Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

TAHİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dahı. dahi. daha. belə. bilə. da. hətta. üstəlik. ayrıca. dəğil. dəyil. deyir. (yalnız. sadə. bənzəri). genə. daha. böyləcə. yenə, genə öylə. birdə. hakəza. kəzalik. əgər (< əğmək). belə. bilə.
daha eyləmə, gedmə.
yenə o cür.
değil bunu, onu da öğrəndi.
yedi yedi, değil doymadı, ac belə yatdı.
həm dahı: birdəki. dahadaki. dahıdaki

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

sivri qayaları olan dağ: azulu. azıval

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

zirvəsi sivri olan qaya, dağ: azavlı. azavan. asavlı. asavan

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< dəğ.
taq vurmaq: dəğşirmək: payapay alıb vermək. çalışdırmaq. əvəz bədəl edmək

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dağ. dığ. tutaq > tuxat. qanı. qayğı. qayığ. dərd. ağrı. ağrı. tasa. sıxıntı. toza. quşqu. üzgü. üzüntü. hüzün. qəm. incik. qussə.
yanığ. yaxi.
ləkə.
çarpma. çalma. vurma.
dağ oluş: dağarın yarnması.
köp. kuh (fars). gəbə

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dağ. tağ. toğ.
yüksək yer.
qıraq yer. yabanı yer.
dağ ayısı: dağ kişisi: yabanı adam. dağ keçisi: təkə. yabanı keçi.
yüksəkli, irilik, iyitlik simgəsi.
dağ kimi iyid.
taqa. taqat. taqət. dözüm. durum.
tıq; səsinin qalın səslənməsini yansıtır.
taq taq qapıya çaldı.
qat. güc. tab. tav.
badaş. badış. bağdaş.- üzüm tağı.
tay. lay. toy ( < tuq: qapalı). hər nəyi qatlaq yeri.
iki toylu parça.
(doğal səs). ( < taqqıldatmaq: taxdaya vurulmuş səs çıxartmaq). iki bərk nərsənin birbirinə toxunmasından çıxan doğal səs.
taq taq: barmaqla, toxmaqla qapıya çalındığın çıxan səs. taxdaya bərk dəğədiğində çıxan səs.
hündür dağ. art. uca, arxalı, kürəkli yer.
oyuq.
oyuqlu ev: tağlı ev.
dağ biçimində quruluş olan dam, tavan.
dəğil. təkül.
taq ol: dəğil. daq. təkül.
dağ. dağlamaq.
yox. dəğil.
dağ.
tadaş. dadaş. dağ daş: aynı dağda işləyən. aynı dağı paylaşan.
yara. incik.
aynı dərdi paylaşan: tadaş. dadaş. dağ daş.
tək. bir. tanqa. vahid.
uca. daban. kütəl. təl. təpə.
baştaq. eyvan. yapının yüksək yeri. yapıda yüksəklikdə tikilən yer.
tıqaq. talar. asma budaqları. üzüm ağacı. möv.
asma. talar. möv. üzüm ağacı.
tağ. dağ. < > tağ. döğ. tık. dik. dığ. tox. {( < taq. taxmaq: döğ: döğmək: iz, nişan qoymaq. açma (cırıq). yarmaq. nişanlamaq}. iz. ləkə. yarıq. dağma. kərtə. işmar. qazıntı. gədik. alıq. bəllik. etiket. ək. qal. xal. timqil.
ağ dağ: onulmuş, toxdamış yaranın, ağ ləkəsi.
daq. taq. ( < > daq). toqquşmuş iki bərk nərsədən çıxan səs.
qapını döy taq taq.
başmaqlarım taq taq.
bağ. bağlı. bəsdə.
baytaq. boyat. allah.
tağ. tab. tov. isti. qızqın. sıcaq. qaynar. yaxıcı.
< dalığ. dalğıq. dalğa. dallanmış. şişik.
bağırdaq. ürək bağı: beşigə bağlanan bağ ta beşik yırqalananda beşikdən düşməsin uşaq.
genişlik. böyüklük. ululuq. biççim. biçimli. görkəmli. qalış. heybət.
dağ ətəği. taqma. tağma. taxma.
( < döğmək). döğün. yara.
yer altı tağlara deyilir. dağın formasında, şəklində olan dam. gümbəz. arxa.
daq. dağ. timqil.bənək. xal.
< metatez > qat.
dağ açılmaq. yaranın açılması: açıldı dağlar sinəmdə.
dağ başı. olduğu yerdən çox uzaq yer. əl çatmaz yer. çətin durum. dağ başında oduna göndər. ceyran sütü dağ başına çıxar. bir qarqışda deyilirr daş başı yerin olsun. duyulmuyan səsin olsun. görülmüyən elin olsun. qazılmayan gorun olsun.
dağ daş. tadaş. dadaş.
aynı dağda işləyən. aynı dağı paylaşan.
(dağ: yara). aynı dərdi paylaşan.
tağ kimi: tağudar. dağtay. dağıdar. heybətli.
dağlardan oluşan buzdan köprülər: ipsil.- tağ öçki dağ öçki. ceyran. karaca. cüyür. yüyür. yayran. kır kəzəsi. kıralay. kır keçisi. keyik. elik.
dağ beli: arğdal. gədik.
dağ beli: dağ ortası: dağ kəməri: iki kötəl ortası. qovaq: kovaq.
dağ ətəyi: alçın.
dağ ətəyi: yapı. yapuq.
dağ öküzi: soğun. soğan. böyük, yaban geyik.
dağ sərvi: sarıqovan.
dağa yamanmış görünən bölük: yamac.
dağın çatqal yeri: zirvə. çatqal. çatılacaq yer, uc. kütəl. təl.
dağlada dərilib toplanmış, tirkəşmiş, köçmüş qar: tərmə.
iki dağ arası: dərə içi. quytu yer. quyu. qurumsay. quruqsay.
kiçik dağ: alqun. alğun. təpə. təl.
sarp, uzanan hündür dağ: balqan.
yanar dağ: burkan. bulqan. vulqan > volkan.- dağ geçisi: yabanı bir çeşit heyvan.- dağ sırtı: boyuna uzanan dağın yuxarısı.
yanar dağ: burkan. volkan. ot püsgürən dağ.
arada dağlar var: çox ayrım var. çox fərq var.
dağ sərçəsinin çeşitlərindən: taqırcan. dağırcan.
dağ daş: dərə təpə.
soxulan dağ siçanı: soqur. kor siçan.- burnu qaf dağında: qurra: mütəkəbbir.
dağ beli: arğıd. arğıdal. arğadal. boğaz. keçit.
dağ ərqəci: dağın yassı təpəsi.
dağ qoyunu. arqalı. yaban qoyunu.
dağ belindən keçən yol: bilan. belən. bilən.- dağın sarp sivri yanı: iti yamac: yalman.
dağ sıçanının böyük çeşiti: qaqırca.- dağın qaşı: dağın yörəsi.
dağ sarsı: dağ silsiləsi.- dağ soğanı: nə;leyn. sil məritim (latin).
tarla, dağın yassı, düz kürək biçimində olan yeri: daban.
daban yer.
daban tarla.- dağ şalvarı: üsti genə bol, altı güdə dar şalvar: qıçı (yançaqı, göt bölümü) çox gen, bol, çoxlu qırmaları olub, bacağa (baldıra) doğru enənərkən sıx olub, daralan tuman, şalvar: potur. bolağ.
potur geyinmək.
dağ şalvarlı: poturlı.
dağ topu: sarp yerlədə işlənən, qatır dalında çəkilən top.
dağ toyuğı: yabanı toyuq. bednus.
daq ol. daq. təkül.
dağın, dənizin, ırmağın burun kimi çıxan yeri: baldır

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dağ. yanış. yanma. yaxma. yaxış. acıma. acıq. göymə. göyüq. küymə. küyün. qovurma. qovruq. qavırma. qavrıq. qavrış. zülm. cəfa

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tax. taxa. çat. tac. qalaq.
böyük, ortancı tağ: qalataq.
biliklə sevən dağlar aşdı, bilgisiz sevən, yolun çaşdı.
dağ daşı gətib, çapıb, kərib kəsməklə açılan yol: qapan. qaban. çapan. çapın. gədik.- dağ daşı qapayan orman, meşə: qapan. qaban.- dağ ətəklərində, dərələrdə sürüşüb yığılan daşqalağ: qağşaq. qavşaq. qayşaq.
dağ sökən, dağa söykənir.
dağa söykənib, dağ sökür.
dağ şalvar: diz qapağına dək geniş, altı dar, dar paçalı, baldırlı, qatlı qırmalı qıvrımlı, buruşlu şalvar. sığba sıpqa. potur.- dağ yamacı, döşü: axarbaxar. kövşən.
dağ yamacı: kav. kağ. kövşən.
dağ ətəklərindəki çayırlıq yer: kav. kağ.
dağdan yuvarlanıb böyümüş qar kitləsi, kütləsi: qartal. qartaq. qartalaq. qatalaq. qartalac. qatalac. şəpə. bəhmən.
dağlar gəzən ayaqlar, gücsüz qalıb, gücü çatsa ayaqlar.- dağlarla çevrili dar boğaz: qapız. dərbənd.- fındıq ağacı üzərində yaşayan dağ sıçan çeşiti: qaqırca.- götürə, dağlar dayanmaz: hazir olan nərsədən, dağ belə olsa, ölçüsüz götürsən, heç nə qalmaz.- günü dağ başında: çətinliklə keçinmək, yaşamaq.
güvəndiyi dağlara qar yağmaq: ası, uyar, fayda güdülən nərsədən, istədiyin alamamaq.
güvəndiyim dağlara, qar yağdı bilə bilə.
inci saçan dili var, bal kərəli dadı var, dağlar aşan adı var.- saman titrədən yeldə var, dağ oynadan küləkdə.
yaltaq dağ (qıyan) yaraldır, dağ (qıyan) yaltaq. (qıyan: zalim).- yanardağ daşları çeşitlərindən: incidaşı.
qaytarma taxası: gömmə dolab, dilab. işqaf. ( # dışqab. çıxma. taxca. sərgən. qaş. rəf. ).
ağrı dağ: (
< ağrı: ağır) yekə, iri, böyük, uca dağ.
(< arığ: çin). qutsal muqəddəs. qutsal dağ. (ağrıyos(yunan): asav, vəhşi, ası.).
çaltaq: çalqat: çalçat. ( > çar taq). alaçıq, çadır çeşiti.
dağ dağ: çox dağ. qandağ.
dağ ərik çeşiti: göğəm.
dağdan təpiyə düşmüş: yuxardan aşağı düşmüş.
qara dağ. qışlaq dağ.- nə yağın istədik, nə dağın.
o daldan budağa, o dağdan bu dağa.
dağ qırlanqıcı: geçisağan. çoban aldatan.
qazılı yoldan qaçdı, buruşuq dağdan aşdı.
öz suyun tapar, dağ başında çıxan çinar.
sevgi, coşun çaydan, bərkiliyin dağdan, dərinliyin dənizdən alır.
yoxluqla toxluğun arasın, dağlar kəsir.
tax diyə: hap diyə. anidən.
dərd yanmaq, yanğımaq: dərləşmək.
dağ dağıdan: dərdə dərman. çara.
dağ dağıdmaq: dərdə dərman olmaq. bir yamanlıqdan, pis durumdan qurtarmaq.
iç ağrı: iç dərdi.
ağrına düşmək: dərdinə düşmək: bir sorunun çözməsinə çabalamaq.
ağrına yanmaq: dərdinə yanmaq:
bir soru ilə uğraşmaq.
bir sorudan sızlamaq, şikayətlənmək.
ağrını deşmək: ağrına basmaq: dərdini deşmək: bir üzüntünü canlandırmaq.
ağrını tülkü bəyə anlatmaq. bəlirtmək.
ağrısın söyləmiyən, dağlara düşər.
ağrı ağlatır, aşq söylətir.
ağrı dinləmək: dərd dinləmək: sızıya, şikayətə qulaq asmaq.
ağrı tökmək: dərd tökmək: inciklərin anlatmaq. bəlirtmək.
dəniz dalqasız, dağ dumansız olmaz.
buzdağı: buz kütləsi.
buzdağı: buz kütləsi.
dağ silsiləsi: sıradağ.
sıx ormanlı, sarp sıradağlar: balkan.
iki dağ arasında dar keçit: boğaz. dərbənd.
dağın beli: ərgənə. əğgənə. gərdənə. boğaz. gədik.
qorxu dağları, gözlür: hələ olmasınlar, xətərlər qabaqdadır.
arı kimi əri olanın, dağcan yeri olar.
dağ adamı: dağ azısı, ayısı: dağdan enmə: görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. koryat. qatraq. qaba. kötük. gödük. gobud.
dağ ardında olsun, yer alta olmasın: öıməsində, uzaqda, ulaşılmaz yerdə olsun.
dağ başı:
uzaq yer.
zorbalığın söz sürdüzü yer.
dağ başından duman əksik olmaz: uca yerdəkinin başı, sıxıntısız olmaz. bitməz.
dağ üstünə dağ qoyar: çox güclü olan.
dağ evi: dağ otrağı.
dağ siçani: yüksək görkülü olduğunda, gücsüz içi boş olan.
dağ kimi: boylu boslu. yaxışıqlı.
dağ düzəni, yasası: cəngəl qanunu. kimkiməlik.
dağ nə təkin (qədər) uca olsada, yol üstündən aşar: nə dəğin, kişi nə qədər çətinliklə, güclüklə qarşılaşırsa da, onuu yenər.
dağ daş: hər yan.
dağ daşa düşmək: ev eşiyindən olmaq.
dağlar ayısı: iri yarı qadın.
dağlar dayanmaz: dağlar çəkənməz:
dağları belə əridən güclük.
duraq duramlılıq hər nəyi yenər, üstələr.
dağlara düşmək: avara pərişan olmaq.
dağ yeriməzsə, kişi yerir: qarşı yöndən sonuc alınmayıb, səs çıxmasada, kişi olan, özü işə girir.
dağa çıxmaq: baş qaldırmaq.
dağa qaldırmaq: ıssız, qıraq bir yerə götürmək.
dağdan gəlib, bağdakın qoğmaq: qonaq olub, ev yiyəsin qoğmaq.
dağlara daşdara: bu güclük hamıdan uzaq olsun.
dağlarca: çox böyük, ağır, artıq.
dağların şənliyi: qaba saba olan.
dağdevirən: çox güclü. zəncirqıran.
dağ başına yüksələn yer: yamac. bağır. bayır.
dağ burnu: qırtab.
dağ ciyərli: çox batur. baturqaq. heç qorxmaz.
dağ geyiki: vəhşi qoç. qoçi. umğa.
dağ silsiləsi: sıradağ.
dağ toyuqu: çil.
çil yavrısı kimi dağılmaq: darma dağın olmaq.
iki dağ arasındaki düzlük: cölgə. çölgə çövülgə.
dağın beli ətəyi: sırt. damənə.
dağın döşü: qıran.
dağların başı, təpəsi, ulğamı, gərişi, kötəli. qullə.
danışan dağı aşdı, danışmayan yolu çaşdı.
iki dağ arasında birləşmə bölümü: boyun.
iki dağın birbiriylə birləştikləri dərə yatağı: çataq.
tax vurma: taxlama. çalışım. çalışdırma. dəğiş toxuş. dəğişim. dəğişdirmə. sayışma. ödəşmə. mubadilə.
təpə, dağın ən yuxarsı, zirvəsi: götəl. üstüq > estiğ > setiğ (fars). kərəmpə. çıxat.- uca dağın iki təpə arasındaki geçit verən bölüm: geçit. boğaz. bel. belən.
yüksək dağ keçidi: baylan. bağlan.
təpə, dağ, nərsənin ən yüksək yeri, ucu: uc. zirvə. duruq. doruq (
< durmaq.
< tuqur. toqur: düğün. )

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

- qayalıq dağların sivri zirvəsi: azav.
alçaq dağ: çuvana. təpə.
dağ boğazı: ayrı.
dağ geçisi: qaşqa eçqi

TAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tağ. töş. yamac. təpə.
dağın günəş görən güney yamacı. gültü.- dağ yamacı: beltav. dağ beli.
dağ geçisi: yavbıdır. yağbıdır.
dağ keçidi: avuş

TAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxa ( < taxmaq). qullab. çəngəl.
təkəv. təkə. təkinə. bir tək. münfərid.
tağa. dayı. tağayı

TAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxa. taqqa.
tax. çat. tac. qalaq.
incə, yüngül, yuvarlaq, kiçik başlıq.
gecə börkü.
baş tərlik. təpə tərlik.
taxma. sümüksüz, gecə börkü. kaçol. kaçola.- taqqa düşdü, kəl göründü: başlıq düşdü, baş göründü. örtük düşdü, dan söküldü. dan sökdü, yandı gecə. sökərsə dan, sönər gecə.
taqqa düşdü, kəl göründü: örtük qaçdı, qaça çıxdı: qaçıları, qusurları örtən örtük qalxınca, yazıqlar, kötüklər, günahlar ortaya çıxdı.
al börküm, ver börkün: al taxamı, ver taxavı: qaçaqoça, gizli izli, pərdə olmadan. sənli mənli. başbaşa, qaşqaşa. özlü üzlü. utanıb çəkinmədən. təkəllüfatsız. taarüfsüz

TAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxma.
doğma, doğru olmayan. kələk. qondarma. qoyma. əğrəti.
taxma kişi: pis adam. oğru. əğri.
taxma sapan işlər: pozuq.
qara. ittiham.
taxma sözlər.
təpəcik. börkün altından qoyulan kiçik təpəcik. çoxun gecə evdə qoyulan təpəcik.
nal.
dayı. əmi. ağay. əkey. bayka. əki. əməki. > dayı. > tağzə: xala. tiyzəatamant. teqzə.
yaraq. silah.
qural. qayda.
ağa. qağa. sayqıdəğər. sayın. hörmət edilən

TAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

taq.
taqat. taqət. dözüm. durum.
top. parça topu.
sopalı taqa.
bir taqa şal: bir top şal.
altın uluq taqa: som sırmalı taqa. qızıl sırma ilə işlənmiş parça topu.
təkə. iti. yengil

TAQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxac. ( < tuq. tıx.). taqac. tağac. toxmaq. heyvanın ayağına taxılan vurulan dəmir. nal. qapaq ( < qapamaq)

TAQAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxac. taxca. yatac. sərgən. qaş. rəf

TAQAÇA : Arin Turkish Etimology Dictionary

tağaça. dağaça. dağ gibi heybetli

TAQAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tağaq. taxaq.
ucu odlu ox.
daraq.
çaruq. çağur. sağur.
təkək. qol. bələk. dal. asma (möv. üzüm ağacı), xiyar, qoğun, qıya kimi yemişlərin sürdükləri uzun qollar

TAQAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxal. çarə. imkan.
dağal. qalın. qalnı

TAQALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

takalaq.
təpə takalaq düşmək: qapaqlanmaq. kəllə başayaq olmaq

TAQALAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < > təqəlla). istək. arzu

TAQALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dağlamaq. damqalamaq. markalamaq. simgələmək. imgələmək. izləmək. izlətmək. nişanlamaq

TAQALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

taxalamaq. nallamaq

TAQALANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

fikir dəğişdirmək. xiyal qırıqlığına uğramaq.
zayıflamaq. quvvəttən düşmək

TAQALASI : Arin Turkish Etimology Dictionary

dağalası. dağ göllərində yetişən alabalıq türü