Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

geyik.
qayıq. yaban. vəhşi. yaban heyvanlarına verilən gənəl ad.
qayıq heyvan: yaban heyvan.
keyik söğüd: yaban söğüt.
geyik söğüt: yaban soğüdü.
sığın. ov. av.
kedik. buğı. bolan. buğa. süğün. maral. ceyran. qaraca. cüyür. yüyür. yayran. kır kəzəsi. qıralay. qır geçisi. tağ öçki. elik.
geyik ata varmaq. ceyran vurmağa gedmək.
butaqlı.
dişi geyik: maral.
allından geyik atlamaqan: usta avcı.
yaban. asav.
geyik kişi: yaban kişi.
geyik babuş: yaban ördəği.- bir çeşit böyük geyik: soxaq.
geyik dişisi: burçın.- geyik dərisi: gödəri. gövdəri. kudəri.- geyikin iri, bənəkli çeşiti: sığın.- böyük, yaban geyik: soğun. soğan. dağ öküzi

QEYİQSƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyiqsəmək. yabanılaşmaq

QEYİLƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

bəzək üçün geyilən yüngül üst geyim, atqı, örtük qaşqazaş. qaşqaraş. qaşqayaş. qaşgörəş. qaşgözəş. qaşgöz.
içə, içdən geyilən köynək: içlik. işlik. tərlik.
nərsənin üstünə geyilən, taxılan, salınan, sərilən, qapacaq, örtük: qap. qab

QEYİLƏNSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyilənsiz. geylənsiz. qaylansız. qayılansız. qaylənsiz. qayrımsız. qayrınsız. qayrız. qayruz. qayrığsız. qayrısız. qaytız. qaytısız. qalısız. qalıqsız. qalımsız. qalsız. qardısız. qartısız. qarıqsız. qarımsız. durmadan. qırılmadan. bıraxmadan. keçməksizin. gözətmədən. güzəşmədən. müdam. mudam. dəvamlı.
qayrığsız baxım altında saxlanmalı xəsdə.
qayrığsız danışan cocuq.
qayrığsız gözdən ayırmadan güddülər

QEYİLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

gedrülmək

QEYİM : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyim. geçim. geyit.
don. üz. örtü. örtük. qapanca. şərəf.
geyim. geyiş.
hər nə çapın, geyişi var, hər nəyin yerisi var, hər yolun yerişi var, hər nə yapdın gerisi var. (ırmaq keçilirkən, at dəğişdirilməz).
geycim. gecim. geyiniş. geyniş. paltar. urba. giyəsi. geyəsi. geysi. geyəcək. geycək. geygi. yamaşır > camaşır.
geygi. geycək. əğin eşik. geyim keçim. əğin baş. kisvət. geysi. giyəsi. geyəcək. geyimlik. geyinti. geyit. paltar.
bir əl bütün paltar. taxım.
görnüş. bürüş. zahir. örtü. örtük. qapanca. tutuş.
kilim.
dürlü boyalı kilim, geyim: cicim. cecim.
əsgi püsgü, cında yamalı geyim, nərsə: xırqa. qırqa.- geyim qoşam: parpaltar.
başa geyilən geyim, börk kimi: başlıq.
uzun alt geyimin dizdən aşağ bölümü: baldıraq.
uzun, bol üstlük geyim: çapan ( < qapan).
iş paltarı, geyimi: tozluq. önlük.
bol, geniş, uzun qollu geyim: miniş.
əğin baş: geyim keçim. əğin eşik. geyim. qapsaq.
bol, geniş, qolsuz örtük, geyim: çar. sar. çarşaf < sarçav. şinel.
çəkilərək geyilən geyim: çəkmə.
biçilmiş geyim: ən uyqun. ən əlverişli.
çox geniş, bol, əsnək geyim: gənəlliklə yanğın söndürənlər geyirlər: qartalqanat. çuxa, çulqa.
alt geyim: tərlik. alttıq. gövdək. gövlək. gövdəyə yapışan toxunan paltar.
geyim quşam: geyimlə birlikdə olan gərəkləri, süsləri.
yüngül geyim: yüngül, incə, yufa, yoxa geyim.
böyük görəvlilərin, rəsmilərin geydikləri, gözəl, uzun, gənə bol üst geyim, xələti
qaltağı. qaltava. qaltav. qalabağ.- çəlik (polad) teldən yapılmış geyim: qaqmalı. cübbə. zireh.
eşik geyimi: üzdarıq. üsdarıq.
gənə bol örtük, yorqan, geyim: qapsal. qapsaq. qapsalıq.
gənə bol incə örtük, yorqan, geyim: qapsal. qapsaq. qapsalıq.- xot, kapşın kimi güdə üs geyimi: gödəkcə.
içgeyim: atgeyim: içdon. atdon. atsar. atsarı. atpaltar. atyama > atcama.
işlənmiş çuxa, geyim: qazağa.
pambıq içli üst geyim: kavtuq. kavtaq. qaltaq. çaltaq. qaltuq.
üst geyim: qaşqoraş. qaşqazaş. qaşqaraş. qaşqayaş. qaşgörəş. qaşgözəş. qaşgöz.
üst geyim: qatıncıq.
qatıncığın çıxarıb oturdu.
bəzək üçün geyilən yüngül üst geyim, atqı, örtük qaşqazaş. qaşqaraş. qaşqayaş. qaşgörəş. qaşgözəş. qaşgöz.- geyim, paltar dolabı, dolabı, kamodu: geydolab. qərdrob.
geyimi pıroblamaq, dənəmək üçün ayrılan kiçik oda: dənək kəbən. pırob kəbən.- gənə bol geyimi daraltma, büzmə: qasıntı. sason. qardaq. qarda. qarçaq. qarça. qatdaq. qatçaq. darlaq. dardaq. darcaq. darca.
gənə bol geyimi daraltmaq, büzmək: sason vurmaq. qasmaq. qarsmaq. qarsımaq. qırsımaq. qıstamaq.
girdə, devrik yaxa geyim: qapara. qapanaq. qapancaq. qapanıca.- iç, ev geyimi, quşamı: içqapın. rubdöşambr.- iç, ev geyimi, quşamı: içqapın. rubdöşambr.- ox ovçunun, iş bilənin, diş yiyənin, geyim geyənindi.
paltosım uzun, bol geyim: qapama. qaban. qapan > kəpən. kəftən

QEYİM : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyin. {geyim (y < > ç ) geçim. gecim. geyiz. giziz. giviz. güvüz. qidiz}.
geygi.
gözü oxşayan geyimdir.
geyimlik yun: geçimlik yun.
öndüni yalıq, geyin yalıq: ön qaş, arxa qaş.
geyin. kidin. keyin. qeyin. ( y < > c ) gecin. yuban. gec. dal. ard. sonra. son.
iş geyin: işin sonu.
işin geyin baxınqıl: işin sonun düşünginən.
kidin təlim ökündü: geyin (sonra) telim ökündü.
geyin qaldım: gecin qaldım.
geyin qaldın yolundan sən: gec qaldın.
geyin gəldin, gecin qaldın: bevax gəldin, arda qaldın.
kiş. yorqan. örtük. pərdə. geyqürlük. geymür. paltar. quşam. qoşam. paltar.
paltar. opraq. paltar. yapraq. qaplam. qablam. paltar. üsbaş. qiyafə.
keçə. otaq döşəməsi üzərinə yayılan yun toxuntu.
geçim. coşun. taxım. qoşum. bütün örtək.
eşik. paltar. alat.
geyim geçik: geyim geçim. geyim çəkim.
şəkil.- geyim keçək: geyim salım.- tüklü geyim: yanbulı gəbə.
paltar. qurşaq. quşaq. qın. don. örtük. qabıq. atqı. bir nəyin üzərinə yapışılan nərsə. geyim. türük. türgə. türək. bürək. bürgə.- gənə bol geyim: yelmək. yalmaq.- günüzlük geyim: günüzə özəl.- orta quşaq: aralıq geyim. əl geyim. bayağı qapsam, geyim. (# qopsam: rəsmi).
quşaq atmaq: soyunmaq. dincəlmək.
quşaq çözmək: əl suya yetirmək.
geyim yumaqda işlənən yassı toxmaq: taqtaq.
qolsuz, önü açıq, yellənə bilən geyim: yelək. yələk.
iç yeləyi.
bir işə özəl geyim. iş paltarı. kəsbət. kisvət ( < kəsmək).
çöpçü, süpürgəçi kisvəti.
çərik kisvəti.
rəsmi geyim: qapanıça. qapança.
ayağ qeyim: ayağqabı.
çınday qeyim: hörgü paltar. tirikotaj.
iç qeyim: paltar.
qeyim tuxum sordurur: geyim hançı soydan olduğun göstərir.
şik geyim: aybat geyim

QEYİMÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyimçi. paltarçı. gürşaqçı. qurşaqçı.quşaqçı

QEYİMEVİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyimevi. geyizevi. paltarevi. geyim satılan, sərgilənən yer

QEYİMLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyimli.
yaraqlı. silahlı.
iyi geyinmiş olan.
iyi geyimli bir bəy.
quşamlı. yaraqlı.
paltarlı. örtlü. müləbbəs

QEYİMLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyimli. geyinik

QEYİMLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyimlik.
saruba. paltarlıq ərməğan. sarılmağa, örtünməyə, geyinməyə verilən soğat. xələt.
vestiyer. paltar yeri

QEYİMSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyimsiz. geçimsiz. örtüsüz. üzsüz. üzük. donsuz. çılpaq. yalın. şərəfsiz

QEYİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyin. keyin. kayın. kedin: kede: kayran. ( < qay. qey).
sonra. geri. arxa. dalı, peşin.
biraz keyin: biraz sonra,
geyin gedmək: geriyə gedmək: çəkinmək.
geyninqə qara: arxana bax.
qeynidə qalmaq: arxada qalmaq.
geyin yanmaq: geri dönmək.
geyin yandırmaq: geri çevirmək.
geyinsiğə: sonra.
keyinçə: sonra.
qaynaq. qalaq. qaynamış. qaynatılmış.
qayın ana.
qayın ata.
qayın ağa.
qayın qız: baldız.
qeyim. arxa.
yanın. yandan. qıçın. dönəged. quşqulu. şəggili. mütərəddidyanə.
yanın gedirdi.
nə yanın yanın düşünürsən.
yanın yanın baxışlar

QEYİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyin. kiçik.
cürə barmaq. geynək. geykən

QEYİNCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyincə.
ardınca. arxasınca.
rücət