Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QÖY : Arin Turkish Etimology Dictionary

göy. bax > qöq

QÖY : Arin Turkish Etimology Dictionary

göy. köy.
fəza. uzay.
çiy. çiğ. yoğursu. qırt. olmamış. xam. olqunlaşmamış.
xoşgil. göğçə. göyçə. göğçən. göyçən. gözəlçə. gözəl. dilmə. diləm. iyi. xoşgil. qəşəh. lətif.
köy. avul. kənd. rusta. tikək. tikək > deh (fars).
göydaş boya. göyüt. yaşıl göy. yəşmi. lacvərd. çivit.
açıx göy boya: dəniz köpüyü.
göy dərigə, tarla: biçilməmiş əkin.
göy əkin: yeni başaqlanmış əkin.
ağ göy alaquş.
göydən sələylə enmək: göydən düşmək:
bəklənmədik, gözlənmədik yerdən gəlmək, çatmaq. yox yerdən tapılmaq.
çox önəmli, dəğərli, şişgin görsətmək.
göydən düşmüş kimi: çox önəmli, dəğərli, şişgin olaysınmaq, görünmək.
doqquzuncu göy: yelkən. ərş.
göy üzünün ən yüksək bölümü: ayyuq.
göyə, havıya atmaq: göyçürmək.
qanatı göy bənəkli ördək çişiti. çaxırqanat.
yaşıl göy boya: çatırıq. çadırıq ( < çadır: göy).
göy gövərənti: göğərti. gövərti. göyərti. sovzucat.
göy gözlü:
dönük.
yaşılımsı göz.
göy qapısı: göy yolu. samanyolu.
göy qəndil: korkötük əsrük, kefli, tutuq.
göy qurşağı: yatıyanda. yatıyanğda.
göy ucu: üfüq.
göy yerə qapanmaq: alt üst olmaq. böyük qarqaşalıq çıxmaq.
göy üzü: çadır.
köy köy: buradan oraya. yer yer. yer bə yer.
evli evinə, köylü köyünə: hər kim öz işi ilə uğraşmalı.
qapalı hava, göy: qaragülməz.
göy quşağı: göz quşağı.
göyə çalar: güvələ. gövələ. göğələ. göyələ. göyümsü.
duru baxışlı, gövələ gözlər.
göyə uçmaq: çox sevinmək.
göy gəmisi:
uçaq.
səfinə.
göy xoş, könül xoş: heç nə sayğılmaz. bir nə dəğişməz. fərq edməz. önəmli değil.
göy qapanmaq: göy üzü tutulmaq.
göydə qalmaq: təməlsiz, dayanıqsız olmaq.
göyə top atmaq: boşuna çalışmaq. pambığa qılıc salmaq. göyə savurmaq.
tün fişəyi: göyə uçurlan, boyalı ışıq saçan fişək.
qaragöy: qara bənli (bənəkli) ağ at. bağla qırı.
göyqubba. göyüzü.
göy, ulduzlala bağlı olaylar cədvəli: qöygünlüyü. astıronomik dəfdər.
yaşıl göy: yəşmi. göydaş boya. göyüt. göy. lacvərd. çivit.
göy üzü: göküz. göyüz. göğüs. göğüs. gövüs.
göyüz qapansa qara bulutdan, şimşək şaxsa, yağış yağsa durmadan, genə can səni gəzər, göz səni arar, yol sənə gələr.
birneçə işi birini yaxalayıb əlləri üstündə göyə qaldıraraq: qarqa tulumba
onu qarqa tulumba götürdüər.
göy üzün qaplayan qara bulut: qazangötü.
göydən düşən qara, bəla: qaradamla.
göyə savurmaq: boşuna çalışmaq. pambığa qılıc salmaq. göyə top atmaq.
göyə top atmaq: pambığa qılıc salmaq. boşuna çalışmaq. göyə savurmaq.
könülsüz namaz, göyə ağmaz. (ağmaz: çıxmaz).
yaş qozun, üzərindəki göy qabığı: gövək (< göğ. göy: yaşıl).
yaşıl, göy, ətrəngi arasında olan, dalqalı, dəğişgən boya: gövərçingöğsü: gövərçinboynu.
yel öylə əsə, dəvə göydə gəzə, vay yerdəki keçinin halına

QÖY : Arin Turkish Etimology Dictionary

göy. köy.
sürmə boya.
yerlə başqa gövəcləri (cisimləri) çevirən, çulqayan, içinə alan boşluq. bu boşluğun göz ilə görünən bölümü.
göyün rəngi. abı. mavi.
əkinin rəngi. göy: yaşıl boya. (
< əkük (
;ə;; biçiginin düşməsiylə olmuşdu qök. qöy).
< bitgilər cücərərkən
;göğ;;ə qaxmasından.
;göğərmək;;. (:göyə qalxmaq. kökəlmək. ucalmaq.)anlamı yaranmışdı. beləliklə
;göy;; sözü
;yaşıl;; anlamında bu fe;lidən çıxmışdı).
tanrı. tanrıdan. tanrısal. qutsal.
mavi. göy rəngi.
yer üstü. göüzü.
əzəl. əbəd. başsızlıq, sonsuzlıq.
gözəllik. göz alıcılıq. üstünlük.
acun. ayyuq. boşluq. göyüzü. hava. sonsuzluq. uzay.
çiy. xam. yetgin olmayan. pişməmiş: göy adam: xam gənc adam.
təzə. gənc.
< kav. kov. oyuq yer basalga. kət > kuy. uylar. düşüncələr. fikirlər.dərəmnə. kənd.
gözəl, səmavî.
gökyüzü.
köy. avul. ağul.
bax > göq.
biçrən. pencər. biçilib yeyilən nərsə.
tarım. darım. çatraq. çartaq. günbəd. qubbə.- göy anası goylusan: göy tanrıcası.
göy üzü: alava.
göy daşı: yaş.
göy ala: açıq mavi. göyərti. ağ ala: ağ rəngli olma. göy ala çaqkal: qır saqkal. qızıl ala qılmaq: qanıyanacan vurmaq.
göğə yaxın. tanrıya yaxın. dinli. dindar. uçar.
qöy üzü: qalıq.
göy göz. kök. yaşıl göz. qoy göz.
qöy boşluğu: uzay. fəza.
göy daşı:atılqan ulduz. aqan. quruqlu ulduz. çaqılqan taşı.
köydəş: yerdəş. yuddaş.- başı göyqə yetmək: çox sevinmək.
ala göy: açıq göy.
göy yaşnaqan: yıldırım. şişmək.
göy yaşnaydı: şişmək çaqır.
göy kükürəgən: göy gürültüsü.
göydə çıpçıq ozdurmaqan: azqın it. yırtıcı it.
göydən yulduz sərməğən: gözüpək. cəsur. qorxusuz. yiğit.
göydən qösəv sərməğən: qorxusuz. cəsur. güzüpək.
göydən daş tüşsə yerə tüşməz: iğnə atsan yerə düşməyəcək qədər qalabalıq.
göydən tüşgəncə: birdənbirə. anidən. nərədən gəldiğini anlamadan.- yarıq göy: açıq göy.
qaraldım göy: qoyu göy.
göy quduru: nouut. bezəlye.
göy qurşağı. qosi qozəh: ılqım sağma.- eşək qulağı: bir göy adı.- göy önüm: göy gövərənti.- göy qurşağı: açqarın. açqurun.
göy önüm. göy gövərənti.
göy boya: çivit.
göy gurultusu: ıldırım.
külək qopdu göy gurladı.- göy qır: göyə çalar qır.- göy qurşağı. ələqimsağma. gün ışığının bulutlu çisli havadan keçib boyalı saçması.
göy qurşağı: alqım sağma.- göy qurşağı: ılqım sağma.- qurd boğan: bir göy adı

QÖYALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyala. göyələ. gövələ. göğələ. güvələ. göyümsü. göyə çalar.
duru baxışlı, gövələ gözlər

QÖYALMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyalma. kökalma. iri, yaşıl alma çeşiti

QÖYATA : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyada. qalaqsı

QÖYBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göybaş. iri, göy çiçək çeşiti. yalavac çiçəyi. peyğəmbər gülü

QÖYBƏT : Arin Turkish Etimology Dictionary

köybət. ərməğan. hidyə

QÖYBİLİM : Arin Turkish Etimology Dictionary

astıronomi

QÖYBİLİMÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

astıronom

QÖYCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göycə.
göy ilə ilgili. göy (boya). mavi. yormayan. gözəl. məleykə.
göycə yazın: ədəbi yazılar.
göyçə. kövrək. gözəl. göyçən. qöqçə. çəkici. gözalıcı. incə. lirik. hissili. duyqulu. alımlı. dilbər.- göycə yazılar: ədəbiyyat.- qöycə bel: göycə bel. göy qumlu yer.
qöycə yazın: göycə yazın. ədəbi yazılar

QÖYCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göycə. gözəl. dilmə. diləm. yumşaq

QÖYCƏLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göycəli. gökcəli. gövərçin. göğərçin. göyərçin. gögürçün. göydə. göyət. gödə.
tanınmış quş.
könül, giz, sırr ulağı, çaparı, peyki.
üç komal gövərçin keçdi.
gövərçin palazı: gövərçin balası.
qaya gövərçini: qayalıqlarda yaşayan gövərçin çeşiti.
qalalarda, gövərçinliyə oxşar gözçü, bəkci yuvası: göyərçinlik. gövərçinlik.
gövərçin bəsləmə yuvası: göyərçinlik. gövərçinlik

QÖYCƏYAZIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

göğcəyazın. ədəbiyyat

QÖYÇƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göğçə. göyçə. göğçən. göyçən.
asimani. səmavi.
gözəlçə. gözəl. dilmə. diləm. göy. iyi. xoşgil. qəşəh. lətif.
göstərişli

QÖYÇƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyçək. {< küysək < küy (göğ) küymək: küysəmək (göğsəmək: arzu edmək. istəmək. özləmək. həsrət çəkmək }
< gözçək < göz. gözü çəkən.
( < göğüşsəmək: qalxmaq. istəmək). göğşək. ulu. istəkli.
göyçək nərsələr: küysətən nərsələr.
məni köysətən (köysəyən) nərsələr.
kökcək. kölcək. xoş. iyi. gözəl. iyi. eyi. yaxşı. hüsnülü. mərğub

QÖYÇƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyçək. göğçək.
gözəl. dilmə. diləm. sevimli. içgin.
incə. narın. zərif.
gülə üz.
göyçək > göcək. sümbül. yaşıl, yeni bitmiş buğda.
qorcaq. qurcaq. qurçaq. büt. bot. sənəm. idol. heykəl.
yararlı. yarıl. yaranlı. yaranclı. yaraclı. işləkli. işləgil. istifadəli. yaraşlı. sağılı. sağıclı. sağışlı. sağınclı. qazanclı. qazaşlı. olumlu. olmul. tutarlı. asılı. sütlü. bəhrəli. faydalı.
yarı dəli: dəlimsi. qafa çatlaq. kövsə. kivsə. kifsə. kivəs. kifəs. abdal.
ağ dərili, qaş gözü qara olan göyçək qadın: qaraç. qaraş.- astara bax astara, tellərivi yan dara, gözəl xamcıq, göyçək qız, hərəngələ yanlama

QÖYÇƏQLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyçəklənmək > göcələnmək. çalım satmaq. qaslanmaq. daşmırlanmaq. daşırlanmaq. qayırlanmaq. qaşırlanmaq. qaşmırlanmaq. nazlanmaq. pozlanmaq. böbürlənmək

QÖYÇƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

göğçən. göyçən. gökçən. göğçə. göyçə.
asimani. səmavi.
gözəlçə. gözəl. dilmə. diləm. göy. iyi. xoşgil. qəşəh. lətif.
göstərişli. gözəl üzlü

QÖYÇİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyçil. göysil. göğçül. göyçül. göyə çalar. göyümçül. göyəsi. göyəmsi

QÖYÇÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyçü. gövçü. gövətçi. çəvətçi çövətçi

QÖYÇÜL : Arin Turkish Etimology Dictionary

göğçül. göyçül.
göyə çalar. göyümçül. göysil. göyçil. göyəsi. göyəmsi. göysəl. göğsəl. asimani. səmavi.
ağ bənəkli göy.
göylə bağlı. səmavi.
göyçül. göysil. göğsil. səmavi.
göyəkçi. giyahxar. otçul. ətyeməz. vejetaryən

QÖYÇÜRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyçürmək. göyə, havıya atmaq

QÖYƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyək > giyah. bitənək. bitəgən. bitgi. bitən. nəbat.
göyək, bitgi ilən bəsələnənlər: qırtçıl. qırtçır. qırtçı. bitgiçil. otçul

QÖYƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

göyək. suvat. sulaq. tər. şadab