Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

ƏŞSİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşsiz.
orijinal. bədii.
bir əşiz nağıl.
subay. təkil. mücərrəd.
taysız. bənzərsiz. dəngisiz. dəngəsiz. maadilsiz. nəzirsiz. bir. vahid.
tanrı birdir.
taysız. qandəğər. qan qiymətli. çox dəğərli.
yoldaşsız. yandaşsız.
əksiz. taysız. taxsız. dışqıl. dışolağan. dışolağ. yekə. şaşlaqıl. çaşlaqıl. xariquladə

ƏŞTAŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşdaş. taydaş. dəngdaş. qərinlər. əkran. taylar. əşlər. əşitlər. dənglər

ƏŞTƏQƏR : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşdəğər
maadil.
bərabər. musavi. əşit. dənğ. həmərz. maadil

ƏŞTƏQƏR : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşdəğər. dəğrəş. bahadaş

ƏŞTƏQƏRLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşdəğərlik. uyqunluq. dənğlik. dinğlik ( < dənğ). əşitlik. ekivalans.
önünə gələn sözlərə əşitlik, əşdəğərlik anlamı qatar: izo(yunan). iso(latin)

ƏŞTİLMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşitilmək

ƏŞTOST : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşdosd.dosd əhbab

ƏŞTÜRMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

eşittirmək

ƏŞYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

(< əş + qıya. qır: cızıq. xədd). əşqır. əşkənar. əşqıya. mütəsaviyoləzla;

ƏŞYAP : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşiz. bənzişli. oxşaşlı. izomer

ƏŞYAPI : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşiz

ƏŞYƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

əşyək. eşək. əşqək

ƏT PALÇIĞI : Arin Turkish Etimology Dictionary

çuqubarı: bota, güh, saxsı çamuru

ƏT : Arin Turkish Etimology Dictionary

itə ot, ata ət vermək: işlərin tərsək görmək.
qara ət. balça əti: kas əti: mahiçə əti: yağsız, bud əti.
ət yeyən quş dimdiyindən tanınar.
çiğ ət.
duzlanaraq qurudumuş ət: qaqaç. bastırma. pastırma.
ət asılacaq çəngəl: ətlik. qənarə. qıynaq.
ətlə dırnağ: çox yaxın. iç içə.
balığətli: ağ ətli. fıstıq. pıstıq.
balığətli qız.- ətinə dolqun: əti budu yerində: şişmanca. tıqnaz.
əti sənin, gəmiyi mənim: öğrətib, oxutmağ uğrunda, uşaqla hər nə edirsən ed.
əti nə, budu nə: gücü yetməz. artıq nərsə gözləniləməz.
ət tutmamaq: incəlikdən, arıqlığdan qurtulamamaq.
ət tutmaq: ət bağlamaq. şişmanlamaq.
ət rəngi: üz rəngi. pambıq boyası. açıq qırmızımtıl boya.
ət qanlı, iğid canlı gərək: ət çox pişmədən yeyilməli, gənc isə çabalı olmalı.
ət bəni: ət xalı.
onquranın iki yanından çıxarılan ət: dalast. dalsat. darast > rasda. bundan külbasdı yapılır.- qaba ət: gombul.
ət bağlamaq: ətlənmək.- ət qaxı: qurutulmuş ət: qaqac.- avradıq, ovqılı, oğqılı ət: çərxlənmiş ət. qiymə.- başının ətini yemək: güclə, zorla istəmək.- qıçın dizdən ayağa dək olan bölümün yumşaq, şişgin arxa əti: baldır.- parlaq ət rəngi: algün. alqın.
balığ ətində: çox şişman olmayıb, dolqun.
ət bəni, xalı: ur. əğinc. çıxın.
ət tökmək: arıqlamaq.
əti tökülmək: arıqlanmaq.- acı ot, istiotla bastırılıb, issidə qurudulan ət: gömmə. bastırma. pastırma.
ət, bitgi bəsinlərlə, azığlarla bəslənən: həpçil.- hər quşun əti yeyilməz: hərkəsdən, hər nə gözlənilənməz.- ət xal: buçum. buğçum. burçum. bükcüm. büçgüm.- ət xallı: buğçumlu. burçumlu. buçumlu. bükcümlü. büçgümlü.- xoruz, quşun başında olan kəvrək ət: tac. ibiğ. ipik. pipik. qalpaq. çalpaq. çalbağ. balçaq. başlaq. qıqırdaq. qaqırdaq. qaqırt. qaqart.
malqaranın onurqa, belgəmiyindəki əti: külbastı. rasta.
odda qavrılmış, qızardılmış ət: qavış. qavıc. qavac. qavaş.
qurudulmuş sümüklü ət: qaqırtaq.
ətin, yeni doğmuş heyvanın üzərində olan incə dərisik, sar, zar: kövnək. kovnaq. kağnaq. kağnaq.
istiot, acıot, qoxotlarla (əduvalarla) bastırılıb, istidə, günəşdə qurutulan ət: bastırma.
qara ət: balça əti: kas əti: mahiçə əti: yağsız, bud əti.
qara ət: yağsız ət.
quşbaşı doğranmış, quyruq yağında qızartılmış ət: qara qavurma: qovurma.
əti bəğənilməyən, yalnız çıxıq, sınıqların üzərinə döşənən qara ətli balıq: qarabalıq.
ətin yağsız yeri: qaradoğram.
quşbaşından kiçik doğranmış, qızartılmış yağlı ət: qaraqavurqa.
malqara kəsib, yaxud kəsilmiş malqaranın ətin satan: kəssat. qəssab. ətçi.
ət xallı: buğçumlu. burçumlu. buçumlu. bükcümlü. büçgümlü.- küsən it çörəklə, küsən pişik ətlə barışır.- qaba ət: büzdümün, quyruq soxumunun, iki yanında ki qabrıq, şişgin, bud əti.
qızıl ət: diş əti. qıncıq. ləsə.
ət təxdəsi: çalba. çapacıq.- qulağın aşağında olan yumşaq əti: qulağ salvanı. küpə. qulaq məməsi.- dil ətdəndir, nəyə vursan yapışar.
ucuzlu ət şorbasıda pis olmaz, aşçı yaxcı olursa

ƏT : Arin Turkish Etimology Dictionary

bədən.
ətim barsıdı: bədənim şişdi.
kişi əti, diriklə dadır: adam əti diri olurkən dadlıdır.
suyu yağlı su. qanaq. qayaq. qonaq. qıyaq.
ət yapılmaq: ətləlmək.
ət yer: yumuşaq yer.
yumşaq.
ət yer: yuvaş topraq.
ət palçığ: düğün palçıq.
əti suda pişirmək: sökləmək. xaşlamaq.
iç ətin incə örtüyü: içərqu. ğeşa;.
pişmiş ət: sökləmə. xaşlanmış. xəşil. yəxni.
qaynatılıb, gəmikdən ayrılmış ət: söküş.
suyun çəkmiş ət: bıxtı. qax. qurutulmuş.
qaqac (bastırma: quru ət) yapılmaq: qurutulmaq. qatrılmaq.
ət qanat: yarasanın böyük çeşiti.
ət yaran: qurlağan. dolama çeşiti. domuz burnu.
ətin sınırların arıtlamaq: sınırlamaq. sınğırlamaq.
ətinə dolğun: tıqnaz. pısırıq.
qara ət: av əti. yabanı heyvanların əti.
ət şaftalı: yarma, bölmə olmayıb, əti dənəsinə bitişik olan şafatlı.
ət kəsimi: ət qırımı: pak bayramı.
ətinə tolqun: şişman olmayıb, ətə dolu, ətdən bərk nərsə, kimsə. tıqnaz. səmiz.
balıq əti: yağsız, kasıl (mahiçəli) ət.
balıq ətli: əti kaslı, mahiçəli olan kimi.
qaba ət: kaslı, sərt ət. baldır əti kimi.
geyik əti: qızların yetginlik çağlarında uyğun, gözəl dolğunluqları.
geyik ətinə girmək.
sağrıdan aşağı, qusqun yerinin əti, ki iyi sayılmaz: qusquni döşük.
yumşaq, açıq, gəvik pişmiş ət yeməyi: pörtmə. qapusqa. qapatma. qapturma.
ət xal: tütə. ur. bez.
çapaq ət: masıl. mahiçə. kas.
diş ətləri: kiriş.
ət qafalı: dar qafalı: tumaq.
ət toprağ: saz topraq: gil.
qaba ətlər: qalça. tuppuş. duppuş.
ət almaq: şişmanlamaq.
ət yen: qohum. hısım.
ət qıçın: ətli börək.
ət savdamaq: ətin qavrulduqtan sonra tuluma doldurulub, qışa saxlanmaq

ƏT : Arin Turkish Etimology Dictionary

əd. ed. ad. ipəkli qumaş bənzəri kimi toxuma cinsindən sənət əsəri olan hər nərsə.
əd. et. ed. əy. edilmiş. düzəlmiş. (made (ingilis). saxt).
əyku əy: iyi düzəlmiş

ƏTA : Arin Turkish Etimology Dictionary

əda.edə. çağa. yaxa. kökək. kökkək. kökələk. qurum. çalım. göstəriş. jest. qurum. əğinbaş. əyinbaş. üstbaş. üsbaş. geygeçim. qiyafə. fiqur. naz. duraq. oyun. qırıtma. qırma. naz.
eşşək qırması: qabaca qırıtma.- əda vermək: oyun, qır vermək. qırıtmaq.
əda edən: qoyqaran. qoyan. qılan. yerinə gətirən

ƏTA : Arin Turkish Etimology Dictionary

əda. çalım. jest. burum. naz. qır. qırıtma (qırıtmaq. qır vermək). qırılıb tökülmə.
ifa. qılma

ƏTACI : Arin Turkish Etimology Dictionary

xoşa gedməyən. sevimsiz. saydamsız. mükəddər. donyağı. antipatik. qırçın. qırıcı. taxımsız. xuysuz. yayqaraçı. qavqaçı. sinsirə. nanəcib. qırıq. qırqan ağıcağız. zəhləgedməli. dişi incidən, dili iğnədən. (qırıqqan < qırıq: qopuq. bütün olmayan. + qan).
ətacı söz: qımbız. cımbız

ƏTACI : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəkirə. qaçurqan. qaçıran. ısız. kötü. bədəxlaq.
kəkrə kolu: acı ətacı kişi

ƏTACILANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

acınmaq. bibərlənmək.
qırçınmaq. xuysuzlanmaq. yayqaraclanmaq. qavqaclanmaq.
ətacılıq edmək. qaqıtlamaq. qaqırlamaq. qaqışlamaq. qaqalamaq. qaqıclamaq. incitmək. ağrıtmaq

ƏTACILIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

tərslik. sərtlik

ƏTALANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

ədalanmaq.qırcanmaq. qır vermək

ƏTALI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ədalı. edəli. yaxaçı. çağaçı. çalıman. çalımçı. göstərişçi. jestli. qurumlu. qiyafəli. fiqurlu

ƏTALI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ədalı. yosmalı. işvəli. zərafətli