Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
QÜN : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəşə vermək: günəşlətmək

QÜN : Arin Turkish Etimology Dictionary

gün (ü < > ı ) qın.
durum. olum. hal.
quraqlıq əkini bu günə gətirmiş.
gününə bax, donun biç.
gündən günə düşdük.
günğəş. quyəş. bax > günəş.
çağ. əhd. zaman.
altunqay günüdə.
xanlıq günüdə.
iyi, xoş keçirilən çağ.
yazıq gün görmədi.
onu görüm gün görməsin. gün görmüş. gün keçirmiş kişi.
özəl gün.
bu gün özgürlük günüdür.
sıra. gələcək çağ.
onunda günü var.
sənində günün gələcək.
bir gün zəngində olursan.
keçim. yaşam. durmuş.
iyi gün, kötü gün.
günəş. gündüz.
gün toqsuq: doğu.
qün batsıq: batı.
doğru. düzgün. düzük. ağ. üz.
halət. cür.
açığlıq. ışıq. gündüz.
zaman. sıra. növbət. günü gəlir bizdə güləriz.
mutlu xoş yaxşı din keçən çağ zaman. rahatlıq.
durum. hal. vəziyyət.
# yabancılar.
elə günə qarşı: başqaların yabancıların önündə.
( < kuyon < ku: ot. kuymək). guyəş. qü. günəş. ışıq. ışıq verən.
gün göyə tikilmək: gün orta çağı. ən ortada olan çağı.
gün ötürmək. gün keçirmək.
gün əğilmək: gün enə durmaq. gün enmək. gün batmağa doğru gedmək.
gün batısı: batı. batsıq.
bazar günü: öröbül.
gün ışığı. gündün.
gündüz.
hava.
gün bir kəsək salqınladı.
darısqal gün: çatışmayan hava.
günəş. hava. açıq.
yel günü yayıqdırdı: yel havayı açtı.
ödür. odur. ötür. çağ.
gün. bışıq. pışıq. quyəş. günəş.
günün batan çağı. yastı. yassı. yatsı.- gün doğar: günay. doğa. çıxa. günçıx.
ay günəşin tutulması: tutqun. tutğun. xusuf.
bayram günü. əziz gün: çağan.
gün doğar: günay. doğa. çıxa.
gün çiçəyi. güngül: güngülü. günəbaxan.
keçən gün: tünəgün. dünən.
güni keçirmək: bir gün qalmaq, durmaq: günləmək.
gün müzdü: gündəlik. günlük. bir gündə alınan ücrət, müzd.
bir günlük: sürəksiz. çox müvəqqət.
bir günlük dünya.
günişçi: yanaşma. gündəlikçi.- günşığış: şığış. məşriq.
gündə: gündüzün. günüzdə. günüz çağı.
sıcaqda gündüzün yolçuluq olmaz.
gündüzün uyumağı sevməm.
gün doğrusu:
gün doğuşu, doğusu məşriq. tilui şəms.
doğu güney yeli.- günəş vurmaq: günəş çarpmaq: günəş keçmək: günəş etgiləyib xəsdə edməsi.
axşam günəşi: türünci qızıl boya.
dəniz günəşi: dəniz məməsi kimi bir çeşit bitgi.
günəşi palçıqla sıvamaq: açıq aşqar nərsə örtüb basırmaq istəmək.
gün görməz: qaranlıq.
gün batsı:
güney batı yeli.
qərb.
gün balığı: əti dadlı balığ çeşiti.
gün dönmək: günün qoçan cızığın (ustuvanə xəttin) aşıb geri dönməsi.
martın doqquzunda gün dönər.
gün dönəmi: fəsillərin başlarıi.
gün dönəmi fırtınası.
gün doğmaq:
gün çıxmaq. firsət ələ keçmək.
kəndisinə gün doğdu.
gün geçmək: günün etgiləməsi.
günəş kimi: {
parlaq. duru. təpən ( > daban).
açıq. aşqar.
bu iş çox açıqdır: günəş kimidir.}.
gün sayın: vaxt geşdikcə. baram baramdan. günü gündən. getdikcə. ged gedə.- axşam güni: günü öğlədən sonraki bölümü.
iki gündə bir: gün aşırı.
işsiz gün: işiz. işsiz. tə;til.
gün görməz: qaranlıq.- günəşin doğuşu: alasayvan. şəfəq vəxdi.
qırx il bir gün: sonında. nəhayət.- soruq günü: san günü. hesab günü. məhşər günü.- gün aşırı: bir gün hən bir gün yox. iki gündə bir.
ertəsi gün: bir gün sonra.
əvvəlki gün: ısrağı gün.
bir gün: günün birində: günün birində. bir çağ. bir zaman.
o biri gün: yarın yox birisi gün.
gündən günə: getdikcə.
günü gününə: yubatmadan.
gün bu gün: tam uyğun çağ.
gün batan uğur: günbadrama. öğlədən sonra.
gün dönümü: qorqazın.
qün tanrısı: günəş tanrısı.
qıyamət günü.- kirti gün.
qüntaralqan: axşama yaxın vaxt.
salı günü: qıyav gün.
başgün: bazartəsi.
kürgəgün: salı.
barasgün: çarşəmbə.
ortaqün: pəncşəmbə.
bayrımqün: cümə.
yedigün: bazar.
gün aşırmaq: avaralıq edmək.
gün aşıruvmaq: avaralıq.
gün aşqı bermək: iyi günlər diləmək.
gün qaytış: gün dönümü

QÜN : Arin Turkish Etimology Dictionary

gün. dışarda olan. yabançı. özgə. yad.
elə günə qarşı: başqaların, özgələrin qabağında, önündə.
gün batmaq: güninmək. günenmək. axşam, qaranlıq düşmək.
gün keçirmək: günləmək.
gün ola, xərmən ola: bir gün onunda sırası, çağı gəlir.
günü birlik: günbirə. bir günlük. bir gün boyunca. bir gündüzlük.
o ilə, iki kərə günü birlik dağ yoldaşlığı edmişik.
günü dolmaq: günü gəlmək. günü yetmək. sonu, və;dəsi, əcəli gəlmək.
qünlər: günlər.
günlərdən bir gün: keçmişlərdə. çaği ilə. vaxtilə.
günlərdən bir gün yolumuz ora düşdü.
günlərlər gecə olmaq: çox sıxıntılı duruma uğramaq.
bir gün yapar, bir gün qalar, atlı atlıya çatar.
gərəkən, bəlirtilən gündə: günündə.
gün görməmək: sıxıntıda yaşamaq.
gün görmək: əsənlik, bolluq, mutluluqla yaşamaq.
gün kimi açıq: çox açıq, bəlli.
günə çıxmaq: açılmaq. açıqlanmaq. aydınılmaq.
gün qavuşmaq: axşam olmaq. batsınmaq. gün batmaq.
günün ilk aydınlığı: gün qaşı.
gününü bəllətmək: günləmək.
gün qoymaq: tarix qoymaq.
yer yörüngəsinin, gündən ən uzaq yeri: günötə

QÜN : Arin Turkish Etimology Dictionary

gün. qün

QÜNAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

günah < qınaq. cürm

QÜNAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

günah. < qın. qınaq. qınas. qısqanc (cazalandırmalı). yazı. yardı cəza

QÜNAHÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

günahçı. qınlı. qınalı. yazıq. suçlu.
yazıq tutulmadı, yanığ tutuldu. (yanıq: məzlum.)

QÜNAHLAMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

günahlama. qaqış. suçlama. qaralama. ittiham. müttəhim edmə

QÜNAHSIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günahsız. arıs. arısta. arısda

QÜNAQAÇILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günağaçılıq. günkişilik. günbəylik. günəfəçilik. günəfəndilik. günçülük. günə görə davranışlıq, dəğişməlik. dalkavuqluq. oprtonislik

QÜNAQASI : Arin Turkish Etimology Dictionary

günağası. günkişisi. günbəyi. günəfəçi. günəfəndisi. günçü. günə görə davranan, dəğişən. dalkavuq. oprtonist

QÜNALIS : Arin Turkish Etimology Dictionary

günalıs. ikidə bir. gün ara. gün aşırı. gün aşa

QÜNARA : Arin Turkish Etimology Dictionary

günara.
gönorta. öğlə çağı.
gün alıs. ikidə bir. gün aşırı. gün aşa

QÜNAŞA : Arin Turkish Etimology Dictionary

günaşa. aşqam. axşam çağı

QÜNAŞA : Arin Turkish Etimology Dictionary

günaşa. gün alıs. ikidə bir. gün ara. gün aşırı

QÜNAŞIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günaşıq: günə aşıq. günə əğik, meyilli. gündöndü. günəbaxan. günçiçəyi. günəşçiçəyi. ayçiçəyi. ayqarac

QÜNAŞIRI : Arin Turkish Etimology Dictionary

günaşır. gün alıs. ikidə bir. gün ara. gün aşa

QÜNAŞIRI : Arin Turkish Etimology Dictionary

günaşırı. günötə. bir gün hən bir gün yox

QÜNƏNTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günendi. batı

QÜNƏŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəş alan: ışıqlı. günəşli.
günəş çarpması: günəşlənmə.
günəş gözlüyü: düdlü eynək.
günəş doldu: bitdi. batdı. yaşdı. (# doğmaq).
günəşin yüksəlməyə başlaması: ilk quşluq çağı: çağva.
günəşdə yanmış: göynü. göynüq. göynək.
günəş gözlüyü: günəş qorluyu.
günəş korluyu: günəşdən gözələrin qamaşması, bir nə görməməsi.
günəş açmaq: günün bulutlardan sıyrılıb görünməsi.
günəş palçıqla sıvanmaz.
günəş çalımı: günün doğmasından sonrakı çağı.
günəş kimi: gün kimi.
açıq.
parlaq.
günəş qursu: günəşin yuvarlaq biçimi.
günəşə verilmək: günəşlənmək.
günəşə vermək: günəşlətmək.
çox günəş alan yer: günəç.
günəşdə quyuqlaşmış üzüm, yemiş, nərsənin şirəsi, suyu: günbalı.
günəşin uzaqlığının ən çox olduğu gün: gün durumu.
yerin, günəşə ən yaxın yeri: günbəri.
günəş açar, qaranlıq qaçar: dan atınca, könül sökülər. ışıq saçar, sözü açar.
günəş altında boyaların solması: gün çalmaq.
günəş batdıqdan sonra gözün görməmə kəsəli: qarağı. tavuqqarası: toyuqqarası. gecə korluğu. korluq.
günəş görməyən, almayan yer: qaluq. qalıq. qalmuq. qalmıq. qalmış. kavıq. kavuq. kavlıq. quzey. qazuy. qazuq. qazıq.
istiot, acıot, qoxotlarla (əduvalarla) bastırılıb, istidə, günəşdə qurutulan ət: bastırma.
qar, günəş gözlüyü: qarıqlıq. qarqılıq. qarlıq. qamaşlıq

QÜNƏŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

quyəş. günğəş. ( < küy. küymək). {küyəş. quyəş. güyəş (y < > n ). qoyaş. koyaş. kuyaş. küyən. }. ışıq. gün.
günəş ışığı: sarğut. ışıq şuası.
günün qızmar təpişi, təpməsi, düşməsi.
< gün + aş: aç: göz (günün gözü. koyəş: gün mifik fikirdə
;göz;;lə
;gün;;bir tutulmuş. necəki günə
; göy göz;;ü adı verilmiş.
bışıq. pışıq. quyəş. gün. bərk sıcaq gün.- günəş tanrısı: qaynar.
dağın günəş görən güney yamacı. gültü.- günəş tanrısı: qayırnar.
güneşə bənzəyən: günçü. günəş kimi.
qünəşi sevən: günçü.- günəş vurmaq: günəş çarpmaq: qünəş keçmək: günəş etgiləyib xəsdə edməsi.
axşam günəşi: türünci qızıl boya.
dəniz günəşi: dəniz məməsi kimi bir çeşit bitgi.
günəşi palçıqla sıvamaq: açıq aşqar nərsə örtüb basırmaq istəmək.
günəş kimi: {
parlaq. duru. təpən ( > daban).
açıq. aşqar.
bu iş çox açıqdır: günəş kimidir.}

QÜNƏŞLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəşləmək. günəşə qarşı vermək, sərmək

QÜNƏŞLƏNDİRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəşləndirmək. günləmək

QÜNƏŞLƏNİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəşlənik. günə sərilib, qurudulmuş

QÜNƏŞLƏNMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəşlənmə. günəş çarpması