ӘNG
ӘNG : Az Turkish Farsi
اچانه. زنخدان. فک پایین. علامت و نشانهای که روی مال التجاره میزنند. لوحهای که به گردن حیوان میآویزند. داغ یا چاکی که بر گوش گوسفند یا بُز میزنند. به همین صورت و به معنای «افتراء» وارد زبان فارسی شده و اصطلاح «انگ زدن» نیز از همین ریشه پدید آمده است