Multilingual Turkish Dictionary

Azerbaijani

Azerbaijani
QAHLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

( < gah: qoşulu mal heyvanı sürməkdə çıxarılan səs). qah gah deyib, yer sürən öküzü, malı yeriməyə qızışdırmaq (itmək. təhrik edmək)

QAHLAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqlamaq qaqılmaq. qəh qəhəylə, qah qah gülmək

QAHLAYIŞ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqıl. qaqılış. qaqqılış. qatıl. qatılış. güldürü. qəh qəhə. qah qah gülmə. əğlənti

QAHLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gahlıq. çağlıq. qaqlıq. qanğlıq. keçərilik. müvəqqətilik

QAHRAMAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

batırlan. batlan

QAHTAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

gahdan. qağdan. ganğdan. gah. qaq. qanğda. bə;zən. arasıra.
ağız, burun göz çevrəsi, qulaq, dırnağı qara, gövdəsi ağ, gahdan qara bənəkli qoyun türü: qaraqaş.
quzeybatıdan əsən, gənəlliklə soğuq, gahdan fırtınalı, yağmır qar gətirən yel: qara yel. (# kəşişləmə: güneydoğudan əsən yel)

QAHU (FARS) : Arin Turkish Etimology Dictionary

kahu (fars). kahı < kövük. gəvrək yapralı, yemlik bitgi

QAHYA : Arin Turkish Etimology Dictionary

kahya. qaqya. qaqay. ağa. kətxuda. oba başı. qoca başı

QAJ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > qaç

QAJ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kaj (fars) < çaş. çeri

QAJDAMAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

bax > qaçlamaq

QAQ QUQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qazın çıxardığı səs.
qaq quq edmək: qaz səs vermək

QAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

{qax. qağ. kağ. (qab. qav. kav).}
ğaq. qarqa (: qaqqaq) ötməsi. qar qar (: qaq qaq) səsi.
qarqanın qaqı (ötməsi), özünə xoş gələr.
qarqaşa. yayqara.
quru. qara quru.
qaqımış. incə. uzun adam. dik. dəğənək kimi. ucubınıq.
taq. ən. son. lap. tam. həp.
qaq sonra iş qavqaya çəkdi: ən sonra.
qalxan qalxır, qalxsın, qaq sonra düşməlidi. döğüşün, qaq otturunda: savaşın tam ortasında.
keçit. gərdən ( < kər). boğaz. uçurum.
taq. tam. tap. top. nə əsgik, nə artıq.
qaq özüdü: tam elə özüdü.
qaq ortasına: həp ortasında.
qaq üstünə düşdü.
qax. bıxtı. suyun çəkmiş ət. qurutulmuş. qart. qatıt. quru. qat. qatır. qatı. taqır. bərk. çətin. zor. taxta yer. bərk. sərt.
qax. suyun toplancaq yeri. yağmır suyundan oluşan gölçə.
kal, xam meyvə.
meyvələrin qurusu.
armıd qaxı.
alma qaxı.
qaq. qaqı. qatı. sərt. quru. qəliz. bərk. dik.
qaq baş. (
beyni quru.
kələkçi. qaraçı. qurnaz).
qaq çəkə: quru, sərt, yerişli, dikb kaş at.
daş, topraqda, suyun dəğib aşındırmasından oluşan aşın, anış, çuxur.
köçək, şorax yerdə, kiçik batağlıq. birkə. yağmr suyu yığıntısı. gölcə.
qatı yerdə, qaq durur \\ qayratu ər mal bulur. bərk topraq suyu saxlar. ərdəmli kişi mal qazanır.
qax. gax. qapı kimi nərsənin kəsgin qırağı, yanı.
qapının qaqından gözlə.
kaf. sısqa.
qaq doğan: cılız. zayıf.
qaqırtı. quru nərsələrin sürtülməsindən çıxan səs.
qax. çuxur. batağlıq.
kağ. ( < kav. qab). qabcaq.
kağ. ( < kav). tülkü yuvası.
alaq. verimsiz, ziyanlı ot.
əkinin kağın çək, təmiz olsun.
lak. lək. < > kal. kərdi.
qaqırı. qaqır. qayğır. qayır. qaq. toxum. yıxım. itim. ziyan. zərər.
kək. suç. xəta.
kək. kəkə. kəkəs. kəks. kal. çal. çalı. çalınmış. acımsı. dil dodağın qurumu, suyu çəkilmiş durumu. ağızda acımtıl dad duymaq.
yağ kəksidi.
heyvadı, morudu, yeyəndə, ağız kəksiyər.
qaxınc. zorluq. basılıq. quruluq. bərklik. pislik. qaxıncla: zorla. bərkdən.
yapraq.
qığılcım.
ağıl. qışın qoruncaq yer.
ərik. qaysı kimi meyvələrin qurusu.
çala çuxur, su birikinti yerlər. gölçək.
quru olub qaqırdayan nərsə.
tabat. qudrət. güc

QAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

(q < > ç) çaq.
< > kək < > dəd.
hər nəyin toplanıb yığılması.
qaq sular: birkələr.
qafqasyalılara özgü yeməklərdən. mısır unundan yapılan bir tür ləpə. qurutulmuş et.
saxlay saxlay qaq bolmaq: çox bəkləmək.
qaqı bolmaqan yerə kələsin soxmaq: üzərinə görəv olmayan işə girişmək.
qaq aşamaq: xatalı olmaq. yanlış iş yapmaq. suçlu olmaq.
qaqdı soxdu edmək: azarlamaq. paylamaq. alay edmək. dalqa geçmək

QAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gah. qanğ.
ganğdan. qağdan. gahdan. qanğda. bə;zən. arasıra.
bir çağ boşluğu, aralığı.
gahdan: hərdən. qaqda. qanğda qanda. haçansa. qaçansa. kimi çağ. kimi vaxt. bə;zən.
gahdan: çağdan
. gah gah: çağ çağ.
gahı bu gahı o: çağın bu çağın o.
gah. bir.
gah nala, gah mıxa vurma: bir nala, bir mıxa vurma.
kah (fars) ( < kav. kov). boş

QAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kağ. kav.
kağan. kavan. tarlanı otalağdan, kağavardan arıtlama. çapa, kağlama, kavlama işi.
dağ yamacı. kövşən.
otalağ. kağan. kağavar. kavağar.
dağ ətəklərindəki çayırlıq yer.
qax. qaqı. quru yemiş.
(qurutmağ, dənəsin çıxarmağ üçün) açılmış, yarılmış yemiş.
su birikən çuxur.
quru. qaqaç.
qıyıq. qayıq. sınır

QAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qağ. yahu

QAQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qax.
kak (fars) < qaq. qax. quru
kağ (fars) < qov. ot.
kax (fars)
< qax. uca yapı, saray.
kaxa (fars) < yağ. yağma.
başarıqsız.
(əl, ayaq barmaqları kimi oynaq olan). nərsənin əsnəkliyi gedib, içəri doğru devrək, əğik, bükük qalması.
bel ağrım düzəldi, yalnız qaq qaldı.
barmaqın yarası toxdadı, yalnız qaq qaldı.
gah. gahdan. qanğda. bə;zən.
kağ. dilim. parça. diş.
kav. birkə. su birikintisi.
kav. topraq, qaya, ağac oyuqlarında yağmır suyunun birikintisi, yığıntısı.
qaqmıq. qaqamıq. qaqam. qaqım. cılız. qıntıc. qıncıq. qıntın. çınğır. çınğız. çanğıc. qambır. qanbır. qaqbır. çapbır. çapqır. qaq. quruq. qax, cılız, bir dəri bir sümük, quru, iskilet kimsə. quru.
arığ. incə. zəif.
kav. içi boş.
axmaq. ənayi. çaşlaq. qaşalot. qaşalat. çağalat. qırıq. qırt. qart. qırtalaq. qırtabaş. quru beyin.
bastıq. incə yemiş qurusu.
çiğ. çir. yemiş qurusu.
qulaq. yemişlərin qurudulmuşu.
çəkirdəkli qax: boraq.
ədəbsiz.
qandağ. bir çuxurluqda yığılıb qalan su.
quruq. qambır. qanbır. qaqbır. çapbır. çapqır. cılız. qıntıc. qıncıq. qıntın. çınğır. çınğız. çanğıc. arıq.
qaqqa. başsız. ağılsız.
qaqrıq. qabrıq. qatraq. qaba. söz dinləməz. ədəbsiz. nəzakətsiz.
qax baş: qurumuş qafalı.
ət qaxı: qurutulmuş ət: qaqac.
qıvraq qaqalı: bükük, qartal dimdikli.
qax ged çayı: qalx ged çayı: qonağa, görüş bitməsini andıran çay.
qara qax: qara quru: qara qura: əsmər, arığ nərsə.
çəkirdəksiz, çərdəksiz qax, qaysı (qeysi: ərik) qurusu: qaramanı

QAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

pişgik. pislik. dışlığ.
qoyunun quruğ dışlığı, pisgili, pisliyi: qığ. qaqşaq. qağşaq. qığşaq. qaqırdaq.
(cocuq dilində). qaqqı. xıx. kötü. pis. çirkin.
(cocuq dilində). dadlı. yemiş. yeməli. süycü. şirin.
qaqa döşəmək: doymamaq. acgözlü olmaq.
itə qaqa: itə qoğa. itə döğə. itə itə. itgə itgə. itələyə itələyə. itərək. itələyərək. vuraraq. güclə. qıyınla. qapsanaq. qasbanaq. zorla.
uşağı itə qaqa bura gətirdik.
qaqa, dikə durmaq: qaqınmaq. qaqıcmaq. qaqışmaq. qanışmaq. qanıqmaq. qanıcmaq. başın qaldırıb qaqlanmaq.
qara tüklü, balıqla bəslənən, qaqası uzun, sivri, güclü dəniz quşu: qarabatqaq. qarabataq.
uzun boylu, qanatlı, qıvrıq qaqalı, əsmər tüklü, çatal quyruqlu, yırtıcı quş çaylaq. caylaq. qaraquş.
qapı qaqayı: qapı qayğası: qapı darqası: qapı ərçini: qapı kədxudası.
qaqası qaşıq biçimli ördək çeşiti: qaşıqçın

QAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

gaha. qaxa. ( < qaq. qad).
didmik. dimdik. quşların sümüksov, bərk dodaqlığı. quş burnu.
qaqasından yaklamaq: bitirmək.
qaqa burun: burunu uzun, aşağıya qıvrıq.
vuraraq yığma, toplama ayqıtı.
gaha. qağa. yüksək, dik yer.
gaha. heyvanların barındığı yer.
ağa. dimdik. qağa. ağa. böyük. qada. ağabəy. ağa. kişi. ərkək. bu söz sayqılama sözcüklərindədi.
kiçik qardaş.
böyümüş, yoğunlamış. ərkək.
arxadaş. yolda. dost.
qaq. qoqqo. quru yemiş. yemiş qurusu.
(yaraq. qamış. çük. ərkəklik) < > sik.
çirkin. çətin. gərgin.
qaq qoşul.
qaq kişi.
.
bətər. dayanıqlı. möhkəm.
qaqın. qayın. gözəl. yaxcı. dözülməz (yaraş, yaraşıqlı. gözəl. bacarıqlı)
qaqam. qaqaş. birinə qarşı sayqılı səslənmə.
yıxıcı. zərərli. pozuq.
qaqqal. aşqal. çöp. dəğərsiz. zibil. xor. kor.
( < qaq). çomaq.
xıx. pis. pislik. kötü.
kəm. engin. yaramaz.- qaq işə girşmə.
qaqdan qaç.
yergin. alçaq.
qağa. kağa. kağ. ( < kav). ). tülkü yuvası.
qaqış. uşaq dilində ayağ. bacaq. dayaq. dəsdək.
kağa. mağara. köğül. dağda aranda olan boşluq.
ağıl.
dimdik. çündük. çumduk. tumşuq ( t < > y ) yumşuq. quşların əğri dimdiyi, qaqası. dodaq. tutaq.
ağa. dədə. böyük qardaş. ağabəy. əkə. gülər üz. açıq üz.
pislik. nəcis.
uşağın qaqası var.
qaqasını edəcək.
kötü. pis. (# cici: yaxcı).
dimdik. quş burnu.
cocuq dilində ayağ.
qaqasın götürmək: kəndi sıyını e’tibarını yüksəltməyə çalışmaq.
qaqa burunlu: quntburun.
durna qaqası: çiçək çeşiti.
qaqaları, dimdikləri ilə, bitləşmək: tumuşmaq. birbirinin bitlərin ayıqlamaq.
toyuqlar tumuşub dururlardı.- qaqası qaşığa oxşar ördək: qaşıqçin

QAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qağa.
böyül qardaş.
lələ. atavbəy. atabəy. xan uşaqlarının ev, özəl öğtəyçəni.
dimdik. quşların dodaq, diş işin görən buynuzsu, bərk örgəni, üzvü.
xıx.
soxma. sancma. saşma.
kaka (fars) < qağa.
böyül qardaş.
lələ. atavbəy. xan uşaqlarının ev, özəl öğtəyçəni.
kaxa (fars) < yağ. yağma.
dışqı. bok. pox. qaytı. qeyti. pislik. qazırat.
kəkə. sancma. saşma. soxma.
qaqqıcıq. qaqqacıq. qaqacıq. dimdik.
qaqal. quru dadlı. biskivit.
ağa. əfə. əfəndi.- qaqa burun:
ucu qıvrıq, sarqıq burun.
başı dimdiyə oxşar yelkən.
qaqasından tutmaq, yaxalamaq: dimdiyindən, göbəyindən, daşşağından tutmaq. ən incə, çökük, zayıf yerində tutmaq

QAQA : Arin Turkish Etimology Dictionary

qama. qaqam. qəmə.
daşqa təkərlərinin ortasına taxılan iri, gen başlı çivi, mıx.
çağa. sürə. dövrə. öğrün. öğün. öğə.
bir qama iyiyə iydə dedilər, kişiyə iyid demiş, varın yedilər.
qısa qıçlı, uzun qaqalı, iri gözlü, əsmər boyalı köçəmən avquşlarından bir çeşit: qazal tavuğu: qazalaqmat. çulluq

QAQABAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqqıldamağı yansıdan, təkərlənib, dincsiz edən səs

QAQABAŞLIQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqavaşlıq. qaqavanlıq. qaqavaclıq. avanaqlıq. koğalaqlıq. kovalaqlıq. koralaqlıq. korkoranlıq. giclik. alıqlıq. bönlük. budalalıq. axmaqlıq

QAQABİÇ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qaqırt. qocalmış. qarımış. yaşlanmış.
qiyafəsiz. qaqrıq. qayrıq. qayır. kavur. kavır. kağır. kambır. şəkilsiz. qaşqal. çaşqal. biçimsiz. qılıqsız. çirkin. rıxtımsız