Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

TİQÇİQİT : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikçiğid. dikçiğid. dik, patlaq gözlü

TİQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(tikə. dikə).
dikinə. şaqulca. əmudi.
dikə. qalqıq. sırtıq. üzdən gedməz. qara astar. qarastar. inad. üz uğra.
qətə;. dövək. dişləm.
bir dişləm çörək.
qırdıq. qırıntı. çağmar. çaxmar. qaçmar. qaşmar. qaşqam. töküntü. tör töküntü.
tikəl. ruq;ə. pinə.
dikinə. tikləməsinə. dikəməsinə. şaqulca. əmudi.
parça. bala. didik. xırda.
böyük tikə: dəvədabanı.
təkyə.
umac, dilək dikəsi (təkyəsi): hacət təpəsi.
dik. nuqdə.
qaimə.
kəsər. bölüm. parça.
qıta.
qopmuş, ayrılmış parça. qanat. çənət. çanat.
parça. bölək.
parça. çalat. çənət. çanat.
yamığ. parça.
bölük. qapata. qamata. qapata.
bölüm. fəsl.
alma tikə: almatıq. alımtıq. iqtibas. istiarə.
bir tikə götürmək, qırmaq: qapıllamaq. çimdikləmək. dadlamaq. dadmaq.- bir tikə: bir parça. bir çeğnəm. qarım. kərim. kəric. kəriş. gəric. gəriş.
bir qarım saqqıza, satar varın cocuqca.
nərsəni uzatmaq üçün işlənən tikə: qaraçav.
nərsiyə artırılmış, atılmış, qrtılmış tikə: qarqa.
böyük tikə, parça: qarqalaq.
neçə nərsəni birbirinə bağlayan tikə, bağ: qarlanquc qarlanquç. qarlanqıc. rabit.
çatlaq, yarıqları tutturmaq üçün işlənən tikə: qapur. qabur.
nərsənin tikələri birikməsindən oluşan birlik, sistim: əkləmlənmək. sistimlənmək.
iki tikəli, bölümdən oluşan hər nə: ikəl. ikgəl. ikgül. ikgil. qoşac. qoşal. qoşgül. qoşgil.- iki tikəni birbirinə tutturan tikə: qapsın. qapsun. tutsun. çıtçıt.
iki tikəni, parçanı birbirinə bağlamalıq: qarşılıq. qarcılıq. qarıncılıq.
iri, yekə tikə: qaqlan.
kötük, kütük parçası, balçası, tikəsi: qırıq, bölünmüş odun. qaqma.
neçə nərsəni birbirinə bağlayan parça, tikə, nərsə: qanğırıq. qağnırıq. qandırıq. qandırıf.
nərsiyə qatılmış, taxılmış, artırılmış tikə, bölüm. qatım. xatım. qatma.
tikələri birbirinə ilişdirmək, yığmaq, taxmaq: qadamaq. qadağmaq. qadqamaq.- yapılada dikə qoyulan yoğun dirək: qatıl. sutun.
bir tikə, parça: bir qırıq.
nərsiyə vurulan tikə: qəddək. qataq. yama. yamaq. artma. əklik. əkik.
bir tikə: bir tıxım. çox az.
tikə parça: xırda mırda. qırıntı.
bir, tək tikə, parça: bütün.
açıldığında, tikələrə parçalanan, bölünən, odlu yaraq: xumbara. xumpara. qumpara.- bir yeri genişlətmək üçün, yanındakı tikəni ona qatmaq işi: çaluq. çalıq.
top lüləsinin arxasın qapıyan tikə: qama. çapa. qapa.- nərsənin bir tikəsi, başqa bir nərsənin içində qalan bölümü: qalıma.
bir tikəsi dişlənmiş, yeyilmiş nərsə: qapıq. ısırıq. çeğnik.
böyü tikə ye, böyük söz demə.
bir, tək tikə, parça: bütün.
tikə tikə: didik didik. didiş didiş. dəriş dəriş. bala bala. para para. parça parça.
bir bütünün bir tikəsi: tikəl. dikəl. cüzi;. qismi.
dikə qalxmaq: qanğırıqmaq. diksinmiş kimi geri atılmaq.
qanğırır masaydım, daş başımı tutmuşdu.
gündikə: gün orta.- qaqa, dikə durmaq: qaqınmaq. qaqıcmaq. qaqışmaq. qanışmaq. qanıqmaq. qanıcmaq. başın qaldırıb qaqlanmaq.- dikə, dikinə durmuş dirək: dikəc. situn. sütün

TİQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikə.
( > tikyə. təkyə: tikilən, sığınan yer). tapnağ. ibadətgah.
dik. qıvrıq olmayan. düz yaxa.
qırqındı. qırpıntı. kəsinti.- dırnağ kəsintisi.
təpə. yoxuş. yüksək yer.
qırtıq. qatıt. bölük.
luqmə. soqum. soxum. sıxım.
uruq. tuxum. dənə

TİQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tiğə. tüqə. qıta. ( < tik. tiq. tuq) kəsən, qıran hər bir nərsə. ( > tiğ (fars)). dərtüq. parça. bölək. qopu. qopuq. ayrıq. san.qətə. parça. yamaq.
tikə tikə edmək: tikkələmək. qıymaq. biçmək. parçalamaq. paralamaq. kəsmək. toğramaq {( ğ < > r ). toğ < > tor }. torqamaq.
suyun üzündə donan buz tikələr: sanğ

TİQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikə 1). < tık ( < tıkmaq: itərək zorla sokmaq). tikim. tıkım (ağzın ala bildiyi böyüklükdə. luqmə. sokum. avurt). ağız dolu dolu yemək. ağızı doldurub yemək.
bir tikə: bir tıkım: bir avurt: bir alım. bir ağız.
qanat. qol. dal. budağ. bacaq.
üzüm. bölük. kültə.
bəstə. dəstə.
parça. qab. baydaq. buta. but ( < bit).
fürsət.
düğün. pay. hidyə. ikram. bir tikə (tikim) dada bilseydim.
parça. bölüm. luqmə. tıxım.
dikə baxmaq:. tikə, dikə baxmaq. diqqətlə baxmaq.
dikə dikə baxmaq

TİQƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikə. (tıkılmış, tıxınmış, tikilmiş, bükülmüş nərsə).
tikə burun. uc. quşə. baqa. bağa. boq;ə (ərəb). ( < boq. baq). boqa. qətə. bal. parça.
qaranın dənizə girmiş bir ucu.
tikə parça: paçavra. aşpazxana yağlığı, dəsmalı.
az. azaq (sumer). ışıldayan. parıldayan. tanqayan. dəgəyən. yuxarı.
tikim. tikü. tikir. kəsək. kəs. kəsik. çart. bölək. bölük. buçuq. bıçuq. parça. parsa.
rüşvə. soğat. bələk.
damcı. toncu. donuc. danuc. tançu. tıqım. tıxım. luqmə. udum. dürmək. qalbuz.
qopu. qıraq.
tö;mə. luqmə.
tovşan aslana bir tikədir.
əcələ tikə oldu. (öz üzərinə yuvarlanmış, tikişmiş, tıkılmış kimi görünən).
tikə tikə: tik tik (dik dik) dam dam, ayrı ayrı, bölük bölük olmuş nərsə.
tikə. qabın. ülüş. pay. luqmə.
dikə. egəmən. gücü əlində tutan. hakim.- sivri sivir, dikə durmaq: qoqoruzlanmaq. xoruzlanmaq

TİQƏBAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəbaş. qanğırıq. dikqafa. qartlanqaz. qartlanmaz. gəməlməz. gəmalmaz. sərkiş. dəmirbaş. təpirbaş. çomaxbaş. dayaqbaş. baltabaş. qalınbaş. dirəkbaş. gücbaş. dirəngən. dirəncin. dirəncən. sırtıq. üzdən gedməz. qara astar. qarastar. inad. qara damaqlı. qara dadaqlı. qara başlı. inadçı. duraqlı. turan. duran. kəllə şəq. islatan. sulayan. müsirr. israrlı. qınzır. qıncır. domuz. doğuz. donğuz. tərs. gödən. inad

TİQƏBİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikəbir. birtikə. balqıç. (balıq kimi bir tikə olan). dolun. dolqun. bütün.
dolun duvar

TİQƏC : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəc. dikə, dikinə durmuş dirək. situn. sütün

TİQƏCİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikəciq.
hər nəyin yonultusu, yonqası, qırıntısı, tikəcikləri: çanğıl. çanıl. qanıl. qanğıl

TİQƏÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikəç. dikəc.
dikil. dikilmiş. situn.
tikic. tikiş

TİQƏÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikəçi. tikəlçi. pinəçi

TİQƏL : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikəl. dikəl.
> dəkəl (fars). gəmi dirəyi.
bir bütünün bir tikəsi. cüzi;. qismi.
tikə. ruq;ə. pinə.
çapa biçimində olan bel.
yol üstü xətəri göstərmək üçün, qoyulan kötük, ağac, dikəl: kötələ. götələ. çötələ

TİQƏLÇİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikəlçi. tikəçi. pinəçi

TİQƏLDƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəldən. doğruldan. yönədən. çevirən. dolandıran. redresor

TİQƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

inmək.
geyilklər sırtdan tiqələydilər: geyiklər yamacdan inirlər

TİQƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikələmək. budamaq. butamaq. bölük bölük edmək. qanatlamaq. qol qol edmək. bala bala edmək. balacamaq

TİQƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikələmək. kərçimək. doğramaq. döğmək. dövmək. qırpalamaq. qırmalamaq. avratmaq. çapmaq. qırmaq.
kəsərmək. bölümək. parçalamaq

TİQƏLƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikələnmək. par parça, param parça olmaq. pozulmaq. yıxılmaq. dağılmaq. qırtalanmaq. qırılmaq. talamarmaq. kavalanmaq. köğşəmək. kövşəmək. koğşamaq. kovşamaq. kağşamaq. kavşamaq. viran olmaq. xərablanmaq. tabahlanmaq

TİQƏLƏŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikələş. boydaş. bərəbər

TİQƏLƏTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

tikələtmək. tiküləmək.
tikə vermək. rüşvət vermək.
indirmək.
midəyə indirmək

TİQƏLİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəliş. dikəlmə. tikilmə. tikləşmə. qalxma. qalxış. qalxışma

TİQƏLMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəlmə.
dikəliş. tikilmə. tikləşmə. qalxma. qalxış. qalxışma.
doğrulma. doğruluş. dizilmə. düzülmə. düzülüş. diziliş. mühəqqəq olma

TİQƏLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəlmək.
ayaqlanmaq. qoğzanmaq. qozalanmaq. qalxınmaq.
ayaq üsdə qalmaq, gözləmək.
qarşı çıxmaq.
tikilmək. tikilib qalmaq, durmaq.
baş almaq. basalmaq. dirsəlmək.
üstvarlamaq. üstvar, ostvar (fars) olmaq. üstəbarlamaq. üstəbarmaq.
tükləri dikəlmək: qabarmaq.
xoruz iyicə qabarıb durdu

TİQƏLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

dikəlmək. tikilmək.
onalmaq. onqalmaq. doğrulmaq. düzəlmək. sağalmaq. şifa tapmaq. onıqmaq. böyümək. yüksəlmək. doğrulmaq. tirilmək. sərtəmək. tilqürmək. tiklürmək. toğrulmaq. dik durmaq. toxdamaq. durmaq. yaşanmaq. payəndə olmaq.
iqrənmək. yiqrənmək. qalxınmaq. ünkünmək