Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

OBUZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

opuz.
şişik, çətin, qaba, qatı olan yer.
qudurqrn. ası. vəhşi

OBUZLUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

opuzluq. sarp

OBUZLUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

opuzluq. yüklü, şişik, qoğzaq olan nərsə. yoqquş, sarp. çətin.
obuz iş: çətin olay.
obuzluq yer: oy obuzluq yer: eniş yoqquş sarp, sərt, əngəbəli atar tutar yer

OC : Arin Turkish Etimology Dictionary

uca. uçaraq. yüksək

OCA : Arin Turkish Etimology Dictionary

< ovca: yığılan yer.
sığıncaq. pənah.
buq. bük. arxa

OCA : Arin Turkish Etimology Dictionary

uca. göütün üstündəki uclu olan sümük. quyruq soxumu

OCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< odcaq. od yeri

OCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

düb. orta. iç. mərkəz.
qayna. qaynaq. qanıq. qanıc. qanış. kökün. kökən. mənbə’. mənşə;.
dörd qanıq: dörd qayna: kitab. sünnət. icma. qiyas.
mə;dən. padiqan. işlətmə. ailə. xanəvadə. otluq. orta. göbək. iç. mərkəz.
çəkirdək ( < çiq: tuq: bütun. ).
tuta. duda. tüğə > tüdə ( < tuq. tut) (> dude (fars). tudə (fars)).
əyalət.
pir. mürşüd.
xanidan. dudman.
kan. qaynaq. mə;dən.
qan. xan. kan. qaynaq. nərsənin bol olduğu yer.
iyilik, uğur kanı.
bilim kanı.
kavıb. kavba. kovab. çuxur. oyuq.
quruluş. duraq. durcaq. durat. istasyon. istqah.
qoruq. qorum. qutsuq. qutsaq. hərəm. hərim. ziyarətqah.
otaq
iki ocaqlı, otaqlı, yerli pətək, apartman: ikəl. ikgəl. ikgül. ikgil. qoşac. qoşal. qoşgül. qoşgil.- ocaq yıxmaq: ev yıxmaq.
şəhərin göbəyi.
doqquzun yıxıb, bir ocaq tikib.- qazan asma üçün, ocağın üstündə yerləşdirilən dəmir çubuq: qantarma. qıntarma. qaptırma. asmalıq.
ocağın külün çəkib çıxaran: külçək. qaqıntı.
ocaq bucaq: yer yurd.
ocaq çəkiggəsi, çəkirgəsi: qecə böcəyi.
ocaqda, təndirdə külü eşlələməkdə, çəkməkdə işlənən uzun çəmçə, şiş: eysirin. eysərən. eysirən. ərsin.- söğəndə sevgi ocağı arama, sevmiyən söğürsə, qınama.
yerləşim ocaqların birbirinə bağlayan yol: qara yolu.
gənəl ocaq: əsli, iç mərkəz.
ocağına düşmək: sığınmaq. sınğınmaq. taxılmaq.
bir yapının ocağından (mərkəzindən) yanlarına ayrılan bölüm: qol.
ocağın düd yüyəsinin dəşbaşına qoyulan tıxac: fırıldaq.
ocaqdan kül çəkməyə yarar kəpçə: əğsirən. əysirən.
açıq ocaq: açıq işlətmə.
kiçik ocaq: kavıc. qalıc.
yönətim ocağı: idarə mərkəzi.
vilayətdən sonra gələn yönətim ocağı (idarə mərkəzi): elçə. qayim məqamlıq

OCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kanun.
pozuq ocağı: fəsad kanunu.
oğcaq. oycaq. ocaq. oyuq yer. baca. durba. yol.
ildə bir kərə ocaqları arıtlanmalıdır.
su ocaqları tutulmuş.
kürə. soba.
quyu. çuxur. mə;dən. nərsənin bol olduğu yer.
gəc ocağı.
dəmir ocağı.
evlək. kərdi.
sozu ocağı.
badımcan ocağı.
odu sönməz ev, elçilik. böyük xanidan.
ocağa düşmək: ocaq düşmək: sığınmaq. yardım diləmək.
sərmaya.
komat. kanun.
hançı komata bağlıdır.
qazan. xanidan.
hamam ocağı: tuşqan. tutuşqan. odluq. tulambar. tün.- ocaq dayısı: bir dayrənin, idarənin başı.
daş ocağı: daş kanı: daş mə;dəni: yapıda, başqalında işlənən daşın çıxarılan yeri, kanı.
ocağa qonmuş qalın his: qurum.
ocaq qurumu.
evi qurum basmış.
qurum boya.- saya ocağı: sayıçılar heytəti.
ocağın sobanın, peçin buru başı: qoğan. qovan.
külək vurub peçin qoğanın salıb.
ocağın, sobanın, peçin borusunun təpəsinə qondurulub, yelin əsdiyi yönlə fırlanıb, tüstünü dışarı sorub, içəridə düdməyi önlüyən arac: qoğan. qovan.
külək vurub peçin qoğanın salıb

OCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ot + caq: od saxlayan. od yeri. odlıq. od olan yer. od tütən yer.
oy + caq. (oy: oymaq. oycaq). oyuq yer. otaq. odaq. ev. yuva. kan. birləşik. birləşmə. birlik. dərnək. hörgüt. topluluq. ittihadiyə. dayanış. mə;dən. duvarda olan baca. girinti. kərdi. qapız. mərkəz. yığıncaq. ev. ailə. yurt. el. vətən.qutuk yer. təşkilat.
yeni çəri ocağı. ilin birinci ayı. sığınmaq: ocaq düşmək.
ocaq tanrısı: gülətkin. kültigin. od tanrıcası.
ocağa çönmək: yeməyin yeyib ocağına çönmək.
ocağı tütmək: işləri yolunda olmaq

OCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

otcaqa. otcaq. otyaq. ot orun.
baca.
çiytar. qocan.
ocaq qınqır bolsa da tütünü tüz çıxar: baca əğri olsa da dumanı düz çıxar.
ocaq küllüğü. dartqıç.
ocağın iki tərəfində yan duvarlara qoyulan taxda. bilək ağac

OCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qucaq.
ocaqlaşdılar, yığlab ol iki yar.
ocaq sipəri: dağan. üçayaq. sacayaq.
ocaq çəkirgəsi: çırıtlaq. oraq quşi

OCAQÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

occaq. qul oğlu. qonazad. xanəzad.
ocaq arıtlayan.
qazan xan. xanidan başı

OCAQÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

givəni. qıvanı. keyvan. ev eşiyə, pişir düşürə yaxcı yetişən bacarıqlı qadın. xanə dar. xanədar

OCAQÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

obur. gözüdoymaz. pisboğaz

OCAQÇILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qıvanlıq. givənlik. keyvanlıq. ev eşik, pişir düşürə yetişməklik. xanə darlıq. xanədarlıq

OCAQÇILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ocaq arıtlamaq

OCAQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ocağı. yeri. mərkəzi.
bazar, alver yeri, ocağı, mərkəzi: qapanlı. qapanlu. qapan. yapan. yapanlı. yapanlu. bazar

OCAQQOL : Arin Turkish Etimology Dictionary

ocaqol. göbəkqol. içqol. anaqol. araqqol. oranqol. oratqol. ortaqol. qaynağqol. qaynaqol. qaynaq. yataqqol. yuvaqol. dibqol. təməlqol. kökqol. başqol. gözqol. özqol. çəkirdəqol (çəkirdək < çiq: tuq: bütun. ). mənşə’. kökün. kökən. mənbə’. iç mərkəz. əsl mərkəz. siql mərkəzi

OCAQLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

evlənib ev qurmaq

OCAQLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qucaqlaşmaq

OCAQLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

xodi.
təşkilati. ocaq yiyəsi

OCAQLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

kanlı. qaynaqlı. mə;dənli

OCAQLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

oçaqlıq. soylu

OCAQLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

evlik. ailəvi. xanəvadəgi.
kanlıq. qaynaqlıq. mə;dənlik