Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

TURTURUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

durduruş. dayalış. buraxış bıraxış. qapalış.
ara. tənəffüs. antırakt. fasilə.
tə;til. bağlı.
tə;tilat. vəkans

TURTUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

durdut!. durut!. dayat!. saxlat!. saxdat!. dözüt!. çəkit!

TURTUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

durtut.
zəbt o rəbt.
itaət. inqiyad

TURU : Arin Turkish Etimology Dictionary

arıt. arıc. arış. arınc. arın. araq. arıq. təmiz. pak. net.
(sıvıq, suyuq nərsə). incə. incğə. işgə. açıq. qoyu, quyuq, qəliz, bərk olmayan.
durqun.
diri. canlı.
duru ürək: diri, canlı könül.
dumansız. bulanıqsız. saydam. bərraq.
duruq.
aydın. ışıqlı. bərraq. aydınlanmış. anlaşılır. düşünülür. qanıltaq. aşqar. vazeh.
işi duru olmayan: suyu sütlü.- aydan arı, gündən duru.
duru, arın, təmiz olmayan: boz bulanıq

TURU : Arin Turkish Etimology Dictionary

duru.
arıs. saf.
bax > dürü.
açıq. alənən.
açıq yürəkli.
tınıq. tiniq. yatuq. sakin. donuq. tonuq. axmaz. saf. şəffaf. saydam. salıq. təkiz. sayğal. sığallı. şəffaf.
doğru. duraqlı. duralı. duran. yaşayan. ömürlü. qararlı. düzənli. dəngəli. durqun. səkin.
doğru. duru. parraq. arıq. saf. açıq. durulmuş. net. bəlli. aydın. saf. anlaşıqlı. dinc.
doğru. yalın. sadə.
duruş. dəvam.
işlərin duru pozuldu.
işi başlamaq birdir, durusu mindir.
duruş. süzük. saf. arın.
turu söz açı tiyər: açıq söz acı toxunur

TURU : Arin Turkish Etimology Dictionary

duru. turuq. duruq.
bərraq. açıq. saf. günəş kimi. parlaq. təpən ( > daban).
duru su.
teyxa. çin. xalis. tamla. damla.
damla daş: bərk duru, göz kimi daş.
damla söz: çin söz.
damla qızıl: som qızıl.
damla qız: çox gözəl, arıq incə qız.
təvam. dəvam. duruş.
işlərin duru pozuldu.
işi başlamaq birdir, durusu mindir.
içi duru kişi: bön kişi. öküz. köylü. kəndli

TURUB : Arin Turkish Etimology Dictionary

durub dinlənmədən: solıvsız. fasiləsiz. dəvamlı

TURUB : Arin Turkish Etimology Dictionary

durub.
barıq. barq. barınaq. ev. qonut. yurd. yerləş. məskən.
durqab. durnağ. durbağ. dərgah. baraqah. barqah

TURUBAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

durubağ. durbaq. durubqa. tırobqa. turubqa.kitik. tıxac. tırafik. çitik. basabas

TURUBQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

tırobqa.durubqa. durubağ. durbaq. kitik. tıxac. tırafik. çitik. basabas

TURUC : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruc. duruş. durum. yoluq. yolaq. yolac. yolaş. yolanc. yönəş. yön. yengiş. engiş. doğruq

TURUCU : Arin Turkish Etimology Dictionary

durucu.
duran. turan. turquçı. durquçu. turdaçı.
qalıcı. ömürlü. uzun ömürlü. turqut. turcıq. turağut. uzun yaşamlı

TURUCU : Arin Turkish Etimology Dictionary

durucu. qalıcı.
qalımlı. dayimi. dəvamlı.
qalımlı.həmməşəlik. cavid. cavidan. paydar. zavalsız

TURUCULUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruculuq. qalıcılıq.bənqu yaşam. ölməzlik

TURUÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

durucu. durmayı iş edinən

TURUGƏLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

durugəlmək.
qalıgəlmək. girişmək.
qalxıb gəlmək, yerimək

TURUGƏLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

durugəlmək. bax > durmaq

TURUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruq.
dur. bitin. kəs. kəsin. istop. ist.
durqu. durum. duruş. türük. türkü. sanı. qonuş. əhval. hal.
duruş. durum. qılıq. qılış. qılım. qılıt. şəkil. çəkil. çəkiş. çəkim. çəkit. qapat. yapat. çapat. çapaq. çapıt. çapıq. salaq. salıq. salış. sayaq. sayıq. sayış. çağday. çağlıq. çağlış. yağday. yağlıq. yağlış. vəsf: vəsif. sifət.
olum. yarıt. imkan.
duruğ (fars) < törük ( < törəmək. töləmək: doğmaq. doğurmaq). yalan.
bir olum (imkan) ver bir: bir yarıt ver qıl.
bir duruq (yarıt. imkan) tapsa.
burunduruq: yavaşa.
olumsuzluqdan, nə desən çəxar. yarıtsızlıqdan. olmazlıqdan. duruqsuzluqdan. imkansızlıqdan.
olumsuzluq: olmazlıq. duruqsuz. yarıtsız. imkansızlıq.
olumlu: duruqlu. yarıtlı. imkanlı

TURUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruq. doruq (
< durmaq.
< tuqur. toqur: düğün.).
təpə, dağın, böyük nərsənin ən yuxarsı, ən yüksək yeri, ucu, uruc nuqtəsi. uc. zirvə. siud. üstüq > estiğ > setiğ (fars). kərəmpə. çıxat. son. nəhayət. sınır. baş. yuxar. çıxat. qullə. qıyı. qıraq.
duruğ. duruş. barış. varış. boluş. oluş. biçiş. hal. qonuş.çevrim. çevriş. çap. güc. qaldırı. vəziyyət.
sabit. sakin. oranlı. oranşlı. qərarlı.
duru

TURUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruq. duruğ. ( <
ötrük: dayaqsız ötürülmüş söz. ).
yalan. duru. saf.
sakit. sabit.
duru, durucu.
tunuq ( # tünük: donuq. qapalı. bağlı. qaranlıq). duruq. toxdamış. sabit. saydam. açıq. layasız. ləkəsiz. iziz. izsiz. tünüz. tünsüz. şəffaf. müsəffa. cəlil.
törük. alıq. aciz. zayıf.
sığıncaq. duraq. qalaq. pənahqah.
bez. qabar, dolama kimi nərsə.
yığılma yeri.
tırıq. arıq. incə.
ayağda duracaq yer.
doruq. təpə. şişik. dik. qalaq. təpə. zirvə.
doruq. nərsənin, başına dək duldurulması. komala, təpələmə doldurmaq. komalaq.
duruqlu ölçək.
doruq. turu. duru. bərraq. açıq. saf.
duru su.
burun duruq: heyvanın ağız burun bağı. tumşuq bağı. əsnək.- örə turuq: kökü quruyub devrilmədən ayağda qurumuş ağac

TURUQALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruqalmaq. duraqlamaq. duruqmaq. tumuqmaq. şaşıb qalmaq

TURUQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

durmşu

TURUQLAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duraq. durqa. durqaq. dayancaq.
əkin. tarla. tarqlıq

TURUQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruqlamaq.
duruğuna, boyuna, uzunluğuna ölçmək.
yer turqulamaq.
yol amacıvı durqula, işə çıx.
turuqlanmaq. durqunlaşmaq. durqun, arqın düşmək. qurumaq. arıqlamaq. zayıflamaq.
kök kişi yeməsə duruqlar.
sıcaq hava duruqlatır.
az yeyir duruqlur, çox yeyir tırıqlır.
nərsəni başına dək doldurmaq. komalamaq. təpələmək.
ölçəyi duruqladı

TURUQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

duruqlamaq. olumlamaq. yarıtlamaq. imkan vermək, yaratmaq.
iki kərə onu duruqladıq, bacarmadı