Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

TİKBAŞLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikbaşlıq.
dirənc. qeyrət. özənc.
oqursuzluq. gızqınlıq. hiddət. öfgə

TİKDATOR : Arin Turkish Etimology Dictionary

başqara. sərt. acımaz

TİKİLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikili.
abad.
bir dikili ağacı yoxdur: heç bir mülkə yiyə degil.
dikilidaş: abidə.
pitik. bitik. qadar. qədər. yazı. yazılı.
tikili tutmaq:. sirəltmək. tikmək. ayağda tutmaq

TİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

dilin çeynəmək: ımır yamır söyləmək

TİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

yassı, incə, təprənən parça.
təmrən. oxun ucu.
dənizə doğru girmiş topraq parçası.
düşmandan alınan əsir ( sorquya çəkilərək, düşmanın durumundan bilgi əldə edilir.
açar. haçar.
birinin qarşıtına, ziddinə danışmaq.
dil nədir, ağıza yerləşən, acı süycünü (dadlını. şirini) bildirən.
söz.
dilalan: sözalan. casus. casut.
dilini çözmək: danışmaq. demək. deymək (dey < metatez > eyt) eytmək. eyitmək. ayıtmaq. aytamaq. söyləmək. sözləmək. sözə girmək, keçmək. söz edmək. ifazə edmək. qonuşmaq. anlatmaq. bəlirtmək. nəql, rivayət edmək. zikr edmək.
əli beldə, dili sözdə: hər çeşit qulluğa hazır.- dildən söz gələr, beldən oğul gələr, əldən iş gələr.
dil çıxarmaq: buğa gülmək. yansınmaq. gülnüncəmək. gülənənmək. gülməcənmək. alayalamaq. alaya qoymaq. alalamaq. ələ sərimək. ələ salmaq. əğlənmək. əklənmək. şakalanmaq.- sığırdili: danadili. çönğdili.
dil ucu: yalnız sözdə, söz olaraq.
dilimə balsadı: dilimə bağladı.
ağız dil verəməmək: dildən düşüb, ağraşıb qonuşamaq.
ağzı var, dili yox: az qonuşan.
bayqın söz, dillər. (kişini bayacaq, bayılacaq kimi etgiləyən).- dadlı, xoş dilli, sözlü: baldodaq.- dil ucundan: dildə olan: dildə. içdən yox. dışdan.ürəkdən olmayan.
dildə ağızda olmaq: dillərə düşmək.- dildən dilə dolaşmaq: ünlənib yayılmaq.- dildən sıçramaq: ağızdan çıxmaq, qaçıvermək.
dillərdən düşmək: unutulmaq.
dilə düşmək: dillənmək. nərsə üzərində, iləri geri nərsələr söylənmək.
dilə düşürmək, salmaq: dilləndirmək.
yabancı dildə danışmaq: dilləşmək.- dilli dəmir: dəmir toqqa.
sərçədili: dişbudaq. odunlu bitgi türü.- dilə düşməyən: başa düşməyən.
dilə gəlmək: dillənmək.
dilə gəlmək: dinlənmək. gəpləmək.
dil yarmaq: dil uzatmaq, açmaq. faş edmək.
dilə gətirtmək: söyləndirtmək. dilləndirtmək. bıqdırmaq. deməyə gətirtmək.
şirin dilli: dadlı dadlı çox danışan, gəvəzə: tingic. dingic > dəmkeş.- dili şirin: dığdığı.- dili tutqun, tutulmuş: tat.- gizli dil: quş dili.- qaraçı dili: sirli, anlaşılmaz dil.
pis dilli: ağzı pozuq. pozuq ağızlı.
sığır dili: tumar. risalə.- tutu dilli: dadlı, süycli dilli. qonuşqan.
uzun dilli: qoşa dilli. gəpçi. dili yetgin.
süyci yumşaq dilli: şirin pambıq dilli.
dil açıqlığı: dil ustalığı. gözəl, axıcı qonuşma. fəsahət. təlaqət.
dil açmaq: sözə başlamaq.
dil ağız verməmək: qonuşulmaz durumda olmaq.
dil almaq: düşmanın durumundan bilgi əldə edmək üçün alınan əsir.
dilavçı: dilavçısı: casut. casus.
dil bağı: qonuşmaya əngəl olan nərsə.
dil qadası: dildən törənən sıxıntı.
dil bir sin bir: üz bir öz bir: özü bir sözübir.
dil birliyi: ağız birliyi.
dil pozmaq: ağız pozmaq: yamanlamaq. söğmək.
dil çıxarmaq: alaylamaq. əğlənmək. ələ salmaq.
dil dalaşı: ağız qavqası. sözlə yapılan qavqa.
dil tökmək: gözəl sözlərlə qanıtmağa çalışmaq.
dil əbəsi: çox çılqın, gözəl qonuşan.
dil ısırmaq, dişləmək: qorxmaq.
dilə gətiriləməz: anlatması çox güc olan.
dil oğlanı: yabançı elçiliklərdə dilmac yardımçısı.
dil sürcməsi: dil yanlışlığı. ağızdan qaçırma.
dil ucunda dolaşmaq: dözüm göstərmək.
dil uzatmaq: kötü nələr söyləmək. qarşıtına, ziddinə qonuşmaq.
dil yarası: sözdən könül qırıqlığı.
dil yardımı: tovsiyə.
dil yügürüglüyü: axıcı, gözəl qonuşma.
dildə qolay: deməyi qolay. güc iş.
dildən düşməmək: sürəkli söyləmək.
dilə alınmaz: ağıza gəlməz: çox qaba, çirkin söz.
dilə düşmək: dalısında sözlər söylənilmək, gəzişmək.
dilə gəlmək: dillənmək.
dilə gəlməz: dillə anlatılamaz.
dilə gətirmək: söylətmək. qonuşturmaq.
sazı dilə gətir.
dildə qolay, işdə alay: danışmada iti, işdə güc.
dilə vermək: gizli bir nəyi açıqlamaq.
dili açılmaq: birdən qonuşmaya başlamaq.
dili ağırlaşmaq: güclüklə qonuşmaq.
dili bağlanmaq: dili tutulmaq.
dili bir qarış: sayqısız. dili uzun. güstax.
dili bir qarış dışarı çıxmaq: aşırı yorulmaq, susamaq.
dili çözülmək: dili açılmaq.
dil damağı qurumaq: çox susamaq.
dili dışarı çıxmaq: çox yorulmaq.
dil dolaşmaq: sözün şaşırmaq, çaşmaq.
dil döndüyü dək: dilin gücü yetdiyinə dək.
dil dönməmək: doğru tələffüz edməmək.
dil qaymaq: çaşmaq. dildən qaçırmaq.
dili qurtlu: dediqoducu.
dili olsada, söyləsə: dil tapsa, nələr söylərsə (nələr söylərdi).
dili təpəsindən çəkilmək: kötü bir ölümlə ölmək.
dili tutulmaq: söyləyəməmək.
dili uzamaq: kötü nələr söyləmək.
dili uzun: acı, incidici qonuşan.
dili varmamaq:
söyləmək istəməmək.
söyləməyə ürək tapmamaq.
dili yatqın olmaq: bir dili öğrənmə, qonuşma yetərliyində, netəliyində olma.
dilin gəmiyi yoxdur: hər türlü söz edəbilir. dəğişik nələr söylər. dönəklik edər.
dilində tük bitmək: çox söyləməkdən bıqmaq.
dilindən bal axmaq: dadlı, sevindirci qonuşmaq, söyləmək.
dilindən düşməmək: bir nəyi sürəkli söyləmək.
dilindən qurtaramamaq: sürəkli sataşmalarına, ilişdirilərinə, tənqidlərinə konu olmaq.
dilinə dolamaq: bir konuda çox qonuşmaq, çox sıx danışmaq.
dilinə qıl dolaşmamaq: qolayca, pürüzsüz qonuşmaq.
dilinə pələsəng edmək: bir nəyi sürəkli söyləyib durmaq.
dilinə sağlam olmaq: kötü söz söyləməmək.
dilinə yürük: gəvəzə. çalçın. qonuşqan.
dilini bağlamaq: dinməz duruma soxmaq.
dilini çözmək: qonuşmaq. söyləmək.
dilini eşşək arısı soxası: ətacı, uğur söyləməz kimsələrə ilənmə, qarqış sözü.
diliylə (dillə) dilindən tutulmaq: öz sözü, danışığı ilə suçu, iç pisliyi bəlirmək, açılmaq, faş olmaq.- dilinin ucunda olmaq: anıbda (xatırlayıbda) yalnız söyləyəməmək.
ağzına yerləşmiyən dili var.
cocuq dilində yeyəcək: mama. püfi. püfü.
dilin altına istiod qoyub danışır.
dil buran: kəkrə. acımsı, əkşimiş dad. gəs.
dil buransı: kəkrəs. kəkrəsi. kəkrəmsi. acımsı. gəssi.
dil çıxarıb, üz çıxarıb, çəkdən, həddən çıxmaq: aşmaq: boy artırmaq. boy çıxartmaq. boysanmaq. aşırınmaq. aşıtmaq. azıtmaq. azırınmaq.- dil qaytarma: dil uzatma: qarşılama. tərsinmə.
dil yüvütmək: dil tökmək.
dildə çıxan çiban kimi kiçik şişlik: qaraqabarcıq.
elin, qara elin, əvamın dilində qoşu yazan, elə bəğənilən, sevilən qoşçu, şair: qarambol qoşucu: qarambol şairi.
dilə gəlmək: söylənmək.
qaraçı dili: gizli dil: quş dili.- dili qarnına girmək: ağzın yumub danışmamaq. qadanmaq.- dili varmamaq söyləməyə ürək tapmamaq.- dişi incidən, dili iğnədən: ətacı. ağıcağız. zəhləgedməli.
əğri olsun yol olsun, düz danışan dil olsun: yolunan gedən yorulmaz, acdan yemək sorulmaz.
el dili: el ağzı. elin danışıq dili.
yüngül sözlü, süycü (şirin) dillim.
gəlin dili: al çiçək çeşiti.
iç dil: içdə, başda düşünüb dönüşürkən, duyulub sezilirkən işlənən dil. düşünmə, sanğama, iççil, mə;nəvi dil.
iki dilli: münafiq.
inci saçan dili var, bal kərəli dadı var, dağlar aşan adı var.- qaracadil: dil kəsəllərindən.
dilinin döndüğü dək: bütün söz dağarcığın işlədərək.
dilinin acısın çəkmək: gərəksiz, ölçüsüz danışmaqdan, sıxıntıya düşmək.
dili altında bir nəsə olmaq: danışıbda, nərsələri gizləmək.
dilin qapamaq: qonuşmamaq.
dilini utmaq: qorxub, çox şaşıb qonuşmamaq.
dilini tutmaq, kəsmək:
susmaq.
susdurmaq.
dillə donatmaq: sözlə iyicə paylayıb, söğmək.
dillərdə dolanmaq: dillər ertəyi nağılı olmaq: çox adlanmaq, söüzü edilmək.
dilli düdük: çox qonuşqan, gəvəzə. çalçın.
dillərə düşmək: dediqodusu yapılmaq
bitişgən dillər: iltisaqi dillər.
bir dili yalan yalnış qonuşma: çalapərtik. çatrapatra

TİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

til. dil.
luğət. kəlmə. söz.
xəbərçi. (xəbər tutmaq üçün) düşmandan tutulan kimsə, əsir.
söz. luğət.
til təkürmək: dil uzatmaq. söz dökundurmaq. dillə (sözlə) incitmək.
durumunu öğrənmək üçün düşmandan yaxalanan tutsaq. çaşıt. casus.
til tutmaq: düşmanın durumunu öğrənmək üzərə bir adam yaxalamaq.
aracların, yaxud nərsədə olan yassı, uzunca, çoxun oynar bölümləri.
balaban dili.
tərazı dili.
haçar dili.
dənizlərin içinə uzanan uzun, qumlıq, üsti düz, alçaq olan qara (qarrə. topraq) bölümü. {dağlıq, daşlıq olanına
burun; söylənir}.
qeybət. məzəmmət.
tanrı sənin dilindən qorusun.
yalım. ağız. tirə. kəsərlərin kəsən ağzı.
qılıncın yalımı.
açar.
qapını kilitləyip, dili üsdündə götürdü.
kilit dilləri.
çıxış. yol.
dilin tapmaq: açar tapmaq.
körfəz. qol.
saat qoğanı, əqrəbsi.
tilmər. doqlad.
dil çeynəmək: sözü ağzında gəvələmək.
dilə dolamaq: üzə çəkmək.
dilə dolan: minnət quzar.
dilə tapmaq: arzuna çatmaq.
uşaq dil çıxardı: dilləndi. dil açdı.
dil almaq: söz dinləmək, eşitmək.
dil almas: dil almaz: söz dinləməz, eşitməz.
dil almas sözlər: dil almaz sözlər: dilə gətirməyi güc sözlər.
dilin dart: sus.
dil dəğmək: göz, nəzər dəğmək.
dil gəzdirmək: söz daşımaq. gizli bir sözü söyləmək.
dili boğazına axmaq: tıxılmaq. ürküb danışamamaq.
dil səğirtmək: dilə dolamaq. söz tapıb qonuşmaq.
dilin çeynəmək: ımır yamır söyləmək. gəvələmək.
dil bağı: söyləməyi əngəlliyən.
til çalmaq: dil çalmaq. ağızlıqla danışmaq.
dili tutuq: saqav. tutula. əlkən. tutu.
dil qırıq: qıraq qırıq. qurp.
dili əlkən: tətə. pəpə. kəkə. tutla. dili tutulub yarım yarım söyləmək.
dil tutmaq: düşman içindən nərsələr öğrənmək üçün tutulan əsir.
dilə tutmaq: yağlı sözlərlə aldatmaq, yola gətirmək.
dil dəğirmək: dillə, sözlə toxunmaq.
dilə düşmək: tiliqmək.
yabancı dil ilə söylətmək: sümlütmaq.
dil uzunluq edmək: dil dəğirmək.
yabancı dil qonuşmaq: sümlüşməyə. sümlüşmək.
sığırın dil altı: qurbağacıq. qırpma.
birini dilə gətirmək: qarşı durmağına, qarşı söylənməsinə nədən vermək.- dil altında çıxan şiş: qurbağacıq.
dil durmaq: dinməmək. dilin tutmaq. söyləməmək. sikut edmək.
onun dili durmaz.
dil düğünü: dil döğməsi: kəkəmə.
quş dili: anlaşılmaz dil.
dil burar: kəkrə. acımtıraq əkşi.- dil burma: kəkrəlik. dil burma. acılıq. sərtlik. əkşilik.
dil burmaq: əkrətmək. kəsitmək. gəsitmək.
turş heyva dilimi burur.- türk dilində: türkcə. türk söyləyində.- ağzı var dili yox: danışmaz. səsi çıxmaz. utancaq. məcub.
idirnə dili: idirnə şəhrində, başlıca (əsasə) pişirilən dil basdırması.
dil ucunda olmaq: söyləyək kimi olub, amma yadına düşməmək. dilindən qaçınmaq.
dilimin ucundadır ha ! gəlki yadıma düşmür.
dil altı: qurbağacıq. toyuq xəstəliklərindən bir.
dil uzatmaq: dil uzuluq edmək. ölçüsün çaşmaq.
dili uzun: ədəbsiz.
dil oğlanı: dilmanc.
dil bağlamaq: susdurmaq. məskut etdirmək.
dil balığı: yassı balığ çeşiti.
dil çıxarmaq: dil burmaq: ələ salmaq. məsxərə edmək.
dil pəniri: uzun parçalı təzə penir çeşiti.
dil tutmaq: düşmanın əhvalın (dilin) söylətəcək bulun (əsir) tutmaq.
dilini tutmaq: dilin saxlamaq.
dillərə düşmək: dillərdə gəzmək: pisliyə adlanmaq.
sığır dili: uzun yapralı bir bitgi.
quş dili: bir neçə kişi arasında qurulmuş olan, başqaları tərəfindən anlaşılmaz olan dil.
dilini kəsmək: susmaq.
dilə gəlmək:
dillərə düşmək: dillərdə gəzmək.
dillənmək.
kiçik dil: dilçək.
yabancı dildə qonuşmaq: dilləşmək.
dili tutulmaq: dınq bolmaq. qonuşmadan qalmaq.
kilit dili: çıqırt.
dadlı dilli: yumuşaq xuylu qabırqası yaraşqan.
dili dolaşmaq: büldürmək. dili dolaşmaq. qonuşamamaq. kəkələmək.
bir dilli bolmaq: aynı fikirdə olmaq. aynı qarara varmaq.
boş dil: xalq dili. xalq ağızı.
yartı dilli: kəkəmə.
qulqaravaş dil: yoxsul dil.
ospar dil: yontulmamamış dil.
özdən dil: seçgin dil. gözəl dil.
dil aylandırqan yer: cocuqluqta yaşanılan yer. cocuqluğun geçtiği yer.
dil yağı qurumaq: ağzı qurumaq.
dil edmək: iftira edmək. qara çalmaq. dediqodu edmək. laf daşımaq.
dil qaqmaq: gizlicə bildirmək. fısıldamaq.
dili açılmaq: dinc, rahat qonuşmaq.
dili ardına gedmək, dartılmaq: dili tutulmaq. qonuşmamaq.
dili aylanmaq: dili tutulmaq. qonuşamamaq.
dili baylanmaq: dili tutulmaq. qonuşamamaq.
dili çalmaq: tələffüz edəməmək. kəkələmək.
dilin çox çox edmək: dilini şapırdatmaq.
dilin tatıran tuzluqqa urur: üzərinə görəvi olmayan nərsələri qonuşur.
dilin tuzluqqa vurmaq: üzərinə görəv olmayan nərsələri qonuşmaq. dediqodu edmək

TİLAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

dilab. dolab.
işqaf. qapanas. qapnas. qapnasal. qapana.
kasa. qapsa. sandıq. saktığ. sağtığ. sakındığ. qutu. qutuq. quytu. quytuq. qoytu. qoytuq. saxlaq. saxlac. saxul. qapsul. qasul.
qatmar.
gömmə dilab (dolab): işqaf. duvarın içinə yerləşmiş dolab.- qəfəsəli dilab, işqaf: qatamalı, qatalı, təbəqəli sərgən, rəf. qara ev.
geydolab: geyim, paltar dolabı, dolabı, kamodu. qərdrob.
geyim, paltar dolabı, dolabı, kamodu: geydolab. qərdrob

TİLAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

dilab. tolab. dolab.
dilab < > dolap. yüdrük. yüklüq. yük qoyulan yer. işqaf.
sağız. sağya. dolanan, dönər çarx, ki quyudan su almağa yarar. dəzgah. çığrıq.
işqab. nərsə doldurmaq, qoymaq üçün, duvar oyuğunda, yaxud ayrıca yapılmış, qəfəsəli, qanatlı qapılı olan içək yer.
dolabda saxlamaq.
dolaba qoymaq.
aşıq (aşlıq) dolabı.
geyim dolabı.
işlərin dolandırması. idarə. sazıman.
ticarət dolabın aparmaq, çevirmək: ticarət işlərin aparan.
kim dolabın başındadır.
dolab başın dəğişdilər.
dolabı pozuldu.
dolbı dalandırmaq.
su dolabı: su idarəsi.
toq dolabı: bərq idarəsi.
kimlik dolabı: sicil əhval idarəsi.
hücrə. hicrə. qapalı qapılı çarşıda olan tükan. qızıl bazarında (bəcistanda) bir dolabı var.
kələk. aldaq. qurqu. hilə. dəsisə.
öz dolbın çevirməkdən başqa iş bilmir.
buna bir dolab düşünməli.
dolabın açmaq: kələyin dağıtmaq.
fələyin dolbı.
dolab qurmaq: kələk gəlmək.
meşə dirəklərinin bir kiçik çeşiti.
qoşa dolab.
tək dolab.
qarman. qolun, qulağın burmaqla, qurmaqla çalınan çalqı qutusu.
dolab çivisi: orta oxu.
tura