Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

qa. (qabın qısalmış biçimi).
qap. axar qoyulan qap.
qa qaça: qabqaca. qab qacaq.
hərhanki bir nərsənin qıyısı.
ək.
lığa.
qamışqa: qamışlığa.
qaa: şaşma bildirən ünləm. ay ! eyvay! qaa bala! bir sel gəlir diki! olmasın.
ca. cək. caq. kimi kiçiltici ək. qonqa: balaca qonaq. yavruqa gəlir: balaca gəlir

QAAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

xaqan. şahənşah

QAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

(qap. idiş. iliş.) {(
metatez < > bük. bükük. şişik.
# < > kov. kovaq: qazıq)}.
qanat. qol. bölük. tikə. çanaq ( > cinah (ərəb)). parça. baydaq. fürsət. buta. örtü. üstü qabarıq.
kav. kovaq. kovı. govı. gorı.
yığan. kov. com. yom. yum. coma.
köp.
qabıq.
qın.
köynək. üstlük. pələrin. cəkət.
qablı. qablıq. qapaq.
qoruncaq. quburcaq.
örtü. sadaq. saxlantı. ox qabı.
buta. üstü qabarıq.
qapar. çıxar. yük. oyuq. həcm.
çox qablı: içi böyük.
kar. ası.
gör sənə qabı var, giriş, yoxdu sürüş: boş ver.
kasa. sağal. sığal. sufal. qabur. qopur. ayağ. çanaq. çuval ( < çuqval).
qurban. qorban. qın. qılaf. taxtuq. taxılan nərsə.
taqar. tağar. tuqar. kiqsə. kisə. qalta. xalta. xaral. tobra.
tən. gövdə. bədən.
qabu qamuğ deşildi, qanı axıb yüşüldü: bədəni bütün dəlik dəlik oldu, qanı axdı.
sarnıç. tulum.
yemək qab: aşıç. aşac. qablama. təncərə.
qabaq. kədu.
qacı qab: yuvarlaq, bal qabağı.
qab çətləv: qabaq çəkirdəği.
qılıf. tabaq. tapaq. çanaq.
qırın. oyuq. içi boş.
qıb. qub.
q;ilə başlayan bir para sözlərin başına gəlib, anlamı vurqular.
qab qara.
qəb qərə.
qub quru.
qıb qırmızı.
çanaq. sehin. tabaq. tobra. füci. boşqa.
qab qacaq: çeşitli qablar.
ayağ qabı: ayağ geyimi.
saq ayağ qabı değildir: işində kələk mələk var.
qabına sığmamaq: talaşlanmaq. dözümsüzlük edmək.
qapaq. cilid.
kitab qabı.
qab; sözü, ölçü birimi olaraq, çağ ba çağ, yer bə yer dəğişən, (ara, məsafə, fasilə, ağram, oyum kimi) söz konusu olmuşdur.
kəsürgə. kəsrük. dağarcıq. sandıq. cə;bə.
qaqaç. qabqacaq.
qasnaq. çevrə. çəmbər.
qılıf.
qobur.
ox qabı: ox qoburı. tərkəş. sağdaq. sadaq. tərkəş.
qornıc. qasnaq. çərçivə.
( > qab (ərəb) ölçü. əndazə.
neçə qab istəyirsiz.
bir qab görər.
daban sümüyü. (dabanın qab kimi girdə biçimindən olduğundan bu adı alır).- böyük qab: sahan. saqan. sehin.
kiçik qab: qabça. qabçaq. qoynuq. koynuq. kövnük. kovduş. goduş.
lə;nət qabı: qarqış bayisi.- ağacdan oyulmuş su qabı: gövduş. çömüş.
təkənə: çeşmə yalağı.
yılan qab: yılan qabuğu.
yılan qab arıtmaq: yılan qabuq dəğişdirməsi.
qab avuşdurmaq: qabuq dəğişdirmək.
qurt qab: qoza.
qabqa yığmaq: dənətim altında tutmaq. gözaltına almaq.
içi boş dar uzun, ustuvani, bir başı qapalı, yaxud iki başıda açıq qab: qobur.
qələm qoburu.
yəhər qoburu: yəhər qapalı peşto qılıfı.
ox qoburu: tir kəş.
ışıq qıbı: ıştın. ıştan. qəndil.
qarpız biçimində qab: bostağn.
qulplı dərin kirdəl, qab: külək. kovlaq.- bu çəkinin qornıçı əsgimiş.
böyük, yassı yemək qabı: qaravana.
qaba tutulmaq: qablanmaq. qaplanmaq.
qabına sığmamaq: sərsiz, sərinsiz, səbirsiz olmaq.
su qabı: sulaq.
nərsiyə özəl qab: qobur.
qələm qobur.
ox qobur: sadaq.
qab qacaq: qaqaç. qab.
təpilmiş, yassılmış, az dərin, yayvan qab: tabaq. məcmeyi.- gümüş tabaq. qızıl, mis tabaq.
kiçik süt qabı: köynük

QAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

< > qap ( < qapmaq. qapamaq).
kanur (fars) < qonur.
kovdur. qın. ğilaf. tapı. təpi. sandıq.
ölçü. dəğərlik. əndazə. miqdar.
nərsə içinə alabiləcək, tutabiləcək, içi kovuq, kovuf, oyuq nərsə.
qapaq. cild. cilid.
qılıf. qın. çanta. səbət. sandıq.
nərsənin üstünə geyilən, taxılan, salınan, sərilən, qapacaq, örtük.
tam. bütün. büsbütün.
qabqacaq.
aparan yarışçıya ödəv, cayizə.
çinək (ç < > s) sinəq. çənək. çanaq.
qabal. qaval. qaraltı. iz. ləş. cəsəd.
qaraltısı qalmaq: ölmək.
çevrək. çevrik. örtü. örtük. qapanca. qın. qılıf. qılığ. çulqa. çuval (< çuq. cuq. tuq).
içi oyuq, oyulu nərsə. qanğı. qağnı. qanı. qoğnı. qoğun. qoni. qonğı. qonqa.
kasa. qapsa. çərçivə.
kasa. qapsa. oyunlarda, yarışlarda bölünən evrələrin, bölümlərin, mərhələlərin hər biri.
bu oyun üç kasada oynanır.
oyunun ikinci kasası iyi keçmədi.
içindəkin qoruyan nərsə. yaşlıq. yaştıq. sandıq. qutu.
çap. ölçü. ölçüm. ölçək. əndazə. miqdar. səviyyə.
qıstas. qısqab. əyar. qıyrat. qıyrac. qıyran. ölçü. me;yar. nisbət. miyzan. miqdar.
qonğı. qonqa. qanğı. qağnı. qoğnı. qoğun. qoni. içi oyuq, oyulu tutacaq.
salan. salanğ.
iğnə salan (salanğ: qab): iğnə yastığı: iğnə köpcəyi.
qırağı yayvan böyük qab: tüngə. təngə. təknə.
böyük qab: badyə.
qarınlı, boyunlu tüng, parç, su qabı: ibriq. qarsoğudan: sürahi.
ağzı gen, yayvan, açıq, bol, enli yekə qab: təknə. təşt. kavlan. kovlan. ləğən. ləgən. ləyən. gələn. gənəl (< gen, geniş olan).
xəmir gələni.
palta ləğəni.
qab dəsmalı: tutacaq. tutac. əlqərə. əlqərə. alqara.
süt qabı: əmilgən.
yayvan ağızlı qab: devrək. çevrək.
yarışı aparana verilən bəzəkli qab, cam, küpə: çələng.
ox qabı: sadaq. bəlik.
ağacdan yapılmış su qabı: çamçaq.
ağacdan, göndən yapılmış kova, qab: gərdəl. girdəl.
ağzı dar, gen qarınlı tüng, su qabı: deşdi. deşlik > təsdi.
bir qaba işləmək: düşüncə, iş, qazanc birliği içində olmaq.
boş qab səs verər: qıt bilgili, bilgisin durmadan satar şişər.
misdən, qılpılı kiçik su qabı: paxrac < bağrac.
ağzı gen, altı dar qab: qıf. kuni. çortu. çovlu. kovlu ( < çov. kov: boş).
yassı su qabı: çotara. çovtara. çovara. kovara ( < çov. kov: oyuq. boş).
yayvan ağızlı qab, çanaq, küp, çömlək, saxsı, mətrət: tağar.
yayvan, yuvarlaq qab: çanaq.
yuvarlaq, qılplı qapaqlı qab çeşidi: bağırac. bağrac. təbbə. dəbbə.
arac ayqıt, abzal, əbzar qutusu, qabı: qatraq. qatra. qayraq. qayra.
inəkləri sağarkən, duz yalatmaq üçün, qıldan yapılmış qab: qataman.
işəmə, südük qabı: qaşov. qarqurə.
kiçik, orta boylu, ağzı geniş qab: kavanoz.
ağzı gen qab, şüşə, botru: kavanoz.
toxunmuş qab, torba, sak: toxman. qataman. sələ. səbət.
böyük səbət, qab: qarsıra. qalsıra. qapsa. qapanca. qapancala. qapansala.
cinqodan qab: qalaz. çalaz.
dəri su qabı: tuluq. kavuz. məşg.
dışqab. çıxma. taxca. sərgən. qaş. rəf. (# gömmə dolab, dilab qaytarma taxası. işqaf.
içqab: işqaf. qaytarma taxası. gömmə dolab, dilab. ( # dışqab. çıxma. taxca. sərgən. qaş. rəf. ).
dönərək, fırlanaraq nərsəni qovurma (qavurma) qabı: dönər, dolanar qab. dölət. dolat. dolab.
qurut əzmək üçün, ağzı gen, yayvan, dibinə sarı daralan saxsı qab: qaqaran (< qaqmaq: əzmək). mətirət.
kiçik qab, torba, sak, səbət: qavnaq.
soyulan qab, qabığ: kav.
ilan kavı.
geniş gövdəli, göpdəli, göpülü, göplü, yekə qab: küpə. küppə.
hər çeşit qab: qapran.- hər çeşit qab: qapsa.- içinə para atmaq üçün, bir dəlikli, yuvrlaq qab: qumpara. dəxil. qalla.- su qabı: qanaca. qanca. qanata. çanqa. çalqa. panca. pəncə. tüng. parç.
alverçi tükanında, para qoyulan qab, kasa: kes. qumpara.- nərsəni bir qabda, ya da küldə quylamaq, sıxışdırmaqla pişirmək: qalıma. qalama. bastırma.- küp biçimli su qabı: güpcən. küpcən.
qar əridilən torlu qab: qarlıq.
qar, buz qabı: qarlıq. buzluq.
yoğur ( xəmir) yoğurmağa yuvarlaq, dərin təknə, qab: qarsan.
ovçuların saçma barıt qabı: qarqa. qarqı. qarqu. qarqılıq.
qabqoşun: qab qoşun: qohum qonşu. biri üçün çox yaxınlar.
qabına çatamamaq, varamamaq: səviyyəsinə ulaşamamaq.- qabına sığmama: könlü içinə sığmamaq: içi dəriyə sığmamaq: dözümsüzlük edmək. coşqunluqdan, coşuqluqdan, həyəcandan yerində duramamaq.
qab taslamaq: qaplanacaq nərsə üçün uyqun qab biçmək, onarmaq, hazırlamaq.- qab yuğan: bulaşıqçı. qabçı.
ayaq qabı: edik. etiq. izlik. çarıq.- su qabı: qabac. bardaq. istəkən.
ağzı gen qab: kərsən. qarsan.
kürəkdə daşınan torba, qab: heybə.
ölçü qabı: qıyrat. qıyrac. qıyran. kələc. kərəc. kəric. kəriş. kərinc.
qazanqabı: böyük heybə, torba.
ağcağan: meşə ağacı çeşiti.
evi yapılmış, qabı asılmış. (çölməyi közdə, çörəyi dizdə. (əldə.).
altın gümüş suyuna endirilmiş qablar

QABA ARDIÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağır templi bir oyun havası

QABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

( qabat.).
qatı. qızqın.
qatı gün: qızqın gün.
qatı kişi: acımaz, rəhmsiz kimsə.
qatı qış.
qatı yerikli at: sarsan at.
qaramaz. qaramas. yobaz. iri yarı. güclü.
bu kişi nə qaramas biridir.
qataq. qadaq. qatava. qatavuz. duyqusuz.
qalağ. kürtük. yığın.
qafası hörümcəkli. düşüncəsiz. anlayışsız.
qalaba. qalba. qabal. qalab. qalıq. qalaq. qaqal. qalın. yoğun. yoğan. enli. enil. gur. gurul. gür. gürül. güclü. qocur. sağlam. böyük. böyküt. acıq. iti. sərt. ətli. şişik. dolu. doluq. dolqun. çaplı. çapıl. iri.
gobud. qabığıqalın. qalınqabıq.
hantal. qapdal. iri. qocaman.
iri boylu boslu. boyrat. qabadayı. qaşqal. çaşqal. biçimsiz. qırıcı.
qabaq. qopuq. bərk. sərt. (# köpük: pambıq. yumşaq).
qabrıq. qaqrıq. qaq. qax. söz dinləməz. ədəbsiz. nəzakətsiz.
anaç. anaş. qart. qırt. qalın. iri. yaşlı. qoca. geçgin.
çuval.
qatraq. qapaxat. kavır. içi boş. başaçsız. qafaçsız. beyinsiz. anlayışsız. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. düşüncəsiz. başsız. görüşsüz. fərasatsız.
(kimsə) görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. koryat. çirkin. gəlinboğan.
kopa. kopaq. oyumlu. həcmli. həcimli.
kopa. kopaq. çox. qarqın. bol.
(dənə). iri. böyük. yekə.
qaba yazılar dam duvarı qaplamış.
qaba çaqıl: qaba çanğıl.
qabaq. nəzakətsiz. ədəbsiz.
qapa. əsir.
qabat. qabav. küdbeyin. küd. kavır. içi boş. başaçsız. qafaçsız. beyinsiz. anlayışsız. qalın qafa. axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. abdal.
gobut. inciksiz. səlqəsiz. zovqsız.
qaba bir ev takımı.
bərk. (# gəvə: yumşaq).
geçgin. keçgin. xoca. qarımış. qart. qırt. qarı. qalın. çiyimsi. çigit < > çiğil. çiy. çiğ. yaşlı. yaşlanmış. qarı. çökək. çökük. çökül. çökün. çöküt. çökət. anaç. anaş. ərik.- qaba saba: kəlləş. kalaş. yonumamış. yontulmamış. gobud.
qaba saba: gobud. ayı. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. balta kəsməz.
çirkin, qaba sözlər: sövmə. küfür.
qaba, pis ürəkli: könlü qara. başqalarının pisliyin güdən, gəzən.
çox qaba: ağıza alınmaz.
qaba saba: aznavur. gobud. taxımsız. xuysuz.
qaba, xuysuz, azqın, güclü, gövdəli kimsə: ayqır.
qaba saba: yaplı. yapılı. gövdəli. gövrəli. bədənli. tənəli. heykəlli. dağlı. cüssəli. boyrat. iriyarı. qalavatlı. irili.
qaba yel: güneydən əsən ılıq, sıcaq yel. güney yeli. bozyel. güney fırtınası.
qaba, sapaq kimsə: danqadaq.
çox qaba, çirkin söz: ağıza gəlməz. dilə alınmaz.
qaba ət: büzdümün, quyruq soxumunun, iki yanında ki qabrıq, şişgin, bud əti.
qaba qulaq:
qaba şiş: qulaq altı, tüpürük bezlərinin şişməsi ilə bəlirən, yaxınlı, bulaşıcı, salqın kəsəli.
qobalaq. qopalaq. iki qılplı küzə.
qaba quşluq: yekə quşluq. kiçik quşluqla öğlə arasındaki çağ. öğlədən bir iki çağıt (saat) öncəki çağ.
qaba saba:
görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. dayazgörülük. korgörülü. qıs görülü. qıtbaş.
özənsiz. tullağan. dərdərik. yuxulubaş. başı soyuq. həvərə. inciksiz. nəzakətsiz.
qaba sofu:
şex. aşırı dinçi. qaba dinçi. dinin götün gödəyənin, gözün çıxaran uyan, dinçi.
din qurallarını aşırıca yanlış yozan.
qaba su: kehrəli, kirəcli su.
qaba şiş: qaba qulaq: qulaq altı, tüpürük bezlərinin şişməsi ilə bəlirən, yaxınlı, bulaşıcı, salqın kəsəli.
qaba tarım: eksantirik əkin. bol toprağlı bölgələrədə, çağ çağ, boş bıraxılıb, əkinən tarım, tarla, zəmi.
qaba yel: sıcaqdan sərinə əsən yel. lodos.
qabasını almaq: kötük nəsəni, yonub, incə işləməyə onarmaq, hazırlamaq.
qababurun: balıq çeşitlərindən.
qabadayı:
lotu.
babaiyid. qoçaq. güclü. qolçomaq.
acı iti, qaba saba söyləyibdə, dadlı dadlı sözündən qalmamaq: çalba deməsində, çalva (halva) yeməsində bilmək.
qabadayı bir oğlan.
nərsənin ən iyisi, başda gələni, bəlli başlısı.
bu malın ən qabadayısı neçədi.
qabadüzən:
şələm şorba, üzdən yapılan iş.
hamonyada, çalqıları, bas səslərlə düzənləyən quruq, sistim.
qaba kağaz: çoxun nərsəni sarmada işlənən, qalın kağaz.
qaba qavşaq: ələki. özənlə yapılmayıb, gobud düşən iş.
qaba qavşaq bir işdir: əsərdir.- qaba güc: qolçomaq.
qaba saqqal: gur, bol saqqal.
qabataslaq: kiçik ayrıntılarına toxunmayan, ilkən taslaq, düzənəc, düzənək, tərh. kök yapdal, çatqı, iskilet.
qaba türkcəsi: açıqcası, tüm anlamıyla. necə demişkən.
sənində bu ağadadaşın, qaba türkcəsi, mal dadaşın, oturub durmağın seçmir.
qaba yapı: ana kök. təməl yapı. kök yapı. kök gövdə.
qaba sabaca: qabaca. qamqalatca. qapqalatca. qartca. qaytaca. kötükcə. ködükcə. görgüsüzcə. görgüsüzün. görməmişcə. koryatca. görməmişcə. qırıqca. qırtabaşca. qırtalaqın. qırtca. abdalca. avanaqca. axmaqca. alabaşca. aldavılca. alqınca. anayıca. ənayicə. andavılca. avalca. bacarmazın. bayağıca. bilgisizcə. bozbaşca. böncə. budalaca. cacıqca ( < saçmaq). cahilcə. çaşqınca. dalyaraqca. daşraca. dışraca. naşıca. dəlicə. gəbəcə. gəvəcə. gicinə. gobutca. xamına. saçıqca. salaqca. salaqın. sapaqın. savsızca. savsızın. şapşalca. şaşqınca. yoğurca. yontulmamışın. yöndəmsizin. yöndəmsizcə. qırtalaqca. amiyanə. nadanca.
köggə kimi işlənən, qaba tüklü bir bitgi: qarağan. qaran. qarağı.
qaba şiş: qataq. qadaq. götəy.
hər nəyin yoğunu, qabası: qatı.- qaba, iri, kəpçə daşlardan yapılan, qaplanan yol: paket qaldırımı.
(pambıq, saman yığını kimi) qaba, qabarıq olaraq: qabatlama.
arzıman, ən iri, qaba aşıq: kafa. zıpzıp.- hərnəyin qartı, qabası, gobudu: qartal.
iri, qaba tikişlə parçanı tutturma: seyrək, keçici tikiş. çatqı. dəğəl. kökəş. kökləmə. ilinti. ilgi.- qaba saba, yontulmamış, biçiksiz, düşüncəsiz kimsə: kalbaş. qalbaş. qalbas. qalas. qabaş. taxdabaş. təxdəbaş.
qaba saba: səfeh. sərsəm. salaq. qırba. qıracıq. qıra kimi. qıt. qırıq.
qalın, qaba bez, örtük: qara astar. qarastar

QABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

çirkin. ala qula.
yolsuz. qapdal. sakar. toqal. tuvardaq. oqursuz. almüyüz. görgüsüz. türt. dürt. ədəbsiz. uşaqıvsız. nəzakətsiz. ayamsız.
qaba söz: yolsuz söz: uyşsuz söz.
qaba ətlər: qalça. tuppuş. duppuş.
qaba saba: halahosta. pasaqlı. qılıqsız.
qos. qabarmış. qocaman. böyük.
odun. yoğun. kota. kut.
odunun biridi.
pis. acı. iti. yaxşıqsız. oxarsız. sərt.
acı söz.
gəbə. gobut. qalın. şişik. yoğan. yoğun. gobud. tulumba. qayta. çapqın. tərbiyəsiz.iri. yonğa. gobut. işlənməmiş. ədəbsiz. tərbiyəsiz. xam. qalın. gobut. gobult. qalın. tox. kəsif. zəxim. qəliz. koloft (fars). quba. qubad. gobud. gopud. ənkə. batal. yonulmamış. yoğun. yos. yoz. bayağ. bayağı. adi.
qaba dayı: döğüşçi. batur. qəhrəman.
tuğay. çəkələk. cəngəl. urman. balqan. meşə. biqşə. bükşə {bişə (fars) < bük).
asav at. qaşanğ. cıbıl.
işlənməgən. bəsisiz. ədəbsiz. tərbiyəsiz. ataşsız. görgüsüz. ədəbsiz.
iyrik. irik. gobud. kötük. qatut. bədəxlaq. opuz. obuz. şişik. çətin. qatı

QABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

gəbə.
başsız. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. kavır. içi boş. başaçsız. qafaçsız. beyinsiz. anlayışsız. düşünməz. bön. budala. qafası üşük, uyuşuq. qanqırıq. qanırıq. qaqrıq. sadə. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. səfeh. axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. qırıq. qırt. qart. qırtalaq. qırtabaş.
qəzil. yoğun. çirkin.
irik. iri. qalın. yoğun. gobud.
sərt. durşut ( < durmaq). qatı. qırıcıl. tərs.
nərsəni sürtməkdə, at tımarlamaqda işlənən qaba, gobud kisə: qabra. gəbər

QABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

quba. bax > kopalaq ( < gəbə < qab. kop).
qabın dış biçimi. gobud. şişik.
quba. qopaq. qalın. şişik.
qaba saqqal < kopa saqqal.
qarası (qaraşı. görüşü) ulağan. ulu. görkəmli.
qapa. qoğzaq. yumuq. bağlı.
qabagöz: şişgöz. dombagöz (qorxaq).
( b < > v) kava ( < kovaq: boş). kövül. kovşaq. oyuq. açıq. təmbəl.
qaba oğlu qaba: təmbəlin oğlu təmbəl.
qabanın biri qaba.
qaba kişi: içi boş, yararsız adam.
qaba söz: hava söz.- qaba beyin: qabalaq: qabaq: səfeh. kəlləsi boş.
qabalıq. qaba ot. qonu: qona (: məxrut). yığılan ot. taya.
qabçı. qabaç. qabaz. qafaz ( > gəzaf (fars)). kalas. qalın. güstaq. sayqısız. yontulmamış. yekə.
qubat.qobat. ( < kav: boş). düşüncəsiz. çiğ. xam. görgüsüz. biçimsiz.
əbəköməci bitgisi.
yumşaq. əsnək.
qaba saqqal: yumşaq, tomlu, şişik saqqal.
böyük. iri. şişgin.
qaba təlpək: böyük papaq.
qaba saqal.
qaba soğan: əməyə, zəmətə gəlmiyən kişi. lapaçı.
qaba qulaq: xəstəlik adı.
qaba başlıq: tuğyan. azqınlıq

QABAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

kabab(sumer).
tüsdülü, hislili, işli od üsdə pişirilən kabab: izqara. isqara.
quzu bağırsağından tutulan kabab: qağraq.
şişdə çevirərək pişirilmiş kabab: çevirmə.
çoban kababı: incə çubuqlara taxılıb pişirilən kabab.
çöp kababı: çubuğa taxıb yapılan kabab.
kabab toru: isqara. izqara < hisqara

QABAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

kabab. susuz olaraq otda pişmiş, qavrulmuş, alazlanmış, qızarmış nərsə.
tava kabab.
şiş kabab.
köz kabab.
kül kabab.
urman kabab.
odun kabab.
kömür kabab.
məkə kabab.
kabab (sumer)
kabab qızartmaq: gürpləmək. güriləmək.- tava kababı: qızartma. bəğəndi.
quş başı kabab.
tas kababı: təşkabab. kiçik kəsilmiş ətdən yapılan kabab

QABABAŞLAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

başı açıq, örtüsüz

QABAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

hoqqa.
su qabı. bardaq. istəkən.
içgi bardağı.
qapac. çatı. səqf