Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

PEŞQEL : Arin Turkish Etimology Dictionary

peşgel (fars) < pişgik. pislik. dışlığ. dışqı. qaqa. pox. qaytı. qeyti. qaqa. mədfu;.
qoyunun quruğ dışlığı, pisgili, pisliyi: qığ. qaqşaq. qağşaq. qığşaq. qaqırdaq

PEŞQEL : Arin Turkish Etimology Dictionary

peşkel. < pislik

PEŞQİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

peşgil. qumalaq. komalaq. qığ. heyvan poxu

PEŞLƏYƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

izləyənş izin, peşini buraqmayan. utar. udar. qovalayan tə’qibçi

PEŞMAN OLMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarğanmaq

PEŞMAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

bükül. biçman. bişman. boşman.
peşman olmaq: büküllənmək. biçmanlanmaq. bişmanlanmaq. peşmanlanmaq

PEŞMAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

ökünc. öğünc.
çox ökünmək, peşman olmaq: başını daşdan daşa vurmaq

PEŞMANLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< boşurqanmaq. peşmanlanmaq. peşman olmaq. doğru yola çönmək, qayıtmaq. dönüşmək. döngəmək. dönmək. çönmək. ökünmək. öğünmək. tovbələnmək. nidamət edmək. ökünmək. övünmək. qınanmaq.
çox ökünmək, peşmanlamaq: qafasını daşdan daşa vurmaq

PEŞMANLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bükülləmək. biçmanlamaq. bişmanlamaq. boşmanlamaq

PEŞMANLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< boşurqanmaq. peşmanlamaq. peşman olmaq. ökünmək. övünmək. qınanmaq.
çox peşmanlanmaq: dizinə döğmək

PEŞMANLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

büküllənmək. biçmanlanmaq. bişmanlanmaq. peşman olmaq

PEŞMANLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

töqünmək. döğünmək: peşmanlığdan başına dizinə vurmaq

PEŞMANLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< boşurqanma.
doğru yola çönmə, qayıtma. ökünc. öğünc. dönmə. döngə. dönüş. çönmə. tovbə. nidamət.
ökünclük. öğünclük

PEŞŞAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

pişkeş. çəki. çəkiş. sunu. sunuş

PEŞTAMAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

göğüslük. köğüslük. aldayapğuç. önlük. alyapkuç

PEY : Arin Turkish Etimology Dictionary

( baq. bəq. beq) hər nəyin dibi, bəki, bərki. him. pey. kök. bəq. ul. ol. kök. bək. bek. bey. təməl. him.
peq. bək (baq. bək. buq. biq. hər nəyin bayı, bəyi, beyi, dayağı, payağı, dibi, kökü, sonu