Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

EŞİYİNƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dışına

EŞQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

sevik. sevgi. könül bağı. sevinc. seviş. alaş. məhəbbət. ürək. sevgi. könül. mehr.
buraq. bulaq. sevgi. aluq. sevda( < sevmə).
könül yarası. sevgi.
istəyiş. istəm. istənc. istəş. istək.- sevgilik, seviklik, eşq sıxıntısı, üzüntüsü, yükü, dərdi: könül bulqası. könül bəlası. könül yarası. dərin üzüntü içində bıraxan acı.- umutsuz güclü sevgi, aşq, eşq: qara sevda. qara sevgi. qara qapna. qara qapan. qara çapna. qara çapan.
allah eşqinə: tarı uğruna, üçün

EŞQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşq.
iynar. inar. süygənlik. sevgi. süyməklik. ərik. sevgi. məhəbbət. səvük. sevik. sevgili. məhbub. aşıq. yaşıq. ışıq. sevinc. əziz. ələqə. əlaqə. ilişik. sevək. şoq. cazibə.- aşq. tuzağı: sevgili. söyü. sevda. mə’şuqə

EŞQALANQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşğalanğ. deşik. baca

EŞQƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşqəq. əşkək. əşgək. aşqaq. qayığın gəminin iki əş kürəgi, iki eşən kürəyi. suda qayıqla aşırılmağa, sürülməyə yarar qoşa kürək

EŞQİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşgin.eşilgən.
boyuna eşilən, uzanan, çəkinən.
uzun yol.
tapdanan, işlək, gənəl yol

EŞQLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

alaşlı. alaşıq. sevişik. sevşik. məhəbbətli. mehrli. mehirli

EŞQSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

istəyişsiz. istəksiz. istəşsiz. istəmsiz. həvəssiz

EŞLƏLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

ocaqda, təndirdə külü eşlələməkdə, çəkməkdə işlənən uzun çəmçə, şiş: eysirin. eysərən. eysirən. ərsin

EŞLƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşlaşmaq. açlaşmaq. qazılıb çuxurlaşmaq

EŞLİM : Arin Turkish Etimology Dictionary

eslim. buruşuq nəxşəli, cızıqlı toxuma, çəkmə

EŞMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

quyu.
ayırma aracı. taraqa. daraq.
örgü. saç örgüsü.
çit.
dəsdə.
qızıl xəsdəliği

EŞMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

deşmə.
eşmə, deşmə, oymaqla yapılmış.
çeşmə keşmə. topraqda, qumda eşməklə əldə edilən gözə, bulaq, su qaynağı.
aşıq oyunu çeşitlərindən

EŞMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşəmə. deşmə. deşəmə. kənəmə. kənələmə. govma. kavma. kafma. qavma. çapma. qazma. qazı. oyma.
eşmiş yırtmış: eşib çözmüş. toxuyub yırtmış. dünya gəzib dolanmış, çox bilən kişi. qaqbaş. kurnaz. kurzan. qurbaş. sivir. zirək. zeyrək. oyanıq. oyunçu. sezişli. anlaqlı. qabiləyyətli. görüklü. dirayətli. anlar. görgüç. iyi görən. uzağı görən. gözü açıq. açıq göz. açıq görən. uzağı görən. durbin. anlayışlı. təcrübəli

EŞMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qamıtan. zip. qaytan. hörüm. örüm

EŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşələmək. eşəmək. deşələmək. deşəmək. deşmək.
qurcalamaq. qurddalamaq.
dəlmək. oymaq. yarmaq.
araştırmaq.
eşib əşmiş durmuş oturmuş. görüb götürmüş. dənəkli. sakin. dinc. arsat. sıxıntısız.- eşdiyin quyuya düş: öz oyunuva gəl. kəndi oyununa gəl

EŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşmək.
qoşa. bir, ya bir neçə nərsəni birləşdirmək. qoşamaq, bağlamaq. toxumaq. cüddəmək. yanaşdırmaq.
at, dəvənin yanqılaş yeriməyi. yanı sağ əl ayağını qoşa götürüb. sol ə l ayağınıda birgə götürməsinə deyərlər.
bükmək. əğirmək. qıvırmaq. tavratmaq. üşəmək. eşəmək. axdarmaq. deşib aramaq.
balqamaq. qazmaq. kəsmək.
bağlamaq. yoxunlatmaq.
əşmək. aşmaq. açmaq. qazmaq.
örmək.
dartmaq. çəkmək.
eşə eşə gəlmək: yanların basa basa, çəkə çəkə gəlmək.
eşip gedməyə nə donum, nə atım var.
eşmiş yürtmüş: gəzib dolanmış.
dəvənin yerişi.- saç eşmək: saç örmək.
çalman eşmək: çit örmək.
çetən eşmək: səbət örmək

EŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

taplamaq. tavlamaq. tovlamaq. saplamaq ( > tabidən (fars)).
əşib eşmək: gəzib dolaşmaq. gəzib əğlənmək. istədiyi işə, yerə, oyuna baş vurmaq. fırdalaqmaq. pırdalaqmaq dırdalaqmaq.
yol eşmək yol təpmək. yol döğmək. uzun sürə yerimək

EŞMİŞ YÜRTMÜŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gəzib dolanmış

EŞMİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

dünyanı əşib eşmiş: isti soyuq görmüş. tünək darağın savmı. tünək çəmbərin keçmiş. sınavlı, görməgəy, təcrübəli.
əşmiş eşmiş: gəztik. gəzib dolaşmış. gəzmiş. dönmüş

EŞMİŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşib eşmiş: əsgi kötük: sınaqlı, təcrübəli kişi. dünya görmüş

EŞNƏŞMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşnəşmək. doslanmaq

EŞŞƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(< əşmək: yorğa gedmək).
dəvə qılavuzu.
(alay yollu). qaraqaçan. qaratəpən. (qara: yer. ). qaratəpən.
qaraqaçan sürüsü.
eşşək bağlası: qara bağla. iri bağla çeşiti.
eşşək qulağı: qaraqapas. qaraqəfəs. südük sökdürücü, tərlətici bitgi çeşiti.
eşşək balası: supa. sıpa. qodux. qaraqaçan. qaratəpən.
çöl eşşəyi: govur. gəvər. gəvir. gor.
eşşək arısı: gəlin öldürən arı. korarı. qonquraq. sarı, yaban arı.
eşşək balalamaq: qoduğlamaq.
gəbə getdi, eşşək getdi.
atı yoxdu, eşşəyi bəğənmir.
ölmə eşşək, yonca çıxınca, sararma yonca torba tikincə.
saxsıçı eşşəklərin ürkütmək: asıya, mənfəətə toxunacaq qılıqda, hərəkətdə bulunmaq.
yaban eşşəyi: qolon. kolon.
müfdə eşşək, atdan yürük (yerik) olur, müfdə sirkə, baldan dadlı.
uşaq dilində at, eşşək: dəhdəh.
eşşək eyləmək: yükləmək. çullamaq.
at, eşşək yavrusu: qulun.
dilini eşşək arısı soxası: ətacı, uğur söyləməz kimsələrə ilənmə, qarqış sözü.
eşşək turpu: turp çeşiti.
el elin eşşəyin, türkü çağıraraq arar.
eşşək gəvəni: kətirə kolu.- eşşək balası: yaş. caş. qoduq. sıpa. supa.
eşşəyə minmədən, ayaqların sallayır, suya çatmamış, qıçın çırmayır.
eşşəyə gücü yetməyən, palanın dövər: bəyə əli çatmayan, nökərin döğər.
eşşəyə tərs minmək: eşşəkdən düşmüşə dönmək: gülünc duruma düşmək.
eşşəyi toya çağırmışlar,
ya odun əksik, ya su; demiş: böyük yerdən, gözlənmədik bir böyük sovğat alanda, onun nədənin düşünməli.
eşşəyi sağlam qazığa (mıxa) bağlayıb, üstəlik bir sobada yendirmək: gərəyi işlərin hamısın yer bə yer edmək.
eşşək başı:
sözü dinlənməyib, kiçimsənən kimsə.
mal başı. aşırı, qırılmaz baybaşlıq, inad.
eşşək başı yemək: anlayışsızlıq, içi boşluq. başaçsızlıq. qafaçsızlıq. kavırlıq. kavıllıq. kovatlıq. (< kov. kav). beyinsizlik. qavrayışsızlıq. qalın qafalıq.
eşşək qırması: qabaca qırıtma.
eşşək tərsliyi:: qabaca inad edmək.
eşşək dək olmaq: çox yekəlmək.
eşşək qafalı: qıt qavrayışlı.
eşşək sırtı: beşik sırtı. çevrəsinə axıntılı, saçıqlı saçaqlı olan örtü.
eşşək sudan gələsiyə: çox uzun sürə.
eşşək yükü: ağır yük

EŞŞƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşşək. {(?) < işşək. < işək: işə yarayan. alçaq: aşaq: aşşaq. aşşaqla eşşək arasında təlləffüz dəğişikligi olub. nəticədə aşşaqda olan alçaqlıq anlamı işşək sözünə köçüb.}.
uzun qulaq. qulaqlı.
atqafa. qanmaz. axmaq. qulaqlı.
çox kiçik eşşək yavrusu: qulun. daha irisinə sıpa deyilir.
yaban eşşəyi: qulun

EŞŞƏQCƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşşəkcə.eşşək kimi