Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
QAQUNMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kağunmaq. kavunmaq. kovunmaq. qazınmaq. oyunmaq

QAQUR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqura. kakur ( < qaq. kav ).
cılız. quru. arıq. soluq. zayıf.
qozbel. kambır

QAQURMAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqurmaç. sorma. qovrulmuş buğda

QAQURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qapurmaq. qısmaq. sıxmaq.
biləzuk qolumu qaqırdı.
qavurmaq. qavurmaq. ququrmaq

QAQURMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qağurmaq. qayırmaq. əğmək. əğirmək. bükmək

QAQUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoquş: dəri.
qaquşun yağla qurumasın

QAQUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

qavut. qəhvə

QAQUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

qavut. qovut. darıdan yapılan bir yemək

QAQUT : Arin Turkish Etimology Dictionary

qurut. ququt. quru. gücməçi. gücəmçi. gücəyən. yaxımsız. yaxışsız. yassız. yasız. köşəqılıç. çözəqılıç. əğriqılıc. əğripiçaq. acımaz. əsirgəməz. əsriksiz. əsiksiz. daş ürək. qatı. qata. qat. qıyıcı. qıycı. qıylı. qıyaq. qıylı. qıyası. qıyım. qıyımlı. adil olmayan. insafsız. rəhmsiz. mərhəmətsiz. qıran. qıranğ. qıral. gücməçi. gücəmçi. gücəyən. gücən. gücgənət. gücməçi. gücəmçi. gücəyən. qaraqapsan. qaraqasban. qasbanaq. qasbağat. qasbağan. qapsanaq. qapsanat. çapsanaq. çapsanat. kəsbənət. kəsbəğət. kəsbəğək. biçgənət. biçənət. basqanat. zoraçı. zorçu. zalim. sitəmgər. cəfakar.
bu qırılası qıran evrən. zalim.
bu qırılası qıran evrən, qaraqapsanaq evrən.
çox gücməçi, gücəyən, qurut, ququt, qaqut, zalim: qatı qıyın

QAQUY : Arin Turkish Etimology Dictionary

yumurta

QAQUZUŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qatqüzüğ. ketquzuş. qaçırma. silmə. gidərmə

QAQÜL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kakül. kişinin, at heybanın təpəsində olan dikə saç

QAQYIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qağyır. qayğır. qayır. geriyə, arxara əğilmiş

QAQZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kömürçi kağaz: qara xalları olan kağaz

QAL AÇ ! : Arin Turkish Etimology Dictionary

xələc. girib tutunmuyun !. qalın !. bəkləyin !

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

ağsaqqal. yaşlı kişi. böyük. yekə baş.
qal savı qalmaz, kağıl bağı yazmaz: ağsaqqal sözü işlər, söğüt dalından qurulan bağ düğün açılmaq.
arıt. təsfiyə

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

çal. camış balası.
qal (fars) < qala. yesir. avara. qırbal. qırban.
qal qozaştən: qala qalmaq: avara qalmaq.
qal!: ol!. olut!. tikin!. din!.
çiğ, kal, körpə, xam, olmamış yemiş: qaqaçı.
elə elədiki, yetginləri bir yana, kalları tökülür.
kal olmaq: xam olmaq.- kal yemiş: qabarqıc. qabartlaq.- qal salcalan: qal sağcalan: sağol. sağlıca qal. xoşca qal.- yazıqlıqdan çəkin, saxlan, qal, qoyun: suça, günaha batma

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

gal.
qoyunun quyruğuna yapışan qığ.
yoğursu. qırt. olmamış. xam. axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. qırıq. qırt. qart. qırtalaq. qırtabaş. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal.
< kavl. çuxur. kavul.
kavun. kovun ( < kov. kav). gabun. qaqlaq. kal. axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. qırıq. qırt. qart. qırtalaq. qırtabaş. kic.
yetişməmiş. yetmədik. çiğ. pişməmiş.
ğal (fars). < kövül.
xal. nuxdə. duraq.
ət bəni, xalı: ur. əğinc. çıxın

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kal ( < qal. qalmış).
yetişməmiş yemiş. kalah.
qalac. avara. iş bilməz. gic.
bərk.
çatmaz. qanmaz.
xal. tüq. tük. dük. tokuq. amac. nişan.
oxu dükə çaldı.
qal !: geri qal !. uyu !. yat !. qafil ol !. yuban !

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kal.
əğri. burşuq.
çatmamış. yetişməmiş.
çal. çalırma. çalırış. ayırma. ayırış. cayırma. cayırış. qoparma. qoparış. sökmə. söküş.
qafası boş. boşqafa. anlamaz. qanmaz. qaqlaq.
kal qarpız: qabax. dadsız, duzsuz nərsə.
qoğun, qarpızın kal çıxması qabaq çıxmaq: kalah çıxmaq

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kal. bax > qaq. kək. kəkə. kəkəs. kəks. çal. (1 < çal. çalınmış. vurulmuş. darılmış. boğaz. 1 < qaq. qaqla. qaqal. qaqqıl. gəgəl. gaval. gəvəl.).
çalı. çalınmış. acımsı.
kal. ( ç < > k ). ( < çal). çalın: yarı pişmiş. çiğ. açılmamış.
qal !: toxda !. istop !. dur !. dayan !.
çal. hal. ( < qalmaq). bulunan, olan, duran, qalan, təpdə, dəğərdə, işdə, işlək davamda olan, çalınan, yaşanan durum. vəziyyət. görünüm.
qala baxıb qan alırlar.
qalına baxan yoxdu, aşını yeyən çoxdu.
çala baxıb çırpır.
çırpınıb çırpınıb çalın tapar.
nə çallı qallı adamdı o: hallı mallı.
hər çalın bir çağı var.
yalıva görə yarın olsun, çağıva görə çalın olsun.
qal qoymaq: qalı qoymaq. qaldırmaq. alı qoymaq. uçlab, uşlab qoymaq. yibermaq.
dərin. gur. qat. hündür.
yetgin olmayan.
kəl. cavan. yeni yetmə. təzə zuğ.
yaşıl qabığından çıxarılmış cəviz. sütlü.
şüv. zuğ. dal.
ağacdan bir kal kəs.
yarım.
kəl kilo: yarım kilo. kəl. çirkin. kötü.
zayıf. cılız.
qəbir daşı.
verimsiz topaq.
zərərli ot alağ.
tomurcuq.
ağac sürgünü.
körpə ot. xam.
kəl. ( < kav). kavlaq. tükü qılı tökülmüş. dazlaq. dazalaq.
bir camışın yol açdığı xəsdəlik ki saçların töküdürür.
kal. kövük yer.
kal. < çal: yarımçıq. kəsik. alçaq. naqis. yetişməmiş. cılız. çıplaq. örtüsüz. ağacsız, otsuz. çöl bərə.
gobud. qabal. qanmaz.
nə kal adamsan.
kal kal danışma.
küstah. ahmaq. inad.
həvəssiz. könülsüz. diləksiz.
belə kal oturma yeməyə, şirin ye.
yeməyi kaldı: iştahsızdı.
pis. zayıf.
xam.
soyuq. üşəngən. iti. sərt. donuq. buz kimi. buz dağı. sevimsiz. quru.
qızla kal davranma.
qalcıq, qalıq. gözə çarpan nəsnə. ləkə. gözdə olan bəbək ( > gilə). xal. bən.
qallı üz.
gal. gala. çatışmayan, sinsidən acı nəsnə. üzüntü. qoyuntu. göyüntü. üzgü. sıxıntı. əzab, əziyyət.
arvadı boşa, galından qurtul. inəyi sat, qalasın at.
malı çoxun qalası az olan.
keçəl.
kal qulaq: sağır. kar.
kal. < çal: yarımçık. kəsik. alçaq. naqis. yetişməmiş.
kəl başa şimişir daraq: yaraşmazlıq, uyumsuzluq, dəngəsizlik.
kor göz, göy göz; kimi.
kəl ölür, sırma saçlı olur, ölü götü ballı olur.
kal. kövük yer.
qırxılmış qoyun yünü.
çat. istisna.
qal durum: istisnayi vəziyyət.
qala qalsa: istisna qəbul edsək.
qalsız: istisnasız.
bir işin qalma, durma, dayanma durumu. əngəl. axsaqlıq. güclük. köstək. bağ. səkincə. mane;.
ulu. sayqıdəğər. xatırı. sayılır.
qıl. yer altı çevrəsinin qağanı.
qıl. qeyrət. kişilik. gizli quvvə, güc.
qıl. ütər. güclü. usanmaz. utanmaz.
yoğun. yığıq. yığma ayqıtı.
gal. bax > gəlu. boğaz

QAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kal. qozalaq. yetişməmiş. ufalaq nərsə.
kal yemiş: dökülək. olmamış

QALA KÖTÜR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kala kötür. kola kumbur. kambır. küyki. könəz. yonqasız. odun adam. köndəmsiz. ipə
sapa gəlmiyən adam. danqaz

QALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qalaraq.
dağ başına az qala qayıtdıq.
nərsiyə görə öncə, qabax, əksik olaraq.
ona üç qala.
bir metir qala.
top başmağı.
kətən başmaq. kavala. kovala.
uca. mürtəfe;.
ucalıq. irtifa.
qaidə.
gizlinpac oyununda, qurdun, əbənin durduğu yer.
qalaq. cıdaq. cıdal. durumlu. dayamlı. dayaqlı. dözümlü. üzülməz. muqavim.
qalan. artıq. başqa. daha.
qalan gecdi, gedəlim.
qalmış. qalırkən. qalaraq.
ona beş qala.
ikiyə üç qala. (# geçə. keçmiş. geçmiş.
onu beş keçə. ikini üç keçə.
(futbalda qorunmalı yer). qol.
balıq. kənd. şəhər.
qala qorğuluğu, duvarı: bağbata.
bələd. bəldə. şəhər.
burqaz. kiçik şəhər.
ərk.
gərmən.
hay küy. çığır bağır.
kala. qanqal. qoza. kələf. çilə. çiğlə.
kərmən. duvarlı, hisarlı yer.
kilə. peymanə. təbriz batmanı.
qalğa. dikə.
qoruqan. istihkam. estehkam. qorunaqlı yer.
müntəzir.
qala qomaq (> qal qozaştən (fars)). gözətlətmək.
nisyə.
şəhərin böyük qapılı girişi. dalvaza. dərvaza.
yesir. avara. qırbal. qırban.
qala qalmaq: avara qalmaq.
şato. burq. burqaq. çevrələnmiş yer.
bürc.
qala başçısı: güdval. gütüval.
yüksək qala: iç qala. ərək. ərk. baraq.
qala bəyi: qala qaravulu.
qala saxlavı: qalabəyi.
qalalarda ox atmaq üçün yapılan yarıq: gəz ( < kər: kəs).
donqala: gülbaşaq. sallaq olan don, buz parçası.
könül qalası, kişi isdər alası.
könül qalası: yüksək qala. ərək. ərk. baraq.
qala əri: qala qaravulu.
qala qala: qala qalmıya: ola olmuya.
qala qala üç kişi qaldı.
qala qala: qalsa qalsa: çox qalsa. ən uzağı. ən çoxu. ən sonunda. hammısı. bütünü. olub olacağı. həddəksər.
qala qala üç günə işimiz bitəcək.
qala yapmaq: qallamaq. qaldamaq. qalamaq. qalatmaq. qaltatmaq. istihkam qurmaq.
qalalarda, gövərçinliyə oxşar gözçü, bəkci yuvası: göyərçinlik. gövərçinlik. gövərtə. gömərtə.
iri. yekə. böyük. biyik. bik.
qalabalıq: iri balıq.
qalaev: yekə ev.
qalasaray: qalatasaray: böyük saray.
qalaqon: qalaqona: qalata. qalataq. qalaoda. tənəbi. böyük otaq.
ağqala. kasabılanka (kasa < qapsa + bılan: ağ). darul bəyz. ağşəhər

QALA : Arin Turkish Etimology Dictionary

gala. gal. ( < qalığ. qalax: qalğmaq. dikəlmək. qalamaq).
ərk. sarp, uca, yüksək yer. saray.
kənd. qeyint.
qorğan. qorqan. qurmağal. ürkəyim. örkəyim. saxlac. daynaq. hisar.
qala duvarı: tuqurqa. savur (sipər). səngər.
hündür.
şər. güc. zor.
qalasız: şərsiz. qala qalmaq: şərə, duzağa düşmək.
kəllə.
şəhər.
qala pozmuş gəliş: bir şəhəri almış, bir işi çözmüş kimi davranmaq.
qalası oyulmaq {
işləri axsayıb, pozulmaq.
yamnısı, güvəndiyi adamın ölməsi.}.
qaxınc. acı. üzüntü. qoyuntu. göyüntü. üzgü. sıxıntı. əzab, əziyyət.
arvadı boşa, galından qurtul. inəyi sat, qalasın at.
malı çoxun qalası az olan.
açılmamış (pambıq qozası).
tarlada qalan kala, hammısı ziyandı.
bir qolda yüz kala olur.
qalaq. böyük yığıncaq, qonaqlıq.
böyü şüşə qab. banka.
bir kala qora, iki kala sirkə. birbiri ardı qalan, gələn sıra. səf.
kala. ( < çal: çala. kül rəngi.
kalanın; rənginə görə belə adlanır. {ağız: ilkin, təzə, quyuq süt}.
sığır.
qala yıl: sığır ili.
kala. kələ. atmaca.
kala. kələ. kərtənkələ.
kala. kələ. qıssa. güdə.
kalaqulaq.
gərmən. qalğan. qorunaq. qoruqan. qurqan. dulda. duvar. qırman. sığınaq. tabya. qorunaqlı yer. istihkam.
qalla. kəllə. ( < qal). çəşo. keşo ( < çəkmək). sara qalağı. paranın qaltan yeri. kasa.
öncə, qabaq. əksik.
az qala gəldi: az qabaq gəldi.
bir saat qala: bir saat qabaq.
içində. sürə.
bir (zaman) qala: bir çağ içində.
zaman. kərə. dəfə.
bir qala: bir zaman.
ötən qala: keçmişdə.
gələn qala: gələn dəfə.
iki qala: iki kərə.
(tökülüb qalmış. yığılıb qalmış). andıra. miras.
qalası: andra qalmış. andıra qalsın.
bağlı. yana. uza. quyruq. qoşuntu. yoldaş. həmrah.
bir baş on qala.
qalasız, tək yola çıxma. nərsənin, bayağı (adi) ölçüsündən artıq olan nərsə. vijə. özəl.
qala say: özəl, vijə sayı.
qalaq. sıxışıq. ağır toplum.
kitab qalası.
uşaq qalası.
oğru qalası.
ittihadiyə.
başmaq qala.
yazıçı qala. bu sözdən yansıma olan,
atqala; sözüdə
sindika anlamındadır.
qonaq. ləş. cənazə. cəndək. gövdə.
dürd. çökək. tilif.
üzüm qalası.
qıl. ülgücün kəsgin ağzı.
qalası qırıq: qalası düşük. dişi gədik, qırıq.
böyük səhəng.
qadın. qız.
qalabaşmağı: qadın başmağı.
qal: əl. qol.
qala kiritilmək: ələ keçirmək.
qalaq. turuq. sığıncaq. duraq. pənahqah. baqu. baquq. bəkük. bəkü. bərkik. bərki. qorunmuş yer. basur. dayanmaq, durmaq yeri. səngər. kənd. kəndü. kənüt. şəhər. istihkam. istehkam.
qurqaç. istehkam.
bahalı. qiymətli.
qalmış. qabaq. əksik olaraq.
bayrama iki qala gəlin.
beşə beş qala getdi. (# geçə).
dayaq. muqavimət.
or. qorğan. burkam. hisar. gürşad. quşaq. qurşaq. istehkam.- qala olmaq: bir tabur, bir bölük əsgərin arxa arxa verib, dörd sıralı bucaq durmağı.
intizar.
qala qoymaq: gözətlətmək.
kala. ağız. süt başı.
qalaq. baqıt. bəkit. ərk.
qalaq. boğazkəsən.
şəhər. kənt. kənd. kəndü. kənüt.
talvır. tam duvar. dam.
qala pozub gəlgəncə: qala pozmuş kimi. böyük bir işi açmış, həll edmiş kimi havalara girmək.
qalası oyulmaq:
işi axsamaq. işi pozulmaq.
güvəndiği kişin ölməsi.- qala duvarına vurulan, taxılan böyük çəngəl: qapcaq.- qala topu: yerə top. topun yerisi