Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

TİMTİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdik.
çox dik.
dodaq. sipər. savır. ləbə.
qaqac.qaqqıcıq. qaqqacıq. qaqacıq. qaqa. çuntıq. çunt.
şax.
heykəlin şax, dimdik tutan kimsə: boylu. şəsli. qotduraq. > qaddıraq. qədli. qamətli.
bükük, qartal dimdikli: qıvraq qaqalı.
başı dimdiyə oxşar, yuvarlaq yelkən: qaqa burun.
dimdiyindən, göbəyindən, daşşağından tutmaq qaqasından tutmaq, yaxalamaq. ən incə, çökük, zayıf yerində tutmaq.- ət yeyən quş dimdiyindən tanınar

TİMTİQLƏMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikləmə. qaqma. qaqalama

TİMTİQLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikləmək. gəgələmək. qaqalamaq.- xoruzlar gəgələmiş: qaqalamış

TİMTİQLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikləmək. qaqalamaq

TİMTİQLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikləmək. qaqmalamaq. qaqalamaq.
qarqa pəniri qaqmaladı.
dimdikləyib, seçib toplamaq. qaqalamaq

TİMTİQLƏNƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdiklənən. qaqlanan. yeyilən.
sürəkli, tez tez, yeyin yeyin qaqlanan, dimdiklənən, yeyilən nərsə: qaqlacan. qaqacan

TİMTİQLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdiklənmək. qaqalanmaq.
kötü mala basınmaq, satınmaq, alınmaq, sırıqlanmaq.
itinmək. itələnmək. dürtüklənmək.
qaqınmaq. soxunmaq. sancınmaq. saşınmaq.
dimdiklənib, seçilib toplanmaq.
azarlanmaq. incinmək. çıxışınmaq. sıxışınrmaq. toxunulmaq

TİMTİQLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikləşmək. qaqalaşmaq. (quşlar) qarşılıqlı dimdikləşərək savaşmaq, oynaşmaq

TİMTİQLƏTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdiklətmək. qaqalatmaq. dənələtmək. oğdurtmaq

TİMTİQLƏYƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikləyən. qağan. qağalayan.
ağac qağan: ağac dələn. ağacların qabuğun dimdikləyən, qarğada kiçik bir quş

TİMTİQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdikli. qaqalı. başı dimdiyə oxşar, yuvarlaq yelkən.
od qarışdırmağa, götürməyə əğri uclu, dimdikli dəmir çubuq: qarağı. maşa

TİMTİQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

timdikli. çuntal.
qara balıq: çuntalı, dimdikli balıq

TİMTİQLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdiklik. dodaqlıq. sipərlik. savırlıq.
börk, şapqa dodaqlığı, dimdikliyi, sipərliyi, ləbəliyi: qalaq
şapqamın qalağı əğilimiş

TİMTİQSİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dimdiksi. qaqamsı. qaqanı, dimdiyi andırır biçimdə olan

TİMUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəmir.
timuçin. timurçin. temuçin. temurçin.
timurxan: timur xan.
timurqula: timur qula.
timur qutluq: timur qutluq.
timur gürqan: timur gürqan.
timuralp: timur alp.
timuray: timur ay

TİN ATA : Arin Turkish Etimology Dictionary

ecdad. cədd

TİN TÖNCƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

gövdə

TİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

ruh.
yol. yöntəm. inanc. şəriət.
tin tutmaq: dəm tutmaq: bir səsi, çalqı ilə, səslə əşləmək, qoşalamaq.
din!. qal. ol. olut. tikin.
dinində aşırı gedən, davranan: qaramaz. qaramas. yobaz. şex. sofi.
dinin götün gödəyənin, gözün çıxaran uyan, dinçi: aşırı dinçi. qaba dinçi. qaba sofu. şex.- soluq, tin, nəfəs darlığı: içdaralması.
bitikli yalavacların yaydığı dinlər dörddür

TİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

tın. dın. tınq. tınıq.dəm.
ün. səs. ün. çığlıq.
tinsiz: dilsiz.
tinin çıxarma: səsin çıxarma.
yan yön tiptin: devrə sakin, səssiz.
( n < > l ) dil. könül. iç.
tininə dolsun sevinc.
o mənim tinimdən, dilimdən düşmədi.
tində olsa, dilə gəlir.
tinim dilim ilən.
tinbağar: sevəcən.
qonuq. can. ruh. yaşam. zıq. abi. arba. arbağ. iç. öz. töz. tin. cigi. dıntar: diri, dirik, tiri, tirik. diril. imen. emen, qad. qat. üzüt. qonuq.
qızarıb axar qanı yox \\ qayılıb ölən tını yox.
al. əlik. alıq. alqı (: alınmış: əklənmiş).
nefs. nəfəs. soluq. könül. ağançiğ. süne. yel.
tin dartmaq: nəfəs almaq.
tını üzüldü: soluğu kəsildi.
tın almaq: dincəlmək.
tın alın: dincəlin.
tın alış: tın alışma: nəfəs alma. dinlənmək.
tınım. dinləmə. ara. fasilə. tənəffüs. təvəqqüf.
dəmir, içi boş nərsənin, tutuq, boğuq səsi.
tın tın: boş.
dinq. qulaq vermə. dinləmə. dinmə.
son.
tinmək: sönmək. sona ərmək.
can. uruq. ruh. yaşam davam yetgisi. nəfəs.
tından çıxar, dindən yox.
tın çıxmasa, xuy çıxmaz.
tını çıxdı: öldü.
din !: eşit. ( < dinləmək: eşitmək).
< tün. tutuq. qaranlıq.
qəpik. quruş. tanqa.
dinmiş. dingin. səkin. sakin. bitik.
gök. göksel, tanrısal.
təm. tınış. dən. bən. nuxdə. çək.
iki tın qoyun, bitirin.
qonu. mövzu.
tın nədən gedir.
bir tın tapıb dartşdılar.
söz tını: söz qonusu.
dörd tın gəngəşə qoyuldu.
nəsnə. nərsə. nərsə.
bizim qavqa tınımız, on tından oluşur.
bir tın söylə.
boya. tuz. toz. rəng.
tini uçuq: rəngi qaçıq.
dın. dəm. toxunmalarda dışarda qalan tək ilmək.
iç. din. ruh. öz.
tinbilim: ilahiyyat.
tinqara: tini qara: namussuz.
tini qararmaq: kötü taslar tasarlamaq.
din. tinqir. dinlən. tintiq. uğrayış. üsüş. ötüş. hərəkət.
tın. dın. sincap.
sağlam, göclü gövdəli. köklü. götürümlü. mətin. uzun nəfəsli, ömürlü. qanlı canlı. iyi. əsən. çəlimli. gərçək. əksiksiz.
adal tinlü: içi düz, haqlı olan.
hörülmüş, tikilmiş nərsənin bir dili, teli, dalı, sapı, qatı. əğrilən orqanın, ipin bir qatı.
on tin qatma.
ipi tin tin ed.
sapdan bir tin çək.
nərsənin bir azı, bir tikəsi. parça.
bir tin ət.
gizli, saxlı dinlənən söz.
utanmaz birdə dın dinləmiş.
arı. duru. nab. bikr. acar. qız. net. öz. som. yalın. xalis. xass.
saydam. açıq. aydın.
sürülməmiş bikr. topraq.
güz, tingi buz: güzün, toprağı sür.
yeni. hənuz.
ilmək. ilmik. düğün.
dinlənmə. durqunluq.
nərsənin ən yüksək, uca uxu. uc.
qapalı qalmış quyu, kövülün, kərbonat diyoksidli pis, boğunaq, tutuq boğucu hava.
quyunun tini.
odun tini. sobanın tini.
qara, tınlı, qonqur, qonqaq, yaman qonuq.
tın. haylaz. təmbəlləşmiş. arınlaşmış.
dinmiş. işslz. boş. sakit.
tin uşaq.
tin kişi.
tın yılxı: başı boş heyvan.
tınıq. ruh. nəfəs. soluq. can.
tını kəsildi: candan düşdü. canı üzüldü.
tın. nəfəs alma. soluq alma.
yular. yuqan ( > loqam).
tin tizqin: yular dizgin.
ruh.
bədən. gövdə.
tin düşmək:. tinlənmək. utanmaq. çəkinmək. sıxılmaq.
tin tər basmaq: cımcılaq tərə batmaq.- tin girmək: cəsarətlənmək. canlanmaq. dirilmək. hərəkətlənmək.
tin tər basmaq: tin təri bolmaq: çox tərləmək. qan tər içində qalmaq. çoxuna tərləmək.- uluğ tınığ: ağır nəfəs.
tınığ borusu.
tının uçsun: nəfəsin kəsilsin.
onu vurdu tinin uçurdu: vurub nəfəsin kəsdi

TİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

tın. tım. dım. dımı. bax > dəm.
yavaş. ağır qaynamaq.
tımı tımı qaynır.
tın tın: yavaş yavaş.
boğuq. tutuq. bəlirli bəlirsiz. bulanıq. qaranlı. qaranlıq. qapıq. qapalı. gizəmli. mübhəm.
tın soru: mübhəm problem.
ün. səs.
ünü tımı yox: susluq. susat. susuqluq. ( > sost (fars)). sikut.
tımı çıxmadln yox oldu: nəm buraqdan yoxoldu.
dımını çıxarma: səsini çıxartma.
dımınsız ged: bir nərsə söyləmədən, yox demədən ged.
soluq. nəfəs.
tınqa. tınıq. ruh

TİNAQAY : Arin Turkish Etimology Dictionary

çınaqay. sərçə barmaq

TİNAQUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

tınağur. tinqmağur. dinsiz. dincsiz. dözümsüzlük. taqətsizlik. aramsız. qərarsızlıq

TİNAR : Arin Turkish Etimology Dictionary

tınar. dayaq. dəsdək. dayanaq. ümüd.
getdi əlimdən tınarım.
tınar olmaq.
tınar tapmaq

TİNARMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tınarmaq. dınarmaq. dınqalmaq. dimdik ayağda durmaq. dikilmək

TİNAS : Arin Turkish Etimology Dictionary

tınas. bax > tinaz