Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

ÖZÇÜSÜZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özçülsüz. gücünsüz. gücülsüz. onursuz. düşgün. düşük. şərəfsiz. viqarsız. heysiyyətsiz. izzəti nəfssiz

ÖZƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özgü, özəl, xass, məxsus, münhəsir.
üzrə.
keçən.
özğan: keçən.
özkə. içə.
əzgi savıq əzləsən, özgə sınar

ÖZƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özək.
mərkəz. yuva. nüvə.
çəkirdək. çərdək. göbək.
çiban.
özək toxu: təməl, əsas toxu.
öğəc. oksir. eksir. covhər. nərsənin kök, özək, etgili, güclü varlığı.
bəslək. usarə.
nərsənin kök, özək, etgili, güclü varlığı: öğəc. özəc. oksir. eksir. covhər.- nərsənin kökü, özəyi, təməl öğəsi, ünsürü: acıq. acım. aşıq. aşıc. aşım. qabart. maya. damıc. damız

ÖZƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özək.
öz aq. soylu.
təməl. tamır. tomur. kök. tübir. unğqu. neqiz. us. mərkəz.
can. ruh. könül.
kiçik dərə. dərəcik. (öz: dərə). 1 qaymaq. nəticə. sonuc. öz. mərkəz. ortam.
üzüək. hər bir nərsənin kök damarı, şahdamarı.
mərkəz. əsas. asıl. cevhər.
şah damar.
içək. nərsənin içi, içəyi.
çəkirdək.
göbək.- özək almaq: aclığını bastırmaq

ÖZƏQLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəkləmək. nərsənin kök damarnı, şah damarını kəsmək. kökün vurmaq

ÖZƏQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəkli. özləmli. özləyən. özləkçi. üzüklü. üzüntülü. həsrətli. çiləli. muştaq

ÖZƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

özgü. ayırt. ayrıq. əşsiz. alaş. özgü. xisusi. fərq. fərqli. qıllı. dəğişik. özgü. qatqιsιz. ayratın. əşsiz. özgü. xisusi. istisnayi. özgü. özə. xass. məxsus. özlük. şəxsi. kişisəl. münhəsir.
uzman. usda.
kişiyə özgü. kişisəl.
arnayıl. ərəkcə. tən. məxsus.
ençi. xisusi. şəxsi.
önğəyük. önəyük. ayrılan. bir kimsəyə məxsus olan

ÖZƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

özgü.
darıq. dərik. tərh. nərsə üçün ayrılmış nərsə, yer özəl.
yiyəlik. özgör. özgür. ərk. ixtiyar.
öz. xass.
mənə öz sözlər yayılıb.
kimə öz danşırsız.
ona öz, heç nə demə.
bir öz konuda usluq qazanmalı: (usluq: təxəssüs.
seçgin. bəğin. üstün. gözin. gözün. gözən. xass. mümtaz.
ergil. ərgil. şəxsi.
özü üçün özəl (şəxsi) ev eşik qurmaq: ev açmaq.
öz. şəxsi.
özgör. özgür. ərk. ixtiyar.
özgü. dərək. xass. məxsus.
gündüzə özgü: gündüzlük.
özgür. azad. hürr.
özəl girişim: azad təşəbbüs.
özgür. ərkin. sərbəst. azad. müstəqil.
seçgin. xass.
ağ yaxa qara yaxa xass amm.
özəl ad: ayratın ad: xass ad

ÖZƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

mənimsəmək. yiyələnmək. kəndinə mal edmək

ÖZƏLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

yalvarmaq. istəmək. diləmək

ÖZƏLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəlik. özgül. özgülük. ciq. cih. hır. ıra. sin. sın. yaradılış. qurum. qılıq. sifət. xislət. xəsiyət. səciyyə. karakter

ÖZƏLLƏŞTİRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

özləşdirmək. şəxsiləşdirmək

ÖZƏLLƏTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaldırmaq. ixtisas vermək.
bu paranı o iş üçün qaldırın

ÖZƏLLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəllik.
incəlik. nuxdə.
incəlikli söz.
işin ən gözəl incəliyi: nuxdəsi.
karakterstik

ÖZƏLLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəllik. özgülük. gözinlik. gözünlük. gözənlik. seçginlik. bəğinlik. üstünlük. başqalıq. ayrıcalıq. mümtazlıq. xasslıq.
bir özəllik daşımayan bayağı xalq: qara el. kütlə. kültə. türkəsaya kütlə. ərdəmsiz, bilimsiz, savadsız el.
xanım özəlliyi qazanma: xanımsılıq. qadınsılıq.- özgü özəllik: özük özəllik: şəxsi xisusiyyət

ÖZƏLLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəllik.
ayrım. özgəlik. fərqli.
özəllik qoymaq: ayrım. fərq qoymaq.
şart. bəlirti. imarə. vəsif.
özəlliklə: artığraqla. ələlxisus. bəqirəkda. ələxisus

ÖZƏLLİQLƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəlliklə. ayratın. məxsusən. xisusən. hər nədən öncə. başda. hələ. ən çox. bilxassə. bilxassə. xususən. ələlxusus. məxsusən. üstəliklə. bilxassə. bexisus. xususiylə ələlxisus.
özəlliklə bu: işbu. elə bu.
işbuna görə

ÖZƏLLİQLƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəlliklə. ayrata. ayrıkca. әrәkşə. özqöçö. ələlxisus

ÖZƏMÇİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

bənçil. özçül. xutpəsənd. özbilərmən. özsevər ulumçuluq. boysanmalıq

ÖZƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

özənmək. diqqət edmək. dözmək. qatlanmaq.
can özəmək: çox özənmək. diqqət edmək

ÖZƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

dərə.
tar özən: sarp dağlarla çevrili dərə.
sırtdan özəngə ağışdı: yamacdan dərəyə endi.
özən tuban: dərələri qaplayan bulut.
üç özən: uçqolan. qartcurt köylərinin yer aıdığı bölgə.
ırmaq.
ova. düzlük.
diqqət.
özən bəzən: çox səlqeylə yapılan süs.
yeltən. yeltə. qiptə.
güclü çay. su yolı. arna. yol. yırğa yolu. yırza. say. çay. xana.
təvəccüh.
qamışda. ətdə. ciyərdə olan qatı damar. ağacın bərk olan iç bölüyü. çəkirdək. öz. iz.
ağacın gövdəsi.
içdən. səmimi.
diqqət. etina. həvəs.
ırmaq. kiçik axarsu.
özən göstərmək:. sansınmaq. hörmət edmək. sayqı göstərmək. dəğər vermək. önəmsəmək.- özən göstərməmək: sansızlamaq. saymamaq. sayqı göstərməmək. hörmət edməmək. önəm verməmək

ÖZƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

özənim. izənim. duyuş. duyum. sayğar. diqqət. aldırma. aldırış. qaptırma. qaptırış. önəm. diqqət.
qonuşurkən özənli, diqqətli olmalı: boğaz doqquz boğumdur.
böyük güdü ilə, özənlə qulağ vermək: qulağ kəsilmək. qulağ asmaq. qulağ olmaq: qulağ tutmaq. qulağ tikmək, şüşləmək. qulağ yatırmaq.
özənin, diqqətin yoğunlaşdırmaq. tikiz edmək.
özəni, görüşü çəkmək: altın çizmək, cızmaq.
özənli, diqqətli olmaq: göz açmaq.
özən göstərməmək: gözdən qaçmaq. diqqət edməmək.
özənsizcə davranmaq: başdan edmək. e;tina edməmək. başdan savmaq, sovmaq.
özən düzənli, sanğı sanalı, hesab kitablı davranış: incə iş.
özənlə, dərin düşünmək: qafa yormaq

ÖZƏNC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qiptə. həvəs. iştaha.
dirənc. qeyrət. dikbaşlıq

ÖZƏNC : Arin Turkish Etimology Dictionary

özəniş. istək. əsmə. əsi. əslik. istəş. iştah. seviş. araş. arzıq. marağ. obrıq. hoprıq. öprük. yumuq. umaq. umuq. əmik. yerik. yenik. dadıq. çaylıq. təmə;. tamah. yapas. qılas. atış. utuş. oduş. alşıq. qızıq. qoruq. qızım. qısıq. qınıq. coşuq. yaxış. yanğı. qaraç. qapıs. qaplıc. azman < acman. aclıq. göz. acgözlük. tutqu. tutmac. dalvas. talvas. gərik. çəkiş. dalqıç. islaq. islat. ıslaq. ıslat. qaplıca. qapcıq. həvəs

ÖZƏNƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

özənə bəzənə: həm də nəcür: yerli dibli. böyük bir özənlə.
özənə bəzənə döğüb əzdim