Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QƏNQİNMƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gənğinmə. gənğiniş. gənğinim. çaşırma. çaşırış. çaşırım. şaşırma. şaşırış. şaşırım. heyrətlənmə. təccüblənmə. əcib görmə

QƏNQİZ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənğiz. kəkiz. bax > kəniz.
yumşaq. uysal.
dözümsüz. muqavimətsiz.
təmbəl.
köyköhnə. gəbə əsgisi. paçavra.
dəğərsiz. qiymətsiz

QƏNQUMAY : Arin Turkish Etimology Dictionary

gənqumay. gənəlqurmay. fəmandehe mərkəzi. sitad. sitadi arteş

QƏNQÜR : Arin Turkish Etimology Dictionary

gənğür. gəncür. cəvanmərd. əlaçıq

QƏNLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənlik. < genlik. bollıq. bəylik. çoxlıq. kanlıq. genlik

QƏNOV : Arin Turkish Etimology Dictionary

arx. cədvəl.
yığılan nərsəni dağıdıb axdırmaq üçün açılan sapa (yana, dışa açılan) arx, qənov: (örnəyin göl suyu kimi birikintsi): iğrik. əğrək. xəndəq.
yer altı kəriz, kəhriz, qənov: kəhriz. qənov. giriz. gizir. kizir

QƏNOV : Arin Turkish Etimology Dictionary

qoğuş. oyuq. su yolu. su oluğu. su dəğirmən oluğu. oluq. arx. kovuş

QƏNT : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənd.
balıq. qala. şəhər. köy. avul.
anakənd: orata (mərkəzi) şəhər. bikənd. bikət. böyükşəhər. böyükkənd.
köy. rusta. tikək > deh (fars).
əsgi kəndə, yeni gəlnək: adət.
özündən çıxma, kəndindən keçmə: cəzəbə

QƏNT : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənd. kəd. qara. qaraq. qarıq. qərə. köy.
kəndindən keçmiş, çıxmış: geçgin. keçgin. bayqın. bihuş. mədhuş

QƏNT : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənd. kəndi.
hizur. qat. iç. öz. kən özünə bax: öz içivə baz.
kənd özünə görə dəyir: öz içindən asılı deyil. özünə görə deyil. içinin içindən gələn vardır.
kəndini aşmış: yüksək. ulu. uca.
kəndindən keçmiş: uçqun. {
qam. baxsı.
odli. həyəcanlı}.
kəndinə dönüş: özləş.
kəndinə xas: özqün. özgün. özgü. özə ayit. özünə ayit. orijinal.
kəndi başına: quruq başlı. yalınbaş. yalnız. tanqa. tənha.
öz. zat. nəfs.
kənd. kəndü. kənüt. qala. şəhər.- kəndindən soğutmaq: çirqitmək. çiyritmək. vazqəçirmək.
kəndinə gəlmək: ayazımaq. ayılmaq. açılmaq.
kəndini yoxsul göstərmək. kəndini gücümsəmək. yarlılanmaq. yoxsılamsınmaq.
kəndini satmaq: özün şişirmək.- kor qəndil: kor ışıq: kor çırağ: çox əsrük: bərk kefli.
kəndi gəldi. kəndi yıxılan ağlamaz.
kəndi kəndinə: öz özünə.
kəndinə mal edmək: ençiləmək. mənimsəmək.
kəndini itirmək: şaşırmaq. sərlənmək

QƏNT : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənt. kənd. kəndü. kənüt. qala. şəhər

QƏNTÇİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndçil. kədçil. kəndinə aşırı güvənmə. osparlıq. qurum. çalım

QƏNTƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gəndə. pis. qoqmuş. çürük. kötü. çirkin

QƏNTƏÇİLİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndəçilik. kovdaçılıq. oydaçılıq. oymaçılıq

QƏNTƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

xəndək. kəndək. çantal. çanlaq. çaldağ. çandağ. qantaq. qaltaq. çuxur

QƏNTƏQLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

xəndəkləmək. çəndəkləmək. kəndəkləmək. çandağlamaq. qandağlamaq. arx, uzadısı oyuq açmaq

QƏNTƏTLƏMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndəkləmək. çəndəkləmək. xəndəkləmək. çandağlamaq. qandağlamaq. arx, uzadısı oyuq açmaq

QƏNTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndi kəndinə gəlin güvey olmaq: heç kimi qatmadan, özü öz işin görmək.
kəndinə inan, istəyə ulan.
kəndini, özünü bəğənmiş qaqavan. qaqavaş. qaqavac qaqabaş. avanaq. bilgisiz. düşüncəsiz. qapsalaq. kavsalaq. çavsalaq. qapsa. qanmaz. qıtqafa. qıt başlı. qıt ağıllı. qıtanlaq. qıtan. qanqıra. qandıra. qaqlaq. kal. anlamaz. budala. qafası üşük, uyuşuq. qanqırıq. qanırıq. qaqrıq. sadə. abdal.
özün, kəndin öldürmək: ölündətmək. yoxnatmaq. canına qıymaq. xodkoşluq edmək.
özün, kəndin öldürtmək: ölündütmək. xodkoşluq edlətmək.
özün, kəndin öldürmə: ölündəti. ölündətiş. ölündətmə. yoxnatma. yoxnatıt. yoxnatış. xodkoşluq

QƏNTİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndi. kəndisi. bizzat. baş. öz. baş. zat.
bu işi başından ata bilsən.
kəndi kəndisinə: özü özünə. binnəfs.
bu işi başından ata bilsən. ağıl. zəka.
kəndini öldürmək: özünə qıymaq.
özündən, kəndindən keçmə: əsrimə

QƏNTİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndik. ambar. yığılma yeri

QƏNTİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndik. kendik. orta. kət.
yer kendiki: yer ortası

QƏNTİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəntik. kantıq. çantıq. iki nərsənin arası

QƏNTİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəntik. kərtik. kantıq. qantıq. çəntik. çantıq. çaltıq.
yırtıq. cırtıq. yarıq.
man. eyb.
əksik. kəmit. qısır. qusur. qaysıq. kəm kəsir. nüqsan.
im. iz. əsər. yansı. yanıs. simgə. çaqma. çaqmaca. işarə.endik. əlamət

QƏNTİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəntil. qantıl. kantıl > qəndil. ışıtım. ışıtın.
qəndil < qondıl. sallaq, asılaq qalan hər nə. (şam qabı. donub sallanan buz, kehrə prçası. bir diləklə ağaca, zirehə bağlanan sap parça).
qəndil. çəntil. kəndil. çəltik. çəllək. çalqın. çanğıl. qanğıl. qandıl. qanşaq. qayşaq. içgi içib qanmış, qanıqmış, doymuş. qanuq. qanıq. bulut.aldırmaz. laübali. saymaz. umursamaz. çarpıq. sarpıq. əsrik. əsrük. qərib. əğrik. əğric. əğlincik. kefli. tutuq. dəlişman. yayaq. yayqa. laqeyd. sərxoş.
qəndil. qandıl. yandıl. ışıq yoğunluğu birimi.
qəndil. qarağaz. qarayağaz. qarayanıaz. qaryanıaz.
qəndil. kəntil. qantıl. kantıl. ışıtım. ışıtın

QƏNTİL : Arin Turkish Etimology Dictionary

qəndil. ( ə < > o. < qonmaq). qondul. qondal. işığın mumun şamın yağın qoyulan yeri. yola. ıştın. ışdon. ışıq qıbı. məşəl