Multilingual Turkish Dictionary

Turkish

Turkish
ŞEVVAL : Ottoman Turkish

Arabî ayların onuncusu

ŞEVZAK : Ottoman Turkish

şahin kuşu

ŞEVZEB : Ottoman Turkish

Uzun, tavil

ŞEVZENİK : Ottoman Turkish

Şahin kuşu

ŞEVŞAT : Ottoman Turkish

Tez yürüyüşlü dişi deve

ŞEVŞEB : Ottoman Turkish

Karınca

ŞEY' : Ottoman Turkish

Miktar. * Uzaklık. * Arslan eniği

ŞEY'AN : Ottoman Turkish

Uzaktan gören. * İleriyi gören, her şeyin sonunu düşünen

ŞEY'EN FEŞEY'EN : Ottoman Turkish

Yavaş yavaş, azar azar

ŞEYATİN : Ottoman Turkish

Şeytanlar. (Bak: Şeytan)

ŞEYB : Ottoman Turkish

İhtiyarlık. Yaşlılık. * Saç, sakal ağarması

ŞEYD : Ottoman Turkish

Binayı kireçle yapmak

ŞEYDA : Ottoman Turkish

f. Tutkun. Divane. * Çok sevgiden hâsıl olan hal

ŞEYDÂİ : Ottoman Turkish

f. Çok fazla sevgiden hâsıl olan divanelik, şaşkınlık

ŞEYH : Ottoman Turkish

Yaşlı adam. * Bir kabilenin ileri geleni. Kabile reisi. * Tarikatta müridlerin reisi. (Bak: Müteşeyyih, Tarikat)

ŞEYH SAİD HADİSESİ : Ottoman Turkish

5 Şubat 1925'de devrin hükümetine karşı şark aşiret reislerinden Şeyh Said ismindeki zâtın teşebbüs ettiği bir harekettir. Şeyh Said, bu hareketine yardım etmesi için Bediüzzaman Said Nursî'ye mektub yazmış, fakat Bediüzzaman bu teklifi reddetmiş ve cevaben yazdığı mektubda şöyle demiştir:(Türk milleti, asırlardan beri İslâmiyete hizmet etmiş ve çok veliler yetiştirmiştir. Bunların torunlarına kılınç çekilmez. Siz de çekmeyiniz. Teşebbüsünüzden vazgeçiniz. Millet irşad ve tenvir edilmelidir. Tr.) (Bak: Said-i Nursî)

ŞEYH-ÜL HADİS : Ottoman Turkish

İkiyüz bin Hadis-i Şerifi, rivayet edenleriyle birlikte ezbere bilen büyük hadis âlimi

ŞEYH-ÜL İSLAM : Ottoman Turkish

Osmanlı Devleti zamanında din işlerine bakan ve sadrazamdan sonra gelen en yüksek vazifeli şahıs. Âlimlerin reisi

ŞEYHAN : Ottoman Turkish

"(şeyheyn) Esasen iki şeyh demek olup; bazı eserlerde, Buharî ve Müslim yerinde kullanılır. Her ikisinin Hadis Kitablarına birden Sahihan denir. * Hazret-i Ebubekir ile Hazret-i Ömer'in (R.A.) beraberce bâzı mühim kitaplarda geçen isimleri. * Bazı fıkıh kitablarında, İmam-ı A'zam ile İmam-ı Ebu Yusuf'un ikisine birden verilen isim."

ŞEYHEM : Ottoman Turkish

(C.: şeyâhim) Erkek kirpi

ŞEYHEYN : Ottoman Turkish

(Bak: şeyhan)

ŞEYHUHET : Ottoman Turkish

(Şihet-Şeyhuhiyet) İhtiyarlık, yaşlılık

ŞEYLEM : Ottoman Turkish

Sarhoşluk veren ve bazan buğdayların arasında çıkan siyah bir tohum

ŞEYM : Ottoman Turkish

Çok soğuk su. * Kılıç çıkarmak. * Kınına sokmak

ŞEYN : Ottoman Turkish

Kusur, ayıp, noksan, kabahat. Yaramaz şey