Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QUQURUQLAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

kibirlənmək. böyük qonuşmaq

QUQUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kukuş.
guquq quşu.
hunduşqa.
qonça, qunçə. gül.
şaka, lətifə

QUQUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

qurut. qaqut. quru. gücgənət. gücməçi. gücəmçi. gücəyən. gücən. qaraqapsan. qaraqasban. qasbanaq. qasbağat. qasbağan. qapsanaq. qapsanat. çapsanaq. çapsanat. kəsbənət. kəsbəğət. biçgənət. biçənət. basqanat. yaxımsız. yaxışsız. yassız. yasız. köşəqılıç. çözəqılıç. əğriqılıc. əğripiçaq. acımaz. əsirgəməz. əsriksiz. əsiksiz. daş ürək. qatı. qata. qat. qıyıcı. qıycı. qıylı. qıyaq. qıylı. qıyası. qıyım. qıyımlı. adil olmayan. insafsız. rəhmsiz. mərhəmətsiz. zoraçı. zorçu. qıran. qıranğ. qıral. zalim. sitəmgər. cəfakar.
bu qırılası qıran evrən, qaraqapsanaq evrən.
bu qırılası qıran evrən.
çox gücməçi, gücəyən, qurut, ququt, qaqut, zalim: qatı qıyın

QUQUVARA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ququ; səsindən alınmış ad. bayquş

QUL : Arin Turkish Etimology Dictionary

{ < qol. qıl) əl qulluqa düşürmək: qul edmək. kölə edmək. qola düşürmək: ələ salmaq keçirmək}.
kölə. nökər. çəkək. keşik. keşikçi. qulluqçu. qara baş. qaravı. qullanmaq: dəğərlənmək. yararlanmaq. çəkikmək. işlətmək. qazanmaq.
bolun. bəndə. məxluq.
ğul. qaraqulaq. tünqür. tonqur. albastı. alabucu. ummacı. umacı. cin. dev.
qırnaq. bulğun. bəndə. qulluqçu. külfət. qırqın. quma. qırnaq. kəniz. toğmağan. toğma. doğma. qulam. kölə. çəkər (çakər (fars)). bənd. əbd.
əbd. yükün. mürid. tabe;. bulaq. bulun. kölə. əsir. odalıq.
alqa bulaq: bağışlanmış kölə.
tanrı yükünləri: qulları.
qul yağı, it böri.
qatıv. kölə. bağlı. sərbəst olmayan.
tanrı bolunu.- göz qulu: gördüyünə inanan. arpaçı göyərçini. gördüyünə inanan.- qul oğlu: ocaqçı. qonazad. xanəzad.- mal qulu: heyvanlara baxan ırqat. kölə. insan. kişi.
qafqazda qullar incilib yaşaqandıla: qafqasya’da kölələr əziyət çekərək yaşamışlar.
oramda bir qulda yoxdu: sokaqta heç insan yox

QUL : Arin Turkish Etimology Dictionary

ək.
qul.
qov.
baz.
dəliqul. dəliqov. dəlibaz.
qulam. təkin. tapın. bəndə. əbd.
tanrının, xaqanın ən alçaq qulu: qaratəkin. qartəkin. qarbanda. qara bəndə. xərbəndə.
ək.
qol.
qur.
qor.
çul. çur.
çor. çur.- çı.
çi.
quli. oğul. qulam. bəndə.
qullar ağası.
təkin. bəndə.
quluz: təkiniz. bəndəniz.
qol. saçım. enik. yenik. tabe’. nökər.
qolçu. qılay. qılan. çalay. çalan. qulluqçu. köməkçi. yardım. yardımçı.
qulluqçu. qaboş. qapış. qılıqçı. qılman. qolaç. qolat. qolaş. qolaq. qolçu. qılay. qılan. çalay. çalan. qornuq. çəkər. > çakər. çirağ. ayağ. ayaq. bağşı. baxcı. baxıcı. baxşi. baxşı. əlaltı. işçi. köməkçi. nökər. yarar. yarayan. yardım. yardımçi. əcir. xidmətçi.- qaraqul: həyula.
qarınqulu: qarınpa. qarınçı. işgəçi. işgəməçi. işgəmbəçi. əlinə keçəni utmaq, yemək istəyən.
qul yiyələnmək: qullanmaq. bəylənmək. zənginləşmək.
könül qulu: marağlı. amator. kövəsçi. kövsək. kövnsək. könləşic. könəşic. könülsük. könülçü. kövülçü. göyülçü. həvəsçi. həvəskar.
qaraqul:
qaraçı. qarama, gözətmə işin yapan.
yer qoşunu. gənəlliklə polis, jandarm.
əkinçi. zare;.
vızanqul: milçək yeyən. (vızan: milçək).
koraqul: kinçil. öcçül.
eyqul: iltifatlı. ehsanlı.
qapçaqul: yağmaçı. çalmaçı

QULA : Arin Turkish Etimology Dictionary

dar qafalı. ət qafalı. sərsəm.
qula qoy artdan ürkər: sərsəm qoyun sonradan ürkər.
qızıl ilə boz arasında olan boya.
qola saçlı kişi.
qola at. səmənd

QULA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qula. qulaq.
qızıl qarışımı rəng. doru. bordo.
yələsi, quyruğu qara. gövdəsi qızıla çalan at. köhər at.
yaban at.
gözüqara. atılqan. ürkli

QULABUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qılavuz

QULAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qolac. iki qolun açıqlığı boyunda.
ipi ki ölçər qıldı qulaç (qolac) \\ qılıb on iki min qarı, bir yığəc: bir qulaclıq ipi ölçər (məhəndis) qıldı on iki min dəfə (əl), oldu bir ağac

QULAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kulaç. qolac.
açığlıq. aralıq. məsafə.
iki qol arasındaki ara. iki açıq qol arası.
qolaç

QULAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qolaç.
qatman. iki qolu əninə açmaq. açıq, gərgin durumdaki qolların, barmaq ucları arasındaki aralıq, məsafə.
üzmək üçün qollarda yapılan dəprəş, hərəkət

QULAÇLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qulaçlamaq. qolları açıb ölçmək.
bu uruqnu qolaçla: bu ipi ölç

QULAHƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

kulahək (fars). kalağay. kovlaki. börklük. örtlük

QULAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qılaq.
topuq. ( f < > p ) tofuq. yumru. yumar. yuvar. tumalac. təpə. təl. girdə. sap.
çiqin

QULAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qulağ.
qax. yemişlərin qurudulmuşu.
qılp. qulp. asma. sap. küpə. küppə.
qulaq sallamaq:
küsmək. acıqlanmaq.
saymamaq.
eşşək qulağı: qaraqapas. qaraqəfəs. südük sökdürücü, tərlətici bitgi çeşiti.
qəlbir qulaq: yelpik qulaq.
qulağ tutmaq:
quşaq bağlamaq. and içmək. mürid, tabe; olmaq.
bir olmasın (kötü) işdən söz gedirkən
;sakınılsın, uzaq olsun;; diyə öz qulağın tutub aşağ çəkmək.
qulağ ucu: saymamazın. önəmsəməyin. önəmsəməzin.
qulağı dinc: asudə xatir. aramişi xiyal.
qulağa qaçan: qulağa girən. qulağa qaçan.
qulağı batmaq: sağrınmaq. kar olmaq.
qulağı tüklü: söz eşitməz.
qulağı dəlik, deşik: durmadan söz, sav sorağında olan kimsə.
qulağı dəng olmaq: səslərin çoxluğundan, gurluğundan qulağın səsləri seçməz duruma gəlməsi.
qulağı paslı: söz dinləməz.- qulağına batmaq: söz eşitmək.
qulağına barmaq tıxamaq: qulağına pambıq təpmək.
qulağına dəğmək: qulağına çalınmaq. nərsəni eşitmək.
ağız, burun göz çevrəsi, qulaq, dırnağı qara, gövdəsi ağ, gahdan qara bənəkli qoyun türü: qaraqaş.
qamış qulaq: qlaqları dik, incə, düz olan.- qaraqulaq:
çaqqal cürü, türü.
güdücü. qulaqçı. casus. çavuş. xəfiyyə. xəbərçi.
sapı qulaqlı pıçaq türü.
qəmə. saldırma.
vaşaq. dərisindən kürk yapılır yırtıcı heyvan.
balıq türü.
ağacların gövdəsində çıxıb, yeyilə bilən göbələk çeşiti.
qatır qulağı: yapraqlarından dolma bükülən bir bitgi.
qulağ asmaq: qulağ olmaq: qulağ tutmaq: qulağ tikmək, şüşləmək: qulağ kəsilmək: böyük güdü ilə, özənlə qulağ vermək. qulağ yatırmaq.- qulağ batırıcı: kar edən səs.
qulağdan qulağ, ağızdan ağız: dediqodu. şayiə.
qulağ deyil, duvardır.
qulağı dincsiz edən səs təkəri: qaqışma. qaqşış. qaqafoni.
qurd qulağı tay sapı olan qılıc çeşiti: qaraqolaq.
malqaranın quyruq, qulaq sallaması: qayışlanmaq > kağışlanmaq.
sapı qulaqlı pıçaq türü: qaraqulaq.
quzuqulağı: geçisaqqalı.
qulaqdan qulağa, ağızdan ağıza söz gəzər.
qulağ deyil, duvardır.
yapaqulaq: bayquş. puhuquşu. ügi. ühi. uhu. puhu.
; uuhu- puuhuu;; səsi çıxardığından bu adı almış.
qulağ qulağa: çox yaxın. yanbayan.
qulağ doldurmaq: quşqurtmaq. təhrik edmək.
qulağ salvanı: qulağın aşağında olan yumşaq əti. küpə. qulaq məməsi.
qulaq asmaq: qulaq vermək: eşitmək. eşilmək.
eşəkqulağı: qaraqapas bitgisi.
birinin qulağına yavaşcadan söyləmək: fıslamaq.
qulağa pıçıldayan: fıslayıcı. suflör.
qulağı əlində qalmaq:
bir işi batırmaq.
istəmədən bir toxun, zərər vermək.
ağzından çıxanı, qulağı duymamaq: gözün yumub ağzın açmaq.
dənizqulağı:
çox dərin olmayıb, bollu damardaşlı qıyı.
dənizdən ayrılmış əsgi körfəz.
kəsik qulağ: qilağı, dağmalı, damqalı, alıqılı.
bunuz qulağı keçmək: kiçik olaraq, böyüklərdən daha iləri gedmək.
qulağ asmaq, virmək: dinləmək. duymaq. itaət edmək. saymaq. aldırmaq. önəmsəmək. diqqət edmək.
göz qulaqçı: casut. casus. xəbərçi.
qaraqulaq: dedektiv. gizli güdücü. izləçi. xəbərçi.
qulaq kəsilmək, vermək, olmaq: dinləmək.
qulaq sallamıyan: sözduymaz. qulaqasmıyan.
qulaq salan: sözdinən. sözduyan. qulaqasan.
qulaq ağıralmaq: karlaşmaq.
baş qulaqla dinləmək: iyicə anlamağa çalışmaq.
dəvədə qulaq: çox kiçik parça.
əli qulağında: nərədəysə. çox yaxın sürəmdə.
gözlə qulaq arasında qalan tüklü bölüm: tuluq. tulum. duluq. yanaq. şakak. şəqiqə.
qulağ boşluğu: dəhliz < dalğız. dalan.
qulaq dələn iti səs: qacar qucur.
qulaq kəsən: papaq geydirən. börk qoyan, qoyucu.
qulağım çalındı: duyar kimi oldu.
çirkin görsə, gözü yatsama (danma), söz eşitsə, qulağı.
qaba qulaq:
qaba şiş: qulaq altı, tüpürük bezlərinin şişməsi ilə bəlirən, yaxınlı, bulaşıcı, salqın kəsəli.
qobalaq. qopalaq. iki qılplı küzə.
qərəqulaq edmək: baş qulağın aparmaq.
qulağ ardı edmək: savıştırmaq. savsaqlamaq. başdan edmək, qoğmaq.
qulağ asılmaq, virilmək: dinlənmək. aldırılmaq. duyulmaq. itaət olunmaq. önəmsənmək. sayılmaq. diqqət olunmaq

QULAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qulğaq. qulqaq. {qulav. quylaq. quvlaq}.
( < kov: oyuq.). kovuq. oyuq, çuxur yer. dərə. boğaz. uz.
ovçu girməsə qulaqa, ov, çox olur.
avçı girməyən qulaqda geyik çox olur. yağmır, se sularının toplandığı çuxur. su yataqları. kiçik dərə. hər bir nərsənin dar, qısıq yeri. suyun gölcədən, hovuzdan çıxan yeri, kərdiyə girən yeri (kovuğu). körfəz. gölçə.
kulaq. kovlaq. ( < kav. kov). burunun tərsi olan, dənizlərin qaralara doğru girmiş parçaları.
çalqının aşığı.
külək. əsən yel.
( quylaq: quylanan yer. çulqaq: çulqanan nərsə.). çiyin örtüyü. arxalıq. baş örtüyü. börk ( > kolah (fars)).
qulaqsız çıxma, hava soyuqdu.
qazaq qulağı: qazaq papağı.
qoruq. bir yerin, oyuğun, yarıqın, körpünün, eyvanın qıralarına qoyulan barmaqlıq, kiçik duvar, nərdə, qoruq.- körpünü qulağı: qoruqluğu.
körpünün qulağında oturduq: körpü üstündəki duvarda. ( 1 < kov. 1 < qoparıq. qab: qopuq. şişik. qopmaq). dağın oyulmağından (yaxud dağdan qopmaqdan) töryən qar uçqunu. çığ. sürüş.
qulaq üzülmək: qar sürüşməsi, axmağı. çiğ qopması.
kovlaq: torba. (kule (fars)).
kulək. kovlaq. su qabı.
qulp. necəki iki qılplı qaba
qulaqlı; deyilər.
hər bir nərsədə, əğri, yan duran artıqlama. qol. qıraq.
iz. bəlirti. çətəl. gədik. imgə. çəntik. əsər. kərtik. qazıntı. çıxıntı. marka. nişan.
alıntı. bilet. sənəd.
oxu boyun duruğa bağlayan qayış.
telli çalarlarda aşıq, burqu. qazıq. mıx. ənsər. çıvata. qama. takoz.
qıssa.
qulaq don: yenggi qıssa paltar.
bucaq. köşə.
quş ovlanan yer.
güllə. ( > qululə (fars)).
qurşun qulaq.
çamır qulaq.
eşitmə.
qulağı ağır: eşitmə gücü güc, zor. qolay eşitməz. sağırca.
qulaq vermə: eşitmə.
dinlə. diqqət.
uc. qırağ. yan.
kağızın qulağın qollayın: imzalayın.
parçanın qiyməti qulağında yazılıbdır.
içi qiymə, göylə dolunmuş xəmir parçası.
qulağ şorbası.
pıçaq, qısqac kimi iş ayqıtlarının sapının ucunda olan çatal çıxıntı.
sivri, yassı qulaqlı pıçaq.
quluq. qolı qırıq (dəvə).
qulağ dalına vurmaq: burbamaq. burcutmaq. döndərib çöndərmək.-( qulaq + qılmaq. tutmaq. olmaq. tikmək. dik tutmaq. kəsilmək. vermək. vurmaq).
dört yana qulaq ur, ta bir söz dinləyəsən.
hər dinməz olur, urur gül kimi qulaq \\ qarur olucaq damaçıq. bacada yat.
qulaq ur.
qulaq urub dinləyəndə ümmət gözəl \\ varsa canın qulaq tut işbu sözə.
yavuz sözə olma qulaq, durma yort \\ yaramaz işi görür olursan, ört.- qulağına gəlmək:. çalışmaq. dəğişmək.
qulaq as: qulax aç.
qulaq asmaq: qulaq açmaq. qulaq asmaq. qulaq salmaq.
qulaq civisi: araba təyəri, oxundan çıxmaması üçün, oxun başına taxılan mıx.
qulaq çəkmək dinləmək. vermək.
qulaq dərmək: qulaq davutmaq. qulaq vermək.
qulaq düşürmək: qulaq (asmaq. salmaq. qımmaq. yatırmaq).
qulaq küpəsi: qulaq məməsi.
qulaq qoy: eşit.
qulaq ovmaq (ovuşdurmaq) qulaq burmaq. qulaq salmaq: qulaq asmaq.
qulaqa çalınmaq qula]a dəymək. eşidilmək.
qulaq don: yenggi qıssa paltar.
balta qulaq: baltanın tərs tərəfi.
qısa qulaqlı: çunaq. qulaqsız.
salpı qulaq: sarqıq qulaq.- yılxı qulaq: quzuqulağı bitgisi.
qulağı bək: qulağı ağır eşidən.
qulağı duvuldamaq: qulağı uğuldamaq.
qulağın burmaq: qulağını bükmək. tənbihləmək.
qulağın burnuna bağlamaq: uğraşıb didinmək. çalışıb çabalamaq.
qulağın qızdırmaq: dediqodusunu yapmaq.
qulaq burmaq: söylənilənə qulaq verməmək. diqqətə almamaq.
qulaq yan: şaqaq. şəqiqə.
qulaq yetdirmək: dinləmək.
qulaq iymək: dinləmək. qulaq vermək. duymaq.
qulaq mintev: azıcıq. çox az. diqqətə almaya dəğməz.
qulaq ot almaq: içgi içmək. sərxoş olmaq.
qulaq otlu bolmaq: sərxoş olmaq. qafayı tütsüləmək.
qulaq tiqmək: diqqət edmək. önəm vermək.
qulaq tiqməmək: umursamamaq. aldırmamaq.
qulaq turquzmaq: qulaq tikmək. quşqulanmaq.
qulaqdan toxdamaq: sağır olmaq.
qulağa almaq: önəmsəmək. önəm vermək.
qulağa almamaq: umursamamaq. daldırış edməmək.
qulağa çalışmaq: qulağına gəlmək.
qulağa ilinmək: qulağına gəlmək.
qulağa oxşaylı: ahəngli. uyumlu.
sanqrav qulaq: mantar.
arxalıq.
köpür qulaq: köprü qorxuluğu.
orunduq qulaq: qaryola başılğı.
dərə.
ağac qulaq: ağaclı dərə içi.
qulaq altı bezləri: saqaqla.
həssas qulaq: sak qulaq.
qarıqulaq: uzun qulağ. böyük qulağ.
sarp dərə. boğaz.
qulaq üzülmək: dağlardan çığ qopması.
qulaq suv: dərə. çay.
maravçu qirməğən qulaqda geyik köp bolur: avçı girməyən dərədə geyik çox olur.
sağır qulağ: kar.
qolı qulağı yox: qolı qulpı yox: tutacaq yeri olmamaq.- qulağ yelpəyi: qıqırdaq.- qulağa girən: qulağ biti: qulağa qaçan, quyruğu çatallı bir böcək. qulağa girən.
şeytan qulağına qurşun: pis qulaq eşitməsin.
qulaq burmaq: ixtar edmək.
qulaq kirişdə olmaq: özənlə dinləyib işləmək.
qulaq vermək: səsləmək. dinləmək.
qamış qulaq: qulaqları dik at.
quzu qulağı: yeməli göy çeşiti.
qara qulağın böyügü: vaşaq. pişik çeşitində olub dərisindən kürk yapılır.
qara qulaq:
çaqqala oxşar heyvan.
baş bakanın qulluğunda olan bir görəvçi.- qulaq dolmaq: eşitməklə öğrənmək.
sıçan qulağı: çiçək çeşiti.
qulaq qulağa: uc uca.
arabanı qulaq qulağa sokağa soxdum.
qulaq tutmaq: qulaq vermək.
qurt qulağı: bitgi adı.- qulağ ötmək: qulağın cingildəməsi, çınlaması, zəh çalması.
keçi qulağı: uşqun. aşqın.(göz. burun).
qulaq gəmirciyi: qıqırdağı.
eşək qulağı: bir göy adı.
ayı qulağı: yer şəqayiqi.
əli qulağında: hazir.
qulaq uğuldusu: qulaqda olmaqsızın səs duymaq.
qulaq olmaq: göz qulaq olmaq: maraqla, diqqətlə sezmək.
balıq qulağı: balığı qulağa bənzər bölümü, ki soluq yerinə suyu ordan alıb ötürür.
qulaq bükmək: ixtar vermək.
qulaq tüzi: qulaq düzi: qulağın aşağı doğru sallaq, yumşaq yeri. küpəlik.
can qulağı ilə dinləmək: çox maraqla dinləmək.
çıqrıqçı qulağı: bir çeşit dəmir qələm.
dəniz qulağı: dovşan qulağı: bir çeşit bitgi.
qulağı dəlik: bilgə. aqah. zirəng.
dəvədə qulaq: çox kiçik bir nə.
şeytan qulağına qurşun: göz dəğməsin. şeytan eşitməsin.
qulaq tutmaq: dinləmək. maraqlanmaq. diqqət edmək.
qulaq doldurmaq: qurşalatmaq. bir işə yarqıtmaq, hazırlatmaq.
qulaq dolqunluğu: çox eşitməklə qulağı dolub bilgi əldə edmək.
qulağa qaçan: qulağa girən. çabıq yerir, quyruğu çatal bir kiçik böcək.
qulaq qabartmaq: rəng verməksizin gizli, içdən qulaq asmaq. qulaq qonağı olmaq.
qaba qulaq: xəstəlik adı.
qara qulaq: vuşaq. kafdar çeşitindən bir heyvan.
qələm qulaq: kəsilmiş, daranmış qələm kimi incə, kiçik, gözəl, sivri qulaqlı heyvan.
quzu qulağı: keçi qulağı: bir çeşit meyxuş yarpağ.
qulaq qığırdağı: qulağın başdan dışarı çıxan yəlpəzə bölümü.
qulağa qomaq: ixtar edmək.
baş qulaq: kəllə qulaq: baş qılıq. qılıq. çəlim. çalım. heyə’t.
baş qulağı yerində: kəllə qulağı yerində: baş qılığlı. çalımı gözəl, biçimli.
qulaqda küpə: qulağ sırğavı: qulaqda saxlanılan söz.
bu söz qulağınızda küpə olsun.
qulağa girmək: maraqla dinlənmək.
onun qulağına söz girməz.
bir qulaqdan bir qulaqdan çıxmaq: eşidib dinləməmək.
qulaq kirişdə olmaq: qulağın tirləmək.
yerin qulağı var: ağızdan çıxan söz nə qədər də gizli olsa, duyulur.
qulaq yumşağı: qulaq məməsi.
qulaqlı: bucaqlı.
qulaq don: qolları (yenləri) qısa paltar.
qulaqa vurmaq: qulaqlamaq.
qulaq küpəsi: alburqa. sırqa. asırqa.
qulaq asmaq: ıslamaq. anlamaq. qulaq salmaq. qulaqlanmaq. oyaq olmaq.- böyüklərdən söz ıslamadın.
qulaq qoymaq:
qulaqlaşmaq. dinləşmək.
birbirinin qulağın çəkmək.
qulaq salmaq: qulaq asmaq. qulaqlanmaq. oyaq olmaq.
qulağı ağır, sağır: tuqlayı.
qulaq küpəsi: sırqa. astığ.
qurt qulaq: fil qulaq