Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

TƏNİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

> təneş. titrəş

TƏNİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəniş. dənəyiş. dənək. sıxlama. sıxtama. sıxsama. sıxnaq. ( sıx qıs). qıstama. qıslama. qıssama. qısnaq. sınaq. sınav. sınaç. sınama. yoxlama. yoxlayış. yoxlanış. imtahan. azimayiş

TƏNİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dalay.dərya.
böyük ölçüdə olan. kan. mə;dən.
orman, qızıl, para dənizi.
iticə dalqalanıb, çalqalanmaq.
dəniz olanda, balığa çıxılmaz.
dənizalası: balığ çeşiti.
dənizatı:dənizayqırı.
dəniziğnəsi: balıq çeşidi.
dənizqızı: pəri.
dəniz quzusu: iri balıq.
dəniz kimi: bərk çox.
dənizdən köpük bağışlamaq: xəlifə cibindən bağışlamaq
dənizköpüyü: sarımtıraq, ağ kirəcdaşı.
dənizqulağı:
çox dərin olmayıb, bollu damardaşlı qıyı.
dənizdən ayrılmış əsgi körfəz.
dənizlik: suluq. yağış suyunun gidərməsi üçün pəncərə altlarına qonulan təxdə.
dənizyolu:dəniz ulaşımı.- dənizi keçib, çayda boğulmaq: ağır soar çözüb, yüngülündə qalmaq.
dənizə su daşımaq: gərəksiz nərsə yapmaq.
dənizdən çıxmış balığa dönmək: böyük sıxıntı çəkmək.
dənizdə pul, onda para çox zəngin.
dənizdə balığ: əldə edilməsi çox güc, zor.
dəniz ölkəsi: bir ölkənin iç suları ilə, qara sularının hamısı.
dəniz tutmaq: içi, ürəyi bulanmaq.
dəniz oynamaq: dalqalanmaq.- dəniz qurdu: usda bilgili dənizçi.
dəniz köpüyü: açıx göy boya.
dəniz qırlanqıcı: balığçıl.
dəniz hırsızlığı: kosanlıq.
dəniz könüllü: genərək. geniş ürəkli.
dəniz dalqasız, dağ dumansız olmaz.- dənizaşırı: dənizötəsi: mavərayi bəhr.
ara aşırı yanıb sönən dəniz fənəri: şimşəkli fənər: çaxaralmaz.- açıx dəniz: alarqa ( < al: böyük). engin. uqyanus.
açıq dəniz: oqyanus.- açıq, azad dəniz. umman. uqyanus. ingin. engin.
açq dəniz: azad dərya.- ağac dənizi: gen, gür ağaclı orman.- ağdəniz: ağdərə (ağdərya). bəhri xəzər.
ağdəniz: ağqapaz. ağapaz. ağqapuz. ağapuz. ağdərə. ağdərya. bəhri xəzər.
anadəniz: uqyanus.
dəniz könüllü: geniş ürəkli > genərək.
dəniz ördəyi: fırtınaquşu.- dənizə doğru girmiş topraq parçası: dil.
dörd yanı dəniz kəsilmək: yolsuz yodasız, çarasız qalmaq.- enik dəniz: gəlged sırasında, sular çəkildiğində, dənizin durumu.
içdəniz: başqa dənizlərlə bağlantısı, ulacı olmayan dəniz.
iç dəniz: qapalı dəniz.
iki dağ arasında yer alan, iki dənizi birləşdirən dar dəniz: boğaz.
it işəməklə dəniz bələşməz: önəmsiz nərsə.
damar olsa damcıda, dəniz oynadar.
dəniz yumuşaqsı ilə qabıqları: qazanqaya qazanqara.
olsa damar damcıda, oynadar dəniz.
sevgi, coşun çaydan, bərkiliyin dağdan, dərinliyin dənizdən alır.
uçurum başı, uçmaq öğrətir, dənizə dalma, üzmək öğrətir.
qarrələrin arasında olan dəniz: aradəniz.
qızıl dəniz: bəhri əhmər.
yüngül dəniz havası. gəlin havası.
bir dəniz heyvanı: qaratikan. qaratiqən.
dənizli, sulu yerləri örtən bodur (külə, topul) ağaccıq: qaran.
gecələri qaradan dənizə əsən yel: qara yeli.
qara tüklü, balıqla bəslənən, qaqası uzun, sivri, güclü dəniz quşu: qarabatqaq. qarabataq.
qaradəniz qıyı bölgəsində yetişən, uzun quyruqlu, ağ boyalı qoyun türü: qarayaxa.
dəniz qıyısındaki qayalıqlar: qaqlıq.
dəniz quşlarından: qatqat qartqart.
dəniz, su içində gizli olub, suyun üzünə yaxın, suda üzənlərə, gəmi, qayığa kəsit, zərər toxundura bilən qaya: kor qaya.
dənizin dalqalanması qabarmaq.- dənizin qaraya doğru yaptığı kiçik körfəz (< kövrəz), girinti: qoy < kov. gəmi yatağı. bəndər.
iyilik edib, dənizə at, balıq bilməz, tanrıya yad

TƏNİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəniz. ( < tanğ. tənq.).
bayğal. ( > balkan). tolu. dolu. yanlı: tərəfli. yönli. nərsənin dilatanı, amatoru.
talay. dalay. dərya. umman. dərya. bəhr.
dənizin səsi: üzək.
açıq dəniz: engin.
adalar dənizi: adası çox olan dəniz. aral.
dörd yanı dəniz kəsilmək: şaşa qalıb nə yapacağın bilməmək.
dənizə qalxmaq: dənizə girmək.
dəniz qıyısı: dəniz qırağı, yalı.
dəniz qoyunu: ayı balığı.
dəniz köpüyü: bir çeşit yüngül, yumşaq ağ daş.
dalqa. tufan. külək.
bu gün sabahdan dəniz vardı.
göl. su. durqun su.
dəniz günəşi: dəniz məməsi kimi bir çeşit bitgi.
dəniz açığı: engin. əngin. orta. ulu orta.
dəniz dodağı: dəniz qırağı.
dəniz qulağı: dovşan qulağı: bir çeşit bitgi.
ağ dənizdə qoşut adası: qoz adası.
xəzər dənizi: quzğun dənizi.- dəniz qıyısında salaş, dam yapılmış yer: qavala.
dənizdə boğulmaqdan qutaran: can qurtaran. qəriqi nəcat.- dəniz qıyısında, boğazda olan təpincək, ev: yalı. yalqı. yalıq. yazlıq. yaylıq.
dəniz quşlarından, qara, ördəyə bənzər, suyun üzərinə çıxıb batması çabuk olanı: qara bataq.- dənizin içində olub görünməyən qaya: kor qaya.
dənizin qaraya ilərləmiş, yeldən qorunmuş bölümü: doğal liman: qoy. kiçik körfəz.
tənizaltı qayıq:. dənizaltı qayıq. sunğğur. suvastı köymə. suvastı kəmə.- qaradan dənizə uzanan daşlıq burun: kərəmpə

TƏNİZALTI : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəniz dalqalarından etgilənən.
bu yer çox dənizaltı, qorunması güc

TƏNİZÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

usda bilgili dənizçi: dəniz qurdu

TƏNİZQAZI : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənizqazı. ağbaş

TƏNİZLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənizlik. suyun içəri girməsinin qarşısın alan arxcıq. lovla. tərəzənin pəncərələrin sökəsinin qabağına qoyulan novdancıq

TƏNQ TUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənğ duş. yaşıt.
dənğ duş oğlanlar

TƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəng.
dəh. quyu. teyxa. xalis.
quyu türk.
quyu ərəb.
quyu safı.
başdaş. qərinə.
töng. döng. başın dönməsi. qərq olmaq. tanğ olmaq. şaşa qalmaq. xiyal qırıqlığına uğramaq.
təng təngəmək:. dar, tənik bağlamaq, qapamaq

TƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəng. dənğ.
dən. dan. nuxdə.
> ləng.
mil dəng: mil ləng: qaylanqıç. arabanın, daşqanın təyərlərin birbirinə bağlayan ox.
yalı. yanaq. bənzəyiş. kimi.
təng (fars). < tüngə. tünük. qısıq. dar.
başabaş. əşit. musavi. bərabər.
bəkdəş. bəkdaş. bağdaş. əmsal. musavi. əkran. əş.
əşit. daşadaş. başabaş. bərabər. birəbir. musavi.
sıxı.
dəngə. tay. bağlı. boxca. buxca. boğca. yeşik.
balya. bağ. tay.
əşit. əşdəğər. həmərz. maadil.
əşit. bədəl.
boyca, yaşca dəng.
uyqun. uyuşlu. uyşuqlu.
dəng düşmək.
misqalın dördə biri.- dəng, bir, bənzər tutmaq: əş tutmaq.- dəng, əş, musavi olmaq: bir gəlmək. bir gətirmək.
əşit, dəng olmaq: başa baş gəlmək.
dəng yapmaq: balğamaq. balyalamaq. bağlamaq. taylamaq. yükləmək.
təng, ting tovlamaq: qızqın kötəkləmək.- dəng gətirmək: uyqun yağday, hal, çağın tapmaq.
dəngi dənginə: babı babına. hər kimə dəngiylə.
dəng qazanc: gəlir çıxarın görən.
dəng düşmək, gəlmək: uyqun düşmək, gəlmək: yaxışmaq. yaraşmaq.
yetmək.
dəng tutmaq: əş saymaq. əşit davranmaq.
qulağı dəng olmaq: səslərin çoxluğundan, gurluğundan qulağın səsləri seçməz duruma gəlməsi.- qafasına danq, dəng edmək: güclük sonunda, iyi anlamaq

TƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənğ. tanğ.
cür. tür. dür. nov;. çeşit.
nə dənğli kişidir.
nə dənğ istirsiz.
ölçü. dərəcə. miqdar. qədər.
nə dənğ: nə qədər.
bir dənğ: bir parça. bir tikə.
e;tina. e;tibar. diqqət.
dəngə almaq: maraq göstərmək.
dəğsiz: e;tibarsız.
şaşa qalma. şaşma. əcəb.
nə tənğ: nə əcəb.
tənğ qalmaq: şaşa qalmaq.
dənğ durmaq: dinc durmaq. tək durmaz. diş durmaq. rahat durmaq.
o tək duramaz.
dəh. əş. əqran. həmta. nəzir. musavi.
dinğ. dinc. rahat. sikun.
düzlük. muvazinə

TƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

təng. dəng. {dan. dək. }.
tinq. tenq. dəng. dək. dəh. yoldaş. tay. yük. bük. bükə. əş. iş. əşit. dəş. daş. sinqar. çal. bərabər. musavi. dos. dəngtöş. yaşdaş. arxadaş.
ayıbsız dənğ izləyən, dənğsiz qalır.
təppə tənq: bütün dək, əş.
tənq tənq olmaq: qısa tənq olmaq:lap yaxın olmaq.
tənqsiz: yar yoldaşsız.
tənq olmaq: əşit olmaq.
tənq ülüş: əşit pay.
< > dinc. yüngül. yengəl. hamar. rahat.
uyqun. təadül.
təng davranış: uyqun qılıq.
tənq gəlmək: uyqun gəlmək.
zaye;. xarab.
ağlın dəng edib qoydu ora.
qın. işgil. ağır. sərt. sıx.
bükü qalmaq. şaşı.
dar. tənik. bağlı. ( > təng (fars)).
təngə. tutsaq. türmə.
dan. səhər.
taxıl vergisi.
qonaq yer. qonuq. hotel.
# danğ: açıq. şişman. böyük.
tanqa. rəhn. tutu. tutsaq.
dəş. dəngəş. maadil.
rəmz. dək. çıxmaz. çıq. açmaz. çıx.
əşit. eyni.
dən qılmaq: tarazlayıb, bir duruma salmaq.
dənğ olmaq: əşit olmaq.
dənğdəğər: eyni qiymət.- tənqgüclük: bir güclük.
tənqbulunq: əş bucaqlı.
tənqyan: əşit yanlı, tərəfli.
tənqçək: əşit nisbət.
tənq sınlı: boydaş.
tənqüş: əşit hissə.
o mənə tənq: o mənə taydı.
ged tənin tap: ged tayın tap.
tənqyarı: tam yarısı.
tənq üləmək: əşit bölmək.
tənqara: lap ortada.
təntəpə: lap zirvə.
tənqəli: əşit.
dənğ dənğ: bərabər. birəbir.
dənğ bə dənğ çalışmaq: bərabər, birlikdə, əş olaraq işləmək.
dəngə yenmək: bərabərliyə razı olmaq.
dənğ mə dənğ oynamaq: yarışda bərabər qalmaq.
yarçı. aralı. qatıl. qatlı. ortaq. ortaç. ək. əş. kosaq: qoşaq. yoldaş. bağıl. şərik.
tənqsiz tanqa: tənqi yox tanrı: şəriksiz tanrı.
uyqun. düz. düzgün. ölçülü. müntəzəm.
tənq kişi: uyqun, yaxşı adam.
həqq.
tənqsər: haqlı.
dəğər. dəğərli. yaraşıq. yaraşır. yerində. rəva. layiq.
bular sizə dəng değil.
dəng iş başladıq.
özüvə dəngin tap.
nə dəgəsiz adamdı bu.
dəng şarkıcı. kişi dəngi döğüşdü.
pul. para. nərsənin əşiti, qabağı, bərabəri.
dəng. tinq. tay.
əş. tinq. iş. sinqar. bərabər. müsavi.
dənginə gətirmək: uyqunlamaq.
ədl. insaf.
öqür.
dək. bölük. oluk. dəğər. səhm. pay. təqsim. hissə.
çıxar. qabilliyət. zərfiyyət.
varkən.
gücü dəni döğüşdü.
tay.
tənq tüş: tay tuş.
yarı. əş.
imkan. fırsat. sıra.
dək. dəh. tək. ülüş. bölüş. bölük. parça. pərçə. pay. hissə. adaq. tay. mal yükünü dəngi, birtayı, yanı. tikiz. tikis. təkiz. düz. hamar. doğru. müstəqim. bərəbər. müsavi. tınıq. tiniq. bərəbər. musavi. cürə. cüt. artmaq. yük. bar.
muvazinə.
qayığın dəngi.
mütəvazin. muvazinəli.
iki dəng çuval.
musavi. əş.
o sizə dəng olamaz.
qarı qoca dəng olmalıdır: ər arvad cür olmalıdır.
sıra.
nə. nən. nənğ. nərsə.
ka;la.
dək. iyi. münsif.
ölçək. ağram. müsavi. mütabiq.
təngii nəfəs: solunqan.
arxadaş.
yaşıt.
əşit. dənğ. artmaq. aynı. müsavi. dənğ. boyuna uyqun.- iç tənq: candan arxadaş.
tənq düşmək:. dəng düşməkş. uyqun gəlmək. yetmək.
tənq tutmaq:. dəng tutmaq. əşit saymaq.- qısqa tənq: yaxın arxadaş.
tənqsiz qalğan minğ abınır: arxadaşsız qalanın bin kərə ayağı taxılır.
tənq bolmaq: əşit olmaq.
tənq ülüş: əşit pay.
yaşlarnı boyları tənqdi: gənclərin boyu əşit.
yürüklər ayağıma tənq görəyəm: ayağqabılar tam ayağıma uyqunmuş.- bir yuvarlaq pambıq dəngi, dənəyi: bir topalaq pambıq: bir yumaq pambıq.- təngə gəitmək: təngitmək: sanğlatmaq. çəktirmək. dəlirlətmək. acıqdırmaq. hirsləndirmək.- dəng dəng: dəh dəh. ayrı ayrı. bölək bölək. pay pay. para para.
dəngəsin pozmaq: qayıtmaq ( t < > q < > c ) tayıtmaq. cayıtmaq. tayturmaq. taydırmaq. qaydırmaq. caydırmaq. qayğıtmaq. qərq edmək. yerindən edmək

TƏNQAQRA : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənqağra. əşağram

TƏNQALE : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənqale (fars) < donqala. gülbaşaq. sallaq olan don, buz parçası

TƏNQCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tənğcə
(> tənha (fars)). təkcə. təhcə. təki. səkcə. fəqət. yalın. bıraq. ancaq. yalnız. gəlgələlim. tuttutalım.
təkcə. təhcə (> tənha (fars)). tək. dəngə. tanqı. ıssız. issiz. ısqal. boş. ısqal. boş. yanqız. yalnız

TƏNQCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tənğcə. təkcə. saltın. yalnızca.
saltın sən danışma.
saltın qulaq ve mənə.
saltın itil: çəkil. sikdir

TƏNQCƏŞMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tənğcəşmə. dəngəşmə. tanqışma. tanqalaşma > tənhalaşma. təkləşmə. yalğızlaşma. yalınlaşma. yalnızlaşma. kəssizləşmə. kimsəsizləşmə. issizləşmə. ıssızlaşma. ıssız, issiz qalma

TƏNQCƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

tənğcəşmək. dəngəşmək. tanqışmaq. tanqalaşmaq > tənhalaşmaq. təkləşmək. ıssızlaşmaq. issizləşmək. ıssız, issiz qalmaq. kəssizləşmək. kimsəsizləşmək. yalğızlaşmaq. yalınlaşmaq. yalnızlaşmaq

TƏNQÇƏR : Arin Turkish Etimology Dictionary

tənğçər. dənğçər. elə (həmən həmən) başa
baş. bərabər. atlar dənğçər qaçıllar

TƏNQÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dənğçi. qonaqçı. hotelçi

TƏNQƏ TƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəngə dənğ. dingə dingə. çiyin bə çiyin. tay ba tay. tuş ba tuş. bərabər.
dəngə dənğ çıxmaq: bərabər bitirmək

TƏNQƏ TÜYÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

təngə tüyü. oxun arxasına taxılan tüy. yələk. yelək

TƏNQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəngə.
dəng. tay. bağlı. boxca. buxca. boğca. yeşik.
dərəc. dərcə. dəri. dərik. cərgə. çəki. sıra. seridüz. düzgün. dizi. düzü. diziş. düzüş. dizik. düzük. düzək. dizək. dizəm. düzəm. dizən. düzən. dizin. düzün. dizgə. düzgə. dizgi. düzgü. dizgin. düzgün. qada. qayda. qatar. doğru. qoynı. qoynu. qoni. qoylı. qoylu. onar. yonar. yolay. salıt. salt. sıra. seri. qanıl. yaraq. yasa. yasay. yasamişi. inzibat. kilas. intizam. nəsəq. nəzm. nizam. tənzim. tərtib. (taxı. uğur. arayış. biçik. biçim. biti. qılıq. uyuş. yapım. saxt. ).
tənasüb.
(dəngə. > lingə. tanqı). (> təknə < tüngə).
muvazinə. balans. uyum. tutarlı.
düzənli, durumlu, yatımlı durum. dinclik. rahatlıq.
ölçü. ölçək. qıstıc. me;yar. əyar. nisbət. qiyas.
vəzn. ritm.
bağlılıq. bağlantı. tutnuş. tutşunuş. munasibət. ilinti. oran. bağ. ilgi. irtibat.
sayqı. hörmət.
yanğı. qarşılıq. əksüləməl.
tanqı. ədl. ədalət. insaf.
tənğcə. təkcə. təhcə (> tənha (fars)). tək. ıssız. issiz. ısqal. boş. yalnız. yalğız.
böyük qab.
çuxur.
gəmi.
qopuzun şişik bölümü.
gəminin alt açığlıq bölümü.
muvazinə. təvazün.
qapız. darğa. boğaz.
ölçü. dəğərlik. miyzan. balans.
dəngləmə işləmi: balans ölçüsü.
miyzan. ölçü. dəğərlik. hidud. hədd.
dəngəsin saxla.
düzən. çəki. tərtib. nizam.- bir boğazı, təngəni qorumaq üçün qurulan qurşatma, sarma, hisar: boğazkəsən.
təngə gətirmək: sıxışdırmaq.
qapı kimi nərsələrin, üzərində dolanan dəmir dəngə, dınqıl, mil: qaraqolbağ. qaraqolab. qapı pəncərə lovlası.
dəngə, əşlik, uyum pozuqluğu: qarqın. qaqqın. təvazünsüz. namütəvazin. muvazinəsiz.
bu masanın (mizin) qıçları (ayaqları) qaqqın durur.
dəngəsin itirib, bir yana əğilmək, yanalmaq, yaslanmaq, büdrəmək. yanılmaq. yaynılmaq. qayğılmaq. qayğışmaq. qayrışmaq. qayışmaq. qaytılmaq. qanğışmaq. qanğrılmaq. qanrılmaq.
yerirkən birdən qanrıldım, belimə ağrı girdi.
atın yükü geriyə qayğılmış.
bizim uşaq böyüdükcən düzəlməkdənsə qayrışır.
içlik dəngənin pozulması, yaşam gücünün itməsi: könül çöküsü.- kişiyə (insana) tökülən, kişiyə (kişi başına) gələn dəngə pozqunluğu, şaşqınlıq: qan tutmaq

TƏNQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dəngə.
insaf.
qayaq. taktik. ata. köçə. dəğiş.
qayıqlarda dənək, dəngə daşı: ayağ daşı