Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QÖQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökün kökü: qarakök. kökün özü, dibi.
yabanı püsdə kökü: çatlanquc. çatlanquş

QÖQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kök.
anğır. andır. dal. soy. ata baba. cəddabad. orpaq. mənşə. quşaq. nəsəb.
ildiz. təməl. ula. ul. əsas. doğuş. tamır. tomur. tübir. unğqu. neqiz. özək. qarakök. qaynaq. əsas.
tamırçıq. damar

QÖQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kök. göğ.
həvic < kavuç. yeyilən
kökü; yerə gömmüş, quylaq qalan bitgi.
ırq. arx. axar. bulaq. göz. qaynar. dolaç. motiv.
qaqmıt.
qalıt. qalat. bon.
söyəş. söykəş. endirik. daban. dayat. dayaq. istinad. sənəd.
endiriklə danış.
endirik göstərmək:
pozuq endirik: boş endirik: köksüz sənəd.
qon. qona. qonat. qonun. qoy. qoya. qoyat. qoyun. təməl. əsas.
ad dabanı. etimo.
ətli. şişman. qabalaq.
hüviyyət. əsl.
kökləmə. qatalama. qataq. ilinti tikiş. əğrəti, müvəqqəti tikiş.
qaçaq. qaşaq. qaptaq. ilişə. rişə.
astar. qurun. bünyə. əsas.
kox (fars). qox ( < qoxmaq). xoxan. abacı. xuxan.
altyapı.qabaltı. daban. binövrə. infirstirüktür.
döl. döş. quşaq. soy sop. ırq. qan. damar. nəsil. ailə.
köpük. köpbüş. qabarıq. şişgin. çağ. çağçığıl. dolqun. dolu. doluq.
əsil. cəzr.
ev. soy. qan. sülalə.
təvan (riyaziyyat). tuxma. əsl. kürüt. qan. ırq. quşaq. salda. əsas. kürüt. gombul. səmin. çağ. çapul. çapın. çağ. kürüt. asal. yasal.qabaltı. daban. bünyad. maya. gerçək. gərçək. təməl. bix. dayanaq. təməl. qoyuq. paya. daban. ırq. damar. ana. bas. təməl. əsas.
gerçək nədəni bəlli deyil.
dibdən, kökdən yalan, aldağ: kizbi məhz.
ana kök: kök gövdə: qaba yapı. təməl yapı. kök yapı.
kök yapdal, çatqı, iskilet: qabataslaq. kiçik ayrıntılarına toxunmayan, ilkən taslaq, düzənəc, düzənək, tərh.
başı çağ, kök: içib işmədən əsrik. qafası iyi: qafası qıyaq.
yerköki: qazıq yemiş. qırt qırt. qıt qıt. qızılot. qızılçökük. həvic.
köklə bəslənən: kök yeyən. kökçül.
qarakök:
kökün kökü. kökün özü, dibi.
cəddabad. atababa.
tarlalarda yetişən, üç yüz, beş yüz dənəsi bir yerdə, bir arada olan bir ot kökü: qaqqoc.
yerkökü:
yaban həvic, yerkökü: qarakavza. qarakavaz.
yerkökü: sarıkök. qızılot. qızılçökük. gəlinbarmağı. qırt qırt. qıt qıt. həvic.
incə kök: kök sapı.
qalın kök: soylu. durkök.
üstündə oturulan, qalınan kök: köçgü.
ağacın kökündən çıxan pürçük, sürgün: bic.
çürük ağac kökündə yetişən göbələk çeşiti: gəlinbarmağı.- dibindən, kökündən qoparmaq: kəsib qırmaq. kəsgirtmək.
hammımız bir kökün barı, bir qolun dalıyıq.
hər nəyin kiçiyi, əğri büğrüsü, kökünə oxşamayan: bic.
işin kökü, kökəni: işin ucu.- köklərə düşən qurd çeşiti: qaraqurt.
kökü yeyilən bitgi türü: qarabatma.
kökündən saqqız çıxarılan bir ot: qaravruq. qaravlıq.
qaravlıq saqqızı.
tarlalarda, ormanlarda görülən, qalın köklü, tikənli ağac: qarayantaq.
nərsəni dibindən, kökündən çıxarmaq: qaşşaqlamaq. qaşaqlamaq. qazşaqlamaq. kavşaqlamaq.
nərsənin kök, özək, etgili, güclü varlığı: öğəc. özəc. oksir. eksir. covhər.- nərsənin kökü, özəyi, təməl öğəsi, ünsürü: acıq. acım. aşıq. aşıc. aşım. qabart. maya. damıc. damız.- sap kimi kökə sarılıb tutan göbələk çeşiti: kökdonan.
yaş ağacı, kökünə yaxın qabığın soymaqla qurumasına yol açmaq: axarlamaq. axarramaq. axarlatmaq.- yeyilən ağ köklü bitgi: qaraqavuq

QÖQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kök. gök. göy.
astın. təməl. əsl. zat. dib. tək.
kökün kim: kimsən.
yəhər bağı.
dolu. tompaq. toluq. dolqun. pökki. dölməç. səmiz. oklu. oplu.
< > çök. çökmüş. qalınlaşmış. şişmiş. qabarmış.
göy. yer üstü. göy üzü.
göy parçası: göybən.
kök. soy.
tanrı. tanrıdan. tanrısal. qutsal
göy rəngi.
toqaç. tutqaç. təməl. yap. zat. yapu. bünyə. əsas.
kökəng. uruğ. tamur. damar. el. tayfa. mənbə;.
qonqur. tərlan. iti. çabük.
tos. irq. soy. tuxum. sirişt.
tikiş. tüb. tib. dib. buta. iç. qə;r. əsfəl.
yaxşı. keyf. ləzzət.
qışlaq. köçəri ellərin otraq yeri. av. yurd. kənd. məntəqə. tizi. dizi. qəsəbə. qeyint.
dayaq. üzər. sənəd.
üzərinə atmaq: dayanmaq. isnad edmək.
kötük. kötük. ana. baş. əsas.
ana yasa: qanun əsasi.
ana pitik: ana dəfdər.
tüzən. akord.
bu piyananın kökü pozuq.
musiqi. müzik.
kökə. tərh. pılan. taslaq. iskilet. çərçivə. qəfəs. qalıb. işin başlanqıcda, bəzəksiz düzəksiz qururlan kök nəxşəsi, tasası.
tumruq. qalınlaşmış dal. kündə.
taslağın araya qoymaq.
üqəla taslağı: yekəxana. özün alimlə sırasına qoyub dərinlərdən danışan.
qaba taslaq: yalnız biçimin, üzün göstərən yalın, qaba tası, nəqşə.
bir çeşit uzun kök: yer soğulcanı.
gök. azıq. ziyil. sikil. səkil.
kökləri yeyilən göylərə
dibcək. tübəz. tübzə; deyilir.
kök. təkin.
göy. hava.
göy açıldı.
göy bürgürdü: göy tutuldu.
göy busardı: bozardı.
göy çığrısı: fələk. göy fələyi.
göyə sağyrsa, üzə düşür.
dəğirməndə doğmuş sıçan, göy kükrəyindən qorxmaz.
göylük. bağbağat. bağlıq boştanlığın gənəl adı. bir yeri saran yaşıl bölgə.
kənd göyü: şəhəri saran göylük.
kök. soy. əsl.
kökün kim: kimsən.
bağ. ip.
ər sözü bir, yəhər kökü üç olu.
kökən: mal davar sağılırkən ayağına bağlanan ip.
heyvanların qışda yaxınlaşması, aşışması.
qoç kökü çatdı.
atları kökü: atların cütləşməsi.
gök rəngi. lacivərd.
gömgöy: göpgöy.
göy çüvüt: qöy boya.
göy gözlü: qöy qöz. çağır.
ölçü. vəzn. yir (şeir) ölçüsü vəzni.
damar. yıldız. rişə.
qutsal. çin. tansuq. həqq. müqəddəs.
göy dəmir geri durmaz: düzlük sözü dryər, işin görər.
səsi aşağladıb, yüksəltməklə, incəldib yoğunlatmaqla istənilən ölçüyə, tona, taraza salmaq.
köklü səs: becərilmiş səs.
kök bilməz, qulaz yırtar: ölçünü bilməyən.
kök salmaq: harmoniləşmək.
hər nəyin dibi, bəki, bərki. him. pey. bəy (bəq).
əzab. çətinlik. qınaq. qınaş.
kök gördü, kərəkü üzdü.
ayna üzündə meydana gələn pas. nərsənin üzünə düşən çillik, çil, xal.
qoşnu. sevişmə, cütləşmə çağı.
qoyun kökü.
səsin bəmi zili.
köklü səs: ölçülü səs.
göylük. yaşıllıq.
kənd göyü: şəhər çevrəsində olan göylü.
kəndir. ovsar.
ər sözü bir, yəhər kökü üç olur.
qışın çağı heyvanların qızmış durumu.
yoğun, dolu, bəm səs.
pas. ləkə.
gözünqə göy düşdü: güzgüyə pas düşdü.
qöylü üz: xallı, səpgilli üz.
kök. el içində yaranmış, el içinə düşmüş gülməcə.
bu elin göyü budu ki.
göy sözündə sərbəstlik, boşluq, azatlıq, gəlişmə bitişmə, yüksəlmə, genişlik, gənclik vardır.
göy ölkələr:
yaşıllığı çox olan, yaşıllıqı, göyərtiləri qoruyan ölkələr.
gəlişmə yolunda olan ölkələr.
göy ılxı: kövşənə, otlağa buraxılmış heyvan.
gülüş. gülməcə.
əsl. soy. şüt.
qöq yılxı: başıboş yayılan heyvan.
qöq tubulqan: bir quş adı.
ənsə kökü: burunçaq.
kök salmaq: orunlanmaq. yerləşmək. yurt edinmək.
kökünü qurutmaq: artın edmək.
qöqbaş üy: çatısı kaşı qapalı ev.
qöqbaş: bir tür ot. bitgi.
kök gördü kəriki üzdü: ağırlıq, çətinlik görüb, ev eşiyin üzüb (söküb) getdi.
kökdən aramaq: tüpləmək. dipləmək. dibləmək. kökdən aramaq.
kökün araştırmaq: tüpləşmək. dibləşmək. dipləşmək. dibin çıxarmaq. təhqiq edmək.
göy qurşağı. tel gögən.
bulut göyü köşütti: quşatdı.
qöy daş: çəş. yaş. yəş. yeş. firuzə.
qöy don:
göy don: göyün örtüyü, göy örtüyü boyada olan nərsə.
kökdən aramaq: tüpləmək. dipləmək.
kökdən incələmək: dibin çıxarmaq. nə var nə yoxunu aranıb eşinib alıb vermək. qazınmaq. arayış aparmaq.
düğümlü bir kök: qartal pəncəsi.
kök salmaq: kökləşmək. cücərmək. tutmaq. təməlləşmək.
ağaclar tutmadı. əkilən tuxumlar tutdu.
qazıq kök: mıx kimi aşağı işləyən kök.
sarı kök: qırlanqıc otu.
sözün kökü: söztözü. etimoloji. sözün biti. sözdaban. daban söz.
göy böri: yəşil qurd.- göy boya: boz.
köy köhnə: yıqıntı. yıxıntı. pasruq. köy köhnə

QÖQAQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

göğağac. güğağac. gürağac. tovlu, gürbüz, qayaqlı, dəvamlı ağac

QÖQALMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökalma. göyalma. iri, yaşıl alma çeşiti

QÖQBƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

göybən.
tanrıdan gələn. göy parçası
gömgöy

QÖQBİLİM : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökbilim. etimoloji. iştiqaq

QÖQBİLQİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökbilgi. etimoloji

QÖQBOYASI : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökboyası.boyalıq kök. bu bitginin kökündən qırmızımtı alsarı boya alınan bitgi. boyaca kökü. boyaçı kökü. qızıl kök. qızıl boya

QÖQBÖRİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyböri. göy böri. tanrısal qurt. bozqurt

QÖQCƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökcək. göyçək. gözəl. iyi. eyi. yaxşı. hüsnülü. mərğub

QÖQCƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökcək. köksək. köksük. dəğərli. qıyıtlı. qıyımlı. qıyatlı. qıyamlı. başqın. başqarı, başqaları içindən seçilən. seçgin. qopar. qopat. qubat. qəlbir üstü. önəmli

QÖQCƏLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gökcəli. göycəli. gövərçin. göğərçin. göyərçin. gögürçün. göydə. göyət. gödə.
tanınmış quş.
könül, giz, sırr ulağı, çaparı, peyki.
üç komal gövərçin keçdi.
gövərçin palazı: gövərçin balası.
qaya gövərçini: qayalıqlarda yaşayan gövərçin çeşiti.
qalalarda, gövərçinliyə oxşar gözçü, bəkci yuvası: göyərçinlik. gövərçinlik.
gövərçin bəsləmə yuvası: göyərçinlik. gövərçinlik