləmək:
izini sürmək. izləmək. araxasından gedmək. nərsənin dalında, yolunda olmaq.
nə yapdığını izləmək.- izini itirmək: olduğu yeri kimsə bilməmək.
izinə dönmək:
dalqınlıq, qərarsızlıq göstərmək.
bir tutum, yarqı, qərardan geri çönmək.
izinə basmaq: yaxından izləmək.
izi bəlirsiz olmaq: iz bıraxmadan, ortadan çəkilmək. itirinmək. unutulmaq.
izi silinmək: itmək. yoxalmaq.
iz bıraqmaq: etgisini qalargı duruma gətirmək.
bilginlərin keçmişdən bıraxdığı izlər.
izindən yerimək, gedmək: birinin başladığı işi iz bə iz sürdürmək.
yara izi: qadaq. qacaq.- qar üstü qaçaqla (izlə) doluydu, bəlli bir izi seçə bilmədik.
hər nəyin qaçmasından, geridə bıraxdığı, qalan iz: qaçaq.
oğruların qaçaqın tapdıq.
qar üstü qaçaqla doluydu, bəlli bir izi seçə bilmədik.
ayaq, nərsənin izi: qaqlaq. qalğaq. qaqılmış, çırpılmış, basılmış nərsənin geri qoyan izi.
it izi at izinə qarışmaq: nə olub olmadığı, nə olub bittiği anlaşılmamaq.- açılan cızıq, iz, cığır: qarıq. kərik. kəric. carıq. yarıq

İZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

is. ( z < > y ) iy. bağlantı. bağlılıq. bağıntı. bağlı olduğu nərsəyə görə dəğişən. bir nərsədən asılı olub, öz özlüyündən var olanmayan. ilgi. sayaq.
üz.
bəlirti. bəlgi. düzən.
qorul. qarul. nişan. im. sim. isim. simgə.
dağ. tap. taq. damqa.
ləkə. bənək.
kərtə. çəntik. çətəl. çizinti. xət. kültür.
sapan iz: buruşuq xət.
iz basar: şagird.
iz düşüm: kölgə.
su izi: su, çay yatağı. çay qırağı. basma. əzmə. yarmaq. yarıq. yara. qalıntı. bəlirti.
izinə: dalya. geriyə.
izinə qayıtdı: geri döndü.
izmə bax: dalıma bax.
izə sərpit: geri püsgür, qaytar.
arxa. sırt. zırt. dalı.
izinə basmaq: izinə iltəmək: izinə itələmək: yaxından güdmək.
izinə dönmək: quşqulanmaq.
izinəver: geri ver.
izinə bur: izinə qaytar: geri çevir.
bir sırada geri qalan nərsə.
yer. yol. qalıntı. gədik. işlənməklə oluşan yol.
ul. işarət. nişan. baran. sabanın, xışın açtığı iz. tuşğul. işarət.
görküz. bəlgi. salıq. damğa. tap. tilik. əsər. nişan. əlamət.
əsər.
yazıq olsun ki bir iz buraxamadı.
izinə uymaq: arxalanmaq. təqlid edmək. tabe; olmaq.
izi bəlürsüz: yoxalmış.
arxa. geri.
izinə dönmək: geri dönmək. rücət edmək.
his. hiz. dumanın, tütənin toxunmasından qalan iz, əsər.
nişan. qalıq. əsər.
yaranın əki.
əksiz cərrahlıq.
əkli yanaq: nərsədən qalmış iz.
ək bəlli yama.
əki bəlirsiz.
iv. gəvir. kəvilmiş. oyuq. (suyun yerdə axmağından açılan) arx.
qama. qəmə. im. xət. nişan.
yadgar. qalıntı. əsər. nişan.
yer. damağ.
ula. əlamət. nişan. salı.
(tanrım) hər yer sandan salı. is. id. iy. iyə.
boş nəyin, izi olmaz: boş mal, başsız mal: başsız mal ortaya düşər. malıvı başsız qoyub, boşa buraxma.
əziq. qıvrıq. yerdə, dəridə uzunlamasına olan cızıq.
ləkə. tab. bərə. zədə.
arxadan bıraxılan ız: ilizqır.- iz izər bildirmək: qoxusun, iyin duyurmaq, yoxlatmaq, baxdırmaq. qoxulatmaq.
bu gün nə pişirmişim, nə yapmışım sizin hamınıza qoxulatacəyim.
gördükləri bir yana, heç bel duyduğun qoxulatmadı.- izinə aylanmaq: geriyə dönmək.
izinə bermək: geri vermək.
iznə burmaq: geri çevirmək.
iznə qaytmaq: geri dönmək.
izin eltəmək: izini tə’qib edmək.
izi bilə: peşi sıra. arxasından. daha sonra.
saban iz: sürülmüş topraq.
suv izi: çay yatağı. çay qırağı.
izinə aylanmaq: geri dönmək. əsgi halını almaq.
izindən aylanmaq: tə;qib edmək. izləmək