Multilingual Turkish Dictionary

Ottoman Turkish

Ottoman Turkish
HÜVİYET : Ottoman Turkish

öz, kimlik

HÜVİYYET : Ottoman Turkish

Asıl. Mâhiyyet. Birisinin kimliği, kim olduğu, kökü, esası ve ne olduğu. * Cenab-ı Hakkın varlık sıfatı. * Hamiyyet ve istikametten, ulüvv-ü cenâbdan ibâret olan sıfât-ı hamide

HÜVVE : Ottoman Turkish

(C.: Hevvât) Derinliği genişliğinden çok olan çukur yer

HÜYAM : Ottoman Turkish

Azgınlık

HÜYU' : Ottoman Turkish

Korkaklık

HÜYYAM : Ottoman Turkish

(Hâim. C.) Sevgiden dolayı şaşırmış olanlar

HÜZAHİZ : Ottoman Turkish

Bağırgan deve. * Keskin kılıç. * Çok su. * Fitne

HÜZAL : Ottoman Turkish

Zayıflık, bitkinlik

HÜZEYFE : Ottoman Turkish

Ensar-ı Kiramdandır. Hüzeyfe-i Yemanî de denir. Hz. Muhammmed (A.S.M.) ona münafıkları bildirdiğinden dolayı, Hz. Ömer (R.A.) onunla istişare eder ve Onun, namazını kılmadığı kimselerin namazında bulunmazdı. Çok takvalı ve istiğna sâhibi bir zat idi. İran'ın fethinde bulundu. (Hi: 35) de Dâr-ı Beka'ya göç etmiştir (R.A.)

HÜZHÜZ : Ottoman Turkish

Hafif ve zarif kimse

HÜZLUL : Ottoman Turkish

(C.: Hezâlil) Küçük dağ veya tepe. * Hafif adam

HÜZN : Ottoman Turkish

(Hüzün) Gamlı olmak. Keder Sıkıntı

HÜZN : Ottoman Turkish

üzüntü

HÜZN-ALUD : Ottoman Turkish

f. Kederli. Hüzünlü. Gamlı

HÜZN-AMİZ : Ottoman Turkish

f. Gam, keder ve hüzünle karışık

HÜZN-AVER : Ottoman Turkish

f. Keder veren. Gam veren. Hüzün verici

HÜZN-EFZA : Ottoman Turkish

f. Keder ve hüzün arttıran

HÜZN-ENGİZ : Ottoman Turkish

f. Hüzün veren. Keder verici

HÜZN-GÂH : Ottoman Turkish

Hüzün ve keder vakti

HÜZNENGİZ : Ottoman Turkish

hüzün veren, üzen

HÜZNENGİZÂNE : Ottoman Turkish

üzüntü veren bir hâlde

HÜZUL : Ottoman Turkish

Arıklık, bitkinlik, zayıflık

HÜZZAM : Ottoman Turkish

Müzikte bir makam ismidir

HÜZZET : Ottoman Turkish

Boyun

HÜZZÜ' (HÜZÂE) : Ottoman Turkish

Maskaralığa almak