Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QUSUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

atıq. ataq. yanığ. yanlıq. yalnıq. əğri.yayaq. yayqa. əğrik. əksik. qaysıq. kəm kəsir. nüqsan. qısır. əksik. nuqsan. istək. əsmə. əsi. ehtiyac. gərək. gərəkmə. gədik. əsgik. nuqsan. qısır. kəmit. əksik. çəntik. çantıq. çaltıq. kəntik. kərtik. kantıq. qantıq. qaysıq. kəm kəsir. nüqsan. çapal. çəpəl. kəməl. günah. suç.
bu cocuğun heç kəməli yox.
kəməlli: çapallı: çəpəlli.
qısır qusur: yarım yamalaq. bölük pörçük

QUSURLU : Arin Turkish Etimology Dictionary

çapallı. çəpəlli. kəməlli. suçlu. günahlı.
kəsri. əksiki. xətalı. ək yeri

QUSURLU : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıyav. nüqsan. əksik. söqümlü. nüqsanlı. söqünclü. əksikli. ayıblı. şarayıblı. çarayıblı. ləkəli. toyunsuz. doyunsuz. yaramaz.
topal. mə;lul. səqət.
kor topal

QUSURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > qısırmaq

QUSURSUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ayıbsız. əksiksiz. tam. şarayıbsız. yonat. bütün. mükəmməl

QUSURSUZLUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düzə

QUSYAN ETDİRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

ğusyan etdirmək. qusyan etdirmək. qusdurmaq. qusyurmaq. quysartmaq. qısyarmaq. qaytatmaq

QUSYURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qusdurmaq. quysartmaq. qısyartmaq. qusyan etdirmək. qaytatmaq

QUŞ (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

< qovş:
uc, qıraq. tutac. qovuşmaqa yaran.
qovuşulan yer. çuxur. qulaq ( < kovlaq)

QUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yələkli qanatlı, yeriyib uçar heyvan.
başqa quşları avlamaq üçün atmaca, qırqı, çaqır kimi, becərilib, öğrətilən çeşitləri.
yaşlı atın sağırında tükü tökülüb açılan yeri.
yemiş adlarına qoşulub kiçikliyin göstərir.
quş üzmü.
uçan. uçar. uçucu.
quş üzümü: çəkirdəksiz üzüm.
çayır quşu. qərgə çıpçıq. toyqar.
balıqçıl quşu: çillə ayağ. leylək.
boran quşu: boranbilgiç. albatros.
çayır quşu. tarla quşu. töppəli çıpçıq.
ibibiq quşu: bayramcaq. gütgüt quşu.
saqqa quşu. ala çıpçıq.
toy quşu: quğu. tudaq. dudaq.
toy quşu: tuvadaq. duvadaq.
ağ quş: təpəlı doğan.
çıqır başlı qara quş: ağbaba.
gəbən quş: çaylaq.
qılın quş: bayquş.
qara quş: çaylaq.
dağ quş: qartal.
quş tükünləy edmək: dağıtmaq. darma dağın edmək.
turqa quşu: turıqa:. bir çeşit sərçə.
quş yuvası: uya.
quşun qanat çalması, uçması: dalbınmaq. çırpınmaq. talbınmaq. talpınmaq. talpırmaq. talpışmaq.
quş yavrusu: bala.
ürünğ quş: ağdoğan.
qaraquş: qartal.
yunquş: tavuz.
ilquş: kərkəs.
dəvəquş.
qızquş: qanatların açanda dəğişik boyalı, yələkli bir quş. tavus.
quş qaqası: tomşuq. tumşuq.
qöq tupulqan: qöq tubulqan.
bir çeşit su quşu: qarabataq.
qaraboğaz: bir çeşit quş.
bir quş adıdır. qırça. qarça.
devlət quşu: qaraquş. anqa. umay.
key: ulağan av quşu.
kiçik quş: burulday.
qarça: qırça: boyalı bir quş.
quşlar başlarını qanadları altında gizləməsi: sinqimək. sınqmaq.
quşların boyununa taxılan boyunluq: çalqu. çılqu. çıqlu. qulladə.
quşların tərsi: sanğ. fəzlə.
sıçançı quş: çalay.
sığır quşu: sac. sar. çuğurcuq.
quşu çox olan yer. quşlaq. qoşlaq. quşxana.
quş kübrəsi, tərsi: sağı.
quş tükü altında olan incə tüklər: yüntə. yündə.- quş tərsi: quş kübrəsi: sanğ. sanğ.- quş tərsini buraqmaq: sağnamaq. çıqramaq.
quş kübrəsi, tərsi: sağı.- quşun boyun həlqəsi: qamut. hamut.- dalğıc quş: balıq tutmaq üçün suya dalan quş.- quş təpəliyi: suluq.- sığırcıq: cuğurcuq.
su quşu:
suda üzər, yaşar quş.
ördək.- bir sıra quşların təpələrində tükdən olan topcq, süs: sarğuc.sorğuc.- bir daşla iki quş vurmaq: bir əməklə iki ası qazanmaq, iki iş görmək.
leylək çeşitləndən böyük, balıqçıl quş: turna.
tutu quşı: anğlaçaksızın çox söylər gəvəzə.- çayır quşunun böyük çeşiti: turğar. tuyğayın çeşiti.
sərçənin kiçik çeşiti: torğu.- ağız ilə quş tutmaq: olmasın kimi zirəklik göstərmək.
bir çeşit arı quşı: sarıcuq. sarıcıq. alaca sığırcıq.
dəniz quşlarından, qara, ördəyə bənzər, suyun üzərinə çıxıb batması çabuk olanı: qara bataq.
köçəbə quşlardan olub, boynu, yanaqları al qırmız, quyruğu çatallı olan: qırlanqıc.
döğüş gəmilərində olmuş, yelkənli, iti gedən təknələr.
qaqası ilə ağac qabığına çalan quş: ağac qaqan: ağac dələn.
qar quşı: qırlanqıc çeşiti.
qara quş: uqab. tavşancıl.
quş uçan kolan keçirən. quş uçmaz karvan keçməz.
quş ürəkli: qorxaq. ürəksiz.
qız quş: insan üzərinə düşəcək kimi alçaqdan uçan. tüklərinin rəngi hunduşqaya bənzəyib açılınca rəngtən rəngə girən bir quş.
al quş: qızıl quş. doğan. şunqur. köğön. şahin. şunqar.
quşçi başı: huv başi.
quşların birinci qarnı: daşlıq. qatı. qursaq.- quş qursağı daşlarıda sındırır.
quşların daşlığı: qat.
toyuq qatı.- quşların qolları, ki ön ayağları yerinə işlir: qanat.
quşların tülək, tük dəğişmə çağı, dövrü: qırınsa (özəlliklə doğan üçün).
quşun böyük, yırtıcı çeşiti: qartal.
quyruq sallayan: uzunca quyruğunu elə sallayan kiçik bir quş.- saqsağan: sıçraraq yeriyən, ağlı qərəli, ötməsi, yeyin ağac ərələmək səsinə oxşar, alaca qarğaya oxşuyub, ondan kiçik bir quş.
qartaldan az kiçik, yırtıcı quş: qaraquş.
quşun qanatında, quruğunda olub, onu uçurub saxlayan, böyük, iki yanlı tük: yelək. yələk.- yalvac quşu: yund quşu çeşiti:quyruq salan.
quş kəsəllərindən: quyruq altı.- avlanacaq quşların çox olan yeri: quşlaq. avlaq. ovlaq.
böyük quş qəfəsi: quşxana. quşluq. quşlıq.- ətin pişirməyə özgü yayvan, kiçik qazan: quşxana.- quş kimi atılıb düşmə: quşma. qoşma. qoşuq. oyun, təpsi, rəqs havası.
quş kimi ürkmə: quşqu. ürkü. qorxu. asavlıq.
quş qapanı, duzağı çeşiti: quşmar.- quşlara yem verilən çağ: quşluq. quşlıq.(danla öğlə arası).- quşları ova enərkən bir özəl səs çıxarıb, qıy vurub bağırmaları: qızğırmaq.- quşun uçmaq üzrə təprənməsi: qımlanmaq. qımıldanmaq. qaxmaq üzrə götün təprətmək. götünmək.
arxası yaşıl, qarnı ağ bir quş: gücən.
quş qursağı: quş qatı. qonsa.
arpacı quşu: hər nərsəyə boynanan, tabe olan kimsə.
bir çeşit çil quşu: boğırtlaq quşı.
gəgəc quşi: səksək. atmacanın bir çeşiti.
kiçik, yıtıcı, qanatları altında qırmızı, göy tükləri qara bir quş: kərkənəs.
qız quşı: ağac qaqanın yaşıl bir çeşiti.
quş ətməyi: xətmi gül çeşiti.
quş üzümü: quş kirazı: çox kiçik kiraz, qara üzüm çeşiti.
quş başı: iri, böyük tikələnmiş nərsə.
quş başı qar.
quş başı kabab.
quş burnu:
dimdik. qaqa.
bitgi adı.
quş palazı:
quş balası: quş yavrusu.
boğazda oluşan öldürücü şiş.
quş pəncəsi: qıynaq.
quş dili: anlaşılmaz dil.
quş sütü: bulunmaz. nayab.
quş qanadı:
{quş qanadından olan
süpürgə.
yelpik}.
boğaz kəsəllərindən.
quş yemi: kənəvir tuxumunun çeşiti.
quşların əbabil qolunun bir çeşiti: geçi sağan.
gəlin quşu: böyük tuyğar çeşiti.
alğır quş: avçı quşlardan tərlan.
başa, təpiyə vurulan quş yələyi: otağa. kalağı.- başlıca (ümdətən) ilan tutub yeməklə yaşayan quş: ilançıl. yılançıl.
quşların qonması üçün qoyulan dal: ataq. ata.
yunt quşu: quyruq salan quş çeşiti

QUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

uçar. qırqı. başa. alğır quşı.
çıtlambıc quşu: qarabaş.
qara toyuq quşu: qaracuxa. qarabağal.
qara tüklü, balıqla bəslənən, qaqası uzun, sivri, güclü dəniz quşu: qarabatqaq. qarabataq.
qaratoyuqgillərdən, qara boyalı ardıc quşu: qara bağal.
sığırcıq böyüklüyündə, qara düz qaqalı, ayağı qırmızı olan quş: qarayaz.
quşların qaraciyərinə düşən, öldürücü kəsəl: qarabaş.
dəniz quşlarından: qatqat qartqart.
xoruz, quşun başında olan kəvrək ət: tac. ibiğ. ipik. pipik. qalpaq. çalpaq. çalbağ. balçaq. başlaq. qıqırdaq. qaqırdaq. qaqırt. qaqart.
incə qamışdan hörülmüş quş yuvacığı: çiğ (> çeğ (fars). çex (fars). ). alnaq.
qonuşmayan kimsə, tutu quşu, papağan qaqavan. qaqavaş. qaqavac
quş ayaq: yer basmayıb yeyirən.- korbağa quş: puhuquşu. ügi. ühi. uhu. puhu.
; uuhu- puuhuu;; səsi çıxardığından bu adı almış. yapaqulaq. quqqumay. bayquş. koruv. korav. çökəv. çökov. xaraba quşu.
külsüm (kül boyalı), ağ qara, uzun quyruqlu, sərçə dək bir quş: qar cücəsi.
qaraquş:
qartal. atmaca.
kinayə. atmaca.
kimsəni cinlədən, qızdıran, qudurdan, kökəldən nərsə. kimsənin tükanı.
onun yanında bunu demə, bu söz onun qaraquşudu.
qural, ölçüyə, düşüncəyə dayanmayan.
qaraquş sözü vermək: boşuna qovl qərar vermək.
qaraquşa inanmaq: hər nəyə güvənmək.
qaraquş oyu: dayancaqsız, duraqsız düşüncə.
qıçlarda tapılan yellik, rumatizm, şişlik kəsəli.
çaylaq. caylaq. çimri. tamahkar.
müjdəçi. muştuluqçu.
çaylaq. caylaq. toy. əcəmi.
çaylaq. caylaq. uzun boylu, qanatlı, qıvrıq qaqalı, əsmər tüklü, çatal quyruqlu, yırtıcı quş.
sığırçın. sığırcık.
bir çeşit yoğur (xəmir) dadlısı.
qarınca quşu: qarışqa yeyən.
qaya gövərçini: qayalıqlarda yaşayan gövərçin çeşiti.
ət yeyən quş dimdiyindən tanınar.
quşlarda daşlıq: oğsa.
quş adı: qoğan. qovan.
quş tələsi: kiçi qapan, tələ. qapanca.
quş üzümü: qaramarı.
puhuquşu: bayquş: ügi. ühi. uhu. puhu.
; uuhu- puuhuu;; səsi çıxardığından bu adı almış. yapaqulaq.
quş adı: çərəz. çal. toğdura.
ərkək qırqı: cürə.
köçmən quş: il sayın uyqun toprağa daşınan quş.
avçı quş: sancar > səncər.
çavuşquşu: ibibik. hüdhüd.
gecəquşu: yarasa.
könül quşu otu: quş sütü: can otu: qıt tapılan nərsə.
quş çeşitlərindən, ötüşü ilə adlandırılan, gövərçin biçimli: ququq.
yumurtaya yatan quş: kürk. küh. qurk. quluçqa.
qurqa yamaq: küh yatmaq.- su quşu: quba qaz. qu.
ağ quş: ağsunqar. günüz.
qarasunqar: qara quş.
alıcı (yırtıcı) quşun ömrü az olur. ( saldırqana, günlərin biridə saldırılır).
başı qara kiçik ötücü quş: başdanqara.
çalıquşu: çitçirik. şaqraq. ötücü bir quş.
quş, toyuq balası: civciv. kütcük. cüycük. cücük.
doğanlardan olub, ondan güclü avçı quş: çaqırdoğan. balaban.
təpəlikli (kakilli) yırtıcı gecə quşu: bayquş. kukumav quşu.
toyuq, quşun yeməyi: zağar.
tülək quş: qurzaq.
bir daşla iki quş vurmaq.
bir sıra quşların qalın bağırsağının son bölümü: dışqılıq.
cücə, quş səsi: cikcik. cıvcıv.
çatal quruqlu yırtıcı quş: çatlaq. çaylaq.
çayırquşu: tarlaquşu. toyğar.
çay daşıyla, çaş quşu vurmaq: gördüyü işlə, gedərin (xərcin) çıxarmaq.
quş yələyi: çələng. quş qanadının iri tükü.
çəkirgəquşu: sığırcıq.
dəvəquşu: durmuşu, gerçəyi görməkdən daçınan kimsə.
gecə quşu: keçisağan. çobanaldadan. alacatoyuq.
çalı quşu: çitcirik.
quş yemi: çinə.
quş qursağı: çinədan.
quş pisliyi: çımqırıq.
quşun pisləməyi: çımqırmaq.
quş sütü: can otu: iç quşu otu: qıt tapılan nərsə.
iç quşu: can.
balığçıl, qara su quşu: qarabataq- çil quşu: süsəri. hamam böcəği.
quş dili: gizli dil.
quş fəzləsi: sağı.
quşların tük tökmə çağı: kürüncə. karınsa.
sər o quş ab dadən qolaçanlamaq. kolaçanlaq. gözdən keçirmək.
sərçəgillərdən kiçik bir quş: beçət.
quş çeşiti: çulluq.
gecə quşu:
gəcəni gəzib dolanmağa alışıq kimsə.
böyük bayquş çeşiti.
yarasa. xuffaş.
fırtınaquşu: dəniz ördəyi.
şeytanquşu: ətqanat. ətçil (ət yiyən) yarasa çeşiti.
daş yeməklə, daşlıq olmaz, quş daşlığı, daşdan boş olmaz (boşalmaz).
hər quşun əti yeyilməz: hərkəsdən, hər nə gözlənilənməz.
qarqada quş sayılır, sərçədə.
qızlar hamısı bir yuvanın quşudur.
quş, iz, nişan, işarə qoymaq: imləmək. imbarlamaq. quşlamaq.
ağacların üstündə görülən böcək, qurd quş yumurtası: qarqa duzu.
qar quşu: qarlı dağlarda yaşıyan quş çeşiti.- qaranlıq quşu: yarasa.
quş uçurtmaq: oysanğlamaq. oysanğamaq. oysanamaq. oysanmaq.
quşların tük dəğişmə çağı: qarınsa.
quşların tük dəğişməsi: qarqasaya girmək.
quşu quşunan tutarlar.
pelikana oxşar su quşu: qalğanqazı.
ümüt bir gəvəzə quşdur, haçan susdu, bil ölüm yaxlaşdı

QUŞAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

> köşk. küşk.quşatma. sarma.
çevrə. çəmbər. çənbər. çəpər.
döl. döş. soy sop. ırq. qan. damar. kök. nəsil. ailə.
qurşaq. çərçivə. çəmbər.
mihit. mühit.
aralıq. ortam. oran. evrən. dövrə. çevrə. çəmbər. çənbər. çəpər. çulqa. çuval. civar. mihit. mühit.
qalob. qolab. dolab. küvrə. kürə. yuvarlaq. dayrə.
yer quşağı: yer kürəsi.
çevrə. əkiş. əkşin. yağday. durmuş. donluk. ortam. ortalıq. aralıq. qasnaq. şərayit. hal əhval. hal ruhiyyə. təvərək. dövərək. dövrə. dayrə. mihit. mühit.
soy. qan. kök. ırq. sar. qurşaq. təsmə. qolan. kolan. qayış.
çadır bölməsi, quşağı, qoruğu: çığ çiq.
incə quşaq: bel bağı. kəmər.
göy quşağı: göz quşağı.
bel quşağı, bağı: qar. qor. qur. qurşaq. kəmər. qəmər.
bir quşaqdan gəlməlik: soy bağı. qan bağı.- göy quşağı: qazanqulpu. qazanqılpı.
quşaq çözələmək: ayaq yoluna gedmək.
quşaq bağlamaq: qulağ tutmaq. and içmək. mürid, tabe; olmaq.- quşaqdan quşağa, nəsildən nəsilə keçilən: qalıtım. soya çəkim. irsiyyət. vərasət. genetik.
quşaqdan, soydan, nəsildən keçilən. soydan çəkilən, keçmə: qalıtımşi. qalıtımsal. qalıtsal. irsi. genetik.
dəridən yapılmış fişəklik quşağı: qarqa. qarqı. qarqu.
gəlin quşağı: gəlinlərin taxdığı süslü qurşaq, bellik

QUŞAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qovşaq. (
< kavşaq. qov. gov.
< qurşaq (dolamaq. sarmaq.belbağı).
bağ. bağım. əkləm. boğum. dolaq. sarıq. belbağı. qurşanmaq: belə quşaq bağlamaq. quşaq geymək sarılmaq. yer şarının ayrı ayrı bölgələri. çevrə. dayirə. iki dirəyi bir birinə bağlayan üçüncü ağac. quşaq: qarın. bölgə. məntəqə.
bir kürə, şar üzərində, paralel iki xəddin ortasında qalan bölük. girdə, yanqılış, yanqılıc, əyri kəsilmiş, qırılmış, biçilmiş hər bir nərsə: > (qaşıq. qırcanmaq. qırışıq. qırışmal. qeyqacı. üzük qaşı. dağın təpəsindəki qeyqacılıq).
buğum. qurşaq. soy. nəsil.
quşaq qorumaq: namusun. soyun qorumaq.
quşağına çəkmək: atasına bənzəmək.
quşaq çəkmək: soy sürmək.
quşaq çözmək: sevişmək.
quşaq kuşağa: soydan soya.
(çevrələyən. qoruyan. möhkəmlədən) duvarın içinə çevrəsinə, möhkəmlətmək üçün qoyulan dirək, ağac. bu ağacın adına quşaqlama, bu işə isə quşalamaq deyilir.
quşaqlı duvar, quşaqsız duvar.
orpaq. mənşə. kök. nəsəb. soy. nəsil.
ortadan bağlanan dar, uzun bağ.
bel quşağ.
baş quşağ.
şal quşaq.
duvarı sağlamlaşdırmaq üçün, yaparkən, hər bir iki arşından çəkilən kərpiç, dirək sırası.
quşaqsız duvar uca dirsəlməz.
nərsəni dayaqlayıb sağlatmaq, davamlatmaq üçün, yaxadan yaxasına tiklən bezdən sırıq.
geyim. paltar.
orta quşaq: aralıq geyim. əl geyim. bayağı qapsam, geyim. (# qopsam: rəsmi).
quşaq atmaq: soyunmaq. dincəlmək.
quşaq çözmək: əl suya yetirmək
izqil. soy. döl. nəsil. boy.
qurşaq. gürşad. sağlam.
qurşaq. gürşad. qala. qalaq. qorqan. istehkam.
qurşaq. gürşad. yapılarda işlənən dəmir, çəlik mil, lama.
kəmər. məntəqə.
təbriz quşaqı.
qurşaq.
sırmalı quşaq.
qayış quşaq.
altın quşaq: içinə altın doldurulub yolçı kəməri.
abluka. albağac. yapluqa. yapalqa. mahasirə.
göbək. nəsl. bətn.
beş göbəkdən bəri.
quşağı dolu: ehtibarlı. güclü.
quşağın iki yerdən bağlamaq (quşama).
quşak bərkitmək: bel bağlamaq. inanmaq.
quşak çözmək: qulluqdan qayıtmaq. ayrılmaq.
quşquna quvvət. qamçıya bərəkət.
quşağı bərk: könüldən inanan.
quşağı bərk: könüldən inanan.- quşaq takınmaq: bir nəyə adalanmaq, namzədlənmək.
ipdən quşaq quşanmaq: çox yarıq, yoxsul yaşamaq.
tor quşaq: hörük kimi yapılmış quşaq.
tuman bağı, quşağı: uçqur: içqur

QUŞAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qurşaq. qavuş.
belbağ. bağ. urama. kəmər. belbağ. kəmərbənd. qur. qor. qurşaq. tətel. belbağ. gözəlcə bağlanmış qurşaq ki, bir ucu, bir yandan sallandırmaq.
iç qur: iç qurşağı. uçqur.- quşaq quşanma.
qamal. mahsirə. əhatə.
dördüncü quşaq: qavluq. törünq uşağı. nəbirə

QUŞAQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

quşaqlı. gürşaqlı. qurşaqlı. təqviyət edici. muqəvvi

QUŞAQÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

gürşaqçı. qurşaqçı.
geyimçi. paltarçı.
dərzi.
örtən

QUŞAQLAMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

gürşaqlama. qurşaqlama. təqviyət edmə

QUŞAQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çəpərləmək. çəmbərləmək. çənbərləmək. çevrələmək

QUŞAQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qurşaqlamaq. gürşadlamaq.
sağlamlaşdırmaq.
qalaqlamaq. qorqanlamaq. istehkam yapmaq.
yapıları dəmir, çəlik mil, lamalarla sağlamlaşdırmaq

QUŞAQLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

quşaq bağlamaq. hazırlanmaq. yeltənmək. girişmək. meyl edmək

QUŞAQLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

küvrələşmək. kürələşmək. qolablaşmaq. qaloblaşmaq. dolablaşmaq. cəhanşimullaşmaq. dünyəviləşmək

QUŞAQLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

quşaqan. gürşaqan. qurşaqan. təqviyət edici. muqəvvi.
yaraqlı. kəmərli. qurcı

QUŞAQLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

küvrəlik. kürəlik. qolablıq. qaloblıq. dolablıq. dünyəvi. cəhanşimul. imum dünyalıq

QUŞAM : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoşam. geymür. geyim. paltar

QUŞAM : Arin Turkish Etimology Dictionary

nərsənin ayrıntılarıyla birlikdəsinə verilən ad. takım. əl. dəs. qapama.
geyim quşam.
iç, ev geyimi, quşamı: içqapın. rubdöşambr.
iç, ev geyimi, quşamı: içqapın. rubdöşambr