Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
QIQQILTAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıqqıldamaq. qaqanlamaq. qaqıtlamaq. qaqırlamaq. qaqışlamaq. qaqalamaq. qaqıclamaq. qaqılamaq. toyuq yumurtlarkən qıt qıt edməsi

QIQRAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qığırmaq. qıyqaymaq. qıy vurmaq. bağırmaq. hayqırmaq.
bir içəlim qaqralım.
hamı qıqraşdı: bağrışdı

QIQRILMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qığrılmaq. ölüşgəmək. xumarlanmaq. qıvrılmaq

QIQRIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qığrıq. qaqrıq. qağrıq. qalın, acı, iti səs

QIQRIŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qığrışmaq. çaqrışmaq. bağrışmaq

QIQŞAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qığşaq. qaqşaq. qağşaq. qaqırdaq. qığ. qoyunun quyruğ dışlığı, pisgili, pisliyi

QIR VERMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırıtmaq. sınqsıldamaq. cilvələnmək. cilvə yapmaq

QIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

(qırıtmaq. qır vermək).
çalım. jest. əda. burum.
arğıc. kövşən

QIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıyr. qıyır.
qır !. qıs !. qın !. kəs !. bas !. biç !. cır !. öldür !. saç !. sap !. saş !. sıx !. üz !. vur !. yen !. yıx !. yol !.
kır. boya adı. sıçan sırt. qırçıl. kül rəngi. ağ. çal.
qır saqqal. açıq sarı. ağçıl sarı (sarı: təhər). ağsır. ağsarı. sorğılt. boz. bozlaq. gümüşü. qurşun.
< quru. qurqaq: çöl.
ova. qırıq. açıqalan ( > açqalan).
xır. sərik (sərilmiş) düz, qırıq daşlı, daş çanqıllı, işlənməmiş yer. düzəngah. cülgə.
qır kəmisi: tarla sıçovu.
qıraq. tikiş yeri.
qırında: yanında. qırağında.
qırına oturmaq: qırağ durmaq.
göz qırısından baxmaq: göz qırığınan baxmaq.
dağ. dağlıq.
böyük qırlın başında: yüksək dağın doruğunda.
xətt. zil;.
üçqırlı: müsəlləs.
bax > qırıcı.
qaymaq.
qırlamaq: qaymaqlamaq.
avlaq. ova. açıq yer. çayır. qulatüz. bozqır. tala. dala. açıq alan. çöl. qır. ova. düzlük.
ova. yazı. boş. basıq dağlı, təpəli, açığlıq yer.
alaca. çal. qarışıq boyalı nə.
qır, boz rəng.
su bəndi.
qırıq. çətin. yolsuz, iləksiz olan nərsə.
qır yağı: iç, gizli düşman.
alan yazqıçı yazıcı. hısımlar arasında məktup gətirip kötürən elçi.
yiv. iv.
çal. boz. ağlı qaralı.
ərkə. naz. işvə.
tala. dala. çöl. yaban. kötəl. kıyı. dış. səhra.
kirli ağ. külə çalar ağlıq.
qır saqqal: qır qıl.
qır saç.
qır donlı at.
qır at.
onun qırı vardır.
bir qıra minmişdi.
çöl. səhra. boş.
qırda gəzmək.
qıra çıxmaq.
qırda bitən otlar.
boz qır: isteb. açıq böyük çöllük.
qır sərdarı: qır saltəri: sınırları, yolları qoruyan bir başpozuq bölüyün başı.
qar. qara saqqız. zift.
qurm. boya. rəng.
dəmir qırı: dəmir boyasın andıran boya. dəmiri qır.
süt qırı: teyxa ağ (olan).
bir para quşların durmadan ötməsin yansıtır.
bütün gün qır qır ötdü.
durna qırı: külə çalar at donu.- qır sanğsarı: göçgən. göçən.- qır vermək: qırınmaq. nazlanıb qırlaraq yerimək.
qır vermə: girişmə. qırışma. ( < qırılmaq. burulmaq). buruqma. naz. işvə. qəmzə. qaş göz ilə oynanma.
qır vermək: qırılmaq. gövdənin bir para yerlərin oynatmaq.
bu qədər qırılmaq nəyə gərəkdir.
ala qır: qarışıq boyalı qır.
baqla qırı: qurşun boyalı.
boz qır: bozamtıl qır. boza çalar qır.
dəmir qır: dəmir boyalı.
sıçan qırı: sıçançıl qır.
durna qırı: durna boyalı qır.
qır qıl: qır saqqal.
göy qır: göyə çalar qır.
qır boya: boz.
qıvrılıb, qır verib yerimək: salınmaq. salınyanmaq. yaslana yaslana yerimək.
boz qır: qınqır. qonqır

QIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırıc. qırcanma. günəc. günüc. naz. əda.
qırqın. qavqa. qovqa. qırgur. qırgür.
qır çıxarmaq: qan, savaş salmaq.
qırışma. naz. işvə. qırıtma. qırışma. qırcışma. qılışma. naz.
qara boq (pox): qarabük. zıp.
qır. qıra. qar. qara. dur. dura. dir. diri.
. önək olaraq, artırılan sözə
duraqlıq. itilik. ağırlıq. mətinlik. muqavimlik; özəlliyi verir.
durkişi.
durkök: qalın kök. soylu.
qarqır: bərk topraq.
dəmirqırı: ağ, qara, al qarışığı at donu.
qır vermə: qırışma. kereşmə.
qır at: ağ at. yalus. çarma.
qır çiçəyi: çöl çiçəyi.
qır saltəri: çöllərdə, qarada güvənliyi qoruyan görəvlisi.- qır sansarı: göcən.
qır verib, sallana sallana yerimək: qırınmaq.
qır vermək: qırcanmaq. ədalanmaq.
qır vermək: qırıtmaq. işvələnmək. asnulanmaq. nazlanmaq.
qıvraq, qırlı oyun havası: göbək havası.
oyun, qır vermək: əda vermək qırıtmaq.
süt qırı: atın ağ boyası.
yer yer qaraya çalan qır at donu: bağlaqırı > paxlaqırı.
qır qır;
qığ qığ; səsi çıxarmaq: qığlamaq. qırlamaq.
qır sansarı: qöçən.
soğanlı, otsu, qır çiçəklərinə verilən gənəl ad: çiğdəm.
güz çiğdəmi: acı çiğdəm.
qır vermə: girişmə < qırışma. işvə. qırışma. qırcışma. qılışma. naz. çaldış. qandış. cilvə. qəmzə

QIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qarı. qara. (qara, qır, topraq sözlərində toppalıq, tutqunluq anlamı saxlıdır).
qır. topraq.
qır, kır, qara boyamsı.
qıt. kəsi. kəsik. eyb

QIRA : Arin Turkish Etimology Dictionary

hibubat.
yığın. kümə.
qoyun cinsi.
sürülə bilən topraq. tarlalıq yer.
yan.
topaç qıra: qıssa, qalın olaraq biçimsiz

QIRA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıraca.
sısqa. cılız. qıntıc. qıncıq. qıntın. çınğır. çınğız. çanğıc. qambır. qanbır. qaqbır. çapbır. çapqır. qaq. quruq. çəlimsiz. zəif.
(qarpız, qoğun kimi) obur. şişgin.
xiyar. qabağ. kalah. alabaş. sərsəm. aldavıl. andavıl. şapşal. qaba saba. görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. qamqalat. qapqalat. qayta. dümbələk. bacarıqsız. başarıqsız. yontulmamış. yonulmamış.
sallana sallana, qıra qıra, qırcana qırcana, nazla dolu yerimək: qıraman > xoraman. qıram qıram > xoram xoram.
dalı, geri, qıraq, qıra duran: çəkingən. çəkinik. qaçınqan. qaçınıq. girişməyən. qırasınğan. qırsınıq. təksingən. təksinik.- qıraq, qıra durmaq: çəkilmək. savulmaq. savılmaq. qaçılmaq.- it qırası: əbulcəhl qarpızı.
qaraqıra: qaraqırqa: yeyirkən kütür kütür, xırp xırp eliyən hər çeşit yeyəcək.
qıra kimi: qıracıq. qırba.
iriyarı. qalavatlı.
qıt. qırıq. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. səfeh. sərsəm. salaq. qaba saba

QIRA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıraq.
engirək. yanğıraq. yanaq. yaxa. qıran > kəran. kəranə. qırnaq. nərsənin boyu.
qıyı. boy. yan. kənar.
ırmaq boyu getdik.
düğlək. kalah. olqunlaşmamış qavun.
qır. qıra. qar. qara. dur. dura. dir. diri.
. ön ək olaraq, artırılan sözə
duraqlıq. itilik. ağırlıq. mətinlik. muqavimlik; özəlliyi verir.
durkişi.
durkök: qalın kök. soylu.
qarqır: bərk topraq

QIRABA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırava. qırova > xərabə. xaraba. yıxı. yıxıq. örən. qalıntı. üzük

QIRABAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırabaçın bağlanmış, düyünlənmiş başı: tuqulqa. tuyulqa. ( < tuq). qamçının ucu

QIRABAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıraval. qıroval. qıravat > xərabat. xarabat

QIRABALLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıravatlı. qıravallı. qırovallı > xərabatlı. xarabatlı. xərabati

QIRAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaraç. xırac. qaraçının, yol kəsənin, talançının, çapılçının qapdığı, yağmaladığı var dövlət, nərsə. qapqı. ğənimət. qənimət

QIRAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıraç. ( < qırılmış. qırmaq).
qır. çöl. verimsiz. bərk, əkinsiz topraq. çoraq. şoraq. çor. şor. qısır. anğız. sürülməmiş topraq. sulanmamış, quru topraq. işlənməiş. xam.
çoraq. şoraq.
qıraç yer: tatır, duzağ, şor yer. ot alağsız, quraq yer.
əğim.
qırac yer.
qırlığ. çöllük. işlənməmiş. abad olunmamış. boş.
qırac topraq

QIRAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırcaq.
> hərrac (< qırmaq). nərsənin dəğərin qırmaqla, sındırmaqla almaq, vermək.
> xirac. bac. güclə, zorla nərsədən, kimsədən qırıb, qırxıb almaq, qoparmaq, süzdürmək.
qıyıq. qıyıc. qıycıq. zülm

QIRACA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıra.
sısqa. cılız. qıntıc. qıncıq. qıntın. çınğır. çınğız. çanğıc. qambır. qanbır. qaqbır. çapbır. çapqır. qaq. quruq. çəlimsiz. zəif.
(qarpız, qoğun kimi) obur. şişgin. qıraca

QIRACAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıran arac.
könül qıracaq, əzib üzəcək ağır söz: iri söz

QIRACÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırcaqçı.
> hərracçı (< qırmaq qırxmaq). nərsənin dəğərin qırmaqla, sındırmaqla alan, satan.
> xiracçı. bacalan. güclə, zorla nərsədən, kimsədən qırıb, qırxıb alan, qoparan, süzdürən.
qıyan. qıycıyan. qırpayan. qıyıqçı. qıyıcı. qapız. qaplız. qalbız. qaqız. qaqlız. ürəksiz. daşbağır. bağırdaş. qaxbaş. qaragüc. qasmaçı. qırmaçı. qasmac. qırmac. qıtmac. zalim

QIRACÇILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırcaqçılıq.
> hərracçılıq (< qırmaq qırxmaq). nərsənin dəğərin qırmaqla, sındırmaqla alınan, satılan.
> xiracçılıq. bacalanlıq. güclə, zorla nərsədən, kimsədən qırıb, qırxıb alma, qoparma, süzdürmə.
qıyançılıq. qıycıyanlıq. qırpayanlıq. qıyıqçılıq. qıyıcılıq. zalimlik. zülmkarlıq