Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

daban. ( < > tavan. təpmək. təbən. töbən. topan). ( < təpmək). bax > tapan.
dib. bit. əsas. töz. kök. təməl. bir nərsənin təməl olan alt qatı. ayağı, dayağı, payası. qaidə.
evin dabanı.
düzlüyün dabanı toxluqdu.
daban dabana olmaq: tərsə tərsə qonuşmaq. tərsə yantamaq: yanıtlamaq (cavab vermək). qarşı qarşıya durmaq.
çavçı. ökcə. topuq. ökcə. dağ. təl. təpə.
ökcə. tüfək xoruzu.
təbən. daban.
hər bir nərsənin altı ətəyi. aşağısı. kəfi. yerə toxunan dayaqlı yeri.
ayağın dabanı.
əlin dabbanı: əlin kəfi.
dağ dabanından axan sular.
çayın dabanı: dərin yeri.
alt qat. zerzəmi.
su gəlib dabanı basmış.
olumun varlığın birinci əsas şərayiti.
hər işin dabanın öyrəşməliyik.
döşəmə.
otağın dabanı: döşəməsi.
sürülmüş toprağı düzləməkdə işlənən ayqıt. sürgü. dımrıq. tırmıq.
ürək. ciqit. cürət.
daban vermək: ürək vermək.
təpən. tüfəngin çaxmağı, xoruzu.
ayağın altının yumru dal bölümü.
ayağın ayası, kəfi.
tapan. tavan. tapaq.
ayağın altı.
çox yorulmaqdan dabanlarım tökülür.
dabanın bərk basan dik qalxar.
qondaranın altını quran kavsala (mal dərisi).
potunun dabanı sağlamdı.
dayanma. sübat. muqavimət. səlabət. mətanət.
sizdə heç daban yoxmudur.
dəmirli yaraqların iyi, dayanıqlı, damğalı dəmiri.
təbriz, izmir, hind dabanı.
tarla, dağın yassı, düz kürək biçimində olan yeri.
daban yer.
daban tarla.
hər bir nəyin yerə dayanan bölümü. yerik. qaidə.
kiriş dabanı.
daban ağacı.
hər bir yerin toprağın, qalxıq yerlərin düzəldib, safatmaq üçün yuvarlaq ağır qəltək.
bir çayın dərin olan orta yeri.
< təpən. ışıqlı. günəş kimi. parlaq. duru.
alt. alt yük. # ( b < > v) tavan: yuxarı yük. üsdə olan yük.
daban söz: sözdaban.sözün kökü. söztözü. etimoloji. sözün biti.
daban qaldırmaq: tələsmək.
düz daban: dabanı oyuq, qalxıq olmayan.- qara daban:
sığır xəstəliyi.
xorasan dəmiri.
ipək böcəyinin qararub qırılma kəsəli.- daban atmaq: yaya yerimək.
daban ənciri: yassı, quru əncir.
dəvə dabanı:
açıq, iri addım.
bitgi adı.
düz daban: uğursuz.
daban suyi: güclü, bol, sağlam su.
daban dabana: bösbütün tərs, zidd, mübayin.
dabana quvvət: yeyin yeriyərək qaçmaq.
dabanı qaldırmaq: qaçmaq.
düz dabanlıq: balaqsızlıq.- yürükun dabanı: ayağqabı topuğu. ökcə.
daban süyək: daban sümüyü. ayağ dabanındaki gəmik.
daban tirəmək: inad edmək. qafa tutmaq. ayağ dirəmək. yapmayı rədd edmək.
daban götürçək: kəndi sıyın e’tibarını yüksəltməyə çalışmaq.
dabanın calavçu: ayının tabu ismi

TABAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

daban.
dayanaq. təməl. qoyuq. paya. kök. əsas.
diblik. döşəmə. fərş. zəmin.
ökcə.
ayağın altı.
qaidə.
ayaqlıq. qon. qona. qonat. qonun. qoy. qoya. qoyat. qoyun.
endirik. dayat. dayaq. söyəş. söykəş. kök. istinad. sənəd.
dabanı alçaq ayaq altı başmağı: qabqab. qapışqa. tapışqa.
səggi.
təməl. ayaqlıq. durac. qaidə.- çala daban: qaçaraq.
ayı dabanı: bacarıqsız.
daban çəkən: çəkəçək. piləsgən.
dabanların çəkmək: çizmələri çəkmək: işə girişmək. yaraqlamaq.
daldaban: ayaqyalın.
ad dabanı: kök. etimo.
daban qalamaq.
dikdaban: qalxıc. qalxuc. qalıxlı. qalıvlı. qalıc. qalış. qalınc.
qaradaban: dəmir çeşiti.
tü dabana: tov ayaq.
o yer ki sevib sevilmə, sevidib sevinmə yasq, ayaq sallama, tü dabana qoy qaçaq.
dəvədabanı:
böyük tikə.
böyük ayaq, qədəh.
dibi, dabanı, yeri, məsahəti ölçmək: dibləmək.
üstünə heykəl, sütün qonulan daban, ayaq: atlıq. altlıq.
ayaq daban: ayaq kəfi.
iki haça, iki daban üzrə atılan, qoyulan atqı, atı, ağac: qarqa.
endiriklə danış.
endirik göstərmək:
pozuq endirik: boş endirik: köksüz sənəd

TABANÇƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabançək. dabankeş. dabançəkən. yayan. piyada. yaya yeriyən

TABANÇƏQƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabançəkən. dabankeş. dabançək. yayan. piyada. yaya yeriyən

TABANDAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabandaş. dabanış. dalağış. dalağdaş. düzayaq. yerdəş. yerüs. yerüz. basamağsız, pilləkansız yer. həmkəf

TABANIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabanış. dabandaş. dalağış. dalağdaş. düzayaq. yerdəş. yerüs. yerüz. basamağsız, pilləkansız yer. həmkəf

TABANQEŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabankeş. dabançək. dabançəkən. yayan. piyada. yaya yeriyən

TABANLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabanlamaq. (tavan < təpmək)
sıxmaq. sıxışdırmaq. güclü itələmək. qovalamaq. izləmək: düşman dabanlanmasa cücərər.
ayağlamaq. basıb çeynəmək
yerimək: gerçək yolu dabanlayın. 1 avara gəzmək. böyük addımlarla yerimək. 1 dayanmaq. dirənmək: o öz dediyin dabanladı.
iş başarmayıb kor koruna şaşqın şaşqın naşıyana iş aparmaq. təpmək. təpik döymək.
gömmək. quylamaq.
daban götürmək. tələsmək. tezikmək: gecikmişik. dabanla bir az.
ürək tapmaq. ürəklənmək: dabanlandı keçdi önə.
sabanlamaq. təpmək. sapanla sürmək.
təpmək. şıllaqlamaq.
tavanlanmaq. qıvamlanmaq. dayqunmaq. duruşsunmaq. quysunmaq. çaqqınlanmaq

TABANLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dabanlamaq.
istinadlamaq. dayanmaq. söykənmək. arxalanmaq. dalalanmaq. daldalanmaq. qalalanmaq. dayalanmaq. dayalınmaq. təggələnmək. ittikalanmaq.
onatmaq. onamaq. onaylamaq. uyqulamaq. qollamaq. imzalamaq. təsdiqləmək. qəbul edmək

TABANLAŞIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

atların təpişməsi. birbirinə cütə atması