Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QOPUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gopuz. qopal. kopal ( < kop: çox. şişik). gürz.
gopuz. gürz. gürüz. (savaş ayqıtı). topuz. gürz. düvən. döğən.
kopuz. kobuz. kofuz. kovuz. koğuz. gobur. gopur. gofur. govur. goğur. kobuq. kopuq. kofuq. kovuq. koğuq. kobul. kopul. koful. kovul. koğul. kobur. kopur. kofur. kovur. koğur. koba. kopa. kofa. kova. koğa. koban. kopan. kofan. kovan. koğan. koblaq. koplaq. koflaq. kovlaq. koğlaq. koblan. koplan. koflan. kovlan. koğlan. kobran. kopran. kofran. kovran. koğran. koblanqoz. koplanqoz. koflanqoz. kovlanqoz. koğlanqoz. köğül. kövül. kablaq. kaplaq. kaflaq. kavlaq. kağlaq. kabran. kapran. kavran. kavra. kabra. kapra. kafra. kağra. (< kov. kav. kof. kaf. gof. gaf: hər nəyin içinə doğru uzanan boşluq. içiboşalmış. çuxur biçimli, görnüşlü hər nə). (kav. puç. boş. çuxur. xəndək. kəndək. çolaq. hovz. hovuz. gobut. kovut. böyük qab, ləyən. təşt. təknə. qazan. tüng. su qabı).
qopaz. güpüz. töpən. topan. döğən. dövən.
qopuz armıdı: qarpız armıdı: yay sonu yetişən iri, sarı, sulu armıd çeşiti.
qopuzun şişik bölümü: tüngə. təngə. təknə

QOPUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gopuz.
çəküş. toxmaq. baluqa. potg (pot < metatez > top < > təp) topaq.
qavuz.
qarpuz.
kovus. kavıs.
qaltas. balyoz. böyük çəkic. qobuz. qozap. qasıntlı. kibirli. müzik araclərinin gənəl adı.
ərin qopuz: ağız mızıqası.
qıl qopuz: qəmənçə. saz.
(müzik aracı)
qopuzu kim arış soxadı: kim qopuzu gözəl çalır.- qopuz bilə qars yaraşqanca: birbirinə uyumlu olmaq. birbirinə yaxışmaq

QOPUZCIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarpızcıq. düğünçiçəyi

QOPUZLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qopsalmaq. qopuz çalmaq

QÕPÜQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

köpük. kəf

QOPZAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qupzamaq. qopuz çalmaq

QOPZAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qupzamaq. qopuz çalmaq.
qopzatmaq: qopuz çaldırmaq

QOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

gor. bükür. sin. qəbir. qaranlıq yer.
kor. soğur. quru.
qoz. qoza. qora. yetişməmiş üzüm giləsi.
quşaq. qurşaq. həlqə.
yasaq. qaravul.
tuzaq.
gor. quvur. govur. oyuq. çuxur. boşluq. məzar.
kor. tuppuq. duppuq. küt.
kor edmək. korlamaq. nəfsini korlamaq: gərəkli istəyini yerinə gətirmək.- kor bağırsaq: soğur içəqi.
kor bağırsaq: soğur içigi.
gorqa girmək: ölmək.- kişi görürün görməy, goruna girməz: insan görəcəğini görmədən məzara girməz.
gor ağac: ölünü daşımaq üçün kullanılan bir tür tabut.
gor tapmaq: ölmək.
gorqa batmaq: ölmək.
gorqa girmək: ölmək

QOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qur. qar. qurşaq. bel quşağı, bağı. kəmər. qəmər.
ğor. yaraq. vuruş qoşun yarağı.
od.
uyuz.
od. cübbə. yaraq

QOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

gor ( < kovr).
gömək. gömük. gömüt. gömgən. basıq. dalıq. sın. sin. qəbir. məzar. türbə. daxma. damğa < tuqma. dinləlik. dinlənik. qara yer

QOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

gor. gəvər. govur. çuxur. gəvir > qəbir. qəbr (< kəv. kav. gəv. kov).
sin.
çöl eşşəyi

QOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kor.
< kovr. qapıq. qapran.
kor ilan: qapıq. qapran.
korsan. anmaz. aymaz. aymazaq. ummaz.dalıq. uyuq. uyqaş. uyqaç. uğraş. bilsiz. toy. gözü bağlı.qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. anlamaz. bilməz. cahil. qafil.
> kur (fars). görməz.
kor olmaq: gözü axmaq: göz patlayıb, yarılıb, kor olmaq.
tünür. tünğür < tüğnür ( < tün. tünğ. tüğn: qara. qapalı).
kor. koraq. tutuq. çoraq. şoraq.
< kovr. çuxur.
küt. qara.
iri yapılı, qara qafalı: yekə kündəli, içi kövrəli.
xor. yaman.
kor piçaq: küt. kot. qarta. korta.
koryapalaq: korbağa quş. koruğu. koruvu. korquş. bayquş. puhuquşu. ügi. ühi. uhu. puhu.
; uuhu- puuhuu;; səsi çıxardığından bu adı almış. yapaqulaq. quqqumay.
lal arvadın kişisi, kor kişinin arvadı ol.
nankor: iyiliyi, yaxcılığı bilməzdən gələn.
cəhnnəmin goruna: içinə od.
kor quyu: batqal quyu.
kor olmaq: korlanmaq. göz axmaq.
kor olmaq: koralmaq. gözü axmaq.
subay gözü, kor güzü: subay gözü ilə, qız alınmaz.
bir ayağı çuxurda, gorda: ölümü yaxınlaşmış.
əsgi qaynağdan (kor bulaqdan) su gətirmək: əsgi xərmən savırmaq. əsgi dəfdərləri qarışdırmaq. keçmiş, ölmüş soruları, yenidən qaynatmaq, ortaya çəkmək.
bitli pəxlənində, kor alıcısı olar: pozuq nərsənində istəklisi var.
əlinin koru: uyarsızlıq edmək.
gor, sin, qəbir daşı: balbal.
kor bağırsaq: apandis. kor içəgə.
öz gorun qazmaq: öz ayağın baltalamaq.
kora beyinlik. küttük. qabavat. kallıq.
alçaq, xor, aşağ görünən nərsə, kimsə: qaqlacan. qaqacan. danlancan. danlanan. qınlanan. qınanan.
bilimdən yeyi yox, yalandan koru yox. (yeği. yeyi: yaxcısı).- qovlu canıma, qor düşdü.
xor görmək: xorlamaq. korlamaq. bir kimsəni, nərsəni xor görmək. alçatmaq. pisləmək. kötüləmək. danlamaq. qınamaq. qaqalamaq. qaqıclamaq. qaqılamaq. qaqırlamaq. qaqışlamaq. qaqıtlamaq.
xor görmək: xorlamaq. korlamaq. bir kimsəni, nərsəni xor görmək. alçatmaq. pisləmək. kötüləmək. danlamaq. qınamaq. qaqalamaq. qaqıclamaq. qaqılamaq. qaqırlamaq. qaqışlamaq. qaqıtlamaq.
xor, kor, pis işlətmək: yıpratmaq. korlatmaq. xorlatmaq.
kora iğnə, gərək nəyinə.
qonşusu yaxcı olanın, kor qızı evdə qalmaz.
pambıq ilə baş kəsir, iğnə ilə gor dəlir

QOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kor. qur. ( < qarqu. qara).
koralmış. qararmış qara boya.
kor: küt. kəsәrsiz.
kor pıçaq. yetərsiz.
görməz. balay.
kos: kala kötür.
kos komalaq < > kor komalaq.
kol kos: ala bula. tanğ qaranğusı:
sәhәr (dan) toranı: tanğ koru.
ala şavaq. kor ışıq: az aydın. gecə qaranğusi: tün koranğısı.
alama. pis. xor. tülək.
ziyan.
korluq: qaralıq. qaraqula.
köz. qur. od parçası. od. odlıq.
arıq. zayıf.
kor olmuş. qurumuş. oyulmuş.
xor. şor. zor.
qurat. qırat. aşama. sıra. düzü. xətt. sətir. dizi. duvarda əşit boyda düzülən kərpiçlərin sırası. kərtə. kərki. barda. sap. sıraş. qatar. qatlaq. qat. lay. sərəng. cərəngə. cərgə. düzün. dizək tabur. tapqır. iz. arda. dalba. tabur. tapqır. yol. yolu. öbür. qurup. taxım. kümə. topluluq. bölük. yığın. seri. rədif. nərsənin komalanmış yığını (biçin bağı, odun). nərsənin düzünlə sıralanmış, bir biri üsdə qoyulmuş yığını. koraf. rəf. baca. kəsə.
heyvanların boynuna asılan çan, çınğıraq.
dərə.
kör. deşik. görməyən.
koraf koraf: kor kor. sıra sıra. qat qat. sürü sürü. kümə kümə. dizi dizi.
boş. müfdə. yaxud ucuzluqdan müfdə kimi.
kora satıram: havayı, müfdə satıram.
kora aldım: müfdə aldım. kora ver, kora al: parasız ver, parasız al.
boşluq. yoxsulluq.
kordu: yoxsuldu.
ocağı kor: oğlandan, tuxumdan boş: uşaqsız.
qor. tamızlıq.
xor. kof. kötü. qoranc. zərər. ziyan (# kar: ası. fayda).
kor olmaq: zərər almaq.
öz. maya. asıl.
< govur. kəvrə. gumuv. kömü. kov
cum. şum.
başlıq. aşaman. araqçı. başçı. elbaşı. baştutan.
fond. vəqf.
kov. oğız. ovış, oyşuq, oyuq, oyuq, boşluq.
qarav.
tamızlığ. od parçası.
güc. quvvət.
tuvmaq. kəsgin olmayan. tuppuq. duppuq. qumadaq. qısa. küt. koralmış.
kor. gidamaq. kəsgin olmayan.
tüqül. tüqqül. tüqlü.
tüklük gözlü: kor kimsə.
qaraqu.
kor bağırsaq. bükün. apandiş.
kor. ziyan.
qor tapmayasan bala.
kor gördü, kələki yığıdı.
axından kor görmüş ölkələr.
yoğurt mayası.
açıqsız. ışıqsız. qaranlıq.
kor otaq. kor qəndil.
anlaqsız. qanmaz. beyinsiz. huşsuz. qaranlıq.
kor kişi.
çözülməz. qarışıq.
kor düyüm.
kor bağırsağ: güdən. qalın bağırsağın bir bölümü.
kar. içi tutuq, qapalı yer. sağır. kəsik. məsdud. küt. qapalı. kəsik. qunt. künt. kəsməz. soğur. görməz. qapanmış. batmış.
soğur göz.
kor siçan: soxulan dağ siçanı: soğur.
yanıb qızarmış kömür, odun.
qorın üstündə pişirmək.
bu odun çox qor tökür.
qor kimi altın.
kor əbə: əbə köməci: gözü bağlı oyunu: bir neçə kişi cocuq (: nəfər uşaq) olub, birinin gözlərin bağlayıb, başqalarının çevrəsində dolaşmaqla oynanılan bir oyun.
kor döğüşü: göz gözü görməz döğüş: kor koruna döğüş: birinin birindən savsız, izsiz, xəbərsiz olmaqsızın döğüşməsi.
kor topal: səqət. qusurlu. topal. mə;lul.- kor sıçan: köstəbək.
kor qaya: dənizin içində olub görünməyən qaya.
kor ışıq: kor çırağ: kor qəndil: çox əsrük: bərk kefli.
korkoruna: qəflətən.
kor gözlü: nankor. kafəri ne;mət.
kor yol: çıxmaz. çıxmaz yol. bünbəst.
kor kötük: kötük kimi: bərk kefli. zil zırna.- ölünün gövru: başıva and olsun:
kor ölür badam gözlü olur: birini sözdə, özdə sıxışdırmaq üçün söylənən deyim.
kor boğazlıq: oburluğ. qarımpalıq.
kor çiban: qabarcuq.
kor sıçan: yumran

QORA YARAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

> qarayaraq. döğüş aracları görəvlisi, mə;muru

QORA : Arin Turkish Etimology Dictionary

< qoğara.
qoğmaq, oğmaq üçün arac. əğik, ufaq, incə dişli, yontmaq üçün kəsici arac.
ititmək aracı. yonac. yonqac. suğan. soğan ( < su: iti) > suhan (fars)).
qoraq. yaxan. yandıran. acıdan.
can qorası: cana düşən od.
iç qorası: iç ağrısı, dərdi.
acı. odlu.
qoğara ( < qoğ). xurə. aşıla. akıla, cüzam. yenir kəsəli.
quruq. hər nəyin xamı. yemişlərin xamı. özəlliklə üzümün xamı, yaşılı, əkşisi.
quruq suyu: qora suyu.
quralı aş: qora aşı.
xurma quruğu.
zeytun quruğu.
qaya quruğu: damda duvarda bitən bir bitgi.
qora sıxı: qora su. qora suyu.
şərab, qora, lumu suyunudan qabda qalan köçək: tırtır. lığ

QORA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağıl. axır.
qorunmuş yer. < qoruq < qoraq < qar. qaramaq: qoruqlamaq. çəmbərə salmaq. avlu. ağıl. axır. qorqı. qorıq. saray. qonaq. at qorası: at ağılı.
qoz. qor. qoza. yetişməmiş üzüm giləsi

QORA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kora. koraq.
qora. qoraq. qarda açılan incə yol, iz, cığır.
oraq. tırpan.
haçar. anahtar. kilit. qapı sürgüsü. əsgi. duvarın alt bölümünə çəkilən boya.
sürə. zaman. bir az parça. olsunki bir az daha.
bir korada dənə görüm.
qoy bir kora oturaq.
uzun sağalı (qonçlu) corab.
qara. deşik. ilgək. keçit.
civi. mıx.
qoraq. yetişməmiş, çiğ üzüm

QORA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoruq.
qora pişirən: qızılısı. qızılsı. ilin ən sıcaq günləri

QORAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

gözəkçi. görəkçi. görəyçi. qorayçı. qoran. qoryan

QORAB(ƏRƏB) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< qurav. yaxınlıq

QORABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

koraba. qaraba. qaraçəpiş. qaraçapış. gözü bağlı oyunu

QORACA : Arin Turkish Etimology Dictionary

koraca. qaraca. boşuna. nədənsiz. səbəbsiz olaraq.
qaraca yaltaqlanma, yalvarma.
qaraca koraca bu duruma duşmədik ki.

QORAÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoruçu. gözətləyici. mahafiz. hafiz. koraçı. qaraç. pesimist.
koraçı. koranlış. kötümsar. kötümsər. çürükçü. götümsər. hər nəyi qara, qaranqul görmə. düşügün. qaraç. qaraçlıq. qaragöz. qaramquluç. qaramsar. qaramsır. qarasıq. qarısıq. qatsaq. pisanlış. uğursuz. çürükçu. qaramsuq. qaramsıq. qaramsar. qarasevmiş. qarabaxan. qaraqaran. bədbin. bədəndiş. pesimist

QORAÇILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

koraçılıq. pesimislik

QORAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

{qora. kora}.
yaxan. yandıran. acıdan.
can qorası: cana düşən od.
iç qorası: iç ağrısı, dərdi.
acı. odlu.
tənəkə. pənəkə. pənahqah. yalı. yalqı. yalıq.
örs (sindan). qoruqlu, sürgülü qapı.
dönuq.
sönük od.
quruq, cehiz. yaraq, arxa, vəsilə.- qoşun qoraqı: orduqah. ortaqu. ordu. ordu qərargahı. toyka