Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QABCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qunçəni qoyuyan yəşil kiçik örtük.
aşlığın (hibubatın) iç dərisi, qabığı.
qopurcuq. qutucuq. qutuca. kiçik qutu.
qovşaq. çatar. çatşaq. neçə yolun, qolun birbirinə qavuştuğu yer

QABCAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəfçək. qaça. böyük qaşıq

QABCIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kisə. xurcun

QABCIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapcıq. qapıncaq. qapırcaq
göz qapağı.
gəlin otu. böyrək otu.
qapsıl. kəpsul.
güllə pukası, kovanı.
kavsuq. kavsul. yemiş, taxılı örtən qabıq.
düşük. çağından öncə doğulmuş.
geniş. bol. güşad.
qapcıq ağızlı.
qapcıq cibli.
əli qapcıq.
dağarcıq. torba. tobra.
qapıc. ərkək oğlanı kəstirəndə (sünnət edəndə), götürün tikə.
qabcıqlı: qapıclı: kəstirilməmiş.
qabcıqsız: qapıcsız: kəstirilmiş
kovan.
saxsı kovan.
qoz, badam kimi yemişlərin qabıları.
qutu. yaşıq. yeşik.
atılan güllədən qalan boş qabcıq: puka. kartuş. qapcıq. qapurcıq. qapşuq

QABCIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

töycü. töyüc. vergi. verdi. çıxar. salqıt. salqut. salım. salqın. salqı. salma. səlik. yük. yığım alım. alvanğ. baca. caba. bac. xirac. maliyat

QABCIRMA : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < qaplamaq: iki nəsnəni birbirinin içinə keçirmək). calağlamaq. piçaq qılınc düzətmək üçün çəlik ilə (polad) dəmiri calıyıb qovuşdurmaq

QABCUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

yançuq. yançıq. həmyan. kisə. cib

QABCURTQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapçurtqa: dəmirlə çəliyin qarışığı

QABÇA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kiçik qab. qabçaq. qoynuq. koynuq. kövnük. kovduş. goduş

QABÇAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kiçik qab. qabça. qoynuq. koynuq. kövnük. kovduş. goduş

QABÇARTAQI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qabçardağı. qabqacaq qoyulan yer

QABÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

ulaşıqçı. qab yuğan.
( bax > aldatan. kələkçi). qalıbçı. aynaçı. kələkçi. qalayçı. aldatıcı

QABÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapçı. qapaqçı. qabıqçı. qapaq biçən. səhaf

QABÇIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

çanta. torba

QABXANA : Arin Turkish Etimology Dictionary

aşevi. aşpazxana

QABİJ AT : Arin Turkish Etimology Dictionary

zayıf, çəlimsiz beygir

QABIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qabığ.
gəpi. meymun.
qabığ çıxartmaq: soymaq.
pişirilən, istilidən yumşaq nərsənin quruyan dış bölümü.
dəri. post.
dəri.
nərsənin dışı (# daş. iç).
taxıl qabığı: qapcıq. qapurcıq. qapşuq.
qabığından olmaq: qabığlanmaq. kaval olmaq. qavaqlanmaq. qavallanmaq. soyunmaq.
qolay qırılan gəvrək qabıqlı badam: qarqadələn. fırıx badam.
qabığı qara çan çeşiti: qarçan. qarçam. qarşam.
qaraqabıq: qaraqabuq: qaraqat. qaraqıllı. şabalıt yemişi.
yumuşacalardan, sarma qabıqlı heyvancıq: salyanqoz. qatlanqoz. qaravola. hələzon.
soyulan qab, qabığ: kav.
ilan kavı.
qozun, cəvizin qabığından ayrılma, soyunma çağı: kağal. kaval.
yaşıl qabığından çıxarılmış qoz: kavqal. kavqıl. qaqqıl.
yara üzündə oluşan qabıq: qaqmıq. qaqmaq. qaqam. qaqım. qamqaq. qarmaq. qartmaq. qatmaq. qatşaq. qartşaq. qağşaq. qarsıq. qatsıq. qasıq. çözmək.
ağac qabığı: qapmıq. qaqmıq.
boyanın, nərsənin qabığı pul pul olub tökülmək: kövşəmək. köğşəmək. koğşamaq. kovşamaq. kağşamaq. kavşamaq.
taxıl qabığı: qapcıq. kovsıq. kovız. kavız. kavsıq.
yara qasığı, qabığı: çözmək. qapcıq.
qabıq kimi: qabıqsı.- bütün bildikləri qabıqda qalmış: işə yaramamış. biliklərindən dəğərlənəməmə.
qabığına çəkilmiş: qınına girmiş: dış evrəndən, çevrəndən, dünyadan ilişgilərin kəsmək. ətliyə sütlüyə qarışmamaq.
qabıq tutmaq:
qabıqlanmaq.
üzlənmək. üz çıxartmaq.
özünə gəlmək. özün tutmaq, tapmaq. alşınmaq. yerləşinmək.
nərsənin ilkin olan, iç sarısı, örtüsü, iç qabığı: incəzar. incəsar. (incə + sar) (zar < sar < sarmaq. örtmək).
soyulmuş qabıq: kavalaq. kovalaq. qabalaq.
taxıl, oğaq qabıq: qabırcaq.
qabıq böcəyi: qabıq qurdu: ağacın qabığın yeyib, qurumasına yol açan qurdcuq.
qabıq dəğişdirmə: yenilənmə.
qabığın almaq: dərisin soymaq.- qabığına çəkilmək: bir bucağa sığınmaq.
fındıq qabığın doldurmamaq: çox az.
tükün, dərisin, qabığın itirmək: kavlamaq. kavalmaq. cavlamaq. lütlənmək.
qabığından çıxmaq: sınırın aşmaq.
qabığ bağlamaq: kibrələnmək.
qabığlanmaq: qabığ çıxarmaq.
ağacların qabığında süzən kəkiggə, saqqız kimi öğə: bal.
qoz qabığından çıxmış da, qabığın bəğənməmiş.
eşik dəri qabıq: dışzar: dışsar.
yaş qozun, üzərindəki göy qabığı: gövək (< göğ. göy: yaşıl).
çalınmış, döğülmüş, qabığından ayrılmış düğü: şəltuq < çəltik < çaltuq (< çalmaq).- dəniz yumuşaqsı ilə qabıqları: qazanqaya qazanqara.
qabığı soyulmuş quru ağac: ağbuynuz.- yaş ağacı, kökünə yaxın qabığın soymaqla qurumasına yol açmaq: axarlamaq. axarramaq. axarlatmaq.- qabığın soymaq: qarqlamaq. qanıqlamaq

QABIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapıq. (1 < qab: qapıq: qapıyan. yapan. örtük. örrtən. 1 < kov. kövzə. kövzəmək: qabıqlanmaq. qabığın çıxarmaq. buğdanı kövzə: qabıxla. 1 < qopuq: şişmiş).
zar. incə dəri, pərdə, örtü, qat, qabıq. qişr.
car. çar. incə qadın çarşafı.
qurşayan. quruq.
qaysı. qayıs.
sıyrım. dəri. üz.
qabıq qoymaq: qayıslanmaq.
qapan. tutan. alan. qısqaç.
daraldan. sason.
bərkidən. iki, neçə nərsəni birbirinə tikib, çiviləyəndə, aralarına qoyulan tikə, yarığın üstünə əklənən tikə, buca.
qutunu çixiləyib (mıxlayıb) qabıqlamaq.
şalvarın ağın, köynəyin, kotun qoltuğun qabıqlamaq: şalvarın ağına artıq tikə qoyub bərkidib tikmək.
qəpiş. qapuzaq. qapış. qovlan. kovlan. dəri. qucaş. qocaş. cilid. səhaf.
qapıq. qın. don. geyim. örtük.
incə qabıq: qapıs. qamıs. kəmis. zar.
qabığ. qapbar.- qoz qabığına girmək: sıçan yuvasına girmək. dəli dəli qaçıb saxlanmaq. çox qorxmaq

QABIQÇI : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapaqçı. qabçı. qapçı. qapaq biçən. səhaf

QABIQÇIL : Arin Turkish Etimology Dictionary

qişri

QABIQIQALIN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qabığıqalın. qalınqabıq.
qatraq. qaba. gobud.
kütbeyin.
sırtıq. dayanıqlı. dözümlü. üzdən gedməz.
şam ağacı.
armıd çeşiti

QABIQLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapıqlamaq.
qucaşlamaq. qocaşlamaq. cilidləmək. səhaflamaq.
üsmək. üzmək. qoparmaq. soymaq. ayırmaq.
bərkitmək.
soymaq. ağartmaq

QABIQLANMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qabığlanmaq.
qabığından olmaq. kaval olmaq. qavaqlanmaq. qavallanmaq. soyunmaq.
qabıq tutmaq.
qabıq altına qabıq qoymaq, oluşmaq.
yumşaq nərsənin dış bölümünün qurumas, sərtləşməsi, qatılaşması

QABIQLANMIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kavlaq. qabığı tökülmüş. dəri qoymuş nəsnə

QABIQLANMIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qabığlanmış. qabırlaq. qabırsaq. soyulmuş. açılmış