Multilingual Turkish Dictionary Ottoman Turkish

NAFİKA : Ottoman Turkish

(Nüfeka) (C.: Nevâfık) Keler yuvalarından biri

NAFİLE : Ottoman Turkish

Fık: Farz ve vâcibden gayrı mecburiyet olmadığı hâlde yapılan ibadet. Fazladan yapılan iş. * Menfaatli olmayan. Ziyâdeden olan. * Torun. * Ganimet malı. Bahşiş. Atiyye

NAFİR : Ottoman Turkish

Nefret eden. Ürken, korkan. Sevmeyen. * Galip olan. * Öksürüp burnundan sümüğü saçılan koyun

NAFİS : Ottoman Turkish

(Nefs. den) Gözü nazar değer olan kimse. * Açan ve ferahlandıran

NAFİS-ÜL KERB : Ottoman Turkish

Sıkıntı ve belâlara, göz değmesine, nazara te'sir edip kaldıran

NAFİZ : Ottoman Turkish

İçe işleyen. Delip geçen. İçeri giren. * Sözü geçen, kendine itaat edilen. Te'sirli, nüfuzlu

NAFİZ-ÜL EMR : Ottoman Turkish

Emri geçip sözü dinlenilen. * Kendisine itaat edip boyun eğilen

NAFİZ-ÜL KELİM : Ottoman Turkish

Sözü geçen

NAFİZE : Ottoman Turkish

Karından vurulup arkaya çıkmış olan yara

"(C.: Nevâfık- Nüfeka) Arab tavşanının (diğer adı; tarla fâresi dedikleri hayvanın) iki yuvasından gizli olanın adıdır. Bu hayvan, bunun tavanını yeryüzüne çok yakın yapar. Belirli olan kasia dedikleri yuvasında tehlike hissederse hemen nâfıkanın tavanını delerek kaçar. Münafıklar buna benzediği için nifak, münafık kelimeleri bu kelimeden gelmiştir. (Kamus)."