Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

OPQIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

< op. po. dikligi. şişligi göstərən sәs: dalqa. opsan > osman. asman

OPLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

hoplamaq.
hop tutmaq. bıqınmaq. ıkınmaq. susmaq.
oynamaq

OPLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öpləmək. uçurmaq. qapmaq. mənimsəmək

OPLU : Arin Turkish Etimology Dictionary

dolu. kök. tompaq. toluq. dolqun. pökki. dölməç. səmiz. oklu

OPMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

hopmaq. obmaq. öpmək. höpürdətərək içmək. somurub utmaq. hopmaq. hopa hopa homur homur içmək

OPMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öpmək. höpmək. hopmaq. (# üfləmək. ütləmək. ötləmək. püfləmək. pükləmək). çəkmək.öpürdənmək. öpürdənğmək. öpürmək. somurmaq. sormaq. sorğacmaq. su çəkmək

OPNUR TOPUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

opul topul. topul topur

OPPA : Arin Turkish Etimology Dictionary

hoppa.
dəlişmən.
uşaqyana

OPPUC : Arin Turkish Etimology Dictionary

hoppuc. höppüc. hopçu. hopuçu. hoppuc. höppüc.
çəkən. mö;tad. tüstü alışqanı. hər çeşit tüstü, siqar kimi nərsələr hopan, çəkən kimsə.
aldavac. aldatcı. kələkçi. qalayçı. hoqqaçı

OPPUCLUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

hoppucluq. höppüclük. hopçuluq. hopuçuluq. hopanlıq.
uyuşdurucu nərsələrə alışqanlıq. mö;tadlıq.
kopoyoğluluq. aldavçılıq. hoqqaçılıq

OPRAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( p < > b < > v ) obraq. ovraq. oğraq. əprik. əzik üzük, əsgimiş nə. yıpranmış. yıpramış. əsgimiş.
opraq don, kişi, qılıq, ürün.
paltar. geyim. yapraq

OPRALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

oprumaq. çuxurlanmaq. alçalmaq

OPRAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

obramaq. əprimək. yıpramaq. obramaq. oğramaq. əsqimək. gəvşəmək. kortalmaq. tazalığı, itiliyi gedmək.
gəngəşli bilik utraşur, gəngəşsiz bilik opraşur

OPRAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qayan yer. kayqan yer. qorxudan. ürkütən. şaşırtan

OPRAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yıpraşmaq. yıpranmaya başlamaq.
gen don opramaz, gəngəşli bilik artamaz

ORUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yol. eyləm.
çara. çözüm. imkan. uyqunluq.
oruc açmaq: iftar açmaq. oruç pozmaq.
oruc açılqan gün: ramazan’ın ilk günü.
oruc yapılqan gün: ramazan’ın son günü. ibrət. dərs. sınır. ölçü. im. hədəf.
oruqunca: isulən

ORULMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< > urulmaq < > vurulmaq. biçilmək. tarılmaq. dərilmək

ORULMUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

arıq. zayıf. qurumuş. kor olmuş

ORUM : Arin Turkish Etimology Dictionary

örüş. otlağ. mərtə;.
yığım. ormağa yetən. biçin. biçim.
hörüm. örum. urum. təsdə. dəsdə. boyun. tutamaq. sap. kəsim.
bir örüm ot: bi örum ot. bir oraqta biçilən ot

ORUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çevriş. çevrim. taxım. qılış. dövrüş. davranış. davrış. gediş. tutum. tutuş. əxlaq. durum. duruğ. qonuş. barış. varış. boluş. oluş. biçiş. hal. çap. orun. yağday. halət. qasnaq. şərayit. rəftar. tutum. oluş. duruş. şəkil. şəkl. movqe;. movqeiyyət. vəziyyət.
keçim orunu.
mənsəb. məqam. öhdə. rütbə.
mə;nəvi orun, dərgə: duraq.
horun. hörün. örün. əl ələ hörülüb, yerə təpərək, yallı kimi oynanan oyun.
kürsi. məqam. moqeiyyət. movqeiyyət. post.
dərəcə.
papazlıqla başpapazlıq arasında olan orun, dərəcə: qarabaş.
işlik orun: bizinis kiləs. iş kişilərinə, adamlarına özgü yer

ORUN : Arin Turkish Etimology Dictionary

orn.
məqam. yer. məkan. məhəl.
dəğiş. əvəz. bədəl.
görəv yeri. oturaq. çalışma yeri. özəl yer. məkan. yer.
orunbasar: maavin. canişin.
məqam. təxt. yer. paya. dərəcə.
orun salmaq: yer yataq salmaq.
şö;bə. bölük: ulət dayrələri: düvlət orunları. dolayları.
yer. yataq. yatanda. altına üsdünə başına örtülən yaraqların tümü.
orun çəpək: yataq yapaq: hər bir nərsəni (yük. yorqan döşək.) yığıb bağlamağa yarar örtü.
orun salmaq: yer yut hazırlamaq. yer salmaq. orun dartmaq: yerin dartmaq. xəstələnmək.
mal heyvanın barındığı yer. dam. damız. axır. ağıl. daxma. kovan. tavla. qəfəs.
toyuq orun: küm. küməs.
at orun: axır.
gərək. dəlil. illən.
orunlu. köklü durum.
orunu güdük: güclü dəlili olmayan.
urunqu. şərəf. onur. urum. haysiyət.
onurlu davranış.
qararqah. yer. yataq. mənzil. məqam.
görəv yeri. idarə.
nisbət. tənasüb. münasibət.
orunun gör oyunun gör.
orunla gəzən oynuyar gedər \\ oranasız gəzən oynayar gedər.
orunlu işlər: hesap kitablı işlər.
yer. məkan. yataq. məkan. məvqi.
mal orun: axır. heyvan barınağı.- öt orun: səfra kəsəsi.
ayağ orunlu: ayağı yerdə. dinc.
ayağ orunlu bolmaq: dinc yaşamaq.
at orun: axır.
tavuq orun: küməs.- orun yapıv: çarşab.
orun salmaq: yataq hazırlamaq.
orunla: yerinə qoy.
təprəmdə hər nə yerindən orunlandı: yer bə yer oldu.
çəkib ornumdan qopardı

ORUNBASAR : Arin Turkish Etimology Dictionary

orun basar. ötgi. maavin. canişin

ORUNC : Arin Turkish Etimology Dictionary

urunc.
ışıq. hər tutuq, bağlı nərsəni açan. açaq.
qaranqu işi orunc açar.
rüşvət. kəvik.
qara bulutu yel açar, urun bilə il açar: rüşvət düğün açar.
hədyə. bağış

ORUNCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < or: yer). yerinə qoyulacaq, qaytarılacaq nərsə. əmanət. borc

ORUNÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

oya. işləmə.
rəhin. əmanət