Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

ƏNİNƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

iki qolu əninə açmaq: qatman. qulaç. qolaç

ƏNİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eniş. enənmiş. tutuq. iğdiş. əxdə

ƏNİŞTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

enişdə. bir evə yaxud elə kürəkən gəlmiş. kürəkən olmuş kişi

ƏNİŞTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eniştə. yiznə. yeznə. bacı əri

ƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əng. enək. eng. əngik. engik ( < enmək: oturmaq. düşmək). dişlərin enib, oturduğu çanaq. çənə. yanağın, üzün alt yanı

ƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əng. ənğ. ənək. əngə. ən.
genişlik.
əni qoni: əni güni: bayağı. olduqca. çox.
bu gün əni güni qış oldu.
kimi əninə çəkər, kimi boyuna.
muvafiq. (# boy: muxalif).
ən boy səslər toplusu.
anğ. üzün rəngi. bəniz.
qara ənğli.
buğday ənğli.
yanağın alt bölümü. üzdə çənə bölümü.
əngə gəmiyi: üst çənə.
bir nərsəni tanımaq üçün ənək, iz, tanıq. sayıq. bilik. bəlik.
istək. meyil.
enək. iyaq. saqaq. kəkəş. çənə.
engək çənə: çənə gəmiyi.
engək. inqək. enək. çənə. çəkə. əngək. zənəxdan.
ən < metatez > nə. yox. dəğil.
ən ən: nə nə: yox yox.
anğ. an. yanaq. üz.
qızıl an.
ənqi boş: əngi boş. əngək. gəpəzə. gəpəz. kövəzə. kövəz. çox danışan

ƏNQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ənğ. yırqa. cırqa. yarqı. heyvanın qulağına kəsilərək qoyulan işarət

ƏNQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngə.
ənək. əng. yanağın alt bölümü. üzdə çənə bölümü.
əngə gəmiyi: üst çənə.
ənkə. ası. alqazın. qozqanc. ökdəm. önəgə. tosan. inad. başına buyruq. qorxmaz. yaban, vəhşi heyvan

ƏNQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ənkə. qubad. gobud. gopud. quba. qaba. batal

ƏNQƏBƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəbə.
buyrat. əngəl.
əngəbəli yer: çarqandaq. çuxurlu.
qabarıq. eniş yokuş.
atar tutar. yeniş yoxuş

ƏNQƏBƏLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəbəli. engəbəli. tuppurlu. duppurlu. təpəli

ƏNQƏBƏLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəbəlik. isik. iysik. çuxurlu. çuxurluq. obruq

ƏNQƏBƏLLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəbəli engəbeli. eniş çıxış. atartutar

ƏNQƏBƏSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

engəbəsiz. dolanbacsız. düz.
əngəbəsiz yol. yengə mingəsiz yol. düz, hamar yol

ƏNQƏÇLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

enqəçləmək. arqaclamaq. atqılamaq. sarmaq

ƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngək. engək. ənğək. ( < yengək). ağzın iki çanağının birbirinə yenən qoğuşan yer.
əngi boş. gəpəzə. gəpəz. kövəzə. kövəz. çox danışan.
savaşçıl. da;vaçı. dartışan.
yanağın alt yanı, çənəni örtən yer.
əng ağacı: yavaşa.
sapan əngi: sapan ağacına yanakı keçirilən ağac

ƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngək. əng. çənə. çəkə

ƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngək.
engək. əng.
yafuq. bınğıldaq. cocuq təpisinin yumşaq yeri

ƏNQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ənğək. baş örtük, börkün uclarının bağları

ƏNQƏQMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəgmək. savaşmaq. çəkişmək. dartışmaq

ƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəl. ( < engəl. yengəl).
yavaşladan. yaslatan. badal. saxlayan. sallayan. ağrıq. qonaq.
sözü əngəlləmək. sözə qonmaq: birinin sözünü kəsmək.
kəpək. qoruq. ilgi. ilgək. mane;. pürüz. bir nərsənin düzlüyünü pozan çıxıntı. gədik. qusur kimi nərsə.
əngəlli iş: püsgüllü iş. pürçüklü iş. pülüşlü iş.
əngəl olmaq: dayatmaq. dayandırmaq. əsirgəmək. abatmaq.
düşgün. fizulluq.
ayrac. çalı qırçın.
buyrat. əngəbə.
ənqəlli yer: əngəlli yer. engəbə. enişli yoxuşlu yer.
talqağuq. dalqağuq. çılpaq. sarıqsız. soytar. yaltaq. kasalis. tüfeyli.
tolaş. dolaş. mane;.
dolaş olmaq: əngəl olmaq. birinə qatılmaq. quyruq olmaq.
oyuntı. oyundi. çağrəlmamış qonaqlığa gedən kimsə. uytsız

ƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəl. ingəl. engəl. yengəl.
qaraçalı. qaracuq. qaracıq. qaratuq. qaramuq. qaramıq.
qonqal. qanqal. çöngəl. büklüm. burqu. gerəlti. girməc. gəlməc. tüfeyli.
apaş. yapaş. yaltax. mane;. batqal. asalaq. tüfeyli. kənə. sağırtqa. ayaq bağı. mane;. bağqıt. barqıt. büğət. boğat. sədd. bağat. çəkincə. sakınca. sakınacaq. qorxulacaq. mane;. məhzur. parazit. tüfeyli. çapa. salaq. toxat. toxunma. lətmə. qırpa. qırca. qırıc. kəsrə. kəsər. zərər. hail. mumaniət. çalı. önləm. mane;. maneə;. ayırıcı. çaparız. mane;. axsama. axsaqlıq. pozuqluq. arizə. anaköklü. müfdəxor.
qoşuc. rəqib.
çaparız. düşüş. düşmə. axsama. axsaqlıq. arizə. işgil. müşgül. güclük. gərək. girək. müşgül. çətinlik. çıxılmazlıq. duvar. mane;.
əngəl, mane; törədən: qabağın alan: duvarçı.
ayaqbağı.
duvarçı. mane;çi.
örtü. örtü. örtük. qapanca. don. hayil. hai;l. gerəlti. tikən. dikən. tikan. mane;.
mingəl. işqal.
yengə mingəsiz yol: yengəl mingəlsiz yol: düz, hamar yol. əngəbəsiz yol.
önlək. maniə.
nərsənin axmaması üçün, önünə, yanına qoyulan önlək, engəl, maniə: qalavat.
çəngəl. kəngəl. qanqal. çanqal.
qonqal. qanqal. qınqal. çöngəl. büklüm. burqu. çaparız. düşüş. düşmə. mane;. axsama. axsaqlıq. işgil. müşgül. güclük. gərək. girək. işgil. müşgül. çətinlik. çıxılmazlıq. burşuq. güc. qaldırı. zor.
qapırqa. qatırqa. qapaq. örtuk. örtgü.
qısır. əngəl. taxul. qıncı. asalaq. qonıra. qonra. tüfeyli.
yüklü. yükümlü. sıxıcı.
olunmaz yüklüyə düşdük.
əngəl törədən: axsaq.
asalaq, əngəl bitgilər: kəğəl. kağal. kəhgir. kağqır. kəvlə. > kəhlə. otalağ. küsgüt. yabanı ot.- bir əngəl qarşında ala şaşqınlığa düşüb duraqlayıb birikmək, yığışmaq: irkmək. birkmək. irikmək. birikmək. irkilmək. birkilmək. irkinmək. birkinmək.- əngəlləri qaldırmaq: yol açmaq, vermək.
əngəl çıxarmaq: işini gücləşdirmək. kölgə edmək. kölgələmək.- qonuşmaya əngəl olan nərsə: dil bağı.- əngələ çarpmaq: həçələ düşmək.
çox ağır əngəl, aşam: dəmir qapı.- əngəl törətmək: susatmaq.
düzgün olmayan, pürüzlü, boğuq, pozuq, əngəlli, gücünəkli səs: çatlaq.- əngəl olunmaq: durdurulmaq. alıqonulmaq. alıqonmaq. alıqoyulmaq.- əngələ, duzağa, həçələ düşmək. asqıda qalmaq.- əngəli, tıxacı qaldırmaq: açmaq.
əngəl olunmaq: qarışılmaq. mudaxilə edilmək.
ürək engili: ürək əngəli: ürək kırizi: qəlbin yüngül səhdəsi. ənfirəktüs.
buğda dənələrin qaraldan əngəl: qarasevmiş.
arabanın sürünməməsi üçün, təkərləri önünə qoyulan iki kiçik, bir böyük dirəklə yapılan əngəl: qaraqol

ƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəl. yengəl. yengə. engəl. ingəl. qarşıl. qarışıl. çəngəl. kəngəl. çanqal. çöngəl. qonqal. qanqal. büklüm. burqu. qaramıq. qaramuq.
yengə mingəsiz yol: yengəl mingəlsiz yol: yol: düz, hamar yol. əngəbəsiz yol

ƏNQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəl.
dikən. mane;. hayil. otlağçı. tüfüyli.
qadağ. qadama.
tıqış. tiyiş. pərhiz. qoy. yığdac. mane;. mən;.
əngəl, sarp saymaq: edizlənmək. atızlanmaq.
tıyqı. qadağ. mane;. toqalt. qadağ. mane. tabsaşar. otlağçı. asalaq. tüfeyli. çırmav. qadağ. mane;.
tüfeyli. tabsaşar. otlağçı. asalaq.
əngəl olan: alıqoyan. yığdaçı.
əngəl olmaq: tıqılmaq: tıqınmaq. tıqışmaq. alıqoymaq

ƏNQƏLÇİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

əngəlçilik.
anakökçülük. müfdəxorluq.
duvarçılıq. mane;çilik.
tikənçilik. dikənçilik. tikançılıq. gerəltçilik. mane;çilik. hai;lçilik. sarqıtçılıq. sıxıtçılıq. muzahimətçilik. muzahimçilik