Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
QARQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqı. qarqu.
nərsiyə artırılmış, atılmış, qrtılmış tikə.
iki haça, iki daban üzrə atılan, qoyulan atqı, atı, ağac.
qarqı qamış. qamış. qəmiş.
qarqılıq. ovçuların saçma barıt qabı.
dalyanlarda (şilatlarda), böyük balıqlar üçün işlənən dəmir qança.
toxuma ayqıtında iplərin yolun açan arac.
dəridən yapılmış fişəklik quşağı.
mızraq. neyzə.
kavıq. yavıq. yüngül.
qarqı. qarqu. qarquc. qarqıc. ərsin. əğsin. ucu sivri dəmirli sırıq (uzun ağac, dəmir).
qarqı. qələm.
qarraq. qarıldayan.
qarqa duzu:
ağacların üstündə görülən böcək, qurd quş yumurtası.
qaldırım qarqası: qaldırım bilgini: qaldırım məhəndisi: işsiz gücsüz, boşuna küçələri dolaşan, ölçən.
qarqa ibiği: qarqa düğləği. qarqa düvləği. qarqa düləği. qarqa iğnəsi. qarqa qozağı. qarqa qoğzağı. qavalabardağı. qavaldız. əbucəhl qarpızı. acı xiyar. güdə boylu, pis qoxulu ot.
qarqa soğanı: soğanlı bitgi çeşiti. tüpürük (tükürük) otu.
qarqı qamış: səbət hörməyə tikilib becərilən qamış.
ala qarqa: qaraqura.
qaraqarqa: qarayağ. qarazağ.
qarqa yerişi: çöməlib qoş ayaqla sıçrayaraq yapılan yeriyiş.
qarqa tulumba: birneçə kişi birini yaxalayıb əlləri üstündə göyə qaldıraraq.
onu qarqa tulumba götürdüər.
qarqa poxa qonmadan: ertə (yarın) çox tezdən, erkən.
qarqa dərnəği, it yığnağı: avaralar topluluğu.
qarqa kimi: çox cılız, arıq, ətsiz.
qarqa səkməz: qarqa uçmaz: ıssız, boş yer.
qarqa daşlamaq: sarkıntılıq, müzahimət edmək.
ağzın açar qarqa kimi qarıldar, ağzın qapar, ilan kimi fısıldar.
ıslaq qarqa: ıslaq sıçan: ıslaq toyuq:
çox ıslaq. sırılsıxlam. sırsıxlam. cimcilaq.
çox qoraxaq, çəkingən, ürkək.
bacarıqsız, uyuşuq qadın.
qarqada quş sayılır, sərçədə.
qarqanın üzü qara, içi ala (pozuq)

QARQABARDAĞI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqabardağı. tarlalarda bitən, pis qoxulu, yemişli ot

QARQABURNU : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqaburun. qarqacuq. qarqacıq.
burnu qarqa dimdiyi kimi olan.
gənəlliklə ucu əğri arac.
ucu qıvrıq qısqac.
qapı işgili, cəftəsi.
uzunsov cəviz.
uzun, iri zeytun çeşiti.
qozalaq burunlu

QARQABÜQƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqabükən: yemişi ağılı, acı bir ağac

QARQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarğac. qaraağac. qarağac. sərt, əsnək odunlu, dayanıqlı bir ağac

QARQACIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bəzək olaraq, yazıların boşluqlarına qoyulan süs çeşiti.
əlləri titrədikdən yazısı qarqacıq burqacıq oldu.
qarqıcıq. dəğirman çərxinin altındaki dəmir.
qarşıq. qarışıq. burşuq. buruşuq. burqacıq. burqacıq. dolaşlı. dönəşli. dolaşıq. dolaşaraq gedilən. dolambac. çalalı. çallaq. sapa. akrobas.
dolaşlı işlər.
- çox dolaşlı dolaşıq, qarışıq yol: girivə.
yazıda kitabda işlənən süslərə verilən ad.
qarqacıq burqacıq: qarışıq oxunaqsız.
qarqacıq burqacıq. burqacıq. buruşuq. dolaşıq. qarışıq. çalalı. çallaq.
qarqacıq burqacıq yazı: çarpıq. əğri üğrü, əğri büğrü yazı. düzənsiz.
əlləri titrədikdən yazısı qarqacıq burqacıq oldu

QARQACIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kiçik qarqa.
qarqacıq burqacıq: əğri üğri davranış, yazı

QARQACIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqacuq. qarqaburnu. qarqaburun.
gənəlliklə ucu əğri arac.
qapı işgili, cəftəsi

QARQACUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqacıq. qarqaburnu. qarqaburun.
gənəlliklə ucu əğri arac.
qapı işgili, cəftəsi

QARQAQ TARMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bir çeşit bitgi

QARQAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

{qaqraq. kəkrək ( < qaqraq < qaq).}.
qaqımış. qurumuş. çöl. suyu çəkilmiş. bitgisiz quru qırlar.
qarğış. qarqış. lə;nət.
qaqraq. suyu çəkilmiş. bitgisiz quru qırlar. çöl

QARQAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

> qarqa. qarqıq > qarqı. boğuq. boğaq. boğulmuş

QARQAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarğaq. qarğış. lə;nət.
tanrı qarqağına ilənməyəsin

QARQAQAVUNU : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqaqovunu: qavuna oxşar, kötü qoxulu bitgi

QARQAQÖZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqagöz. utanmaz. kaşar. çaşar. ırsız. hırsız. arsız. həyasız. hırsız. ırsız

QARQAQÜLLÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqagüllü. əkinlərdə, çayırlarda bitən yuvarlaq dənəli, bəzəlyəsi bir bitgi

QARQALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

böyük tikə, parça.
dalqaların qıyıya, dışa vurduğu, atdığı çör çöp, odun, ağac parçaları

QARQALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qalğalamaq. qarışdırmaq. qalışdırmaq

QARQALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaraqlamaq. ağmalamaq. gözətdəmək. izərmək. göz qulaq olmaq

QARQALIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qamış otu. həsir otu

QARQALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqamaq. qarqımaq. qarqışlamaq. qarvuşlamaq. ilənmək. nifrin, lə;nət, lə;n edmək

QARQALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

l’ənətlənmək

QARQAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarğamaq. {
(< qar: qar. kar. əl. avıc). qarmaqla, əl ilə, çəngəllə arayıb tutmaq.
(< qar: qara. göz. gözün qarası, giləsi). gözlə aramaq. güdirişmək. gerisindən, dalından aramaq.
(qarqa < metatez > kavra) kavramaq. qazıb gəzib axdarmaq. qarvamaq. 1 < qaq. qaqramaq }.
axdarmaq. qaranlığda əl sürtüb aramaq.
sudan nərsə qarqamaq: aramaq.
qaranlığda nə qarqaşırsan.
(qara. pis). qaralamaq. pisləyib əzmək. {- qarqaşa: qarιşιq. fitnə. gurultu. çətinlik.
qarqaşalıq: tarmadağın. altüst}.
(< qar. əl. ). qarqamaq: tutmaq. kəsmək.
< qaq. qaqramaq. qaqmaq: vurmaq. (qaqış: < qaq + qış: çalan. qarşı gələn. tərs gələn. qabaq çıxan. zidd). qırğamaq. qızmaq. xor görmək.
l’ənət edmək. kötülüğü sayıb tökmək. bəddua edmək. (# alğamaq. arqamaq).
o onu qarğadı arqadı: o onun pisliklərin sayaladı, axdardı: söküb tökdü. deşib dağıtdı

QARQAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarqımaq. qarqalmaq. qarqışlamaq. qarvuşlamaq. ilənmək. nifrin, lə;nət, lə;n edmək

QARQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

ayışa, dinlənməyə bıraxılmamış tarla