Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QÜNƏFƏÇİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəfəçilik. günəfəndilik. günağaçılıq. günkişilik. günbəylik. günçülük. günə görə davranışlıq, dəğişməlik. dalkavuqluq. oprtonislik

QÜNƏFƏNTİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəfəndilik. günəfəçilik. günağaçılıq. günkişilik. günbəylik. günçülük. günə görə davranışlıq, dəğişməlik. dalkavuqluq. oprtonislik

QÜNƏFƏNTİSİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəfəndisi. günəfəçi. günağası. günkişisi. günbəyi. günçü. günə görə davranan, dəğişən. dalkavuq. oprtonist

QÜNƏQİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəğik. hindiba

QÜNƏLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəlik. günəşlik. günlük. ışıqlıq. ışarlıq. açığlıq > aşıqlıq. tanışlıq. yaraşlıq. yanaşlıq. alışlıq. yaxtılıq. aydınlıq

QÜNƏNMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

günənmək.
günlənmək. gün kimi parlaq olmaq.
gün görmək. gün keçirmək

QÜNƏNTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

günəndi: günendi: günenimi. güneni. gün dinləndi. gün dinəndi. gün batar. günaşdı. günbatan. gün uçar. gün uçur. gümün. gömün. batı. qurub. ğurub

QALAEV : Arin Turkish Etimology Dictionary

qala ev yekə ev

QALAFA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafa. kalapa. kavla. ( < kav).
kovuqlu, kovlu yer. quyu.
bu çölün kalafası çoxdu.
kalafa qazmaq.
kələk. duzaq. tor.
kalafaya düşdü.
kalafa qurmaq.
(hər bir amacla) qazılmış, yaxud qazıq, oyuq, çökək, çuxur yer.
ilkin yerdə kalafa açırıq.
kalafa, bayır yer.
şuxumlanmış yer.
kalafa yerdə pencər yaxcı çıxır.
tövlə. pəyə.
xaraba ( < kav). uçub dağılmış.
kalafa qalmış ölkər.
kalafa yurdlar.
ocan köçdü, kalafa qaldı.
kavalaf. başayaq.
çor vurmuş. yoxarmış, məhv olmuş.- kalapalı bağ.
kalapalı il: çoru, azarı çox olan il.
kalapalı: dərli, çolı, qarqılı, lə;nətli.
kalapa qoymaq: kalapa vurmaq: azarlayıb, yox edmək

QALAFAL : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < qal). böyük ev, yer

QALAFALAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafalamaq. kalapalamaq. qapalamaq. ( < qap. kav). kavalaf qoymaq. başayaqlamaq. yox edmək

QALAFALIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafalıq. kavlaq. ( < kav). çökək yer. xarabalıq. çöl. bayır

QALAFAT : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > qapalat. ( < qal. qab). qiyafə. qılıq. geyim.
böyüklük. irilik. göstərişli.
sapan. mancanaq.
pərçin ( < bərkin. burkın) ayqıtı.
nərsəni yüsəkdə saxlayan ayqıt. yatmaq üçün qurulan taxat, yataqın yeksəkdə olduğundan
kıravat; adın almışdır.
bayağı. qalın. quru. qaba. qabaq. qaban. danqaz.
normal. bir nərsəni bəziyib, düzəltmədən, issi soyuq. olduğu kimi. taarüfsüz. açıq. gəlişigözəl

QALAFAT : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafat. çalaçat. çalaqap.
aşağısı dar, yuxarısı gen börk, kavuq çeşiti. qazanıc. qaznac. ( qazanın tərs qoyulmuş biçimində olan börk). polis, qoşun börkü.
yalançıq bəzək düzək.
çala, oyuq, yarıqları tutma.
pinəçi. başmaq onaran, tə;mirçisi.
yamama. rifu.
qalaqalma. qalaqlama. qalıqlama. keçimsiz durum. çətinlik.
çalaqapa çəkmək: başına iş açmaq. duzağa, dolağa salmaq

QALAFATLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafatlamaq. çalaçatlamaq. çalaqaplamaq.
onarlamaq. tə;mirlətmək.
çala, oyuq, yarıqları tutmaq.
pinəçilik edmək. başmaq onarmaq, tə;mir edmək.
yırtıq yamamaq. rifulamaq.
örtbas edmək.
yalançıq bəzək düzək edmək. üzdən sığallamaq.
keçimsiz duruma, çətinliyə salmaq.
çəkidüzən vermək

QALAFATLI : Arin Turkish Etimology Dictionary

olduğunda ötüşməli, keçərli (qabili qəbul) olan. iriyarı. pisdə olmayan. çoxda yox amma yaxcı.
qalafatlı yemək.
qalafatlı durum

QALAFATSIZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

biçimsiz olan. ya çox şişman, yaxud çox arıq, yoxsul olum

QALAFIR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafır.
öz suyunda, buğunda pişən ət, nərsə.
oğru. kələkçi. düzənçi.
kələfir köpeyoğlu

QALAFIRLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalafırlamaq. nərsənin olduğundan, bir nərsəni, işin, malın içindən, kəsib oğurlamaq

QALAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalah.
kal, yetişməmiş yemiş.
kələk. qavın kimi yemişlərin gənəl adı.
kalah. kələk. bax > qalaq.
kal, xam qoğun.
qalaq. nərsənin yığını

QALAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalah.
düğlək. qıra. olqunlaşmamış qavun.
xiyar qıra. qabağ. alabaş. sərsəm. aldavıl. andavıl. şapşal. qaba saba. qamqalat. qapqalat. qayta. görgüsüz. dargöz. qısgöz. qıtgöz. dümbələk. bacarıqsız. başarıqsız. yontulmamış. yonulmamış.
qabaq.
qabaq çıxmaq: kalah çıxmaq: qoğun, qarpızın kal çıxması. gözlənilməz, bəğənilməz olay olmaq

QALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalah. kalah. kələk. ( < qal).
bir nərsə bükülüb, qatdanaraq, yaxud neçə nərsə birbirinə dərilib, dolaşmış, qalanaraq arıya çıxan nəsnə.
sildən düzəlmiş, ucu küni, girdə, kiçik girişi olan yuva. sil yeri. təzək yığını.
yaş söğüt qabığın bükərək düzələn zırna.
yığva. yığıntı. yığılı.
hər bir nərsənin qalın, yoğun başı. zırnanın qalın başı.
toparlanmış nərsə. qıra. azca iriləşmiş yemiş. böyümüşdə yetginməmiş nərsə.
dağ kalahı: iri qıra.
buğnuz (burnuz).
çörəyi çevirməkdə işlənən axlov, çubuq, taxda şiş.
üzgün. düşgün. bitgin. zayıf.
at, eşşəyin yaraqı (siki).
oyunlarda əldə qaldırılan, ələ gətirilən, qazanılan saylar.
kilit. qıfıl. çəngəl. sürgü. sürmə.
qabarma. qasım. qurum. qurum. çalım. böbür. övüş. şişim. yordam.
görünüm. üst baş.
qalbur ( > ğərbal (fars)). ələk. sumaxbalan. süzgü. süzgəç. süzək. təpir.
dalqa. qıvrım. titrəşim.
güc. quvvət.
kalayın kəsmək: kalahdan salmaq: gücdən, incardan, əldən salmaq.
burun gəmiyi. heyvanın burun dəliği.
gəniz.
yumşaq, yalın, sadə, yaxasız baş örtüsü, başlıq. gəlin başlıqı, təpəliyi, tacı. taqqa. çapqa. şapqa. bərə.
burnun ucu.
qara. himayə.
dulda. saya. kölgə. quyu, çuxur, qorunaqlı, dalda, gizlənməli yer.
dimdik. börkün dimdiyi.
buynuz.
kalah. nərsənin yığını.
odun kalahı.
sil kalahı.
ulu. yüksək.
kiçik şişginlik. kiçik daş.
geniş, düz olan nərsə. yonulmuş düz taxda parçası. enli qaşıqlarki, birbirinə çalınıb ritm tutarlar. kürək.
qayıq qalaq: qayıq kürəyi.
qalaq dartmaq: kürək çəkmək.
qalaq qaşıq.
yelək. qanat.
dəlik deşiyi, cırıq yerləri, böyük daşların arasını doldurub, yamamaq üçün basılan daş çanqıl.
qat.
bir başı dar, öbür başı gen olan boru biçimli nərsə.
quru. kibir.
qalaqlı kişi.
qatlamaq, burmaqla düzəlinən nərsə. cəviz qabığını buraraq, düzəlinən uşaq tütəyi.
böyük.
kiçik kürək. aravan. xəkəndaz.
kələk. ərək. im. nişan.
böyük tabaq.
kötük.
incə səsli, qadın qılıqlı ərkək.
kiçik daş.
qalmış. avara. kal, gay, boşda. aylaq. yalqav. tulaz. aciz. işsiz. bekar.
qalaq kişilər: aylaq gəzən, başı boş kişilər.
qalaq aylanmaq: avara dolaşmaq.
qalaq it: avara köpək.
qalaq itlə: avara itlərə tay.
qanat.
qala. aşyan (fars). aşıqan. aşılanmış yer. yerləşmiş yer. otraq. yuva.
qala. baqıt. bəkit. ərk. qorqan. gürşad. quşaq. qurşaq. istehkam.
qala. yam. ev. duraq. durqa. mənzil.
qala. sağlam. qürşad. gürşad. quşaq. qurşaq.
qala. turuq. sığıncaq. duraq. pənahqah.
qala. qalaqsı. yığın. koma.
qala. qalılınan yer. toxdaş. otraş. ev.
(heyvan) burun dəliyi.
havayi. boşun. sərsəri. başı boş. avara.
qanat. pervana qanadı.
tirmən çarxnı qalaqları: dəğirmənin qanatları.
qayıq kürəği.
qalaq dartmaq: kürək çəkmək.
qalaq aylanmaq: avara dolaşmaq.
qalaq it: qalaq itləy: başı boş it.
yontulmuş parça. qaşığ.
basta qalaq: taxda qaşığ.
qars qalaq: qafqas müziğinə tempo tutmaq üçün yapılmış taxda parçası.
qalaq börk: astraqan qalpaq.
qalaq tiş: böyük, geniş diş.
daban qalaqçıq: qaşığ.
işqoq qalaq: dibçiq.
kötü. işə yaramaz. pozuk.
pis. kir.
qalaq bolmaq: işə yaramaz olmaq. ziyan olmaq.
qalaqlıq salmaq: kötülük edmək

QALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kalax. bax > qalaq

QALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qalağ. çalaq.
börk. kepi. başlıq.
burun. uc.
dolama.
sürəkli sürtülmək, döğülmək, dəğmək sonucu, gövdədə oluşan qasıq, qazıq. bərklik, qatlıq. pinə.
hər nəyin irisi, böyüğü.
hər nəyin yığını.
qalxan. dulda. dalda. sipər. savar. savra.
qoruq. kölgə. himayə.
tumaq. toraq < > toqar. tümsək.
koma. pənahqah.
kalağ. kalağa. kələf. çilə. çiğlə. qanqal.
qala. durumlu. dayamlı. dayaqlı. dözümlü. üzülməz. muqavim.
qala. doğuzun burnundaki şişik yer.
qala. qatraq. qaba.
qəhbə. qaldırım süpürgəsi: qalatım süpürgəsi. qaldırım yosması. fahişə.
qalağ. yalaq. dalaq. çaltaq. qaltaq.qaytaq. qaltuq. qalaqlı. qallaş. kəllaş. kəlləş. çaqqal. çalqaş. çallaş. kavtaq. kavtuq. kovtaq. qoltaq. ediş. iş. fışqı. dışqı. fışqıraq. dışqıraq. qaldırım yosması. ərcən. ərkək istəyən qızmış qadın. qarabet. dönək. şələxtə. qancıq. sürtük. yelə. yələ. qəhbə. fahişə. ruspi.
qalıq. qaqal. qaba. qalaba. qalba. qabal. qalab. qalın. yoğun. yoğan. enli. enil. gur. gurul. gür. gürül. güclü. qocur. sağlam. böyük. böyküt. acıq. iti. sərt. ətli. şişik. dolu. doluq. dolqun. çaplı. çapıl. iri.
qalğa. böyük qonaqlıq.
qalğa. baha. minil. minli.
qalğa. bahalıq. minlik. minilik.
qalağ. qalğa. qatraq. qaba. yığın.
qataq. qadaq. qapız. qota. gödük. gövüt. çap. əlçim. ölçim. ölçək. kilvan. kil. peymanə.
burun ucu.
təpəlik. balçaq. başlaq. tac.
nərsənin yığını.
kavlaq. burun dəliyi.
pişən çörəyi qaldırıb çevirən ağac, qol.
qalav. anğa. gənğ. qaranıq. baxa qalma. mat. alcıranğ. heyran.
börk dodaqlığı, dimdikliyi, sipərliyi, ləbəliyi.
şapqamın qalağı əğilimiş.
qaylaq. qəley. tutdaq.
kalak ( < kavlak: oyuq). balaq. çuval.
böyük dalqa.
dürgü. dürmə. dürüm. bürgü. buruş. burquş. büklüm. büküntü. qıvrım. qıvrıntı. qat.
tac. çat. tax. taxa.
başlıq. börk. şapqa.
daşqalağ. (- dağ ətəklərində, dərələrdə sürüşüb yığılan daşqalağ: qağşaq. qavşaq. qayşaq).
yıxıntı, töküntü qalağı: kağal. kaval

QALAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qalağ. hava.
gəlin qalağ: gəlin havası: bərk durğun, rakit hava