Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

qar üstünə yağıb əridən yağış: qaryiyən. qaryeyən.
quşqulanıb birinin üstünə suç, qara atmaq: qanına girmək.
nərsənin üstünə qonub, qaplayan, örtük: qapara > ğobar (fars). toz.- ölü üstünə otaçı, ola bilməz can açı: ölüyə həkim gedsin, can çıxmışa netsin (nə edsin)

ÜST : Arin Turkish Etimology Dictionary

üstündən atılan od: qaqavan. qaqavaş. qaqavac

ÜST : Arin Turkish Etimology Dictionary

yuxar. yuxarı. ülya. (# quyu. aşağ. aşağı. alt. sufla).
tör. yuxaru. qarşu.
üzər. əl. ərkə. ixtiyar. yan.- üzərində para olmamaq.
yaraqı üzərindən atmaq.
mənim üzərimə düşdü.
ayağ üstü: ayada. dikə. qayim.
öğlə üstü: günortadan sonra.
oqarqı. yuxarı.
birbiri üstünə: tüzüvünləy. aralıqsız. arasız. arasız. teyxa. lap. həp.
olağan üstü: son dərəcə. həddindən artıq. təli.- alt üst edmək: arayıb daramaq: sorub sorağlaşıb incələmək. təhqiq edmək.
üsdən satan: təprəçi. qabağa verən. şişirən. bülənd pərvazlıq edən.- üstündə bulunmaq: yanıca götürmək: taşınmaq. daşınmaq.- simsiz tilfun daşına bilir.
şəhərdə otlu yaraq taşınmaz.
üstünə taxmaq, asmaq: taxınmaq. quşanmaq.
üzük, süs, bəzək taxınmaq

ÜST : Arin Turkish Etimology Dictionary

üz.
yer üzü, üstü

ÜST : Arin Turkish Etimology Dictionary

- üstünə almaq: geyinmək. taxmaq. quşanmaq.- taraq taxınmalı.
qılınc taxmaq.
üzük taxmaq.
üstünə süşmək: üstükmək. istəmək. arzulamaq.
nədən bu işi üstəmirsin.
üstünü dəğişmək: çalşırmaq. dəğişdirmək

ÜSTAÇAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

üzaçan. tapan. tapcı. tapıcı

ÜSTAQATA : Arin Turkish Etimology Dictionary

üst keçit

ÜSTALQAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

üstalğan. ikinci əl

ÜSTARIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üsdarıq. üzdarıq. eşik geyimi. dışdon

ÜSTBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

geyiniş. qılıq. qiyafə

ÜSTÇAVUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üstçavuşdan sonra olan qonum, dərəcə: astsubay başçavuş

ÜSTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üstək. üstün. qalib. fayiq. muzəffər.
öhdə

ÜSTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əhd. öhdə.
sözündən, üstəsindən, əhdindən, öhdəsindən dönmək, caymaq. pozmaq.
üstəsindən gələməmək: baş edəməmək. baş çıxaramamaq. açamamaq. həll edəməmək.
üstəsindən gəlmək: öhdəsindən gəlmək.- can üsdə: can çəkinmə: can vermə. ehtizar.- dalısı üsdə yerə düşmək: qanırılmaq. qayırılmaq.
dam üsdə qoyulan qubba biçimində, pəncərəli baca: qarnaquş.
tək ayaq üsdə yerimək: naqqışlı gedmək. qaraquca.
üst üsdə gələn tərslik: işin kötüsü. işin pisi.- üst üstə: (
dal ba dal, üst üstə çırpmaq, vurmaq, itmək, təpmək: qaqalamaq. qaqıclamaq. qaqılamaq. qaqırlamaq. qaqışlamaq. qaqıtlamaq.
tikicilərin, dərizilərin qaqalamaqdan, barmaq ucları dəlik deşik olmuş)

ÜSTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üsdə.
baş üsdə: başımla bir. buyruq olsun

ÜSTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üsdə. öhdə.
işin üstəsindən gəlmək: bir ağır, güc işi başarmaq, sonuclandırmaq

ÜSTƏBARLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

üstəbarmaq. üstvarlamaq. üstvar, ostvar (fars) olmaq. dikəlmək