Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

givə. gəvə. yem. yulaf. alağ.
ota. dərman. düzə. onar. onur. ot. ota. arnaş. çara. çarə. şəfa. çıxır.
toz.
qabartma, abartma tozu, otu: acıtma tozu, otu: yoğuru (xəmiri) aşıtan, acıtan, qarbartan öğə, öznə.
uçra > uça. çara. çarə. darı. dərman.
dərman.
od. qor.
gənəlliklə uyduru bitgi ürünlərinə verilən ad. muxəddirə.
çanına ot tıxmaq: susdurmaq.
ağ çiçəkli, iti, bərk tikənli bir ot: qazan dələn.
boğanotu: itboğan. qaplanboğan. acıçiğdəm.
nərsəni sarımada işlənən incə, yumşaq yapraq, ot: qığış. kağış. kağız.
ot çeşiti: gəlingirgiçi.
tikanlı ot: qazal. qatal.
yazda bitib, yeyilən ot çeşiti: qazanqarası.
əldə üzdə çıxan sarı yaralara sürülən bir ot, dərman: qazan qarası.
ağılı ot çeşiti: qanyaşı. qanyaş.
çörək otu: qaraco. qaraca. qaracücən. qaraçərəkotu. qaraçörək. çörəkotu. qaramıq otu.
qaracaot:
yel, şiş, rumatizmi gidərən ot.
iç sürücü ot.
çörək otu.
qaramıq otu: qaraçörək. qaraçərəkotu. qaraco. qaraca. qaracaot. qaracücən. çörəkotu.
loğusa otu: qarasma. zəravənd.
saqqız otu: qara qoğut.
sulaq yerlərdə, bulağ qıraqlarında yetişən ot: qazayağı.
susuz yerlərdə yetişib, yeyilən ot: qaravruq.
kökündən saqqız çıxarılan bir ot: qaravruq. qaravlıq.
qaravlıq saqqızı.
ot tuxumu. qaracuq. qaracıq. qaratuq. qaramuq. qaramıq.
tarlalarda bitən, pis qoxulu, yemişli ot: qarqabardağı.
yapışqan ot çeşiti: qaraqatma. qaraçatma.- əkinlə yetişən bir ot: gəlinbarmağı.- qızılot: qızılçökük. yerkökü. sarıkök. gəlinbarmağı. qırt qırt. qıt qıt. həvic.
gəlincik otu: qaqma.
həsir otu: küfə. köfə. kofa.
iri yapraqlı ot çeşiti: qatırdırnağı.
istiot.
acıot.
qoxot.
qoxuot.
qaracot: qaraot. sarılıq kəsəlinə qarşıt, dərman.
qaraot: ağır ağrılara qarşılıq (ilaclıq) üçün işlənən ot.
tüpürük (tükürük) otu: qarqa soğanı: soğanlı bitgi çeşiti.
güdə boylu, pis qoxulu ot: qarqa düğləği. qarqa düvləği. qarqa düləği. qarqa ibiği. qarqa iğnəsi. qarqa qozağı. qarqa qoğzağı. qavalabardağı. qavaldız. əbucəhl qarpızı. acı xiyar.
qarqaotu: bitgi çeşiti.
yapraqları tüklü, gövdəsi bucaqlı bir ot: qarallıq.
qamış otu: qarqalıq. həsir otu.
qarulaotu: ağrı otu.
su qıyılarında bitən, iri yapraqlı, su ilə ələ sürülüncə köpürən bir ot: qarqasabın.
kişiotu: adamotu: qanqurudan.- qan otu: qırmızı çiçəkli, ağılı bitgi.
qaşıqotu: yapraqları qaşığı andan bitgi türü.
yabanı otlar: kəğəl. kağal. kəhgir. kağqır. kəvlə. > kəhlə. otalağ. kəhlə. küsgüt. asalaq, əngəl bitgilər.
yeməli ot çeşiti: qaldırq.
könül quşu otu: quş sütü: can otu: qıt tapılan nərsə.
ağılı ot: ağıotu. baldıran.
ot böcəyi: qaranlıqda ışıldayan qurd.
otlu ayaq: iti gedən. çapağı.
basurotu > bəvasil dərmanı.
çalqıotu: quraq yerlərdə bitən bitgi. çaxmaq.
bitotu: bitlərə qarşı işlənən yarı asalaq (əngəl) bitgi.
ot kimi: otsu.
acı ot, istiotla bastırılıb, issidə qurudulan ət: gömmə. bastırma. pastırma.
yunaq otu: hamam otu: qıl qıran. aratma davası. qılları dibdən götürən yoğur (xəmir) dava.
içində ot bitgi, çalı çırpı çürükləri olub, kübrə kimi işlənən topraq: kaval toprağı.
itə ot, ata ət vermək: işlərin tərsək görmək.
kiçik ot tayası: kotman. kütmən. çotman.
günlük neçə kotman ot çalırsız.- qağşaq otu: taralarda bitən ot çeşiti.
ot üzümü: it üzümü: bir para darıt, dərmanların yapmasında işlənən ot, bitgi.- ot yığını: tıqnaz. tınaz.
tarlalarda yetişən, üç yüz, beş yüz dənəsi bir yerdə, bir arada olan bir ot kökü: qaqqoc.
kabarcıqotu: qarın yelinə qarşı işlənən ot, dərman

OT : Arin Turkish Etimology Dictionary

od.
oğru olsan, çalan ol, od olsan, yaxan ol, yalan olsan, qandıran ol.
oda dayanıqlı bir özək, maddə: daş pambığı. qayaqatnağı. qayğatnağı. qayalifi.- odda qavrılmış, qızardılmış ət: qavış. qavıc. qavac. qavaş.
bit bazarı od tutmaz, ürək daşlı, əl tutmaz.
odun almaq: öcün almaq.
yarışda, ilk atılan ox, edilən od: çavuş oxu.
od, köz kürəyi, belçəsi: kəpçə. kömçə. çömçə.
od, qıvılcım çıxarmaq: birdən ışıqlatmaq. şimşəkmək.
yaylım od: oddan duvar.
tüsdülü, hislili, işli od üsdə pişirilən kabab: izqara. isqara.
içinə od: cəhnnəmin goruna.
can otu: quş sütü: iç quşu otu: qıt tapılan nərsə.
əğrəltiotu: qıvrıq, çox parçalı yapraqlı bitgi.
az od, çox odun yaxar: önəmsiz nəsə çoxa baxa bilər.
başını oda yaxmaq: başına iş açmaq.
od almağa (aparmağa) gəlmək: gəlir gəlməz, gedmək istəmək. tələsik gəlib gedmək.
od bacağı sarmaq: od saçağı sarmaq: önü alınabilmiyəcək, qabağına keçiləbilmiyəcək duruma gəlmək.
od basıb yanmaq: od tutub yanmaq.
içinə od düşmək: yanıb tökülmək. çox üzülmək.
od düşdüyü yeri yaxar: yananın durumun, oda düşəndən sor.
oddan köynək: sıxıntı verici nərsə.
oddan düşmək, enmək: sıcaqlığı azalmaq.
oda vurmaq: qızdırmaq.
od uçurmaq: yalın çıxarmaq.
od tutan: odlaşan: alışan. otuşan. tutuşan. yanan. yanışan. yanğışan. yaxınan. yaxışan. yaxnışan.
oda daynaqlı, gəvrək, ipəyə oxşar ilkə, öğə, maddə: daşpambıq. daşpamıq.
od alovlu danışmaq.
üstündən atılan od: qaqavan. qaqavaş. qaqavac- odun altına, üstünə qoyulan daş, ayıq, dəmir: qızqavar. qısqavar. qasqavar.
od qarışdırmağa, götürməyə əğri uclu, dimdikli dəmir çubuq: qarağı. maşa.
küləkdə, cılız od sönər, tonqallı od öc alır

OT : Arin Turkish Etimology Dictionary

ot. od.
dərman. əlac. əm. im.
ağı. zəhir.
ölüm odun içmədən: ölüm şərbətin.
od.
odun oda düşdü: yandı. alışdı.
ot. heyvan yemlərinin hamısı.
çivgin ot. səmirtən, cirgəli yem, ot.
topulqaq. bulqab. bulutqa. dolbağ. dolbuğaq. mərhəm. dərman.
ört. yanqın. yanan nəsnə.
gövdədən, qılları gidərmək ötür qoyulan yaxıcı dərman. keçmişdə zərnix tozuymuş.
ot daşı: ot yeri: hamamda bu otu işlətməyə özəl yer.
ota. dərman. dava.
barut.
atəş.
qırdıq. çimən.
ölür. zəhər.
yalım. qıvılcım.
yanqal. issi. ısı. sıcaq.
ört. yanqı.
oda çəkmək: oda çalmaq. oda göynətmək. oda yaxmaq. oda buraxmaq. oda atmaq. oda vermək.
od tanrıcası: kültigin. gülətkin. {
ocaq tanrısı.
ot çigin}.
od gönüğü: od yanığı.
od gözlü: hirsli. gözü qanlı.
od baxışlı: uras. 1 odlıq. qor. qur. qıvılcım. sağıq.
ort. od.
alağ. aluğ. ələf.
gül.
utu (sumer). yatçin. ayto (yunan): yandırmaq. közdürmək eytqotiik. odbənl. otnepal. yotzamucu. votyaqut.
ömür. ötür. zaman.
elektrikşor türkcəsi.
yalın. alov.
ilac. yam. otacı. yamcı.
otaclılq: əttar.
otacılıq olmaq: həkimə möhtac olmaq.
üt: yandιr.
ot: qal.
öt: ged.
ödək: ödünc.
ötə: ütə. iti.
ötəl: ödəl. (vermək: ödənc (ətək: ötək?).
ot ağası: otaq ağası. otaq başı.- ot aç !: atəş !.
ot arba: ot araba: otur. otomobil. otaran.
ot aşamaq: ağılanmaq.
ot aşatmaq: ağılatmaq.
ot çigin: kültigin. gülətkin.
ot orun: od yeri. ocaq.- avuzu ot çaqmaq: çox qızmaq. hiddətlənmək.
bir kərə biçiltiktən sonra təkrar çıxan otlar: qırtı. qıdı.
ot aldırmaq: motoru odlamaq. çalışdırmaq.
ot arba: at buğa: ot maşina: otomobil.
od böcəği: yanqan qamajaq.
odun qorunu daşımaq üçün yarım dayirə şəklində düz kürək: aravun. xəkəndaz.
pişik otu: bezgək ot.
od parçası: tamızlığ. qor.
ot çaqdırmaq: od yaxmaq.
ot edmək: od yaxmaq.
ot qoşunça: alıq. sərsəm. axmaq.
ot qısqaç: maşa.
ot orun: ocaq.
ot salmaq:
oda vermək. yaqmaq.
kötülük edmək. zərəri toxunmaq.
öpgə ot: yabanı qaranfil.
ot biçiləcək yer: çallıq.
ot tamızmaq: od yaxmaq.
ot dağ: yanardağ. volqan.
ot töbəsi: yanqın. yanqın yeri.
ot üy: əsgi qaraçay malqar evlərində odun yandığı oda.
otdan köynək qiy: kəsinliklə rədd edmək. duymaq istəməmək.
otu yanmamaq: uyuşamamaq. aynı fikirdə olmamaq. geçinməmək.
otu qömülmək: otu öçülmək: ölmək.
otuna qüymək: başqasının xətasıyla zərər görmək. fəlakətə uğramaq.
örə otqa olturtmaq: rahat verməmək. rahat yüzü göstərməmək.
örə otları yanmaq: birbirinə düşman olmaq. anlaşamamaq.
ot bilə oynaqan göncəksiz qalır: odla oynayan pantolonsuz qalır.
ot küydürgən sav bolur, söz küydürgən sav bolmaz: odun yaxdığı iyiləşir, söz yaxdığı iyiləşməz.- qulaq ot: qapsül.
işqoq ot: barut.
ot quyqan müyüz: içinə barut qoyulan buynuz.
ot aşamaq: zəhərlənmək.
ot aşatmaq: zəhərləmək.
ölür ot: zəhər.- odu qarışdırma aracı: ülçər. olçər. uzun qollu maşa. şiş. ərsin. gəlbəri.
od. yem. otunğa.
yan yana vuran, oynayan od yalımı, dilimi: yalınğ.- oğul otu: badarax. badrənc (bitgi).- qırqıl darı, ot: qırıcı, qıtqıl, qırqıl dərman.
ot daşı: ota dayanır (dəvam gətirir) süngər daş çeşiti.
duzlı ot: yaban noxudu.
göz otu: göz daşı: göz xəstəliyinə qarşı işlədilən daş.
odlu yaraqı boşaltmaq: sıqmaq. sıxmaq.- tapancanı sıxdı.- ot gətirən: yaxıci. yaxan. mühərriq.
sıçan otu: sıçan dərmanı.
soğulcan otu: bağırsaqdan soğulcanı bu qurdu düşürmədə işlənilən br bitgi.
ot püsgürən dağ: yanar dağ: burkan. volkan.
tavşan otu: bitgi adı.- tırnaq otu: bitgi adı.
toyuq otı: ana ğalis deyilən ot adı.
salatlıq bir ot: qaz ayağı.
yıtıq ot: yıdıq ot: üzərlik otu. alduruq. alruq. üzərük.
aq banğ;,
sığır oti;,
balığ oti; sıraca otu çeşitlərindəndir.- bit oti: bit dərmanı.
bıtraq otu: dəmir tikən.
burun otu: ənfiyə.
gəgəc oti: bir bitgi. heraçiyun.
kibrit otu: qurt ayağı.
qasıq otu qızıl yapraq.
qılıc otı: bitgi adı. qantarun.
palamut otu: sarımsaq otu. həşişeyi buqələmun. qurtlıca. çeşitlərindən: saçaqlı qurtlıca, ağ qurtlıca.
qasıq otu: bitgi adı.
qırx kilid otu: bitgi adı.
od çibanı: çox küyən yanar çiban çeşidi: göygil. küydərgi. göyükli.
od tutuşdurmaq üçün yığılıb bağlanmış, buxcalanmış kövrək çör çöp. kov: qondaq. qundaq.- od kimi: uçqun. qığılcım. od kimi.
odun uçması: odun sönməsi.
balıq otu: sığır quyruğu.
çörək otu: qaraçürük. qaramıq.
od qalamaq: qalamaq. kalamaq. xalamaq. odlamaq. yandırmaq.- qara ot: baldıran otu. ağılı bitgi:
asurtqu ot: asqırtan ot.
ot qaraq: gözün görən yeri

OTA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kökot. göyot. kəkot. (< kök, göy + ot). dadlıq. dadıl. dadrı. dadım. tutum. tamtam. sumaq. qoxuluq. iysilik. çaşnı. çəşni. çəkni. çiçək. qoxla. qoxula. islik. dadıq. dadlıq. baharat. ədvacat. ədviyəcat. əduva. ədviyə.
oda. otaq. göz.
üç gözlü ev.
ot. dərman. düzə. onar. onur. ot. ota. arnaş. çara. çarə. şəfa. çıxır.
oda. otaq. qamara. qapara. çamara.
bölmə.
kiçik oda: kiçik bölmə: qopa. kupə. kəbən. kəbəc. qapac. kabin (< qap).
aşoda: aşgəpəzi. aşpazxana.- böyük otaq: qalaqon. qalaqona. qalata. qalataq. qalaoda. tənəbi.- daloda: sandıxana qapan. qapanca. qalğa. ambar. qapasardı. qapsardı > qəfəsardı. gəpsardı.
geyimi pıroblamaq, dənəmək üçün ayrılan kiçik oda: dənək kəbən. pırob kəbən.
diboda: dibotaq: təkdam. daldam. yanavıl. xəlvətxana. yanev. yanoda. qurna yandam. qırağ yer, dam, otaq.
yanoda: yandam. yanavıl. yanev. təkdam. daldam. diboda. dibotaq. qurna. qırağ yer, dam, otaq. xəlvətxana.
çilə, çiğlə odası: çilöy. çiqev. çilləxana. qurna. dərvişlər, çillə tutanlar üçün yalnız, qırağ, yan oda. hücrə.
yatma odası: yataq. yuxuluq. uyuluq.
evdə, bağda qıraq otaq: qapara. qapanaq. qapancaq. qapancaq. qoncaq

OTA : Arin Turkish Etimology Dictionary

oda.
dayrə. bölüm.
yer odası: həmkəf oda.
el yönündən, el işlərinə yetişən oda.
ot. dərman. dava.
böyük otaq. köğüş. tənəbi.- baş oda: salon. sala. divan. evlərdə, yapılarda ən böyük oda. qoğuş. rəsmi yerlədə geniş böyük oda. tənəbi

OTABAŞI : Arin Turkish Etimology Dictionary

odabaşı.
oba başı.
karvansaray gözətçisi.
on başı. dəgənəkli

OTABAŞI : Arin Turkish Etimology Dictionary

odabaşı. toybaş. törbaş. toy, törən, şölən, qonaqlığların aparıcısı. tamada. qalava. kalava. qalva. çalva. çalava. qalba. çalba. qalğay. xalfa

OTAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

həkim. ot dərman ilə uğraşan.
ot açan. topçu

OTAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

odac. odaç. odacıq. otaqca. ev, hamam kimi yerlərdə özəl bir nərsə üçün ayrılan otaq. kəpəz. qəfəs. qapas.
hamam gəpəz: soyunub, geyinmə bölümü.
aşgəpəzi: aşoda. aşpazxana.
əğlək otac: gəzlək, səyyar sağıc, sağın, döhdür

OTACI : Arin Turkish Etimology Dictionary

utacı.
ötəmiş. otamış. doktor.
büyücü. doqtor. ot, bitgilərdən əlac yapan kişi.
qam. baxsı.
otac. yamcı: əttar

OTACIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

odacıq.
evcin. evin.
köçevin: > kəcavə (fars).
gözə. hücrə.
odac. odaç. otaqca. ev, hamam kimi yerlərdə özəl bir nərsə üçün ayrılan otaq. kəpəz. qəfəs. qapas.
hamam gəpəz: soyunub, geyinmə bölümü.
aşgəpəzi: aşoda. aşpazxana

OTACIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

odacıq.- otomobil odacığı: qarasür

OTAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

odaç. odac. odacıq. otaqca. ev, hamam kimi yerlərdə özəl bir nərsə üçün ayrılan otaq. kəpəz. qəfəs. qapas.
hamam gəpəz: soyunub, geyinmə bölümü.
aşgəpəzi: aşoda. aşpazxana

OTAÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

otaran. çoban.
imçi. sağıc. sağın. döhdür. həkim. təbib.
güdücü. izləçi. qaravul.qaraş. qaraç.
çaraçı. yaraçı. yararçı. çıxarçı. nəcat verən.
çara, yara, çıxar axdarmaçılıq: çaraçılıq. (# çalaçılıq: cola, tələ, duzaq qurmaçılıq).
otaçıdan (həkimdən) sorma, (ağrını) çəkəndən sor.
ölü üstünə otaçı, ola bilməz can açı: ölüyə həkim gedsin, can çıxmışa netsin (nə edsin).- içotaçı: içimçi. içhəkimi