Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
QAV : Arin Turkish Etimology Dictionary

kav. ( < kavlamaq: aqtarmaq. genişlətmək)
kav < > qab. kov < > qabaq. kovaq. kovaq. oyaq. oyuq.
boş, gəvrək, quru, puk nəsnə. qolayca tutuşan.
qab. qabıq. kavlanmış ılanın dərisi. ğav. boşluq. ilan gömləği.
pürsə. pürüz. pürz ( > porz). azərbaycanda səs dəğişməsilə buna
;xab;; deyərlər.
qalının kavı (xabı).
parçanın kavı.
kov. qoyuq. qovuq. boşluq: dağın, qayanın quytu (qovuq) yeri. kaşuv. qaşuv.
boş oyuq nərsə.
bax > qaç.
qaqumuş. qaqmış. qurumuş. qoraq.
qov. tutaşturuq. (od yaxmaq üçn) tutaş. alışıq.
tutaraq. tutuşduruq. oto tutuşdurmağa özəl nərsə. çıra. kibrit

QAV : Arin Turkish Etimology Dictionary

kav.
ğav (fars). qar (fars). köğül. kövül. bağra. mağara. kavra. kavar. kövül.
kof. kov. gəvrək. içi boş. kavuq.
qax. (qurutmağ, dənəsin çıxarmağ üçün) açılmış, yarılmış yemiş.
soyulan qab, qabığ.
ilan kavı.
kov qapan. qapanca. qalğa. ambar. qaznaq. xəznə. məxzən.
çal. alaşımları (alyajları) əritərək, içindəki çeşitlərin ayırma işi.
gəv. yeraltı. qarayer. kəvət. zerzəmi.
kağ. kağan. kavan. tarlanı otalağdan arıtlama. çapa, kağlama, kavlama işi.
kağ. dağ yamacı. kövşən.
kağ. otalağ. kağan. kağavar. kavağar.
kağ. dağ ətəklərindəki çayırlıq yer.
kof. boş. gəvrək.
gəvrək gəmik: qaqırdaq. qıqırdaq. xıt xıt.
kov. boş. puç.
qaf. kaf. vağ. bağ. bənd. kərdi, tarla (zəmi. əkin) qıraqlarında yüksəkcə bəndlər.
qaq. su birikən çuxur.
qaf. kaf (< kav). savıq. savsıq. boç. boş. boşbaş. başıboş. baybaş. qayta. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. səfeh.
içi kav kof, boş nərsə: çanğıldaq. qanğıldaq

QAVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kava.
kasa ( < kavsa). qəhfərab ( < kav).
qaba.
kövül.
dolça. kova

QAVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kava. kafa.
kofa. püfə böyrək. böyrək, lülə biçimində, yağda qızartılıb, üzərinə şəkər əkilib ( səpilib), ya da dadlıya ( dadlıya, şiriyə) batırılıb yeyilən yoğur (xəmir) dadlısı.
çava. çova. kova. çavıt. kavıt. çovıt. kovıt. boş. puç. puk. qavıt > qamıt. kavaq. kovaq.
gaha. kaha. avlu. həyət.
gaha. kaha. ağul. ağıl.
kavağ. kavqa (< kav). kavlama, sökmə, qazma aracı.
kova. kavış. kovuş. kavdış. govduş. goduş. dolça. çəltək.- qava qava: qavdıra qavdıra: qoğa qoğa: qoğdura qoğdura: qaçdıra qaçdıra: qoşdura qoşdura: çapdıra çapdıra: çapa çapa

QAVA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoğa. ilkyaz ya da sonyazda yelli havada yağmurla qarışıq yağan qar

QAVAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavac. kavaq. kavuca. qaquc. qaqquc. qaqqıc. qaqıc. çolaq.
qavaş. qavıc. qavış. odda qavrılmış, qızardılmış ət.
qavrac. qapqac. qapac. toxunac. toxac. toqqac. avlama, tutma, yaxalama ayqıtları. yaxalac. avqar. tutmac. tutac. alac. almac. bulğac. bulac. saxlac. saxac. qasqac. qaslac. qasac. qısqac. qısac. çalqac. çalac

QAVAF : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavaf. kavaz. kafkaz. xəfif. yüngül.
kavaz daş.
ağız kavafı: çox gəvəzə. çalçın. şarlatan

QAVAHƏN (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< qav: kav: kavan ( < kavmaq: kovalamaq: oymaq. qazmaq): oyan + ahən: dəmir). saban (çapan) dəmiri

QAVAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavak. kavağ.
içi boş.
kafaq. kavaq. çinar.
kavağ. kava. kavqa (< kav). kavlama, sökmə, qazma aracı.
söğüd ağacı.
söğüt çeşiti: qarağvaq.
balığ kavağa çıxınca: balıq söğüd ağacına çıxınca deməkdir: olmamazlığı, gerçəkləşməsi güclüyü göstərir.
kəvrə. kovak. kovuk. oyuq. içi boş.
kovuk. oyuq. boşluq.
kovaq. boş. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. səfeh. sapaq. axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. qırıq. qırt. qart. qırtalaq. qırtabaş. kəvəki. boş.
kavac. kavuca. qaquc. qaqquc. qaqqıc. qaqıc. çolaq.
kavnaq. qoğaq. qonğaq. qonaq. quvaq. saç kəpəyi.
kovaq. qavıt > qamıt. çava. kava. çova. kova. çavıt. kavıt. çovıt. kovıt. boş. puç. puk.
kavak ağacı: qaqama. qələmə.
qarakavağ: qoyu boyalı kavağ çeşiti.
başında qavaq yelləri əsmək: dəliqanlılıq edmək.
çalıqavak: səbət toxumağa yarar kavak dalları. səbətçikavağı.
qavaq sümüyü: düdük gəmiyi.
çənə kavağı: çənə kovağı: çənə çanağı: gəvəzə. çalçın

QAVAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavaq. ( < kof. kov < > qab). qovaq.
kovlaq. içi boş. kavay. kəfük. kəvək. yiyilmiş (≠ köpük: qab: şişik.). övək. qovuq. oyuq. çuxur. boşluq. deşik.
söğüd ağacı. bu ağac, boş, gəvrək olduğundan bu adı almış olar.
qazalaq. kovuk. mağara. köğül. oyuq.
bax > kovaq.- qavaq ağacı: busaq.
misir qavağı: söğütün çeşitlərindən: sorğun.
qavaq aqacı: toğraq

QAVAQAR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavağar. kağavar. kağan. otalağ. kav. kağ

QAVAQAS : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavaqas. kavqas. toz fırtınası

QAVAQAŞLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavaqaşlıq. kövşəklik. kəvşəklik. boşluq

QAVAQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavağı. qarağı. əkində, baxcada kiçik arx, oyuq açan qazıqbelçə ( bir yanı bel olub, bir yanı qazmaolan arac)

QAVAQIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavağız. çiyağız. çalağız. kalağız. düşünmədən qonuşan kimsə

QAVAQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qabaqlamaq. dallamaq. ağacları gəliştirib, gəncləşdirmək üçün dalların budamaq

QAVAQLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qavallanmaq. kaval olmaq. qabığlanmaq. qabığından olmaq. soyunmaq

QAVAQLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

boşluq. önəmsizlik. əsassızlıq

QAVAQTELİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iplik yumağı

QAVAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < qoval < kof < kov). { ( v < > p ). < qapamaq: yığmaq, çəmbərləmək}. bax > qəvəl.
koval. kovqal: qazıq. oyuq. içi boş. kövül. qab. oyuq (metatez > kolvaqa < kov. qovuq).
çiltiklə çalınan dığıraq çalıqı. qoval. dəf ( < təpmək: çıpmaq).
qamış. ney. tütək. bu çalqı içi, boşluğundan bu adı alar.
kaval kimi: incə, nazik uzun olan nərsə.
avqar. avlamaq ayqıtı.
av tüfəyi.
qara kaval: ağızdan dolma tüfək.
av tüfəği.
qara qaval: ağızdan dolma tüfək.
kaval. kova. qalay. şişik. yalançı, üzdək (səthi) süs, bəzək. içi boş borı kimi nərsələrə deyilir.
qaval düdük: çobanların çaldığı qalınca səsli böyük düdük.
üstü qaval altı şişxana: altı üstünə bənzəməz, uyumsuz görnüş.
bildiyin bu qədər, qalayın nərədən.
atalıq qalayı kişiyə yaramaz: atasının ad sanına güvənmək (sevinən) kişiyə yaraşmaz.
tümrüq. dümrük. çıldırma. dəf.- qursaq qaval (dəf): incə bağısaq kimi incə dərili

QAVAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < kaval: içi boş).
axdarış. axdarma. arama. ardama. arayış. izdəmə. izdəyiş. izləmə. izləyiş. təftiş.
aşqal. dışatım. dışqal. dəğərəsiz, yıpraq nərsə.
funda. süpürgə otusu, boş, gəvrək, çox çeşitli çalı çırpı.
kaval toprağı: içində ot bitgi, çalı çırpı çürükləri olub, kübrə kimi işlənən topraq.
kağal. qozun, cəvizin qabığından ayrılma, soyunma çağı.
kağal. saçma (oğuq güllə) sapan ov tüfəyi.
kağal. qamış, əkin sapları ilə hörülən, ağzı açıq səbət, sələ. qaşıq səbəti.
kağal. yıxıntı, töküntü qalağı.
kanal. kanğal. kağal. (< kav. kov). yol. yöntəm. qarım. məcra.
kavaş. kavaz. kovaş. kovaz. koval. (< kav. kov). çıplaq. yalın. lüt.
kavqal. kavqalı. dəlik deşik.
kavqal. anlamsız.
kavla. qabal. qabla. dəngəsiz. budala. dəli. qudurman. quduman. kirik. girik. qırıq. qıtıq. düşgün. alqın. çıldırmış. çılqın. çaldırılmış. çalqın. qafası qantaq, qançaq.
qabal. böyük düdük, tütək, nay, ney.
kaval olmaq: qavaqlanmaq. qavallanmaq. qabığlanmaq. qabığından olmaq. soyunmaq.
qabal. qab. qaraltı. iz. ləş. cəsəd.
qaraltısı qalmaq: ölmək.
qaplayır. qaplar. qalbar. qornıc. qornış. sövə. sövək. sövəc. söyə. söyək. söyəc. söykəc. çərçivə.
daşqa təkərin, qaval qasnağın doğuran, yay biçimində kəsilmiş ağacların hər biri: kəsək. qasaq.
neyə, qavala oxşar el çalqı ayqıtı: balaman. balaban.
zınqırovlı qaval: çağana. çağanaq.
yoğun boru, kaval, yüyə, lülə: qaradurba. qaradurba

QAVALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəniz qıyısında salaş, dam yapılmış yer

QAVALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavala. kovala.
başmaq. ayyaqqabı.
qala. kətən başmaq

QAVALABARTAQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qavalabardağı. qavaldız. qarqa düğləği. qarqa düvləği. qarqa düləği. qarqa ibiği. qarqa iğnəsi. qarqa qozağı. qarqa qoğzağı. əbucəhl qarpızı. acı xiyar. güdə boylu, pis qoxulu ot