Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

ÖQÜT : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğüd. önərmə. önəri. öncüt. oncut. onğut. tovsiyə. məsləhət.
qanmaza öğüd vermək: boşuna işləmək. başın daşa vurmaq. baltanı daşa vurmaq.
öğüt. (pis işlərdən uzaq gəzdirici söz.). qıt. pay. göz. yağıt. yaxtı. yarac. yarat. yarıt. yartıc. yantar. yantarı. əkic. bəllic. bəllək. uyut. uyuc. uyac. uyacıt. oyac. oyacıt. nəsihət. pənd. moizə. ibrət.
öğüt. pay. nəsihət.
gəldik sizdən bir pay alaq.
buda məndən sənə pay olsun.
öküt. öküş. əki. əkit. əkim. əğit. əğim. əğiş. əğriş. əğiti. əğitim. əğitmə. ərit. ərim. görgü. düzüş. dəriş. yetişik. yetşik. yarıq. tərbiyət. tərbiyə. ədəb.
heç kimin sözün, öğüdün ipləmədi: saymadı, aldırmadı.
yaşlılardan ipləməz öğüd.
öğüdün qısası, ipin uzunu: sözün qısası, ipin uzunu.
söz, öğüt dinləməz: öz bildiyin yapan. danzaq. danğzaq. qanzaq. qanğzaq.
qurtuluş öğütləri: miftahül cinan. uçmaq yolları. cənnət yolları. özgürlük dərsləri.
öğüt savurmaq: öğüt vermək.
öğüt dinləyən, tutan

ÖQÜT : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğüd. nəsihət.
aşıq olan öğüdə girməz olu\\ iki gözü örtülü görməz olu.
bilgə ərən savların, alğıl öğüd: bilən kişilərin sözlərindən öğüt al

ÖQÜT : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğüt.
övüt. üqüt. üğüt. tetiq. nəsihət. propaqanda. ajitasyon.
tavsiyə. salıq.
təmbih. dərs.
tutunqu. vasiyət.
yumuş. yumuç. söz. dənəyim axdarımı. təvsiyə.
anlayış. qavrayış.
tutruq. tutsuq. tövsiyə.
övüt. ötlük. və;z. nəsihət. nəsihət.
öqüt vermək: öğütləmək.
öqüt tutmamaq: qızmaq.
öküz. nəsihət.
oxut. sayuc. sayquc. nəsihət. və;z.
öğüt tutmaq: nəsihət almaq.
öğüt nəsihət vermək: arbamaq.
öğüt vermək: öküzmək. öğütmək. nəsihət edmək

ÖQÜT : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğüt. onov. fikir. tovsiyə. qarar

ÖQÜTÇÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütçü.
oğutcu. oxucu. otucu. otcu. carçı. havalı. mübəlliğ.
bu oturuşda, hammı, başqa başqa bölümün, düşüncənin, işin havalısı olmaq qoşuyla (şərtiylə), savcısı kimi danışırdı.
öğücü. öğrətci. öğrətici. yaxtıcı. yağıtçı. yarıtçı. yartıçı. uyutçu. uyuçu. uyaçı. uyacıtçı. oyaçı. oyatçı. qıtçı. payçı. yaracçı. yaratçı. yarıtçı. yantarçı. yantarıçı. əkicçı. bəllicçı. bəlləkçı. bəsici. bəsləkçi. payçı. pəndçi. moizəçi. ibrət verən. nəsihətçi

ÖQÜTÇÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütçü. salıqçu

ÖQÜTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğüdən. ögürdən. öyüdən. qusduran. bulandıran. qaytadan. ögürdən. öyüdən. qəyy gətirən

ÖQÜTLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütləmək. öqüt vermək

ÖQÜTMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütmə. öyütmə. qaytarğı. qusuq. qəyy

ÖQÜTMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütülmüş buğda

ÖQÜTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütmək < > ügütmək.
üğitmək. dartmaq.
buğdanı üqitmək.
öğütləmək. öğüt vermək.
ilk öz içini öğütlə.
içinə qoyarsa başqasın öğütlə.
oğmaq. ufalamaq. oğalamaq. xırdalamaq. əzmək. çeynəmək. dövmək. qırmaq. qıymaq. yuşatmaq. unkimi edmək.
çiğnəmək. sindirmək. həzm edmək.
öküzmək. öğüt vermək. nəsihət edmək

ÖQÜTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütmək. oğutmaq.
oğmaq. döğmək. çəkmək. dəğirtmək. dərləmək. dərmana (dəğirmana) vermək. dartmaq.
qəhvə çəkmək: qəhvə darmaq.
onğutmaq. oncutmaq. öncütmək. önərmək. önərimək. ilərgəmək. ilərgətmək. ilgərimək.tapşırmaq. tapışqamaq. ismartmaq. ismartamaq. ismarlamaq. məsləhət, tovsiyə edmək, vermək.
dartmaq.
oğmağa, öğütmə ayqıtı: dəğirman. dəyirman.
ovalamaq. nəşələndirmək. keflətmək. əsir edmək. əsdirmək. əsritmək. əsrütmək.
sındırmaq. sindirmək

ÖQÜTSƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

üqitmək

ÖQÜTÜLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütülmək. çəkilmək. dartılmaq

ÖQÜTÜV ALMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öğütüv almaq. özünə bağlamaq

ÖQÜVÜL : Arin Turkish Etimology Dictionary

dağlıq yerdə daşlı topraq parçası

ÖQÜZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öküz saqaqı: öküzün boynundan sarqan dəri

ÖQÜZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

oğuz. öküz.
ırmaq. çay. böyük axarsu.
uzman. bilgə. dahi.
bilim adamı. bilindiği kimi. oğuz’un ən böyük, ən bəlirgin özəlliği, bütün türk boylarını bir araya gətirip tək devlət çatısı altında toplamasıdır.
< öküş: çox. bol. yekə. (qızmış). yokuş. oğşidivan. öküşmək: yığışmaq.
içi duru, bön kişi. köylü. kəndli.
tosun.
enənmiş ərkək sığır.
içi duru saf. ussuz. ağılsız. qaba qafa.
sığırın ərkəyinə deyilir.
ırmaq. dərə
öğüt. nəsihət.
öküz. öd.
dağ öküzi: soğun. soğan. böyük, yaban geyik.
öküz soğanı: bitgi çeşiti. terik ejipt (latin).- öküz ağac: sırıq.
öqüz alması öküz alması:. bik alma. heyva.- öküz arba: qağnı. qanlı.
öküz gəbən: ot yığını.
öküznü bıçağa dartqantay: sonra yapılacaq işi öncə yapmaq.
öküznü soya gəlib, quyruqunda bıçaq sındırqanlay: bir işi yaparkən ən sonunda pozmaq. boşa, bərbat edmək.
öküznü ullusu bavdan çıqdı degənləy: ilqinc xəbərin, ən sonda söylənməsi.- öküz boyundurğa baxar kimi: kinli, quduz, quşqulu asıv baxış.
öküzü boyunduğa quyruğundan vuran: iş bilməz. bacarıqsız.
öküz soyuğu: çatlatan sərt soyuq.
öküz gözü.
öküz qulağı.
öküz dili

ÖQÜZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öküz. mal. qaramal. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. anlamaz.
dəğirman öküzü: dolab bəygiri. xərmən öküzü: heç bir dəğişiklik, yenilik görməyən yaşam, kimsə, nərsə. təkdüzəy. bir düzəy. bisayaq ( < bir + sayaq: tür. cicür). bitür ( < bir + tür. cicür). monoton.
boz oğlan: öküz.
tarla sürməkdə, öküzlərin qoşum sırasından biri: qaraqayış.
yaşlı camış, öküz: kafdar

ÖQÜZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

öküz.
öküz başçı: tarla sürərkən öküzləri tutan kişi

ÖQÜZƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dam. çatı. çatılmış neçə nərsədən oluşan örtü. sarlaq. çatrat. şatır (çatır). çardaq. üçək. çətir. səqf

ÖQÜZLÜK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öküzlük. qanmamazlıq. içi duru saflıq. ussuzluq. ağılsızlıq. qaba qafalıq

ÖQÜZLÜK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öküzlük. öküz olaraq yetişdirilmək üzərə seçilmiş buzağı

ÖQÜZMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

öküzmək. öğütmək. öğüt vermək. nəsihət edmək

ÖL : Arin Turkish Etimology Dictionary

hovl ( < hovlamaq).
çil. çih. şeh. nəm. höl. şeh. yaş. tav. islaq (ölütmək. islatmaq).
öl !: öt ! (ölü: ölük. sök).
islaq. islaq. şeh. buxar. nəm.
ıslaq yer. çamur. batağlıq.
ıslaq. yaş. nəm.
yiviş. yuiş. çıl. suvli. ılğıl. ığal. höl. ıslaq. şeh. yaş. nəm. çiğ. ızğar. yaşlık. ıslaq yer