Multilingual Turkish Dictionary Azerbaijani

QƏNTİLİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndilik. özlük. zatiyət. xisusiyət

QƏNTİLİQİNTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndiliğindən. özündən. kəndisi. istəklə. arzusuyla. nəfsən

QƏNTİLİYİNTƏN : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndiliyindən. özlüyündən. özü özündən. quduru. xuduru.
kəndiliyindən bitən otlar.
içdən, özdən, kəndiliyindən gələn tansuq çəki, cəzbə: qayat. qayta

QƏNTİN : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndini, özün aldıtmaq (qəbullatmaq) istəyən: qaqnaz. qaqanaz. dikqaga. dikbaşinadçı

QƏNTİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndir. qavraq. pətək.
kəndirdən toxunmuş bez: qarabaf. qarabağ. qarabafda. qarabağda. qarabafdal. qarabağdal

QƏNTİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndir. saz türlərindən. biyot. həsir otu. govalıq. ( < qındıra ?)

QƏNTİR : Arin Turkish Etimology Dictionary

qəndir.
arı kəndiri: arı kovanı: çox qalabalıq yer.
kəndir otu: çətənə

QƏNTİRİK : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndirik. saçaq. sürfə

QƏNTİSİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndisi. kəndi. bizzat. kəndiliğindən. özündən. kəndisi. istəklə. arzusuyla. nəfsən

QƏNTİSİNƏ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndisinə. ona.
ona (kəndisinə) duzaq qurmuşlar

QƏNTLƏV : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəntləv. damax

QƏNTLİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndli. köylü. içi duru, bön kişi. öküz

QƏNTMƏK : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəntmək. çantmaq. çaltmaq. çəntmək. kərtmək. kantmaq. qantmaq. ufalamaq. parçalamaq. doğramaq. oğmaq

QƏNTU : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndu. kovan.
arı kovanı

QƏNTU : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndu. kovan. çotan. göməç. köməç (< gömmək). pətək.
kovan, pətək biçimində tikiş büzməsi: balgüməci. balkomacı. göməci (< gömmək).
arı kovanı

QƏNTÜ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndü. kənit. kənüt.
iç. öz. zat. nəfs.
kənit gördüm: kəndim, özüm gördüm.
o kəndi aytdı: o özü sylədi.
kəndi gərək: özü gərək.
kəndük. kəndik. ambar. qoyaq. tavarlıq. davarlıq. taparlıq. tavrıq. durdaq. xəznə. tarıqlıq. darılıq. tavrıq. durdaq. xəznə. turdaq. yığılma yeri. yatuq. yığın.
kəndükə un tıxıldı.
kənd. kənüt. qala. şəhər.
şəhər. qala. kənt. kənd.
özgü. (xudi. xodi)

QƏNTÜC : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndüc. kəndüc.sarpun. çuxur. ambar. təpəngü

QƏNTÜQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndük. oyulub, düzəlmiş qab, küp

QƏNTVAN : Arin Turkish Etimology Dictionary

kəndvan. kəndlan. < kovlan: qazıq. kovuk. yaylıq

QƏNÜT : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənüt. kənd. kənt. kəndü. qala. şəhər

QƏNZƏQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

gənzək. ağan. (aqan ər). gənizdən söz söyləyən. burnunda danışan

QƏNZİ : Arin Turkish Etimology Dictionary

qırmızı, sarı, yəşil kimi birtaxım rəngləri bulunan bir çin toxuması

QƏNZİQ : Arin Turkish Etimology Dictionary

kənzik. < gen. gənzik. boşluq. burun boşluğu: murun yolu. gəniz. utkuluq üstü

QƏP : Arin Turkish Etimology Dictionary

gəp.
boş gəp, söz: ovurt. avurt. laf.
bu avurtları yığışdır

QƏP : Arin Turkish Etimology Dictionary

gəp.
gop. göptə. bulta. söz. söyləş. söz. sav. söhbət. kəlam.
büküt gəp: dolma, uydurma, qondarma söz.
quru gəp: boş söz.
gəp tarğatmaq: söz dağıtmaq, yaymaq.
gəp yox: söz yox.
gəp düşürmək: söz daşırmaq.
gəp toxumaq: gəpləmək. qonuşmaq.
çəp gəp: çap söz: kinayə.
çap sözləri yığışdırın.
kəp. kepi. qapqa. şapqa. başqa ( < başqab). qapqa. qavuq ( > kavuq). kasket ( < qapsqet: qapsamaq). qalpaq (qaplaq. qablaq). papaq. sarıq. bağlıq. börk. bərə. dolqa. bir çeşit başlıq.
kəp kələkçi: qaparuz. kəpçə quyruğ