کت
کُت : تورکجه تورکجه
[آد] بیر نوع اوست گئییمی، کُت شالوار
کَت : تورکجه تورکجه
[اؤزل آد]
ضربه
ییْلماز، عزیملی، قارارلی
کت : تورکجه تورکجه
[آد] عمومیتله اهالیسی اکینچیلیک،باغچی¬لیق، مئشه چیلیک، حئیواندارلیق ایشلرینده باخان بالاجا یئرلشیم یئرلری{دیوان لغات تورک ده ایشله نیبدیر، سنگلاخ سؤزلویونده ایشله نیبدیر‹کن، کند، کنت›؛ باخ: کند}
کت : تورکجه تورکجه
[اؤزل آد] مراغا؛ زنجان و هشتَری(إدالی،دره¬سی)، زنجاندا (إقاباغی)داغ¬¬واهر،رزن،ماهنشان-وکلئیبرده(إچای)چای¬آدی
کت : یابانجی سوزلره قارشی
sırtov(izah: (sırt: əğin. üst. kürək). jaket.)