Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QOQULAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoxulamaq. iyisgəmək

QOQULAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoxulamaq.
iyləmək. qoxu almaq. sezmək. hiss edmək.
iyləndirmək. qöxulatmaq. qoxu sürmək, vurmaq.
paltarın, gövdəsin qoxuladı: ətirlədi

QOQULAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoxulan. qoxunar. qoxulu. iyli

QOQULAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoxulaşmaq.
sevişmək. məhəbbətləşmək. 1 anlaşmaq. bilişmək. tanışmaq

QOQZAYAMAYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoğzayamayan. qaldıramayan. iqamə edəmiyən

QOQZAYAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoğzayan. qaldıran. iqamə edən

QOL : Arin Turkish Etimology Dictionary

arna. irmaqdan, axardan bir qol.
ərş. əriş. qarış. araba oxu.
qaraq. qarı. qaru.
çaqanaq.
çək. imza.
qulp. sapaq. sap. saq. qəbzə. dəsdə.
təqəq. təkək. taqaq. bələk. dal. asma (möv. üzüm ağacı), xiyar, qoğun, qıya kimi yemişlərin sürdükləri uzun qollar.
kar. əl.
barmaq. (qordalamaq. qurdalamaq. qurdalamaq: barmaqlamaq).
yan. tərəf. uc. qanat. yeng. bölük. bölüm. baldaq. dal. tikə. parça.
qab. baydaq.
fürsət. budax. buta. bud. aymaq. ayrıq. sektör. dərmək. şö;bə. kəsiş. avdan. yayım. sərim. uzanım.
əl. dəsdə. dəstə. sapqlıq. sap. qəbzə.
üyə. üzüv.
darmağ. tutum. çəkim. topluq. taxım. ekip. qurup.
dizi. yön. yol. yön. cəhət.
yurdun dörd qolun.
devriyə gəzən əsgər. gəzmə. bəkçi. qaravıl.
qola çıxmaq: sıla çıxmaq: devriyə çıxmaq. insanın çiynindən barmaqlarının ucuna qədər olan bölüm. bilək. bir qoli yumuq irdi: bir əli yumuğiydi.
qoluqa quruq aldı: əlinə çubuq (quru ağac) aldı.
qoşun. alay.
qolqol gəmilər durna alayı kimi düzülüb.
yeng. ( > lenge (fars)).
qolsuz: yengsiz geyim. qorsaqca. cılıqqa
qaru. əl. dəfə.
qolun altı. mobl. qollu səndəl.
bar, restürançının qabağındakı miz, ki müştərilər o mizdə qoltuqlanıb dayanarlar.
iki təpə arasında alçaq topraq. dərə. iki yüksəkligin arası.
çıxış çuxuş. çuxurluq. çıxışlıx.
tarım. tar. dərim. bölük. qollara ayrılmış nərsə. şö;bə.
tarmaq. darmaq. dal. şaxa.
dağın döşü. təpəsdən aşağ enən, dərədən yüksək qalan bölümü. dağın ortasın, örüşü.
qılıncda, bıçaqda olan yol biçimli oyma.
kol.
kəkirə kolu: acı kişi.
kol kos. çalı çırpı. pölük.
atac. dərvaza.
dağ ətiyində olan təpələr.
qoşunda, sıraya, alaya dərlər.
əl. dal. sanaqat. barnaş. qanyon. sarp dərə.
tarmaq. şəbəkə.
ulam. takım. bölüm. əl. dəsd.
qol qol: bölük bölük: ulam ulam: takım takım. əl əl. dəs dəs.
mə;mur.
qapı qolçusu: idarə mə;muru.
əsgər. sərbaz.
gəzmə. gözətçi. ağalığın (devlətin) yardımçı gücləri. polis.
budaq. üzv.
cinah < çanaq. qanat. şaxə. şəbəkə. tarmaq. darmaq.
mə;muriyyət.
imza.
xanlığın, şahlığın qolu, imzası: toğra.
toğralı kağız.
toğrasız heç bir nəyə baxılmaz.
yol. axar. tamar. damar.
yağmır suları yerin damarlarına işlədi.
daş atıb qolu yorulma: əməksiz, zəhmətsiz bi nəyə yiyələnmək.
yenğ. yanğ. bol yanğ.- iləri qol: ilgəqol. başdöl. təlayədar.
qapı qolı: dərbar çərikləri.
qol burmaq: qələbə çalmaq.
qoşunda olan sağ qol sol qol.
sağ qol ağalığı: binbaşılıq ilə yüz başılıq arasında olan dərcələrin ən yüksəyi, bu dərcə sol qol ağalığından yüksəkdir.- çox qollu çəngəl: qaz ayağı.- qolı qulpı yox: qolı qulağı yox: tutacaq yeri olmamaq.- qolun dayancaq yeri: qoltuq.
qoltuqlu səndəl.
qol qanat:
gövdəni quran üyələr, üzvlər.
tutar qolı qanatı yoxdur.
nərsənin durumunda durduran, harmonısın saxlayan parçalar. istinadqah. güc quvvə.
qol qanatı kəsildi.-
qolun dirsəkdən aşağ bölümü: əriş.
arabanın, daşqanın qolu: əriş.
qol ağası: yüzbaşı ilə bəybaşı arasında bir ünvan. {- sol qol ağası.
sağ qol ağası}.
qola çıxmaq: qol gəzmək: mə;muriyyətə çıxmaq.
iləri qol: müqəddimə.
geri qol: quyruq.
qolı atmaq: qolı çıxmaq.
qolların açmaq: istəməkdə bulunmaq.
qol ordu: kiçik ordu.
qol vurmaq: bir aşağı bir yuxarı gəzmək.
qol uzatmaq: qollanmaq. bölüklənmək.
qolu uzun: qolu yetir: sözü, hükmi keçər.
qol basdırmaq: qolun ağzın qıvırıb tikməklə əkləmək.
qara qol: polis. jandarma.
qol qanat: əl ayağ. cəvarih.
qol qanatı kəsik: qol qanatı qırıq: təprəşə bacarıqsız.
qol yermək: yardımlamaq.
qolun ən yoğun, qalın güclü gəmiyi: bazuq. basuq.
ırmağın yan qolları: yanuv.
qol gəmiği: qısqayılıq.
qolun artına tutqan: çimri. pinti.
qol ayaz: avuc içi.
qol ayaz dənğli: avuc içi qədər. kicicik. çox kiçik.
qol ayırmaq: işi bitirmək.
qol yavluq: dəsmal. məndil.
qol yetdirmək:
çalmaq.
dövmək. vurmaq.
qol yuvmaq:
bir işi həll edmək. bitirmək.
vazqeçmək. tərk edmək. bıraqmaq.
qol qab: əldivan.
qol qıyın: əsər. əl əməği.
qol göltürmək: oylamaq.
qol göltürüv: oylama.
qol göltürüvqə salmaq: oylamaya qoymaq.
qol salmaq: qol çəkmək. imzalamaq. onaylamaq.
qol sırtından qaramaq: umursamamaq. önəm verməmək.
qol sürtgüc: peçətə. məndil.
qol daş: daşı uzağa atma oyunu.
qol tutmaq: əl sıxışmaq.
qol uzatmaq: çalmaq.
qolqa yığmaq: kontrol altına almaq. dənətim altına almaq.
qolnu sırtı bilə işlə: üstüngörü yapmaq. istəksiz çalışmaq.
qolu yuqa: yoxsul. parasız.
qolun artına tutqan: çimri. pinti.
qolu qısqa: çimri. pinti.
qoluna bərk: qoldan bərk: çimri pinti. çimri. xəsis. pinti.
qoluna çibin qonqan: zəngin. varlı.
qolundan gəlmək: əlindən gəlmək. sözü geçmək.
qol bağı ulaşıq. peyvənd.
qol dayaq: baston. baldaq.
qol çalmaq: çavaq çalmaq. çəpik çalmaq.
qol çəkmək: əl ilə sürmək. imzalamaq.
qol dənətmək: kullamaq. qazanmaq işlətmək.
qol dolaşdırmaq qol dolamaq qol sarmaq.
qol dolaşmaq qaraqalçuluq. gəzmək. gəzik. keşik. dönəm qoldolaşmaqda ulaşmaqda işi şai səhər.
qol qol qollu qolunca. darax darax dəsdə dəsdə. əl əl.
qol vermək: kömək edmək. yapışmaq.
qol vermək: inanmaq. boynamaq. boyun qoymaq. müti; olmaq.
qol salmaq barmaqlamaq. əl ilə işarə edmək. əl sallamaq.
qola almaq: şəfaət. himayə edmək. qollamaq.
qol qanat: yardımçı. püştiban.
qol qol: yol yol.- qolun üstü: qaruça. bazu.
sol qol: sol əl. sonqol. solaq

QOL : Arin Turkish Etimology Dictionary

qul. saçım. enik. yenik. tabe’. nökər.
qırqa. firqə. bölük. bir topluluq içində, ayrılmış, ayrıca, başqaca görünən topluluq.
(futbalda qorunmalı yer). qala.
şö;bə.
bazu.
dəsdə.
tim.
parti.
quruh. 1 dal. uzantı. sö;bə.
imza.
qol atmaq, çəkmək.
güc. qaldırı. zor. quvvət.
beşinci qol: gizli çalışan güclər.
qolan. firqə. cərgə. komba.
orta. iç. mərkəz.
qulp. qulup. qılup.
şaxə. dal. bölüm. heyvanların ön ayaqları. sap. dəsdə. bir yapının ocağından (mərkəzindən) yanlarına ayrılan bölüm. şö;bə. şəbəkə. yan. yön. tərəf. cəhət.
dörd qoldan gəlib ocaq qurdular. ekib. qatar. qafilə. cinah. qanat. çanat. dolaşan əsgər birliyi. sıra. səf.
topluluq. toplum.
yazar qolu: yazıçılar qolu: yazıçılar toplumu.
dal. sağa. sığa. şaxə.
sektör.
qulluq qolu: xədəmat idarəsi.
yapış. tutaq. tutaş. tutacaq. qapış. sap.
çirağ. yaraq. yardam. yardımçı.
çapca. çapaç. çapat. peçat. imza. dama. damqa. kəşe(latin).
əl. qapat. qamat. tapat. çapat. baçat. biçət.
qamatından yapışıb çəkdi apardı.
əl. qılp. sap. dövək. dövələk. dövəc. bir sıra ayqıtlarda dövməyə, əzməyə yarayan parça. kəsmə. kəsdə. kəstə. dəsdə.
həvəng əli.
kol. qaraçolu.
kol türü: geçgeçi.
geçgeçidən çalqı kəsilib süpürgə düzəlir.
başqol: qolbaş: qafaqol: gürəşdə yapılan oyun türü.
iki nərsəni birbirinə ilgələyən, bağlayan bağ, qol: qamıldır. qapıldır. çapıldır.- qaraqol:
qol. devriyyə. əmniyyə. gəşt.
qaraqol, qaravul qonutu. qaraqolluq.
qaraqol gəzmək: qol dolaşmaq.
arabanın sürünməməsi üçün, təkərləri önünə qoyulan iki kiçik, bir böyük dirəklə yapılan əngəl.
bitgilərin dibində olan əsgi dallar.
bayağı çubuq, dəğənək.
qol gəmiyi: qaraca gəmiyi.
üst qol: qaraca. qolun yoğunolan üst bölümü. bazı. bazu.
qaraca gəmiyi: qol gəmiyi.
qolun yoğunolan üst bölümü: qaraca. üst qol. bazı. bazu.
qaraca gəmiyi: qol gəmiyi.
pişən çörəyi qaldırıb çevirən ağac, qol: qalaq.
su yolundan açılan qol: qaragöz.
boyuna, qola, paltara taxılan, asılan bağ, bəzək nəsələr: asdal. yasdal. asqal. yasqal.
çiyinə, boyna, qola salınan salıq, şal: atqı.
bir bölməni, bölüyü, qolu quruğu, bir nərsiyə yapışdırmaq: əkləmək.
yük daşımaqda işlənən dörd qollu, dörd bucaq təxdə: götürgə. təskərə.
qol çağat: qol saatı.- bir gölün suyu, bir dibin qolu olmaq: bir kökdən, qılıqdan xuydan olan.
işqolu: işalan. iş sahəsi, meydanı.
qola salma: ələ gətirmə. ələ salma. əldə edmə. əldəmə. alma. alış. tutma. tutuş. edinmə. elinmə. qapma. qazanma. yaxalama. ittixaz. əxz.- qola çıxmaq: qaraqolun dincliyi qorumaq üçün dolaşması.
qolları qətləmək, siyirmək sıvamaq: işə girişmək, başlamaq.
qıssa qollu üst geyəcək: geyizək. geyəzik. geyəzgi.
baş qırılır, börk içində, qol qırılır, kürk içində: saxlı, gizli tutma.
qol atmaq: hər yana can atmaq.
qol gəzmək: gəzinmək. aramaq.
qol gücü: bilək gücü.
qol saatı: bilək saatı.
sağ qol uluğ;.
sol qol uluğ; qoşunun başçısı adlarından.
arabada olan, ortası boğumlu, oynaqlığı sağlayan, qoyan qol: dirsək.
çəngəlli nərsənin hər bir qolu: çatal.
qollu nərsə: çatal.
dörd qollu: tabut.
dörd qolluya minmək: ölmək.
qol astı: əl altı: pəsələn. basılan.
qol çəkmək, dartmaq: imzalamaq. çəkmək.
qol qol: bölük bölük: covğa covğa: dəsdə dəsdə: qurub qurub: topul topul: fovc fovc.
qol, dəsdək qoymaq: dayamaq. dayqamaq.
qol dəmiri: dayaqa. dayama. sürmə. sürgü. qapı dalısı.
qollu buqaqlı: dallı buqaqlı. çox ayrıntılı. çapraşıq. qarımqarışıq. qarmaqarışıq. qarmaqatışıq. qarbur. qarbura. allaq bullaq.
qolsuz gəbə: kəpənək.
qolun dirsəkdən yuxarı bölümünə taxılan imli, nişanlı bağ, bənd: qolçaq. bazubənd.
qolu qanadı qırılmaq: ümütsüzlüyə düşmək.
qolu uzun: güclü. sözü keçən. nifuzlu. hökümlü.
qol qanat olmaq: qorumaq.
qol kəsmək: ayağ kəsmək: gücün tükəmək. əldən düşürmək.
qol qol olmaq: qollanmaq. qollara ayrılmaq.
qol gəzmək:
qaraqol (polis) görəvlisinin şəhədə dolaşması.
qorxmaz, qorxusuz dolaşmaq.
yaramazlıq, qaçaqçılıq ölkəni qol gəzir (ölkədə baş alıb gedir).
qol almaq: birisinin əlindən tutmaq, əlin tutmaq. könlünü oxşamaq, almaq. təltif edmək.
qol atmaq: yan yönə, ətrafa yayılmaq.
qol basdı:??- qol dəmiri: qol ağacı: dəmiri qolçaq. dayama. dəsdək. qapı eşikdən açılmaması üçün, arxasına qoyulan dirək.
qol saatı: bilək saatı.
qol vurmaq: dolaşmaq.
qol salmaq: qol, əl atmaq.
qol qıçı sıvamaq, siyirmək, çulqamaq: çəmrəmək. kəmrəmək. çıpqarmaq. çırmamaq. çırmalamaq.
qol çıxığı: çıxmış qol.
dal. şö;bə.
bol, geniş, uzun qollu geyim: miniş.
qolun dirsəklə kürək arasındaki bölümü: köçgü (üstündə oturulan, qalınan kök). bazu.
çox buruqlu, qollu: çoxdilimli.
üzmək üçün qollarda yapılan dəprəş, hərəkət: qatman. qulaç. qolaç.
açıq, gərgin durumdaki qolların, barmaq ucları arasındaki aralıq, məsafə: qatman. qulaç. qolaç.
ana qoldan, arxdan ayrılan qol: kavar. çavar. çağar.
iki qolu əninə açmaq: qatman. qulaç. qolaç.
qol çəkmək: çapaçmaq. çapaçlamaq. çapcamaq. çapcalamaq. imzalamaq. damamaq. damalamaq. damqamaq. damqalamaq.
qamu qol: dövlət işçisi.
mə;mur.
karmənd.
qamu qol: qamu yar: imdadgərane ectimai. imdadgər. imdadgəran. mədədkar.
əlivi versən, qoluvu tutar (qapar.).
hammımız bir kökün barı, bir qolun dalıyıq.
kərdi, eyvan, yük arabası qıraqlarında tikilən, dikətilən qol, çərçivə, barmaqlıq: qanat. qana.- qantar qolunu üzərində sürülən dəmir tikəsi: qantarın topu.
qol budağın sındırmaq: qanat qırmaq.- uzun qollu, başı torlu balıq avlama aracı: avqalıq. ovqalıq. oxlıq.- uzun qollu, başı qurşaqlı (kəməndli) malqara tutmağa yarar arac: avqalıq. ovqalıq. avqalıq. oxlıq.
söğmə tikanı, sevgi gülündən su içər, orax gəlsə, kollu güllü biçər

QOLA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qucaq dolusu arpa dəsdəsi.
yardım

QOLA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kola. kürrə

QOLAB : Arin Turkish Etimology Dictionary

dolab. qalob.
küvrə. kürə. yuvarlaq. quşaq. dayrə.
yer quşağı: yer kürəsi.
lapanın örtüyü.
qaraqolab: qaraqolbağ: qapı pəncərə lovlası. qapı kimi nərsələrin, üzərində dolanan dəmir dəngə, dınqıl, mil

QOLABLAŞMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaloblaşmaq. dolablaşmaq. küvrələşmək. kürələşmək. quşaqlaşmaq. cəhanşimullaşmaq. dünyəviləşmək

QOLABLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaloblıq. dolablıq. küvrəlik. kürəlik. quşaqlıq. dünyəvi. cəhanşimul. imum dünyalıq

QOLAC : Arin Turkish Etimology Dictionary

qulac. iki qolun açıqlığı boyunda. iki qolun açıq olarkən, bir öbür ucuna dək olan aralıq. me;marların iki arşını.
xada. qada. sırıq. əl ağacı.- ipi ki ölçər qıldı qulaç (qolac) \\ qılıb on iki min qarı, bir yığəc: bir qulaclıq ipi ölçər (məhəndis) qıldı on iki min dəfə (əl), oldu bir ağac.
yeddi qolac dərin quyu.
qolac qolac: bol bol. çix çox. fərax fərax

QOLACLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qolacla ölçmək.
ölçüb biçmək.
yeyin yerimək. iti gedmək

QOLAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

< kovlaç. kasa. tirləmə kamanı çəkmək.
< kovlaç. kasa. çubuğa, siqara, bafıra, qəlyana ağır soluq vurmaq.
qulaç. iki qolu əninə açmaq. açıq, gərgin durumdaki qolların, barmaq ucları arasındaki aralıq, məsafə.
güc verib oxu çəkib, yayı gərmək.
qolaş. qolaq. qolçu. qılay. qılan. çalay. çalan. qaboş. qapış. qılıqçı. qılman. qornuq. qul. qulluqçu. çəkər. > çakər. çirağ. ayağ. ayaq. bağşı. baxcı. baxıcı. baxşi. baxşı. əlaltı. işçi. köməkçi. nökər. yarar. yarayan. yardım. yardımçi. əcir. xidmətçi.
qulaç. üzmək üçün qollarda yapılan dəprəş, hərəkət

QOLAÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qulaç. kulaç. kolaç.
külçə. tərtüq. dərtüq.
qarı. iki kərə bir kişi qolu. iki zər;.
açığlıq. aralıq. məsafə.
iki qol arasındaki ara.
qolluq. bir qolluq: qolaç dayaq: çomaq. sopa

QOLAÇAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

çapul, dağıtma istəyi ilə gəzib dolaşma.
qolaçana çıxdılar.
bizim yerlərə qolaçan etdilər

QOLAÇANLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

oğurluq, çapıllıq, çapılçılıq edmək istəyi ilə gəzib dolaşmaq.
nərsələri, yoxlayıb gözdən keçirmək üçün gəzib dolaşmaq

QOLAÇLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gərinmək. uyuşuqluqdan qolları aça bildiyinə açımaq. gərnəşmək.
qolları gərb, açıb ölçmək. ölçmək.
qolaç vurmaq: uzun uzadısı sormaq, somurtlamaq, solumaq, içəri almaq, nəfəs vurmaq.
tiryək qolaç vurmadan çəkiləməz.

QOLAÇLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qollarını tavlayaraq yerimək

QOLAH : Arin Turkish Etimology Dictionary

kolah. börk. təpələk. papaq

QOLAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qolax. istək. əsmə. əsi. yaxarış. yalvarış. ərgi. irca;.
zolaq. yolaq.
qaraqolaq: qurd qulağı tay sapı olan qılıc çeşiti.
boş istək: olmayana ərgi

QOLAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qolağ. yolağ.
uzunluğu eninə görə, artıq olan nərsə.
ustuvanə.
qaleri. sərgi.
gəzinti yeri. park.
tünel. yer altı oyuğu. daluz. dəhliz.
rahro. koridor

QOLAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qolağ.
< kovlağ ( < metatez > ) kovğal. qazıntı. kəpək. oğuq. 1 əlsiz. çolaq. qolsuz. bir əli qurumuş kiməsnə.
qolaq əlli. qolaq əl. quru əl.
çolaq. bəcəriksiz. şil